..... การเดินทาง ของชีวิต .......

ในทางพุทธศาสนาเชื่อว่า การเดินทางของคนบนโลกนี้มี 4 รูปแบบ คือ..

1. มืดมา มืดไป .. คือบุคคลที่เกิดมาพร้อมบาปกรรมติดตัว ช่วงที่มีชีวิตอยู่ก็ไม่เคยละกิเลส ทำบุญสร้างบารมี ครั้นตายไปกิเลสจึงชักนำไปยังภูมิต่ำ

2. สว่างมา มืดไป .. คือบุคคลที่แม้จะเกิดมาพร้อมกับบุญบารมีในอดีตชาติ แต่กลับใช้ชีวิตในทางเสื่อม เมื่อตายไปกิเลสที่พอกหนาในจิตใจจึงชักนำไปยังภพภูมิต่ำ

3. มืดมา สว่างไป .. คือบุคคลที่เกิดมาลำบากยากแค้นเพราะผลกรรมในอดีต แต่ใช้ชีวิตเพื่อขัดเกลากิเลส สร้างแต่คุณงามความดี เมื่อตายไปบุญบารมีจึงนำไปสู่ภพภูมิที่สูงขึ้น

4. สว่างมา สว่างไป .. คือบุคคลที่เกิดมาพร้อมกับบุญบารมีแต่ชาติปางก่อน แต่ก็ไม่ประมาทชีวิต หมั่นละ เลิกกิเลส เมื่อตายไปจึงไปสู่ภพภูมิที่ดียิ่งขึ้น






ผู้รู้ "ธรรม" นั้นมีมาก
แต่ผู้ปฏิบัติธรรมอย่างแท้จริงนั้น มีน้อย
เพราะ "ธรรม" เป็น "ปัจจัตตัง"
ไม่มีใครสอนใครได้ นอกจาก
"ปฏิบัติ" เอง




" ถึงแกมาวัด แต่ใจยังมีโลภ
โกรธ หลง แกยังมาไม่ถึงวัด
แต่ถ้าแกอยู่ที่บ้านหรือที่ไหนๆ
แต่ไม่โกรธ ไม่โลภ ไม่หลง
ข้าว่าแกมาถึงวัดแล้ว "

หลวงปู่ดู่ พฺรหฺมปัญโญ





การทำใจให้เป็นสุขผ่องใสนั้น
ไม่มีใครทำให้ใครได้
เจ้าตัวต้องทำของตัวเอง
วิธีทำก็คือ เมื่อเกิดโลภ โกรธ หลง ขึ้นเมื่อใด
ให้พยายามมีสติรู้ให้เร็วที่สุด
และใช้ปัญญายับยั้งให้ทันท่วงที
อย่าปล่อยให้ช้า
เพราะจะเหมือนไฟไหม้บ้าน
ยิ่งดับช้า ยิ่งดับยาก
และเสียหายมากโดยไม่จำเป็น

สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก





คาถาทุกคาถา
หรือวิชาอาคมที่ประสงค์จะเรียนนั้น
จะต้องอาศัยพื้นฐานคือ พลังจิต
จิตจะมีพลังได้ ก็ต้องมีสมาธิ
สมาธินั้นจะเกิดขึ้นได้
ก็แต่จากการนั่งภาวนาทำใจให้สงบ
วิชาที่จะร่ำเรียนไป จึงจะบังเกิดผลศักดิ์สิทธิ์
ไม่มีพิบัติภัยตามมา.
พระราชวุฒาจารย์ (ดูลย์ อตุโล)

อนุโมทนาครับ