เมื่อเกิดกิเลสแล้วเรารู้เท่าทันกิเลสเช่นเรามีกิเลสอยากฆ่าคนอื่น(กรรมเก่า)แต่เราระงับไว้รู้เท่าทันกิเลสไม่ทำตามใจตนแล้วคนอื่นก็จะไม่ได้รับวิบากกรรมที่เคยทำไว้สิค้ะ หรือว่าวิบากกรรมจะตามทันเค้าเองในซักวันหนึ่ง

วิบากกรรม ซึ่งแปลว่า ผลของกรรมที่ได้สำเร็จแล้ว ซึ่งอาจจะกำลังให้ผล หรืออาจรอให้ผลอยู่
คือเป็นผลที่ยังไม่ได้ให้ผล หรือผลที่ไม่มีโอกาสให้ผล อธิบายอย่างนี้คงจะงง ๆ อยู่นะ

จะยกอุปมาให้ง่ายๆ เช่นเมล็ดข้าวเปลือกเมื่อนำไปหว่านในนา เมื่อไม่มีน้ำเมล็ดข้าวก็จะไม่งอก
รอให้ได้น้ำจึงจะงอกได้(รอให้ผล) เมื่อได้น้ำหรือน้ำฝนเมล็ดข้าวก็เริ่มงอกไปถึง
กระทั้งออกรวงใหม่ อันนี้เรียกว่ากำลัง(ให้ผลอยู่)

เมื่อออกรวงใหม่บางครั้งก็ไม่สมบูรณ์เป็นข้าวเม็ดลีบ บางที่ก็สมบูรณ์เป็นข้าวเม็ดเต็ม
พร้อมที่จะไปให้ผลใหม่อีก เมื่อนำไปปลูกในนาอีก ส่วนที่เม็ดข้าวลีบนั้นก็ไม่มีโอกาสให้ผลอีก

ถ้าเปรียบเหมือนกรรมก็ได้อโหสิกรรมกันแล้วสิ้นสุดกันแล้ว
ส่วนเม็ดที่สมบูรณ์ก็รอให้ผลอีกต่อไป รอจนกว่าจะปัจจัยมาสนับสนุนให้ๆผล (น้ำ)
เมื่อไม่มีน้ำก็จะรออยู่อย่างนั้น (รอให้ผลอยู่)

(ไม่รุว่าจะเข้าใจหรือไม่หนอ แม้กระทั้งอุปมาก็ยังยากหนอ) อิอิ

ก็เลยมีคนคิดว่า....เราฆ่าเพื่อให้สัตว์นั้นๆ..รับกรรม

คุณแป้ง..คิดว่าความคิดนี้ถูกต้องมั้ยครับ?..

...เราระงับไว้รู้เท่าทันกิเลสไม่ทำตามใจตนแล้วคนอื่นก็จะไม่ได้รับวิบากกรรมที่เคยทำไว้สิค้ะ ...

ถึงเราไม่ทำ....เขาก็ต้องรับกรรมของเขาอยู่แล้ว..ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง...
หากเราทำ...ก็เป็นกรรมของเราต่อไป..ส่วนเขา(อาจจะได้)ใช้กรรม
แล้ว...คิดดูซิ...เนื้อไม่ได้กิน..หนังไม่ได้รอง...แต่ถูกเอากระดูกมาแขวนคอ...
.เราจะขาดทุนสูญกำไร..แค่ไหน..

คุณแป้ง..ครับ...หากเราฆ่าสัตว์...ก็ไม่ได้หมายความว่า..เราจะถูกสัตว์นั้น..มาฆ่าเราคืน..นะครับ
การใช้กรรม...มีขันธ์เป็นตัวรับเป็นสำคัญ...

ดูประวัติ...พระปูติคัตตติสสเถระ .ซิครับ
http://www.84000.org/tipitaka/attha/att ... 5&i=13&p=7

กรรมชั่วของท่าน....ฆ่าสัตว์ตัดชีวิต..มาเลี้ยงชีพ
กรรมดีของท่านที่ทำให้เป็นพระอรหันต์....ทำบุญเลี้ยงพระแล้วตั้งจิตอธิฐาน..ขอให้ได้ธรรมที่พระองค์นั้นบรรลุแล้วด้วยเทิอด (ตรงนี้...น่าคิดนะครับ..อยู่ดีดี..ใครจะมาอธิฐานอย่างนี้บ้าง...ขนาดท่านฆ่าสัตว์เลี้ยงชีพ..นะเนี้ย)

ท่านรับกรรมชั่ว..คือ...กายเน่า..กระดูกแตก...(สังเกตว่า..ไม่มีใครมาทำนะครับ)

สำหรับเราๆ ได้ทำกรรมใหม่คือไม่เบียดเบียนต่อคนอื่น ไม่สร้างอกุศลที่มีต่อกันต่อไป ความพยาบาทที่มีต่อคนอื่นก็ถือเป็นอันยุติระงับลง กุศลกรรมบถข้อ๘,๙ เกิดขึ้นไม่เพ่งเล็งอยากให้คนอื่นเจ็บคนอื่นตาย ไม่พยาบาทผูกโกรธคนอื่นผู้อื่น ที่นี้คนอื่นคนนั้น ไม่ถูกเราปองร้ายโต้ตอบ เขาก็หมดโอกาสที่จะได้โต้ตอบปองร้ายเราคืน ไม่เบียดเบียนซึ่งกันและกันต่อไปอีก (กรณีคนอื่นคนนั้นก็ถอยแล้วเหมือนกัน) ไม่มีการตอบโต้ใดๆ จากเรา เพราะเราไม่จองเวร ไม่ทำกรรม ที่เป็นอกุศลด้วยกาย วาจา ใจอะไรกับเขาอีก

ที่นี้เขาจะได้รับ หรือไม่ได้รับวิบากที่เขาเคยทำไว้ ก็เป็นอจินไตยแล้ว ไม่ควรคิด เป็นเรื่องกงกำกงเกวียนของเขาแล้ว แต่ถามว่าเราพอจะรู้ อยากรู้ได้ไหมเขาจะต้องได้รับวิบากกรรมของเขาเองรึเปล่า ก็ต้องดูว่า มันมีโอกาสที่เขาจะประกอบ ปโยควิบัติ พยายามทำอะไรผิดๆ อยากเบียดเบียนอยากทำร้ายใครคนอื่นต่อไปอีก ที่ไม่ใช่เราแล้วต่อไปอีกไหม เขายังมี คติวิบัติอยู่ไหม มีความเห็นผิดอยู่ไหมที่ยังพอใจในการฆ่า ในการทำร้ายทำลายเบียดเบียนผู้อื่น เขาประจวบเหมาะกับ กาลวิบัติ สบโอกาสที่จะทำอะไรไม่ดีๆ เกิดขึ้นในช่วงเวลานั้นๆ ไหม เขามีอาวุธ มีเครื่องไม้เครื่องมือ อุปธิวิบัติ พร้อมหรือไม่ ถ้ามีองค์ประกอบเหล่านี้จะทำให้เขา ทำปาณาติบาตขึ้นเป็นวัฏฏะ มีกิเลส กรรม (สันดานเดิมๆ)ที่จะทำให้เกิด วิบากอีก กิเลส กรรม วิบากที่เขาเป็นผู้กระทำ ก็จะติดตามให้เขาให้ได้รับผลของกรรม นั้นๆ ในที่สุดนั่นเอง