ขณะผัสสะเกิดทางตา ย่อมกำหนด ขันธ์ที่เกิดขึ้นทางตา
๑. รูป ที่ปรากฏทางตา ได้แก่ รูปขันธ์
๒. วัตถุ คือ ตา ได้แก่ รูปขันธ์ ๑
๓. จิต คือ ได้แก่ วิญญาณขันธ์ ๑
ที่เกิดร่วมกับจิตมี สัพพจิตตสาธารณะเจตสิก ๗ ได้ เวทนาขันธ์ ๑ สัญญาขันธ์ ๑ สังขารขันธ์ ๑
รวมความว่า ขณะ ผัสสะ คือ เห็น ขันธ์ ๕ เกิดขึ้นที่ตา

ขณะผัสสะเกิดทางตา ย่อมกำหนด อายตนะที่เกิดขึ้นทางตา
๑. รูป ที่ปรากฏทางตา ได้แก่ รูปายตนะ ๑
๒. วัตถุ คือ ตา ได้แก่ จักขายตนะ ๑
๓. จิต คือ ได้แก่ มนายตนะ ๑
ที่เกิดร่วมกับจิตมี สัพพจิตตสาธารณะเจตสิก ๗ ได้ ธรรมายตนะ ๑
รวมความว่า ขณะ ผัสสะ คือ เห็น ได้ อายตนะ ๔ เกิดขึ้นที่ตา

ขณะผัสสะเกิดทางตา ย่อมกำหนด ธาตุที่เกิดขึ้นทางตา
๑. รูป ที่ปรากฏทางตา ได้แก่ รูปธาตุ ๑
๒. วัตถุ คือ ตา ได้แก่ จักขุธาตุ ๑
๓. จิต คือ ได้แก่ จักขุวิญญาณธาตุ ๑
ที่เกิดร่วมกับจิตมี สัพพจิตตสาธารณะเจตสิก ๗ ได้ ธรรมะธาตุ ๑
รวมความว่า ขณะ ผัสสะ คือ เห็น ได้ ธาตุ ๔ เกิดขึ้นที่ตา

พูดกันนักกันหนาว่าให้รู้ทันในขณะปัจจุบันอารมณ์ ขณะที่ตาเห็นบ้าง ที่หูได้ยินบ้าง
ถามว่ากำหนดอย่างไร กำหนดขันธ์หรือ? กำหนดอายตนะหรือ? กำหนดธาตุหรือ?
กลับไม่รู้เรื่อง เลยไปไม่เป็นเลยทีนี้

บอกได้แค่ว่ากำหนดที่เห็นขณะในปัจจุบัน กำหนดที่ได้ยินในปัจจุบันเท่านั้นพอ
เอาไปพูดกันในไลน์หลายกลุ่มทะเลาะแทบตาย แต่พอเอามาขยายให้ดูว่ากำหนดอย่างไร?
เขาบอกว่าไม่เข้าใจ กลายเป็นว่าที่พูด ๆ กันว่าให้กำหนดรู้ทันปัจจุบันอารมณ์พูดตาม ๆ กันมา
โดยทั้ง ๆ ที่ตัวเองก็ไม่รู้เรื่อง กลับย้อนว่าเราไม่เข้าใจ ถูกกล่าวหาว่าสอนผิดไม่เป็นไปตามคำสอน

โอ๊ย !!! จะบ้าตายตัวเองไม่รู้เรื่องกลับไปโทษคนอื่นว่าไม่รู้เรื่อง

ลุงลองแสดงเป็นตัวอย่างหน่อยคับ..

ทำไง...กำหนดโดยความเป็นขันธ์...โดยความเป็นอยาตนะ...โดยความเป็นธาตุ

ก็ดูตามกระทู้แสดงแล้วข้างบนชัดเจนแล้ว

ผมหมายถึง..ขณะผัสสะนั้นนะ..ทำอย่างไรแบบไหน...ที่ลุงยกมานั้นเป็นทฤษฎี...ก็เลยอยากรู้ว่าตอนลงมือทำนั้น..ทำอบ่างไร?

การกำหนดรู้ด้วยการใช้ญาณ

สมาธิ

หรือวิปัสสนา

เช่น กำหนดรู้การเกิดดับ

หรือกำหนดรู้ความไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา

หรือกำหนดรู้โทษของขันธ์

หรือแล้วแต่เจตจำนง

การกำหนดรู้ทันปัจจุบัน

คือรู้ทันเหตุปัจจัยปรุงแต่ง

คำว่า "ญาณ" กับ "ฌาน" ถ้าไม่เข้าจริงจะคิดว่าเหมือนกัน
ญาณ ก็คือ ปัญญา ฌาณ ก็คือ ปัญญา ชื่อเหมือนกัน แต่จะต่างกันที่
ญาณ เป็นสายของวิปัสสนาภาวนา ฌาน เป็นสายของ สมถะภาวนา

ปุจฉา !!!
เช่น กำหนดรู้การเกิดดับ

หรือกำหนดรู้ความไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา

หรือกำหนดรู้โทษของขันธ์

วิสัชนาว่า !!!
ทั้งหมดนี้เป็นสายของวิปัสสนา

ในสายของสมถะภาวนา คือจะใช้สมาธิเป็นตัวนำหรือเรียกว่าเป็นประธานดำเนินกิจกรรม
ให้ถึงที่หมาย คือฌาณ มีปฐมฌานเป็นต้น การเจริญสมถะหรือสมาธินั้นเขามีอารมณ์เดียว
ตั้งมั่นอยู่ในอารมณ์เดียว จะไปสัดส่ายไปในอารมณ์ได้ เมื่อเป็นดังนี้แล้ว
เขาจะพิจารณาเห็นความเกิดดับหรือเห็นไตรลักษณ์ไม่ได้ คือ แยกแยะไม่ได้
อารมณ์ของ สมถภาวนา ก็บอกอยู่ว่ามีความตั้งมั่นในอารมณ์เดียวเป็นกลุ่มก้อน

มันก็ขึ้นกับว่าเราจะเจริญสายไหน ก็ต้องอารมณ์สายนั้นๆ เอามาเป็นต้นทาง

ตรงนี้ถูกต้องครับ

ปัญญาระลึกได้ในสิ่งที่มีจริงที่กำลังปรากกฏตามเป็นจริง
ตามเหตุปัจจัยที่กำลังปรากฏกับจิตตนเป็นลักษณะธาตุ
ไม่มีการปรุงแต่งไปตามนิมิตที่ปรากฏแต่สติรู้ตรงที่ตั้ง
จิต+เจตสิก+รูปของธาตุทั้งธาตุรู้และธาตุไม่รู้แต่ละ1
การระลึกรู้ว่าเป็นธัมมะที่กำลังปรากฏรู้ทั่วได้7ลักษณะ

สภาพธรรมที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงมีการเกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไปเป็นธรรมดาที่กำลังเห็น
กำลังมีปรากฏครบทั้ง6ทางในชีวิตประจำวันเดี๋ยวนี้เองเป็นสาธารณะธาตุ อายตนะ ขันธ์
ไม่มีใครเป็นเจ้าของเพราะเป็นจิต+เจตสิก+รูปเกิดดับปรากฏให้รู้ได้ทีละ1ขณะจิตค่ะ

นิมิตที่ปรากฏให้แต่ละคนรับรู้ทั้งเรื่องดีและไม่ดี
เป็นผลกรรมดีและไม่ดีที่ตนสะสมมาให้เกิดเหตุต่างๆ
ไม่มีสัตว์บุคคลภ้ยพิบัติต่างๆจริงๆเป็นสมมุติที่ปรากฏ
ให้กระทำการปรุงแต่งจิตเป็นกรรมใหม่ไปกว้านอกุศลมา
ปรุงแต่งขึ้นสะสมลงในจิตไปเรื่อยๆถ้าไม่มีพระพุทธเจ้าอุบัติ
จะไม่มีใครสามารถรู้ความจริงอันนี้เลยว่ากิเลสทำร้ายจิตไม่มีใคร

ลองดูในภาพนี้นะครับอาจเข้าใจได้ ผัสสะทั้ง ๖ เกิดขันธ์ ๕