บวชเวร ในความคิดของผม หมายถึง การไม่จองเวรต่อกัน การประกาศอโหสิกรรมต่อกันในการบวช
การอนุลอมกรรม อภัยซึ่งกันและกัน ไม่อาฆาตพยาบาทต่อกัน

และในความคิดของผมการที่มีพระในพระพุทธศาสนามากๆเป็นการดีต่อการอนุโลมกรรม

เผื่อในคาถาของการบวชน่าจะมีการกล่าวอโหสิกรรมต่อกัน จึงได้ชื่อว่าบวชเวร

และในความคิดของผมอีกฝ่ายกล่าวอโหสิกรรมให้ก็ได้แค่อโหสิกรรมแต่ปากจึงต้องมีคาถาสวดอโหสิกรรมและแผ่เมตตาถึงจะได้ผล

ถามอาจารย์ กูเกิลไม่พบคำว่าบวชเวร มีแต่บวขเณร

ควรเลิกยึดติดคาถา ควรใช้เหตุผลในคำสอนของพระพุทธองค์ แล้วปฏิบัติไปคำสอนของพระพุทธองค์ คาถาไม่ทำให้เกิดอโหสิกรรม อโหสิกรรมจะเกิดขึ้นมาได้ด้วยการปฏิบัติธรรม ทำทานบุญบารมี พัฒนาจิตใจของตน จากคนให้เป็นมนุษย์มีพระพอแล้วสถิตที่ใจเรา พอแล้วกับเรื่องโกรธอาฆาตพยาบาทจองเวร พอแล้วกับการสร้างเวรกรรมหาความเดือดร้อนให้กับตนเองในภายหลัง

การอโหสิกรรมนั้นสามารถทำได้ทุกเมื่อไม่ว่า จะอยู่ที่ไหน แต่การอโหสิกรรมจริงๆนั้นขึ้นอยู่ที่ใจของผู้อโหสิกรรมว่าจะอโหสิกรรมให้หรือไม่ ถึงแม้ว่าจะท่องคาถาอโหสิกรรมแต่ใจไม่อโหสิกรรมก็ไม่ได้ผล
ผลฉะนั้นการอโหสิกรรมนั้นขึ้นอยู่ที่ใจด้วย
ขออนุโมทนาบุญด้วยครับ