หน้า 96-97 พระราชสังวรญาณ (หลวงพ่อพุธ ฐานิโย)

คำสอนหลวงพ่อพุธ ฐานิโย วัดป่าสาละวัน อ.เมือง จ.นครราชสีมา
(8 กุมภาพันธ์ 2464 - 15 พฤษภาคม 2542)

สิ่งใดที่เรารู้เท่าทัน
สิ่งนั้นไม่สามารถที่จะดึงใจเรา
ไปทรมานให้เิกิดทุกข์ขึ้นได้

จิตที่สงบนิ่งใช้ประโยชน์ได้หลายทาง
ขณะใดที่เราภาวนา แล้วจิตของเราสงบ นิ่ง สว่าง หรือไปรู้สึกนิ่งแจ่มๆ อยู่ในจิตในใจ
นั่นแสดงว่า จิตใต้สำนึกของเรากำลังเริ่มตื่นขึ้นแล้ว ทีนี้ เมื่อเราฝึกต่อเนื่องกันทุกวัน
จนคล่องชำนิชำนาญ เราสามารถทำจิตให้สงบได้ตามที่เราต้องการ

เมื่อจิตสงบนิ่ง เราจะน้อมไปใช้ประโยชน์ในทางไหนก็ได้
อยากเป็นหมอรักษาคนไข้ ก็สำรวมจิต อธิษฐานแผ่เมตตาให้คนไข้
แม้เพื่อนฝูงของเราเจ็บไข้ อยู่ในที่ห่างไกล เรานั่งสมาธิสำรวมจิต
แล้วอธิษฐานแผ่เมตตาให้เพื่อนของเรา ที่กำลังป่วยไข้ก็สามารถที่จะหายได้

หน้า 22-25 พระราชวุฒาจารย์ (หลวงปู่ดูลย์ อตุโล)

คำสอนหลวงปู่ดูลย์ อตุโล วัดบูรพาราม อ.เมือง จ.สุรินทร์
(4 ตุลาคม 2430 - 30 ตุลาคม 2526)

การศึกษาธรรมด้วย การอ่าน การฟัง สิ่งที่ได้ก็คือสัญญา ความจำได้
การศึกษาธรรมด้วยการลงมือปฏิบัติ สิ่งที่ได้เป็นผลของการปฏิบัติ คือ ภูมิธรรม

ดูที่ใจ
อย่าส่งใจไปดูู ไปรู้สิ่งอื่น ท่านให้ดูที่ใจของตนเองเท่านั้น ท่านไม่ให้ดูสิ่งอื่น

ธรรมแท้คือจิต
หลักธรรมที่แท้นั้นคือ จิต ให้กำหนดดูจิต ให้เข้าใจจิตตัวเองให้ลึกซึ้ง
เมื่อเข้าใจจิตตัวเองลึกซึ้งแล้ว นั่นแหละได้แล้วซึ่งหลักธรรม

ให้รู้ทันเหตุแห่งทุกข์
การภาวนานั้น คือ การเจริญจิตให้มีสติสมบูรณ์
สามารถรู้เท่าทันเหตุแห่งทุกข์ จะได้ละเหตุนั้นก่อน จึงจะไม่ต้องรับทุกข์