การทำทานนั้นแม้ว่าจะบุญขั้นต่ำก็จริง
ถ้าเราเข้าใจในการทำทานก็ย่อมทำให้มูลค่าของทานมีค่าเพิ่ม
เป็นทานชั้นสูงได้ เป็นปัจจัยให้ถึงพระนิพพาน

การทำทานเพื่อให้เป็นทานให้ถึงพระนิพพานได้นั้นจะต้อง
ทำทานที่ไม่หวังผลในทาน จะเป็นทานที่ชำระกิเลสทำลายมัจฉริยะ
จึงจะถูกตรงตามคำที่พระพุทธเจ้าทรงสอนไว้

พระองค์ตรัสไว้ชัดเจนว่าบุญนั่นแปลว่า ชำระ
ชำระอะไร ก็คือ ชำระกิเลส เป็นชำระจิตให้สะอาด
ทานที่มีผลน้อยนั้นเพราะผู้ทำหวังผลในทาน
จึงทำให้ก้าวข้ามกิเลส ตัณหาอุปาทาน และทิฏฐิไม่พ้น
จึงมีกิเลสตัณหาเข้าอยู่อาศัยในทานนั้นได้

ดังนั้นทานที่ปะปนไปด้วยกิเลสตัณหานั้น เป็นปัจจัยให้เข้าถึงพระนิพพานไม่ได้
ทานที่จะเตะต้องเข้าถึงพระนิพพานได้นั้นจะต้อง
เป็นทานที่ที่สะอาดหมดจดจากกิเลสจริง คือเป็นทานที่ประกอบไปด้วยปัญญา
หรือกุศลจิตที่ประกอบด้วยสัมปยุตตจิต จึงจะเข้าถึงพระนิพพานได้

เมื่อทำทานที่ถูกต้องดังนี้แล้วทานนั้นจะไม่เป็นไปเพื่อสังสารวัฏฏ์
ทานจะเป็นไปแห่งความสิ้นทุกข์