ธรรมที่ตรัสไว้ต่างชุด ดุจเครื่องมือที่ใช้กับต่างงาน


พระพุทธเจ้าตรัสธรรมไว้เป็นชุดๆนั้น ที่จริงมีความหมายแหลายแง่ แต่พูดไปก็ยิ่งยาว ขอให้ดูในเชิงเปรียบเทียบอย่างง่ายๆ กับ สิ่งของเครื่องใช้ที่เป็นรูปธรรม

อาชีพหลายอย่างมีอุปกรณ์ใช้ในการทำงานของตัว เช่น ศัลยแพทย์มีมีด กรรไกร คีม เข็ม เทป ค้อน เป็นต้น

ช่างไม้ก็มีมีด เลื่อย ค้อน สว่าน สิ่ว ฯลฯ

ช่างไฟฟ้าก็มีมีด คีม เทป ไขควง เลื่อย ฯลฯ

ช่างทำรองเท้าก็มีมีด คีม ค้อน กรรไกร ฯลฯ

จะเห็นว่า งานต่างกันบางอาชีพมีอุปกรณ์ทั้งที่มีชื่อและเป็นชนิดเดียวกัน และที่ต่างชื่อต่างชนิดกัน

แต่ละอาชีพมีอุปกรณ์สำคัญเ็ป็นชุดของตน อุปกรณ์บางอย่างพอจะขาดได้ แต่บางอย่างขาดไม่ได้เลย ถ้าให้ดีควรมีครบทั้งชุด


ศัลยแพทย์ มีมีด คีม กรรไกร แต่มีดและคีม เป็นต้น ของสองงานนั้น มีรูปลักษณะ ขนาด และคุณสมบัติอื่น เช่นความคม ความประณีต ไม่เหมือนกัน นอกจากนั้น ต่างฝ่ายต่างก็มีอุปกรณ์อื่นที่อีกฝ่ายหนึ่งไม่ต้องใช้

ทีนี้ ดูในการปฏิบัติธรรม โพชฌงค์ (ธรรมด้านการพัฒนาจิตปัญญาให้บรรลุโพธิ) มี ๗ รวมทั้งสติ วิริยะ และปัญญาที่เรียกชื่อพิเศษว่า ธัมมวิจยะ/ธรรมวิจัย


นาถกรณธรรม (หลักการสร้างที่พึ่ง ซึ่งเป็นธรรมสำหรับการพัฒนาตัวและดำรงตนในชีวิตประจำวันและในสังคม) ๑๐ ข้อ ก็มีสติ วิริยะ และปัญญารวมอยู่ด้วย


ขอให้...ไปศึกษาดู เถิด สติ วิริยะ และปัญญา ในธรรมสองหมวดนั้น มีความหมาย ความลึกละเอียด ตลอดจนแง่มุมระดับการใช้ไม่เหมือนกัน และไม่เท่ากัน (โพชฌงค์ ๗ ดูแนวที่ สํ.ม.19/373-280 นาถกรณธรรม ๑๐ ดูแนวที่ อง.ทสก.24/17)


โพชฌงค์ ๗ มีธรรมด้านจิตใจหลายข้อ คือ ปีติ ปัสสัทธิ สมาธิ และอุเบกขา ซึ่งนาถกรณธรรม ๑๐ ไม่มี

นาถกรณธรรม ๑๐ ก็มีด้านชีวิตประจำวัน และการอยู่ร่วมสังคมหลายอย่าง ซึ่งโพชฌงค์ ๗ ไม่มี (ได้แก่ มีศีล เป็นพหูสูต มีมิตรดี รู้จักฟังคนอื่น ใส่ใจดูว่ามีอะไรที่จะร่วมมือช่วยเหลือกัน รักธรรมใฝ่หาความรู้จริง และไม่เห็นแก่การเสพบริโภค)


ลึกลงไปอีก โพชฌงค์ ๗ เป็น เรื่องของภาวะจิตใจที่เป็นธรรมชาติ องค์ประกอบทั้ง ๗ ข้อ ทำงานประสานและเป็นปัจจัยหนุนกันไปตามกระบวนการที่เป็นกฎของธรรมชาติอันแน่ นอน เมื่อองค์ทั้ง ๗ สมบูรณ์พร้อม ก็เกิดผลคือการตรัสรู้ ซึ่งเป็นเรื่องที่เป็นไปตามธรรมดาของมันที่เป็นและจะต้องเป็นอย่างนั้นเอง


ส่วนนาถกรณธรรม ๑๐ เป็น เรื่องของคุณสมบัติที่ออกสู่พฤติกรรมในสังคม ธรรม ๑๐ ข้อ ที่จัดเข้าชุดเข้าหมวดกันนั้น เป็นการจัดระบบขึ้นตามที่มันควรจะเป็นเท่านั้น อย่างที่เดี๋ยวนี้เรียกกันว่า จริยธรรม เป็นชุดเชิงสังคม คือไม่ใช่เรื่องภายในของชีวิตเอง แต่เป็นความสัมพันธ์ระหว่างชีวิตกับสังคม การออกผลต้องดูสองชั้น โดยเฉพาะในระดับสังคม

เอ๊ะทำไมท่านรู้ล่ะ หรือท่านมีอภิญญา ไม่น่าใช่ เพราะเท่าที่ติดตามผลงานท่านมา ไม่เคยเห็นสักครั้งเดียวว่า ท่านจะอวดตัวอวดตนว่า รู้จิตใจคน เหาะเหินเดินอากาศได้นี่หน่า อ๋อ นึกออกแระ เช่นนั้นหายหน้าไปวันหนึ่ง คงไปใช้ความสามารถพิเสษทำมาเพื่อใช้กวนกรัชกายโดยเฉพาะ คิกๆๆ


ปล. ดูรูปฝากุฎีแล้วเหมือนกระท่อมหลังเขาแถวๆเพชรบุรี ที่เคยนำมาลง แต่เช่นนั้นตัดภาพพระสองรูปออกไป ใช่ไหมเช่นนั้น

ถ้ากรัชกาย มีความเคารพท่านจริง
ต่อหน้า และลับหลัง
ก็ต้องมีความสม่ำเสมอ

เอารูปท่านมาลง
ก็เพื่อบอกกรัชกาย ให้ระลึกบ่อยๆ

ความดีน้อยนิด ก็เป็นสิ่งดี

มารยาท กรัชกายก็รู้จัก ก็เป็นเครื่องมืออย่างหนึ่งในการทำความดี

กรัชกายรู้ว่าคิดอะไร ทำอะไร เพื่ออะไร โดยไม่ต้องรอให้คนอื่นมาคอยเตือนดอก เช่นนั้นเอ้ย

สองลิงค์ข้างล่างนั่น เป็นผลงานตามหนังสือที่เคยบอกเช่นนั้นไปแล้วทั้งสิ้น

กรัชกายไม่รู้หรอก ถ้ารู้ก็ไม่ทำ
ห้องบทความก็มีให้โพสต์
ก็ดันทุรัง มาโพสต์ที่ห้องสนทนา
แบบนี้ เรียกว่า
ไร้มารยาท และไม่รู้จักเทศะ

โพสต์ที่นี่ เพราะเห็นว่ามีเช่นนั้นอยู่ด้วย อยากจะเห็นคำ "อนุโมทนา" จากเช่นนั้น สักโพสต์ หนึ่ง เมื่อเห็นแล้ว ก็จะไปโพสต์ที่ห้องอื่น ok

อนุโมทนา

บอกเหตุผลด้วยสิครับ อนุโมทนาตรงไหน เพื่ออะไร อย่าอนุโมทนาเฉยๆด้วนๆ จะทำอะไรควรมีเหตุผล ถามได้ ตอบได้

อนุโมทนา ที่ เอาบทความของท่านพรหมฯ มาให้อ่าน ^ ^

ยังไม่พอ ต้องบอกด้วยว่า ตรงนั้นตรงนี้ บรรทัดนั้นบรรทัดนี้ อ่านแล้วตนเอง [เช่นนั้น] เข้าใจธรรมะมากขึ้นกว่าแต่ก่อน เมื่อก่อนรู้ธรรมะทั้งดุุ้นแบบท่อนซุง ใช้ทำประโยชน์อะไรไม่ได้ เห็นชีวิตเป็นชีวิตสำเร็จรูป ชีวิตกระดาษ ฯลฯ ว่าไปตามที่แนะนำทางให้เนี่ยะ

ตระบัด หรือสะบัดสัจจ์ หาเรื่องคุยยาวไปอีกจนได้ ไม่ถอยไปตามพูด

คนเขามีกลวิธีให้คู่สนทนาบรรลุธรรม แน่ะมาว่าผิดสะนี่ อย่างนี้เรียกว่า ขวางมรรคผลนิพพาน ตกนรกนะน่า เออ

พูดอะไรไว้กลับขึ้นไปดูหน่อย

อยากจะเห็นคำว่า "อนุโมทนา"จากเช่นนั้น เห็นแล้วจะไป...........

ตระบัดสัจนี่ลงนรกเร็วกว่าขวางอธรรมนะ รูหรือเปล่า
อย่าหาเรื่องคุยต่อเลย รีบทำตามที่พูดเถอะ