ในกาลไหนๆ ปัญญาย่อมเหนือกว่าทรัพย์
คนมีปัญญาย่อมตั้งตัวได้แม้ต้นทุนเพียงเล็กน้อย
ผู้มีปัญญาย่อมหาทรัพย์ได้

การฝึกปัญญา เรารู้ทันจิตแรก เวลาลมหายใจเข้ากำหนดเข้าหนอ หายใจออกกำหนดออกหนอ เวลาจะคิดกำหนดจะคิดหนอๆ ตลอดเวลา รู้ทันจิตแรกตลอดเวลาก็ฝึกปัญญาแล้ว...

ดูแล้วเป็นหน้าที่ของ สติ สมาธิ มากกว่าปัญญานะครับ สาธุ

เห็นไตรลักษณ์ เห็นความเกิดดับ น่าจะเป็นปัญญามากกว่า

      ในบทเหล่านั้น บทว่า มีสติ มีอธิบายว่า สติ เป็นไฉน   
สติ ความตามระลึก ความหวนระลึก สติ กิริยาที่ระลึก ความทรงจำ ความไม่เลื่อนลอย ความไม่ลืม สติ สตินทรีย์ สติพละ สัมมาสติ อันใด นี้เรียกว่า สติ             
 บทว่า มีสัมปชัญญะ มีอธิบายว่า สัมปชัญญะ เป็นไฉน              
ปัญญา กิริยาที่รู้ชัด ความวิจัย ความเลือกสรร ความวิจัยธรรม ความ กำหนดหมาย ความเข้าไปกำหนด ความเข้าไปกำหนดเฉพาะ ภาวะที่รู้ ภาวะที่ ฉลาด ภาวะที่รู้ละเอียด ความรู้แจ่มแจ้ง ความค้นคิด ความใคร่ครวญ ปัญญา เหมือนแผ่นดิน ปัญญาเครื่องทำลายกิเลส ปัญญาเป็นเครื่องนำทาง ความเห็นแจ้ง ความรู้ชัด ปัญญาเหมือนประตัก ปัญญา ปัญญินทรีย์ ปัญญาพละ ปัญญาเหมือน ศัสตรา ปัญญาเหมือนปราสาท ความสว่างคือปัญญา แสงสว่างคือปัญญา ปัญญา เหมือนประทีป ปัญญาเหมือนดวงแก้ว ความไม่หลง ความวิจัยธรรม สัมมาทิฏฐิ อันใด นี้เรียกว่า สัมปชัญญะ              ภิกษุ เป็นผู้เข้าไปถึงแล้ว ฯลฯ ประกอบแล้ว ด้วยสติและสัมปชัญญะ นี้ ด้วยประการฉะนี้

เราต้องรู้ชัดทุกอย่าง จะพูด จะคิด จะทำ..ตัวจะคือตัวเริ่มของจิตทุกอย่าง ไม่ว่าจะทำอะไรก็มีตัวเริ่มทั้งน้น..จะยืน จะเดิน จะนั่ง จะนอน จะคู้ จะเหยียด ก้ม เงย หลับตื่น พูด นิ่ง จะคิด จะพูด จะทำ จะหลับ จะฝัน จะตื่น จะดีใจ เสียใจ มีตัวเริ่มหมด ถ้าเราเข้าไปกำหนด..เราก็รู้ชัดถึงสติ เมื่อมีสติก็เกิดปัญญาในทำลายกิเลส ทำลายกิเลสได้ ก็ตรัสรู้ได้..

อย่างบทสวดที่ว่า พระพุทธเจ้าเป็นพระอรหันต์ ดับเพลิงกิเลส เพลิงทุกข์สิ้นเชิง ตรัสรู้ชอบได้โดยพระองค์เอง..