ได้ฟังเพื่อนที่เรียนพระอภิธรรมมาด้วยกันเล่าให้ฟังเมื่อคืนทางโทรศัพท์
เห็นว่าดีมีคติธรรมก็เลยเอามาเล่าต่อให้เพื่อนในลานธรรมจักรฟังบ้าง

ไอ้เล่าเตี๋ยชายหนุ่มเชื้อสายจีน ผู้มีอาชีพฆ่าหมูขาย จนเป็นอาชีพที่สร้างรายได้เป็นอย่างดี
ที่สืบทอดมาจากบรรพบุรุษ นับตั้งแต่ อากง อาม่า ป่ะป๊า อาป๊า ม่ะม้า อาม๊า อาแหมะ อาแปะ
อาอึ้ม อาเจ็ก อาซิ่ม อากู๋ อากิ๋ม กันเรื่อยมาจนถึงไอ้เล่าเตี๋ย

ซึ่งมีบ้านที่อยู่ไม่ไกลจากวัดมากนัก ทุกเช้าไอ้เล่าเตี๋ยได้ยินเสียงพระเคาะระฆังจะลุกขึ้นฆ่าหมู
เพื่อนำหมูไปขายยังที่ตลาดเป็นประจำ เงินที่ได้มาไอ้เล่าเตี๋ยก็จะหยอดใส่กระปุกไว้จำนวนหนึ่ง
เพื่อนำไปให้พระเป็นประจำทุกวัน ในความคิดของไอ้เล่าเตี๋ย ถือว่าพระได้มีหุ้นส่วนในอาชีพของเขา
คือเคาะระฆังปลุกให้เขาลุกขึ้นมาฆ่าหมูขาย มีอยู่วันหนึ่งพระเกิดหลับไม่ได้เคาะฆัง

ไอ้เล่าเตี๋ยก็ไม่ได้ลุกฆ่าหมูไปส่งขายในตลาดทำให้ขาดรายได้
ไอ้เล่าเตี๋ยมีความโกรธมากที่พระไม่ได้เคาะระฆังจึงได้เอาเงินที่เก็บใส่กระปุกนั้นคืนกลับมา
แล้วก็มุ่งไปที่วัดไปด่าพระที่ทำไมไม่เคาะระฆังทำให้เขาขาดรายได้ไป
เล่าเตี๋ยนั่งด่าพระอยู่เป็นนาน ก็ได้มีแม่ชีออกมาพูดว่า อย่าไปด่าพระท่านเลยบาปเปล่าๆ
ฉันเองต่างหากที่ไม่ไปเคาะระฆังวันนี้ฉันไม่ค่อยสบายจึงไม่ได้ตีระมังต้องขอโทษเล่าเตี๋ยด้วยนะ

ทีทำให้เล่าเตี๋ยขาดรายได้ไป ทุกวันที่ได้ยินระฆังน่ะฉันเป็นคนเคาะระฆังเองพระไม่ได้เคาะหรอกจ้า
เอางี้ก็แล้วกันนะเล่าเตี๋ย รายได้ที่เล่าเตี๋ยขาดไป ฉันจะไปทำงานที่บ้านเล่าเตี๋ยชดใช้ค่าเสียให้
เล่าเตี๋ยก็ดีใจจึงให้แม่ชีไปทำงานที่บ้าน โดยให้แม่ชีเป็นคนคอยจับหมูมาให้ไอ้เล่าเตี๋ยฆ่า
และก็เป็นวันแรกเริ่มงานแม่ชีก็เรียกซื่อหมู เจ้าเอี๋ยววันนี้เป็นเวรของเองนะที่จะต้องถูกฆ่า
พรุ่งนี้ก็เป็นคิวของเจ้ากิมลั้งมัน และวันต่อไปก็เป็นวันของ เจ้าโกส่ายมัน

แม่ชีก็จัดลำดับวันตายของหมูและก็ได้เรียกชื่อไปตามลำดับ
ไอ้เล่าเตี๋ยได้ฟังดังนั้นจึงไปถามแม่ชีว่าไอ้ที่แม่ชีเรียกซื่อหมูนั้นน่ะมันเป็นซื่อพ่อแม่
ญาติพี่น้องของฉันทั้งเลยนะ แม่ชีก็ตอบว่าก็นั่นน่ะหมูทั้งหมดในนี้ก็เคยเป็นญาติพี่น้องของเล่าเตี๋ย
ที่เคยฆ่าหมูเป็นอาชีพมาแล้วทั้งนั้น กรรมที่เขาเคยทำก็มาเกิดเป็นหมูให้เล่าเตี๋ยฆ่าไงเล่า

ไอ้เล่าเตี๋ยตกใจไม่ได้การแล้วจึงคิดเลิกอาชีพนี้ จึงถามแม่ชีว่าจะทำยังไงดีจึงจะพ้นบาปอันนี้
แม่ชีก็แนะนำว่าให้ไปปฏิบัติธรรมเมื่อเป็นที่ตกลงก็ชวนกันไปยังสถานที่ปฏิบัติธรรมซึ่งอยู่ไกลมาก
ในขณะที่เดินแม่ชีก็ได้ชวนพระในวัดร่วมเดินทางไปด้วยหนึ่งรูปเพื่อป้องกันการถูกครหา
เมื่อเดินทางมาหนึ่งวันก็ยังไม่ถึงสถานที่ที่จะปฏิบัติธรรมมันก็มืดจะเดินทางต่อไปไม่ได้
เพราะระหว่างทางมีสัตว์ร้ายในป่ามันมีมากจำเป็นจะต้องหาที่พักก่อนแล้วจึงเดินทางต่อไปได้

ในขณะนั้นก็มีบ้านหลังหนึ่งซึ่งก็ไม่ใหญ่โตอะไรนักจึงเข้าไปถามขอพักอาศัยสักหนึ่งคืน
แล้วจะเดินทางต่อไป เจ้าของบ้านก็ยินดีให้พักแต่มีข้อแม้ว่าจะต้องให้คนที่เป็นผู้ชาย
จะต้องนอนกับลูกสาวคนหนึ่ง
เมื่อเป็นดังนั้นก็เห็นมีแต่ไอ้เล่าเตี๋ยคนเดียวเท่านั้นที่จะต้องนอนกับลูกสาวเจ้าของบ้าน
ไอ้เล่าเตี๋ยก็คิดว่าก็เราเดินทางมาเป็นวันแล้วจะไปปฏิบัติธรรมทำไมเราจะต้องมามีเมียเสียอีก
ไอ้เล่าเตี๋ยก็ไม่ยอมทำยังก็ไม่ยอม เมื่อเป็นดังนั้นพระที่ไปด้วยก็บอกว่างั้นอาตมาขอสึกจากพระเอง
เพื่อจะนอนกับลูกสาวเจ้าของบ้าน เมื่อเป็นที่ตกลงเรียบร้อยก็หลับนอนพักเพื่อจะเดินทางต่อในวันรุ่งขึ้น
เช้าขึ้นมาปรากฏว่ามีไอ้เล่าเตี๋ยอยู่ในบ้าคนเดียวเท่านั้น เจ้าของบ้านก็ไม่มีลูกสาวก็ไม่มี
พระและแม่ชีก็ไม่มีซึ่งปรากฏว่าเล่าเตี๋ยได้ถึงที่ปฏิบัติธรรมที่นั้นเอง

สรุปนิทานในเรื่องนี้เมื่อคนเรามีความตั้งใจจริงผลสำเร็จย่อมเกิดขึ้นแก่บุคคลนั้นอย่างแน่นอน

ฟังนิทานกันบ้างก็ดีเหมือนกัน