ความยึดถือ รู้ไม่ทัน วนเวียนอยู่กับชอบ ชัง เฉย อยู่กับข้อความเก่าๆ ซ้ำซากจำเจ ดึกดำบรรพ์ เป็นวงกลมของเก่ามัวเมาข้ามภพข้ามชาติ

เกิด แก่ เจ็บ ตาย ร้องห่มร้องไห้ เศร้าโศกเสียใจ วนแล้ววนเล่า นี่แหละของเก่าอันเป็นโบราณที่ยังดักดานหาทางออกไม่ได้

สิ่งที่ไม่เคยเกิดไม่เคยมี เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย

เคยเกิดเป็นคน สับสนเลยเกิดเป็นหมา ตอนหลังศรัทธาไปเกิดเป็นเทวดา ชื่อว่า โฆษกะ

หน่วยความจำ ความคิด เดี๋ยวผิด เดี๋ยวถูก เดี๋ยวเกลียด เดี๋ยวชอบ ล้วนแล้วรู้ไม่ทัน

ยังไม่เบื่อหน่ายอีกหรือกับของเก่าที่น่ารังเกียจ จะคิดหนอๆ ก็สัมผัสข้อความใหม่ เกิดขึ้นดับไปอยู่ตลอดเวลา อีกสักร้อยปีข้างหน้าขอท้าว่าไม่ซ้ำของเก่า

อันเก่าดับไป อันใหม่เกิดขึ้น เปลี่ยนแปลงไปหลายแสนเท่าอยู่ทุกนาที แตะรู้ๆ ดูตรงเฉพาะหน้า ก็ไม่ล้าหลัง ทันปัจจุบัน รู้ต้นเหตุทุกเรื่อง สนุกมากกว่าเล่นเกมส์ทุกอย่าง เพราะดูเกมส์จิต

จะคิดหนอๆ ก็สนุกได่ทุกลมหายใจ ทันสมัย ทันเหตุการณ์ ทันความคิด ไม่หลงผิด ยึดติด
อยู่กับกาม เกิด ดี


จากสายสืบนิสัยศาสตร์

รู้..ผิวผิว...

ก็แค่นั้น..

ไม่มีอะไรวิเศษ...