ทำไม ทุกครั้งที่มีเรื่องทุกข์ทางใจ มักมีอาการแน่นอก หวิวๆที่หัวใจ ไม่อยากอาหาร

สังเกตตัวเองมาหลายปีแล้ว ว่าทุกครั้งที่มีเรื่องทุกข์เข้ามาในจิตใจมากๆ อาการทางกายที่ตามติดๆกันมาก็คือ แน่นอก หวิวๆที่หัวใจ ไม่อยากอาหาร (รวมๆเรียกว่าอาการเครียส) จะเด่นชัดมากกว่าเรื่องทุกข์ทางใจ

ทั้งๆ ที่เรื่องที่ทุกข์เป็นเรื่องทางจิตใจ แต่ทำไมกายถึงทุกข์ไปด้วย อาการที่เกิดทางกายจะชัดเจนและคงอยู่นานเหมือนเป็นตัวฟ้องเราว่าเรากำลังทุกข์อยู่


อาการมากจนรู้สึกว่า ที่กำลังรู้สึกทุกข์อยู่นี่ (อาการทางกาย หวิวๆ ใจเต้น แน่นๆกลางอก) บางทีเหมือนจะทุกข์กับความรู้สึกทางกายมากกว่าเรื่องที่เข้ามากระทบใจด้วยซ้ำ


อยากทราบว่าควรจัดการกับความรู้สึกเหล่านี้อย่างไรดีครับ

ถ้าหากผมหันมาทำรู้สึกตัว (ได้ถูก) อาการทางกายที่ว่าควรจะหายเป็นปกติด้วยไหมครับ

แล้วมนุษย์อย่างเราๆ ที่ว่าทุกข์ๆ (ใจ) กันนี่มันเป็นทุกข์จากอาการของกายที่ไม่ปกติด้วยหรือเปล่าครับ

http://larndham.org/index.php?/topic/43 ... ntry809025

สหายธรรม คิดเห็นยังไงกันบ้างครับ