ท่อนไม้ที่ลอยออกไปได้ถึงทะเล
ภิกษุทั้งหลาย ! พวกเธอได้เห็นท่อนไม้ใหญ่นั้น
ซึ่งลอยมาโดยกระแสแม่น้ำคงคา หรือไม่ ?
“ได้เห็นแล้ว พระเจ้าข้า !”
ภิกษุทั้งหลายกราบทูล.
ภิกษุทั้งหลาย ! ถ้าท่อนไม้นั้น
จะไม่เข้าไปติดเสียที่ฝั่งในหรือฝั่งนอก,
ไม่จมเสียในท่ามกลางน้ำ,
ไม่ขึ้นไปติดแห้งอยู่บนบก,
ไม่ถูกมนุษย์จับไว้,
ไม่ถูกอมนุษย์จับไว้,
ไม่ถูกเกลียวน้ำวนวนไว้,
ไม่เน่าเสียเองในภายในไซร้,
ท่อนไม้เช่นที่กล่าวนี้
จักลอยไหลพุ่งไปสู่ทะเล
เพราะเหตุว่า
ลำแม่น้ำคงคา โน้มน้อม ลุ่มลาด เอียงเท ไปสู่ทะเล. ข้อนี้ฉันใด;
ภิกษุทั้งหลาย ! แม้พวกเธอทั้งหลายก็ฉันนั้น :
ถ้าพวกเธอไม่เข้าไปติดเสียที่ฝั่งใน,
ไม่เข้าไปติดเสียที่ฝั่งนอก,
ไม่จมเสียในท่ามกลาง,
ไม่ขึ้นไปติดแห้งอยู่บนบก,
ไม่ถูกมนุษย์จับไว้,
ไม่ถูกอมนุษย์จับไว้,
ไม่ถูกเกลียวน้ำวนวนไว้,
ไม่เน่าเสียเองในภายในไซร้,
พวกเธอก็จะเลื่อนไหลไปสู่นิพพาน
เพราะเหตุว่า
สัมมาทิฏฐิ มีธรรมดาที่โน้มน้อม ลุ่มลาด เอียงเท ไปสู่นิพพาน.

ครั้นสิ้นกระแสพระดำรัสแล้ว ภิกษุรูปหนึ่ง
ได้กราบทูลถามพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า
"ข้าแต่พระองค์ ผู้เจริญ! อะไรเล่า เป็นฝั่งใน หรือฝั่งนอก?
อะไรชื่อว่าจมในท่ามกลาง?
อะไรชื่อว่าขึ้นไปติดแห้งอยู่ บนบก?
อะไรที่ถูกมนุษย์จับไว้?
อะไรที่ถูกอมนุษย์จับไว้?
อะไรชื่อว่าถูกเกลียวน้ำวนวนไว้?
อะไรขื่อว่า เน่าเสียเองภายใน?"

ภิกษุ ท.! คำว่า "ฝั่งใน" เป็นชื่อของ อายตนภายใน ๖.
คำว่า "ฝั่งนอก" เป็นชื่อของ อายตนะภายนอก ๖.
คำว่า "จมเสียในท่ามกลาง" เป็นชื่อของ นันทิราคะ.
คำว่า "ขึ้นไปติดแห้งอยู่ บนบก" เป็นชื่อของอัสมิมานะ (ความสำคัญว่าเรามีเราเป็น).
คำว่า "ถูกมนุษย์จับไว้" ได้แก่ ภิกษุใน กรณีนี้เป็นผู้ระคนด้วยพวก
คฤหัสถ์ เพลิดเพลินด้วยกัน โศกเศร้าด้วยกัน, มีสุข เมื่อคฤหัสถ์เหล่า
นั้นมีสุข, เป็นทุกข์ เมื่อคฤหัสถ์เหล่านั้นเป็นทุกข์, ประกอบการงานใน
กิจการที่บังเกิดขึ้นแก่คฤหัสถ์เหล่านั้นด้วยตน. ภิกษุนี้เราเรียกว่า ผู้
ถูกมนุษย์จับไว้.
คำว่า "ถูกอมนุษย์จับไว้" ได้แก่ ภิกษุบางรูปในกรณีนี้ ประพฤติ
พรหมจรรย์โดยตั้งความปรารถนาเทพนิกายชั้นใดชั้นหนึ่ง ว่า "ด้วย
ศีลนี้ หรือด้วยวัตรนี้ หรือว่าด้วยตะบะ นี้ เราจักได้เป็นเทวดาผู้มีศักดา
ใหญ่ หรือเป็นเทวดาผู้มีศักดาน้อยอย่างใดอย่างหนึ่ง" ดังนี้. ภิกษุนี้
เรา เรียกว่า ผู้ถูกอมนุษย์จับไว้.
คำว่า "ถูกเกลียวน้ำวนวนไว้" เป็นชื่อของกามคุณ ๕.

ภิกษุเป็นผู้เน่า เสียเองในภายใน คืออย่างไรเล่า? คือภิกษุบางรูปใน
กรณีนี้ เป็นคนทุศีล มีความเป็นอยู่ลากมกไม่ สะอาด มีความประพฤติ
ชนิดที่ตนเอง นึกแล้วก็กินแหนงตัวเอง มีการกระทำที่ต้องปกปิด ซ่อน
เร้น ไม่ใช่ สมณะก็ ปฏิญาณว่าเป็นสมณะ ไม่ใช่คนประพฤติ
พรหมจรรย์ ก็ปฏิญญาณว่าเป็นคนประพฤติพรหมจรรย์ เป็นคนเน่า
ใน เปียกแฉะ มีสัญชาติหมักหมม เหมือนบ่อที่เทขยะมูลฝอย. ภิกษุนี้
เราเรียกว่า ผู้เน่าเสียเองในภายใน แล.

ไม่ไปติดเสียบนบก ย่อมออกไปสู่ทะเล

ถูกมนุษย์จับไว้่เสียบ้าง

ต้องจมลงระหว่างทางบ้าง

ผมจำไม่ได้ว่า...ใครน่า??..ที่แอบได้ยิน..แล้วได้ประโยชน์จะเหตุการณ์นี้..

เป็นการเทศนาโปรดเหล่าภิกษุที่มาประชุมทั่วไป
คำเทศนานี้ไม่เน้นตัวบุคคลที่ฟังได้ประโยชน์
แต่เน้นคำสอนที่เป็น"พุทธวจน"

ผมหมายถึง...ตามท้องเรื่อง...พระองค์แสดงธรรมใกล้แม่น้ำ...คนเลี้ยงวัวหรือควาย..นี้แหละ..ที่อยู่ใกล้ๆ..ได้ยิน..ฟังแล้วก็คิดตามกระแสพระดำรัส...แล้วเห็นธรรม....ซึ่งก็จำไม่ได้ว่าท่านชืออะไร...

ผมก็เช่นเดียวกัน พยายามค้นหาก็ไม่พบ เกินกำลังครับ พบเมื่อไหร่จะนำมาบอกครับ

ขอบคุุณครับ