คหบดีท่านหนึ่ง บ้านช่องสวยงามตระการตา แต่อยู่ติดกับบ้านที่เป็นรั้วบ้านเก่าสังกะสีผุๆ ท่านตื่นขึ้นมาทุกเช้า มองออกไปเห็นบ้านเฮงซวยหลังนี้ ทิวทัศน์ ทัศนวิสัย แย่มาก
วันหนึ่งทนไม่ไหวแล้ว เห็นตาแก่เจ้าของบ้านสังกะสีตื่นมาพอดี จึงเดินเข้าไปหาและถามว่า
"...บ้านมึงขายเท่าไร? กูเห็นทุกวันอุบาทว์ตามาก จะขายเท่าไรก็ซื้อ"
เจ้าของบ้านสังกะสีอันซอมซ่อ เงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับพูดจานุ่มนวลอ่อนโยนว่า...
"ท่านผู้มีอันจะกิน ไม่ขายขอรับ ทุกเช้าผมตื่นขึ้นมา ก็ได้เห็นปราสาทที่งดงามของท่าน ผมมีความสุขที่ได้เห็นแต่สิ่งที่สวยงามตระการตา ทุกเช้าสายบ่ายเย็น ถ้ากระผมขายบ้านให้ท่านไป กระผมก็จะไม่ได้เห็นสี่งที่งดงามตระการตานี้อีกต่อไป"
คหบดีถามต่อ
"แล้วมึงไม่ดูบ้านตัวเองว่าอุจาดตาแค่ไหน อยู่ได้ยังไงนี่?"
เจ้าของบ้านสังกะสีอันซอมซ่อ ตอบว่า
"..ขอรับกระผม กระผมก็แค่อาศัยอยู่ด้วยจิตที่เสาะแสวงหาแต่ความดีและความงาม อะไรที่มันไม่งาม กระผมก็ไม่สนใจดู กระผมดูแต่ความงามความดีเท่านั้น อะไรที่ไม่ดีไม่งามกระผมก็ไม่ใส่ใจขอรับ...กระผมก็ไม่เข้าใจท่านเหมือนกัน บ้านท่านออกใหญ่โตงดงาม แต่ท่านกลับไม่สนใจ ตื่นเช้ามาก็สนใจแต่บ้านเฮงซวยของกระผม ถ้ากระผมเป็นท่าน จะชื่นชมความงามพร้อมของบ้านตัวเอง และไม่สนใจบ้านที่เฮงซวยของคนอื่น..."
ท่านเศรษฐี ได้คิดว่า...จริงด้วย เราคงบ้าไปแล้ว ที่เอาจิตของตัวเองไปจับแต่เรื่องเลวร้าย บ้านของตัวเองที่สวยงามมากกลับไม่สนใจ แถมยังไปวุ่นวายกับของนอกกายรอบข้างที่สกปรก
นับตั้งแต่นั้นมา ท่านคหบดีก็เข้าใจในธรรมของผู้ยากไร้ และกลายเป็นกัลยาณมิตรกัน จวบจนสิ้นอายุขัย...
..............................
บางครั้ง เรามัวแต่มองออกไปภายนอก จนลืมมอง ถึงสิ่งดีๆ ที่เรามี อยู่กับตัว หากเราได้ตั้งสติ และมองออกจากภายใน มองด้วยจิตใจที่งดงาม เราคงได้เห็นความงดงาม และคุณค่าของสิ่งต่างๆ อีกมากมาย ที่อยู่รอบๆ ตัวเรา
ใจของเรา...คงผ่องใส ชีวิตของเรา...คงมีแต่ความสุขได้ทุกวัน

สวัสดีค่ะคุณลุง
อ่านเรื่องนี้แล้วทำให้นึกถึงเรื่องของตัวเอง...
ครั้งหนึ่งเคยเกลียดคนๆนึงเพราะเขาเป็นคนที่ทำเรื่องเลวร้ายไว้กับเรา...เมื่อวันเวลา
ผ่านไปเขาก็ไม่เคยเปลี่ยนไปจากเดิม...แต่เราเองที่เปลี่ยน..เริ่มมองเห็นความดีของเขา
ที่มีมากกว่าความไม่ดีของเขา...ลองตั้งคำถามกับตัวเองถ้าวางเฉยกับเรื่องที่ไม่ดีของเขา
ในบางอย่างเสียบ้าง...นอกนั้นเขาก็ทำได้ดีเกือบทุกอย่าง...สรุปก็คือเขามีส่วนดีมากกว่าส่วนเลว
หาส่วนที่ดีของเขาให้เจอแล้วเราก็จะอยู่กับคนรอบข้างได้อย่างมีความสุข...
...คนจำนวนมากมักอยากให้โลกหมุนตามตนเองอยากได้ในสิ่งที่ตนต้องการและไม่อยากได้ในสิ่งที่ตนไม่ต้องการ...ซึ่งมันขัดกับหลักความเป็นจริงที่ทุกสิ่งย่อมเปลี่ยนแปลงไปตามเหตุปัจจัยของมันอย่างนั้นเอง...ถ้าเราเข้าใจหลักนี้ให้ลองมองย้อนกลับเข้ามาหาตัวเรา..ใจของเรา..แล้วจะพบว่าเราสุข..เราทุกข์เพราะอะไร..

อนุโมทนาค่ะคุณลุง

สาธุครับ
แล้วแต่มุมมองเพื่อนำมาใช้กับชีวิตของเราให้มีความสุขได้
นิทานเรื่องนี้ผมว่าเป็นการสอนได้ดีมาก ลุงหมานก็มองไปอีกแง่หนึ่งเพื่อให้ชีวิตนั้นมีความสุข
เหมือนว่า อารมณ์ภายนอกมันมีมากมาย แต่คหบดีจะไปหวังแก้อารมณ์ภายนอก
ให้มาถูกใจตัวเองซึ่งก็ไม่มีใครที่ไหนจะทำได้หลอกจริงไหม แต่คหบดีเข้าใจ
ก็ต้องแก้ที่จิตตนเองให้ดีเท่านั้นแหละ อารมณ์ทุกอย่างภายนอกก็ดีหมด
ก็เหมือนว่าถ้าเราแก้จิตของเราดีแล้ว คนทั้งโลกนี้จะเป็นคนดีหมด จะไม่มีคนไม่ดีให้เราเห็นได้เลย