รู้แล้วไม่เอา
รู้แล้ววาง
รู้แล้วละ

มีอะไร
ก็มีอยู่เหมือนกัน
แต่ไม่เอา

หลวงพ่อชา สุภัทโท




มีสตรีท่านหนึ่งสามีมีภรรยาน้อยแล้วทุกข์ใจจึงมาปรึกษาหลวงพ่อชาท่านจึงพูดสอนสตรีท่านนั้นว่า " ไอ้คนเราทุกวันนี้ มันเป็นทุกข์กันเพราะ " ความคิด "

เรื่องไม่เป็นเรื่อง มันก็มั่วเก็บเอามาคิด ให้มันทุกข์ ให้มันเป็นปัญหา พอผ่านพ้นห้วงเวลานั้นมาได้ถึง ณ จุดหนึ่ง ก็โมฆะ...ว่างเปล่าไปหมดทุกเรื่อง

ก่อนหน้านั้นก็อุตส่าห์กลุ้ม อุตส่าห์เครียด จะเป็นจะตาย คิดอยู่แต่ว่าปัญหานี้มันช่างใหญ่หลวงสาหัสสากรรจ์ต่อเราเหลือเกิน

พออนาคตเข้ามาแทนอดีต มันก็ลืมกันไปหมด ไทย-พม่า รบราฆ่าฟันกันมา ตอนนั้นก็พยาบาทอาฆาตพม่าอย่างสุด ๆ

พอมาตอนนี้ ความรู้สึกที่เคยมีต่อกันแต่อดีต ก็ค่อย ๆ เลือนลาง..ต่างคนก็ต่างลืมกันไปตามกาลเวลา

ชีวิตของปัจเจกบุคคลก็เหมือนกัน จะรู้สึกที่ครั้งหนึ่งเคยใหญ่หลวงแค่ไหน สุดท้ายแล้วก็แค่นั้น

อยู่กันไม่ถึงร้อยปี จะเอาอะไรกันมากมาย สังขารร่างกายก็เสื่อมร่วงโรยไปตามกาลเวลา

ใจคอจะซาบซึ้งกันไปจนหงำเหงือก แบบหนุ่ม ๆ สาว ๆ กันไปตลอดเชียวรึ...



"..อีแร้งบินสูงๆ แต่เวลาหิว ก็โฉบลงมากินหมาเน่า
เหมือนคนมีการศึกษาสูง แต่พอตัณหาเกิด
ก็ทำอะไรต่ำๆ เหมือนคนไม่มีการศึกษาเลย..."
หลวงพ่อชา สุภทฺโท