การศึกษาถึงแม้ว่าจะเรียนจบปริญญาก็ตามแต่ก็ไม่ใช่ว่าจะสามารถหลุดพ้นจากสังสารวัฏได้การเรียนทา
ธรรมแม้ว่าจะจบถึงเปรียญธรรมไม่ใช่ว่าจะสามารถหลุกพ้นจากวัฏฏะ. แต่การกำหนดรูปนามเป็นที่สามารถหลุดพ้นจากวัฏฏะได้ รู้ความไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา. นี่แหละเป็นสิ่งที่ประเสริฐ. และได้กุศลจากการปฏิบัติธรรมนั่นเอง. นี่แหละเพราความดีนั้นถ้าเราทำแล้วจะเป็นสิ่งที่ประเสริฐนับประมาณค่าไม่ได้

"โสดาปัตติผล คือที่จบของการศึกษาธรรมะ

อรหัตผล คือที่จบของการปฏิบัติธรรม"

ความสุขแบบโลกๆ ก็มี แต่ มันร้อน ของร้อน ต้องดิ้นรนให้ได้มา

ความสุข ทางธรรม ก็มี แบบ เย็นๆ สบายๆ เรียบๆ ด้วยเหตุด้วยผล

ดำรงชีวิตอยู่ในโลก

แต่ไม่ถูกกระแสแห่งโลก ดึงดูด

ดำรงอยู่ท่ามกลางความวุ่นวาย โดย สุข สงบ สันติ เยือกเย็น

สุข แท้ หนอ...

ช่วงนี้กระทู้คุณรสมนดูจะเป็นที่มีเนื้อหาน่าสนใจ
ได้รับความสนใจจากสมาชิก
และดูจะเป็นกระทู้ที่ได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่น...

ดังนั้นเอกอนขอร่วมแจมด้วยนะ

...



เรื่องจบการศึกษาทางธรรม

เอกอนคิดว่า เมื่อไรก็ตามที่เมื่อเรานั้นเข้าใจจิตใจเราเองอย่างถ่องแท้
เมื่อนั้น ... เราก็คงจะรู้ว่าจะ วางใจ ไว้ถูกที่ถูกทางอย่างไรนั่นล่ะ

...

คือ...บางครั้ง คนเราก็เข้าใจแก้กันผิดที่น่ะ

เจ็บกันอยู่ที่หัวแม้โป้งทีน แต่จะไปหมายเอาโซดามาดื่มเพื่อแก้เจ็บ


เป็นแผลฝีที่หัวเข่า ถ้าเราอยากจะให้อาการเจ็บนั้นบรรเทา หรือหาย
ก็ไม่ใช่ว่าเราจะต้องไปเป็นอะไร แล้วอะไรมันจึงจะทำให้มันบรรเทา หรือหาย

ผู้ปฏิบัติจำนวนหนึ่ง
ลำพังแผลฝีก็บีบคั้นอยู่แล้ว ยังเอาความเป็นไปโน่นนี่นั่นเข้ามาบีบคั้นอีก
ของเก่ายังไม่รู้คลาย กระโดดไปยึดของใหม่มาบีบเค้นให้เป็นไปเพิ่มขึ้นอีก

ถ้าเป็นแผลฝี ก็น่าจะหันมากระทำวิธีที่จะทำให้แผลฝีนั้นบรรเทา
หากแผลฝีบรรเทาลง หรือ หายไป ก็ให้หยั่งใจพิจารณาลงตรงสิ่งที่ปรากฎเกิดและดับไปนั้น ๆ
ถ้าอารมณ์นั้น ๆ เป็นที่สงบ สบาย สันติ นั่นก็คือเราเข้าถึงสิ่งที่เราค้นหาแล้ว

วางโซดา วางหมูหันเอาไว้ก่อน ...
เดี๋ยวโซดา กะ หมูหันจะจูงเราไปผิดทาง...
จะกลายเป็นบีบคั้นก็ไม่หาย และโซดาก็ไม่ได้

ขออนุโมทนาบุญด้วยครับ

กล่าวได้ดี....

ทุกข์.....ก็หาทางดับทุกข์..
ไม่ทุกข์แล้ว....ก็รู้ไม่ทุกข์
สงบแล้ว....ก็รู้ว่าสงบแล้ว

โสดา...อนาคา....อย่าไปหมายให้มากเรื่อง
ทุกข์อยู่.....ยังจะมีอะไรประเสริฐ
หมดทุกข์....ก็อยู่สงบ....ยังจะมีอะไรให้ลิงโลด

ข้อความนี้ เป็นสัทธรรมปฏิรูปครับ