คนคิดอย่างท่านอโศกมีไม่น้อย คือ คิดว่าพระอรหันต์หมดกิเลสแล้ว ไม่คิดไม่นึกอะไร ไม่ทำอะไรแล้ว เอ๊ะยังมีชีวิตอยู่ ยังไม่ตาย ไม่คิดไม่นึกอะไร มันต่างจากก้อนหินตรงไหน คิกๆๆ

ดูที่สนทนากัน





จาก

viewtopic.php?f=1&t=53261&p=400283#p400283

เพื่อให้แลเห็นพระพุทธศาสนาครบถ้วน นำเกี่ยวกับพระวินัยมาบ้าง



นวกรรม การก่อสร้าง


นวกัมมาธิฏฐายี ผู้อำนวยการก่อสร้าง เช่น ที่พระมหาโมคคัลานะได้รับมอบหมายจากพระบรมศาสดาให้เป็นผู้อำนวยการก่อสร้างบุพพารามที่นางวิสาขาบริจาคทุนสร้างที่กรุงสาวัตถี


นวกัมมิกะ ผู้ดูแลนวกรรม, ภิกษุผู้ได้รับสมมติ คือแต่งตั้งจากสงฆ์ ให้ทำหน้าที่ดูแลการก่อสร้างและปฏิสังขรณ์ในอาราม, เป็นตำแหน่งหนึ่งในบรรดา เจ้าอธิการแห่งอาราม


เจ้าอธิการ เจ้าหน้าที่, ผู้ได้รับมอบหมายหรือแต่งตั้งให้มีหน้าที่รับผิดชอบในเรื่องราวหรือกิจการนั้นๆ

เจ้าหน้าที่ทำการแห่งสงฆ์ ภิกษุผู้ได้รับสมมติ คือแต่งตั้งจากสงฆ์ (ด้วยญัตติทุติยกรรมวาจา) ให้ทำหน้าที่ต่างๆ เกี่ยวกับการของส่วนรวมในวัด ตามพระวินัย แบ่งไว้เป็น ๕ ประเภท คือ

๑. เจ้าอธิการแห่งจีวร
๒. เจ้าอธิการแห่งอาหาร
๓. เจ้าอธิการแห่งเสนาสนะ
๔. เจ้าอธิการแห่งอาราม
๕. เจ้าอธิการแห่งแห่งคลัง

เจ้าอธิการแห่งคลัง ภิกษุที่สงฆ์สมมติ คือแต่งตั้งให้เป็นเจ้าหน้าที่เกี่ยวกับคลังเก็บพัสดุของสงฆ์ มี ๒ อย่าง คือ ผู้รักษาคลังที่เก็บพัสดุของสงฆ์ (ภัณฑาคาริก) และผู้จ่ายของเล็กน้อยให้แก่ภิกษุทั้งหลาย (อัปปมัตตวิสัชกะ)

เจ้าอธิการแห่งจีวร คือ ภิกษุที่สงฆ์สมมติ คือแต่งตั้งให้เป็นเจ้าหน้าที่เกี่ยวกับจีวร มี ๓ อย่าง คือ ผู้รับจีวร (จีวรปฏิคาหก) ผู้เก็บจีวร (จีวรนิทหก) ผู้แจกจีวร (จีวรภาชก)

เจ้าอธิการแห่งเสนาสนะ ภิกษุที่สงฆ์สมมติ คือแต่งตั้งให้เป็นเจ้าหน้าที่เกี่ยวกับเสนาสนะ แยกเป็น ๒ คือ ผู้แจกเสนาสนะให้ภิกษุถือ (เสนาสนคาหาปก) และผู้จัดตั้งเสนาสนะ (เสนาสนปัญญาปก)

เจ้าอธิการแห่งอาราม ภิกษุที่สงฆ์สมมติคือแต่งตั้งให้เป็นเจ้าหน้าที่เกี่ยวกับกิจการงานของวัด แยกเป็น ๓ คือ ผู้ใช้คนงานวัด (อารามิกเปสก) ผู้ใช้สามเณร (สามเณรเปสก) และผู้ดูแลการปลูกสร้าง (นวกัมมิก)

เจ้าอธิการแห่งอาหาร ภิกษุที่สงฆ์สมมติคือแต่งตั้งให้เป็นเจ้าหน้าที่เกี่ยวกับอาหาร มี ๔ อย่าง คือผู้แจกภัต (ภัตตุเทศก์) ผู้แจกยาคู (ยาคุภาชก) และผู้แจกของเคี้ยว (ขัชชภาชก)

เจ้าอาวาส สมภารวัด, หัวหน้าสงฆ์ในวัด มีอำนาจและหน้าที่ปกครองดูแลอำนวยกิจการทุกอย่างเกี่ยวกับวัด

ท่านอโศกขอรับ พระมหากัสสปะก็เป็นพระอรหันต์นะ ทำไมท่านยังคิดยังทำเรื่องสังคายนาพระธรรมวินัยอยู่อีกล่ะ

สังคายนาครั้งแรกพระอรหันต์ทั้งเพท้้งระยอง ดู


ครั้งที่ ๑ ปรารภเรื่องสุภัททภิกษุ ผู้บวชเมื่อแก่กล่าวจ้วงจาบพระธรรมวินัย และปรารภที่จะทำให้ธรรมรุ่งเรื่องอยู่สืบไป พระอรหันต์ ๕๐๐ รูป มีพระมหากัสสปะเป็นประธาน และเป็นผู้ถาม พระอุบาลีเป็นผู้วิสัชนาพระวินัย พระอานนท์เป็นผู้วิสัชนาพระธรรม
ประชุมสังคายนาที่ถ้ำสัตตบรรณคูหา ภูเขาเวภารบรรพต เมืองราชคฤห์ เมื่อหลังจากพุทธปรินิพพาน ๓ เดือน โดยพระเจ้าอชาตศัตรูเป็นศาสนูปถัมภก์ สิ้นเวลา ๗ เดือนจึงเสร็จ



พระอรหันต์ที่ได้รับยกย่องจากพระศาสดาในด้านต่างๆ มีมากมายหลายรูป ให้ดูรูปหนึ่ง ได้รับยกย่องเรื่องจัดที่พักอาศัย (เสนาสนะ) ชื่อ


พระทัพพมัลลบุตรเถระ เอตทัคคะในทางผู้จัดเสนาสนะ

ท่านอโศกมานี่สิขอรับ ถามอะไรหน่อย

พระทัพพมัลละ ซึ่งมีหน้าที่จัดเสนาสนะ ก็ดี

พระมหาโมคัลลานะ ที่ได้รับหน้าที่คุมงานก่อสร้างวัด ก็ดี

พระอรหันต์ ๕๐๐ ที่ทำสังคายนากันก็ตาม


ท่านไม่คิดไม่พูดไม่จา ไม่ออกปากสั่งคนๆนั้นพระรูปนี้ ให้ช่วยยกนั่นจับนี่บ้างหรือขอรับ


ท่านอโศกเห็นเป็นประการใดขอรับ

ส่วนกรัชกายว่า ท่านต้องคิดต้องพูดต้องจาสั่งคนนั้นคนนี้ให้ช่วยจัดทำนั่นทำนี่บ้างหรอกน่า คนยังมีชีวิตนี่ไม่ใช่ก้อนหินนี่จริงไหมขอรับ รึจะเถียง

กักกาย....ทำไมหน้าไม่อายอย่างนี้...

ไม่ได้เข้าข้างอโสกะ...แค่พูดตามจริง...

อโสกะ..ว่า..ไม่คิดไม่นึกทะยานอยากในสิ่งใด..

แต่กักกาย...ตัดเอามาเฉพาะแค่คำว่า..ไม่คิดไม่นึก..มาเล่น..

.แล้วก็กล่าวหาคนอื่นๆ..ว่าชอบคิดว่าอรหันต์ต้องนิ่งๆไม่ทำอะไร...

นี้คือความไม่มียางอาย..ของกักกาย..

การตัดตอนคำผิดๆ หรือเว้นวรรคตอนผิด ก็ทำให้ความหมายเปลี่ยนไป
เช่น
ไม่คิดไม่นึกทะยานอยากในสิ่งใด
ไม่คิดไม่นึกทะยานอยาก
ตัดเฉพาะ
ไม่คิดไม่นึก
ความหมายการสื่อสารก็ผิดแผกแตกต่างกัน

เอาล่ะทีนี้มาตีความคำว่าอยาก, ไม่อยาก แนวพระอรหันต์กัน

กบนอกกะลา เช่นนั้น

ไหนว่าไปสิคำว่า "อยาก" "ไม่อยาก" ตามที่คุณคิดตีความ

ว่าไป "ไม่คิด ไม่นึก ทะยานอยากในสิ่งใด"

จะรออีกนานไหมเนี่ย




คนมีชีวิตไม่คิดไม่นึกไม่อยากก็ก้อนหินเท่านั้นแหละ บอกไม่เชื่อ

มาตีความหมาย...ยางอาย...ก่อนจะดีกว่าม้าง..

ถามหน่อย...คิดยังงัย...ตัดตอนคำ..มาเล่น..??
.

ตัดเอาแค่นี้"ไม่คิดไม่นึก" คลุมความหมดแล้ว ไม่คิดไม่นึกเชียวหรือคน

กักกาย..ว่า..คลุมหมดแล้ว...รึ?

สงสัย...ต่อมยางอาย..ไม่ทำงาน..

คิกๆๆ ใช่คลุมหมดแล้ว "ไม่คิดไม่นึก" ก็คนยังมีชีวิต ไม่คิดไม่นึกก็ก้อนหินแล้ว รึกบต่างดาวจะเถียง

"...สัญญา กับ ปัญญา..."

พระธรรมเจดีย์ (จูม พันธุโล) ถาม : เวลาโลกธรรมทั้ง ๘ อย่างใดอย่างหนึ่งเกิดขึ้น ผู้ที่ได้สดับแล้วเช่นข้าพเจ้าก็จำได้ว่า โลกธรรมทั้ง ๘ นี้ ไม่เที่ยงเป็นทุกข์ มีความแปรปรวนเป็นธรรมดา แต่ทำไมในเวลาโลกธรรมอย่างใดอย่างหนึ่งเกิดขึ้น ใจข้าพเจ้าจึงยินดียินร้ายไปตามโลกธรรมทั้ง ๘ นั้น

ท่านพระอาจารยมั่น ภูริทัตโต ตอบ : ผู้ที่สดับฟังที่จำทรงปริยัติธรรมไว้ได้มากนั้น เป็นแต่จำเรื่องราวในพระพุทธศาสนาที่จะนำมาประพฤติปฏิบัติ แต่ยังไม่ได้ตั้งใจประพฤติปฏิบัติอย่างพระอริยสาวก จึงละความยินดียินร้าย ในธรรมทั้ง ๘ ไม่ได้

พระธรรมเจดีย์ (จูม พันธุโล) ถาม : ข้าพเจ้าก็ปฏิบัติอยู่ คือเป็นผู้มีศีล มีธรรม และรู้เรื่องราวเข้าใจในคำสอนทั้งหลาย แต่ทำไมจึงละความยินดียินร้ายในโลกธรรมไม่ได้

ท่านพระอาจารยมั่น ภูริทัตโต ตอบ : ท่านรู้แต่ชั้นสัญญา ไม่รู้เห็นในชั้นปัญญา แต่สำคัญตนว่ารู้แล้ว เพราะนึกถึงธรรมเหล่าใดที่ได้จำทรงไว้ ก็ได้ความแจ่มแจ้งในชั้นสัญญา ไม่ใช่รู้เห็นตามความเป็นจริงซึ่งเป็นชั้นปัญญาเหมือนอย่างพระอริยสาวกที่ท่านได้เห็นความจริงคือ ไตรลักษณ์หรืออริยสัจ และได้ทำกิจตามหน้าที่ของอริยสัจทั้ง ๔ ด้วย จึงละความยินดียินร้ายในโลกธรรมทั้ง ๘ ไม่ได้

พระธรรมเจดีย์ (จูม พันธุโล) ถาม : ไตรลักษณ์และอริยสัจจ์นั้นข้าพเจ้าเข้าใจดี และอธิบายให้คนอื่นฟังอีกก็ได้ ทำไมจึงว่าข้าพเจ้าไม่รู้ หรือจะให้ข้าพเจ้าเทศน์ไตรลักษณ์และอริยสัจจ์ ๔ ให้ท่านฟังสักกัณฑ์ใหญ่ก็ได้

ท่านพระอาจารยมั่น ภูริทัตโต ตอบ : ข้าพเจ้าพูดถึงชั้นปัญญาของพระอริยสาวก ท่านก็พูดแต่ชั้นสัญญาอีกร่ำไป ท่านจงใคร่ครวญพิจารณาดูเองเถิด ถ้าความรู้ความเห็นของท่านไม่ใช่ชั้นสัญญา เป็นชั้นปัญญาแล้ว ก็คงละความยินดียินร้ายในโลกธรรมทั้ง ๘ ได้เหมือนอริยสาวก ที่ไหนจะเป็นปุถุชน

พระธรรมเจดีย์ (จูม พันธุโล) ถาม : ข้าพเจ้าไม่เข้าใจว่า ความรู้ชนิดไหนเป็นชั้นปัญญา เพราะข้าพเจ้านึกถึงธรรมทั้งหลายที่จำทรงไว้นั้น ก็ได้ความในคำสอนทั้งหลายอย่างชัดเจนแจ่มแจ้ง จึงสำคัญว่าเป็นชั้นปัญญา

ท่านพระอาจารยมั่น ภูริทัตโต ตอบ : ความจำทรงทั้งหลายไว้ได้มาก นี่เรียกว่าชั้นปริยัติ และนำคำสอนมาประพฤติปฏิบัติเจริญจรณะ ๑๕ จนแก่กล้าบริบูรณ์ขึ้นอีกแล้ว นี่เรียกว่าชั้นปฏิบัติ เมื่อวิชชาและวิมุตติเกิดขึ้น นี่เรียกว่าชั้นปฏิเวธ

พระธรรมเจดีย์ (จูม พันธุโล) ถาม : ข้าพเจ้าเข้าใจผิด และเป็นผู้ประมาทมาก ไม่ได้เจริญจรณะทั้ง ๑๕ ให้บริบูรณ์ ขึ้นในตน จึงไม่ถึงวิชชาและวิมุตติ ความศึกษาของข้าพเจ้า นั้นคงเป็นหมันเสียแล้ว

ท่านพระอาจารยมั่น ภูริทัตโต ตอบ : เมื่อท่านรู้ตัวได้เช่นนี้เป็นความดีสำคัญทีเดียว จะได้ตั้งใจเจริญจรณะ ๑๕ ให้แก่กล้าบริบูรณ์ จะได้ถึงซึ่งวิชชาและวิมุตติ

พระธรรมเจดีย์ (จูม พันธุโล) ถาม : จะทำในใจแยบคายได้อย่างไร จึงจะไม่ประมาทและมีความเพียรตั้งใจเจริญจรณะ ๑๕ ให้บริบูรณ์ขึ้น

ท่านพระอาจารยมั่น ภูริทัตโต ตอบ : ความไม่ประมาทก็มีอยู่ในจรณะ ๑๕ คือ ศรัทธา ศีล วิริยะ สติ สมาธิ ปัญญา ก็พอครบสิกขา ๓ อยู่แล้ว แต่ท่านไม่เจริญให้มากขึ้น จึงไม่มีบริบูรณ์ในตน

พระธรรมเจดีย์ (จูม พันธุโล) ถาม : ข้อนั้นจริงอยู่ แต่ข้าพเจ้าคิดว่าจะต้องทำในใจให้แยบคายอย่างไรอีก เพื่อให้มีกำลังใจแข็งแรงและพากเพียรให้ยิ่งขึ้น ขอท่านจงแนะนำให้ข้าพเจ้ายินดีในความไม่ประมาท และเห็นภัยในความประมาท

ท่านพระอาจารยมั่น ภูริทัตโต ตอบ : ต้องพิจารณาให้เห็นภัยในสังสารวัฏฏ์ หรือพิจารณาเห็นภัยในทุคติและกำเนิดสัตว์ดิรัจฉานว่า
ผู้ที่ประมาทแล้วนั้นต้องเวียนเกิดในวัฏฏะ ๓ เป็นเขตแดนแห่งมัจจุราชคือ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ตายแล้วไปเกิดๆ แล้วแก่เจ็บตาย ไม่มีที่สุดเวียนอยู่ใน ๓ ภพ ๓ ภพนั้นลำบากมาก เพราะประกอบด้วยชาติ ชรา มรณะ สมัยใดเสพสัตบุรุษและฟังธรรมก็ทำกรรมเป็นบุญ จึงได้เกิดสุคติ สมัยใดเสพอสัตบุรุษก็ทำกรรมเป็นบาปเพราะผู้ที่ยังละอาสวะไม่ได้ก็ทำกรรมเป็นบาป ต้องไปเกิดในทุคติและกำเนิดสัตว์ดิรัจฉาน เสวยทุกขเวทนาหยาบกล้าเผ็ดร้อน เหลือที่จะพรรณนา เพราะยังไม่ปิดประตูอบาย คือยังไม่บรรลุโสดาปัตติผล เราจะประพฤติปฏิบัติได้ในเวลายังมีชีวิตอยู่เท่านั้น ถ้าความตายมาถึงเข้าก็ไม่มีโอกาสที่จะทำความดีได้ และลมหายใจก็ไม่ได้นัดกับเราว่า จะหยุดลงวันใด เพราะฉะนั้นเราจึงควรพากเพียรให้ถึงซึ่งมรรคและผล จะได้พ้นภัยในอบายและภัยในสงสารวัฏฏ์ ดังพระพุทธสุภาษิตในภัทเทกรัตตสูตร มัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์ หน้า ๓๔๙ ว่า..

อชฺเชว กิจฺมาตปฺปํ ควรรีบทำความเพียรในวันนี้ทีเดียว
โก ชญฺญา มรณํ สุเว ใครเล่าจะรู้ว่าความตายจะมีมาในวันพรุ่งนี้
น หิ โน สงฺครนฺเตน ความผัดเพี้ยนด้วยพญามัจจุราช
มหาเสเนน มจฺจุนา ผู้มีเสนาใหญ่นั้น ย่อมไม่ได้เลยทีเดียว

พระธรรมเจดีย์ (จูม พันธุโล) ถาม : ข้าพเจ้าฟังท่านบรรยายภัยในสังสารวัฏและภัยในอบายทำให้ข้าพเจ้าสะดุ้งกลัวและตั้งใจละความประมาท เจริญความไม่ประมาทให้สมบูรณ์ขึ้นในตน เพื่อถึงซึ่ง มรรคและผล

ท่านพระอาจารยมั่น ภูริทัตโต ตอบ : สาธุ ข้าพเจ้าขออนุโมทนาความตั้งใจชอบเช่นนั้นของท่านด้วย...

ที่มา : จากหนังสือ ธัมมานุธัมมปฏิบัติ ปฏิปัตติวิภาค
พระธรรมเจดีย์ (จูม พันธุโล) ถาม
ท่านพระอาจารยมั่น ภูริทัตโต ตอบ

จะตั้งโจทก์ให้ท่านอโศกทำนะขอรับ เอ้า

ถ้าไฟไหม้กะลังไหม้บ้านที่ตนเองอาศัยอยู่ ท่านอโศกจะดับเลย หรือรอให้ถึงพรุ่งนี้มะรืนนี้มะเรื่องหนึ่งก่อนจึงค่อยดับ จึงค่อยโทรแจ้งหน่วยดับเพลิงขอรับ