เห็นเขาถาม-ตอบกัน

คำถามมีว่า "ความสุขของเราอยู่ที่ไหน ความสุขมีกี่ระดับ ความสุขสูงสุดคุณเคยสัมผัสกันหรือยัง?"

คำถามทำนองนี้ เหมือนมีคำตอบอยู่ในใจกันแล้วตามสไตล์ของเราเอง

สมช.ลานธรรมจักร เช่น ท่านอโศก กบนอกกะลา คุณโรส คุณ student เป็นต้น ว่าไงครับ

ดูทั้งหมด

ความสุขของเราอยู่ที่ไหน ความสุขมีกี่ระดับ ความสุขสูงสุดคุณเคยสัมผัสกันหรือยัง?

เราต่างหาแสวงหาความสุขด้วยวิธีต่างๆ นานา
บ้างก็สุขแบบครื้นเครง
บ้างก็สุขแบบสงบ
วิธีการพบความสุขของเราต่างกัน
แต่ดูเหมือนว่าความสุขดังกล่าวเป็นเพียงความสุขเพียงชั่วครู่ชั่วคราว
อะไรเรียกว่า ความสุข
งั้นเราอยากถามทุกท่านนะค่ะ
อะไรคือความสุขของคุณ และคุณมีวิธีมีความสุข กันอย่างไร และทำอย่างไรถึงเรียกว่าความสุขของคุณ

ขอบคุณค่ะ

ก็แสวงหาสุขชั่วคราวกันอยู่ทุกวัน

ความสุขแท้จริงแล้วไม่มี

มีแต่ความทุกข์ที่เจือจางลง

เช่น อิ่ม จัดเป็นความสุข หรือความทุกข์ที่เจือจางลง?

ความสุขเป็นความรู้สึกพอใจชอบใจ
เป็นความติดข้องต้องการที่อยากได้
เป็นความรู้สึกน่าใคร่น่าปรารถนายินดี
ที่มีการแสดงออกทางร่างกายก็มีและมี
ความรู้สึกเบิกบานอิ่มเอิบภายในจิตใจ
พอใจมากก็สุขมากพอใจลดลงสุขก็ลด
จะรู้สึกเฉยก็คือความสุขมันมีระดับปกติ
หากความสุขมันลดลงจนเกิดไม่พอใจ
ความสุขที่เคยมีนั้นก็จะลดลงตามลำดับ
พอใจในสุขคือโลภะ ไม่พอใจคือโทสะ

รอตั้งหลายวัน ยังไม่เห็น คคห. ท่านอโศกะ กับ กบนอกกะลา หรือยังไม่กลับจากการค้นหาอัตตา

ไม่รอแล้ว



ก่อนจะกล่าวถึงความสุขที่ประณีต ควรแสดงความหมายทั่วไปของความสุข และความทุกข์ ชนิดที่มีเป็นพื้นอยู่ในจิตใจ ซึ่งสัมพันธ์กับความสุขอย่างอื่นๆทั้งหมด กล่าวคือ
ครั้งหนึ่ง มีปริพาชกถามพระสารีบุตรว่า อะไรคือความสุข อะไรคือความทุกข์ ในธรรมวินัยนี้
พระสารีบุตรตอบว่า

“ความไม่ยินดี นั่นแลท่าน เป็นความทุกข์ ในธรรมวินัยนี้ ความยินดี จึงเป็นสุข

“เมื่อมีความไม่ยินดี (อนภิรดี) ก็เป็นอันหวังทุกข์ได้ คือ แม้เดินอยู่ ก็ไม่ประสบความสุขความสำราญ แม้ยืนอยู่....แม้นั่งอยู่...แม้นอนอยู่...แม้อยู่ในบ้าน...แม้อยู่ในป่า...แม้อยู่ที่โคนไม้...แม้อยู่ในเรือนว่าง...แม้อยู่ในที่แจ้ง...แม้อยู่ท่ามกลางหมู่ภิกษุ ก็ไม่ประสบความสุขความสำราญ เมื่อมีความไม่ยินดี ก็เป็นอันหวังทุกข์ได้”

“แต่เมื่อมีความยินดี (อภิรดี) ก็เป็นอันหวังความสุขนี้ได้ คือ แม้เดินอยู่ ก็ประสบความสุขความสำราญ แม้ยืนอยู่....แม้นั่งอยู่...แม้นอนอยู่...แม้อยู่ในบ้าน...แม้อยู่ในป่า...แม้อยู่ที่โคนไม้...แม้อยู่ในเรือนว่าง...แม้อยู่ในที่แจ้ง...แม้อยู่ท่ามกลางหมู่ภิกษุ ก็ย่อมประสบความสุขความสำราญ เมื่อมีความยินดี ก็เป็นอันหวังความสุขนี้ได้”

.......

คำถามกระทู้นี้ จาก

http://pantip.com/topic/35691318

ความทุกข์ ซึ่งเกิดจากความไม่ยินดี และความสุข ซึ่งเกิดจากความยินดี ที่เราๆท่านๆพอนึกออกมองเห็นได้ เพราะต่างก็เคยประสบมากับตนเองบ้างแล้ว

ต่อไป ขอนำความสุขที่ลึกลงไปอีก จากตัวอย่างนี้


http://larndham.org/index.php?/topic/27 ... ntry393770

จากนี้ พึงทราบความสุขประณีต ในระดับตั้งแต่ฌานสุขขึ้นไป ว่ามีเค้าความรู้สึกอย่างไร ดังที่ท่านแสดงไว้โดยอุปมา สรุปมาพิจารณากันดูต่อไปนี้

ก้าวสุดท้ายก่อนจะบรรลุฌาน ก็คือการละนิวรณ์ ๕ (กามฉันท์ พยาบาท ถีนมิทธะ อุทธัจจกุกกุจจะ และวิจิกิจฉา) ได้ ผู้ละนิวรณ์ได้แล้ว จะมีความรู้สึกปลอดโปร่งเบาสบายและอิ่มใจเกิดขึ้น เป็นพื้นนำของการจะได้ความสุขในฌานต่อไป ดังที่ท่านอุปมาไว้ ๕ ประการ

๑. เปรียบเหมือนการเกิดปราโมทย์ มีโสมนัสชื่นฉ่ำใจ ของคนที่เคยกู้ยืมเงินคนอื่นมาประกอบการงานแล้ว ประสบความสำเร็จ ใช้หนี้สินได้หมดแล้ว และยังมีเงินเหลือไว้เลี้ยงครอบครัว

๒. เปรียบเหมือนการเกิดปราโมทย์ มีโสมนัสชื่นฉ่ำใจ ของคนที่ฟื้นหายจากความเจ็บป่วยเป็นไข้หนัก กลับกินข้าวกินปลาได้ มีกำลังกายแข็งแรง

๓. เปรียบเหมือนการเกิดปราโมทย์ มีโสมนัสชื่นฉ่ำใจ ของคนที่พ้นจากการถูกจองจำ ไปได้โดยสวัสดี ไม่มีภัย และไม่ต้องเสียทรัพย์สิน

๔. เปรียบเหมือนการเกิดปราโมทย์ มีโสมนัสชื่นฉ่ำใจ ของคนที่หลุดพ้นจากความเป็นทาส อาศัยตนเองได้ ไม่ขึ้นกับคนอื่น เป็นไทแก่ตัว จะไปไหนก็ไปได้ตามใจปรารถนา

๕. เปรียบเหมือนการเกิดปราโมทย์ มีโสมนัสชื่นฉ่ำใจ ของคนมั่งมีทรัพย์ ผู้เดินทางข้ามพ้นหนทางไกลกันดาร ที่หาอาหารได้ยาก และเต็มไปด้วยภยันตราย มาถึงถิ่นบ้านอันเกษมปลอดภัยโดยสวัสดี