บังเอิญว่า เมื่อไม่นานมานี้
เราถูก ผู้ชายความคิดคับแคบ เฉกเช่น กบในกะลา มาแช่งด่า
บอก ว่า ชาติหน้า เราต้อง เกิดเป็น เปรต แน่ ๆ เลย
จึง ชักจะ เกิดอาการวิตกวิจารณ์ ต้องมาตั้งกระทู้ถาม อีกแล้วค่ะ ว่า

ทำกรรม อะไร ไว้ ถึงต้อง กลายเป็นเปรต?

รบกวนขอความรู้เป็นวิทยาทาน ด้วยค่ะ
จะได้ หาทางหนีทีไล่ ไม่ให้ต้องเกิดในภพภูมิ เช่นนั้น
เอ ? เห็นเขาว่ากันว่า พวกเกิดเป็นเปรตนี่
เกิดจาก เขามีความโลภมาก ๆ ใช่ไหมคะ?

ซึ่ง พอมา พิจารณา กายกรรม วจีกรรม มโนกรรม ของตน
ก็ไม่เห็นจะมี ไอ้เรื่องโลภะ เข้ามา เกาะเกี่ยว ในดวงจิต เท่าไรเลยนิ

เราก็ บริจาคทาน ประมาณ 5-10 % ของรายได้
เพื่อช่วยเหลือคนไข้อนาถา + เพื่อ ขัดเกลาอนุสัย
จะได้ ลดความตระหนี่ ในใจตัว อยู่ เป็นนิจ

เนี่ย ขนาด หุ้นพื้นฐานบางตัว หาก ช้อนซื้อมาเก็บไว้
แล้วก็น่าจะ ได้กำไรดี มาก ๆ ในอนาคต
เรา ยังไม่สนใจจะ ย้ายฐานการลงทุน ไป ช้อนซื้อหุ้นกลุ่มนี้เลยค่ะ
เพราะ เราไม่ต้องการ มีส่วนร่วมสนับสนุน การลงทุน
ในลักษณะที่ การลงทุนนั้นมันมีส่วน ทำให้เกิดการละเมิด ศีล 5


แล้วงี้ เราจะ มีโอกาส เกิดในภพภูมิ
ตามคำสาปแช่ง ของ ไอ้ กบในกะลานั่นไหมคะ ?
ก็ไม่อยากจะคิดมาก หรอกนะ แต่มันก็อด กลัวไม่ได้ อ่ะค่ะ

อ่ะ อยากรู้ก็จัดให้ครับ ช่วงนี้พุทธคุณไม่ค่อยมีเวลา
เลยหาบทความจากนักปฏิบัติหลายท่านมาให้อ่าน
ไปก่อนนะครับท่านสมาชิกบัวอุบล

http://www.dungtrin.com/siadai/pages/35.html

http://www.84000.org/tipitaka/book/nana.php?q=47

http://board.palungjit.org/f124/กรรมที่ทำให้เกิดเป็นเปรตและอสุรกาย

http://www.cosmicnirvana.com/home/modules/content/index.php?id=254

แต้งกิ๋ว เจ้าค่ะ
เออ เพิ่งรู้แฮะว่า

การขาดแคลนน้ำใจต่อเพื่อนร่วมโลกก็คือการสร้างภพเปรต

เฮ้อออ งั้น เราคงจะ หมดโอกาส จะได้เป็น เปรต สมใจคนบางคนแล้ววุ้ย
พูดแล้วจะหาว่า คุย หนุ่ม ๆ หลายคน ชอบบอก ประมาณ ว่า
เราเป็นพวก ปากร้าย ใจดี มีน้ำใจ อ่ะค่ะ อิอิ


อ้อ ไม่เฉพาะ หนุ่ม ๆ ข้างตัว นะคะ
ขนาด หนุ่ม ๆ ในโลกไซเบอร์ ก็มีชม บ้างเหมือนกัน เขาบอก ประมาณ ว่า



เย้ ๆๆๆ ไงซ้าาาาา ก็คงจะแคล้วคลาด จากการเป็นเปรต แน่ตรู อิอิ

เรื่องภพภูมิน่ะ เอาเข้าจริงก็เป็นเรื่องที่บอกแทบไม่ได้ ว่าต้องทำอย่างไร จิตจึงจะไปปฎิสนธิในภพภูมินั้นๆ. ในตำราก็เป็นเพียงไกด์ไลน์ เป็นแนวทางยกตัวอย่างเท่านั้น

เท่าที่เราเข้าใจ ภูมิเปรต (ผี) ภูมิเดรัจฉาน และภูมิสวรรค์ชั้นต้นๆ จะเป็นเรื่องของคุณภาพจิตมากกว่า (แน่นอนว่า คุณภาพจิตย่อมเป็นผลมาจากกรรม)
ถ้าจิตใจขุ่นมัวไปด้วยโมหะ โลภะ ซึ่งเป็นอารมณ์ (ใช้คำนี้น่าจะได้ ) ที่ไม่หาย คือเป็นอารมณ์ที่กลายเป็นคุณภาพของจิตนั้นๆ ก็ค่อนข้างฟันธงได้ว่า เป็นผีแน่นอน.
สมัยนี้ คำว่าเปรต ความหมายบิดเบือนไปแล้ว, เลยขอใช้คำว่า ผี ก็แล้วกัน

ถ้ามีโทสะเป็นประจำ, อารมณ์โกรธเป็นอารมณ์ที่เกิด-หายๆ คุณภาพจิตไม่นิ่ง แต่อาจไม่ต่ำก็ได้. ก็มีแนวโน้มที่จิตจะปฏิสนธิในภูมิเดรัจฉาน

ส่วนภูมิที่สุดขั้วไปทั้ง 2 ด้าน คือนรก อสุรกาย และสวรรค์ชั้นสูงๆ. จำเป็นต้องมีกรรมดี กรรมชั่ว ที่รุนแรงบางอย่าง จึงจะส่งผลให้จิตไปสร้างรูปใหม่ที่ภูมินั้นๆ ได้

จริงๆ เราอยากจะบรรยายแบบไซไฟ ให้ตื่นเต้นๆ แต่เดี๋ยวจะเวิ่นเว้อไปหน่อย ฮิฮิ ก็เป็นเรื่องของเจตสิกอีกนั่นแหล่ะ คิคิ

จบ

เลื่อนลงไปซักหน่อยจะพบ หัวข้อเปตวัตถุ
http://www.84000.org/tipitaka/pitaka2/sutta18.php

บุคคลจะเกิดเป็นสัตว์ในอบายภูมิ ก็คงไม่พ้นผลของกายทุจริต วจีทุจริต มโนทุจริต

ปาณาติบาต(ฆ่าสัตว์),
อทินนาทาน(ลักทรัพย์),
กาเมสุมิจฉาจาร(ประพฤติผิดในกาม),
มุสาวาท(พูดปด),
ปิสุณวาจา(พูดส่อเสียด),
ผรุสวาจา(พูดคำหยาบคาย),
สัมผัปปลาปะ(พูดเพ้อเจ้อ,
อภิชฌา(ละโมบจ้องอยากได้ของเขา),
พยาบาท(คิดทำร้ายเขา),
มิจฉาทิฏฐิ(เห็นผิด)

กรรมปรุงแต่งให้สัตว์ปฏิสนธิในภูมิต่างๆ ตราบใดที่ยังมีกิเลส การกระทำกรรมต่างๆย่อมมีได้ทั้งที่เป็นกุศลกรรมเป็นไปในทาน ศีล ภาวนา หรือที่เป็นอกุศลกรรม กรรมเหล่านั้นย่อมเป็นเหตุให้วิบากเกิดแล้วแต่ว่ากรรมนั้นจะให้ผลเมื่อใดก็ไม่อาจรู้ได้เลย และสำหรับผู้ที่หมดกิเลสก็ไม่มีปัจจัยให้กระทำกรรมอันเป็นเหตุให้ปฏิสนธิในภพภูมิใดได้อีก พ้นจาก ชาติ ชรา มรณะ ทุกขเวทนาต่างๆโดยสิ้นเชิง

ท่านทั้งหลายที่ได้รับความทุกข์ ต่างๆนานา ในภูมิมนุษย์ไม่ว่าจะทุกข์ปานใด ท่านอาจจะคิดว่าทุกข์นั้นทุกข์อย่างยิ่งทุกข์สุดๆ แต่โดยความจริงแล้วทุกข์ทั้งหลายเหล่านั้นก็ยังเล็กน้อยเมื่อเทียบกับทุกข์ของสัตว์ในอบายภูมิ และเล็กน้อยยิ่งเมื่อเทียบกับทุกข์ของสัตว์นรก หรือท่านทั้งหลายที่ได้รับความสุขที่เป็นกามสุข คิดว่าสุขนั้นยอดเยี่ยมที่สุดแล้ว ไม่มีสิ่งใดปาน สุขเหล่านั้นก็ยังเล็กน้อยเมื่อเทียบกับสุขอันเป็นทิพย์ของสัตว์ในเทวโลก และเล็กน้อยยิ่งเมื่อเทียบกับสุขอันประณีตของสัตว์ในพรหมโลก

สำหรับผู้ที่มีความเห็นที่ถูกต้องว่าโลกนี้มี โลกหน้ามี จึงควรงดเว้นจากบาปอกุศลประการต่างๆ ไม่ว่าจะโดยปรารภตนบ้าง ปรารภผู้อื่นบ่าง หรือปรารภวัตถุสิ่งของบ้าง เพราะบาปกรรมเหล่านั้นเมื่อเผล็ดผลย่อมนำความทุกข์ร้อนมาให้อย่างแน่นอนทั้งในโลกนี้และโลกหน้า

คงไม่มีใครไม่เคยเกิดเป็นเปรต ทุกคนในที่นี้ก็เคยเกิดเป็นเปรตมาแล้วด้วยกันทั้งนั้น ตลอดสังสารวัฏฏ์อันยาวนาน เกิดและตายนับครั้งไม่ถ้วน เกิดเป็นเปรตบ้าง เป็นอสุรกายบ้าง สัตว์นรกบ้าง สัตว์เดียรัจฉานบ้าง มนุษย์บ้าง เทวดาบ้าง พรหมบุคคลบ้าง ท่านก็เคยเกิดเป็นเช่นนั้นมาแล้ว ชาตินี้เกิดมาเป็นมนุษย์ ชาติหน้าจะเกิดเป็นอะไร ชาติต่อๆไปจะเกิดเป็นอะไร ใครจะกำหนดได้ว่าจะเกิดเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ กรรมเท่านั้นที่ปรุงแต่งให้จิตและเจตสิกปฏิสนธิในภูมิต่างๆ ถ้าเป็นกุศลกรรมก็เป็นปัจจัยให้ปฏิสนธิในสุคติภูมิขั้นต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นภูมิของมนุษย์ เทวดา พรหมบุคคลหรืออรูปพรหมบุคล ซึ่งก็ต่างๆกันไป แม้ในภูมิเดียวกันก็มีความต่างกันเช่นมนุษย์ก็ต่างๆกัน บางคนเป็นมนุษย์ที่มีส่วนดีคือ มีรูปงาม เกิดในตระกูลที่ดี มีทรัพย์สมบัติมาก บางคนก็เกิดเป็นคนพิการ เกิดในตระกูลอันต่ำ มีโภคะน้อยเป็นต้น แม้เทวดาก็ต่างกัน เช่นมีรัศมี มียศ มีบริวารต่างๆกัน พรหมบุคคลก็มีความประณีตต่างๆกัน ซึ่งก็ไม่ได้เกิดจากบุคคลใดบันดาลให้เป็นไป แต่เป็นกรรมสังขารที่ตกแต่งให้สัตว์เลวและประณีตต่างกัน

แม้สัตว์ในทุคติภูมิ ซึ่งปฏิสนธิด้วยอำนาจของอกุศลกรรม ก็มีต่างๆกัน เป็นเปรตบ้าง อสุรกายบ้าง สัตว์เดียรัจฉานบ้าง สัตว์นรกบ้าง เพราะเหตุที่ได้กระทำกรรมที่เบียดเบียน เบียดเบียนตนบ้าง เบียดเบียนผู้อื่นบ้าง ทั้งทางกาย ทางวาจา ทางใจ กรรมนั้นย่อมเป็นปัจจัยให้จิตและเจตสิกปฏิสนธิในภูมิที่เต็มไปด้วยความเบียดเบียน เต็มไปด้วยความทุกข์ ซึ่งก็มีต่างๆกัน แม้สัตว์ในเปตโลกเดียวกันก็มีต่างๆ กัน เช่น เปรตบางตนเกิดมากินมูตรและคูตเป็นอาหาร แต่กระนั้นก็ไม่อิ่ม มีความหิวโหยตลอดเวลา เปรตบางตนกินบุตรของตนเป็นอาหาร เปรตบางตนต้องกรีดเนื้อที่หลังของตนกิน เปรตบางตนมีค้อนทุบหัวตนตลอดเวลา เปรตบางตนถูกไฟเผาไหม้ได้รับความทุรนทุราย เปรตบางตนถูกสุนัขกัดกิน เปรตมีรูปร่างต่างๆกันไปแล้วแต่กรรมจะปรุงแต่ง น่าเกลียดงดงามต่างๆกัน บางตนก็เป็นเปรตที่มีฤทธิ์มาก บางตนเสวยทุกข์ในเวลากลางวันเสวยสุขในเวลากลางคืน ต่างๆกันไป เป็นต้น ซึ่งกรรมนั้นแหละปรุงแต่งให้เป็นไปตามสมควรแก่กรรมนั้น ไม่ได้เป็นไปตามอำนาจของบุคคลใดที่ทำให้สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้น

ตราบที่ยังมีอวิชชาอยู่อวิชชานั้นก็จะเป็นปัจจัยให้กระทำกรรมต่างๆ และกรรมนั้นก็จะเป็นปัจจัยให้ปฏิสนธิในภูมิต่างๆ กามภูมิบ้าง รูปภูมิบ้าง อรูปภูมิบ้าง แต่ก็ไม่พ้นไปจากทุกข์ ทุกเหล่าใดเหล่าหนึ่งย่อมเกิดเพราะอภิสังขารหรือกรรมเป็นปัจจัย ทุกข์ย่อมดับเพราะความดับแห่งอภิสังขาร บางท่านก็เห็นภัยในสังสารวัฏฏ์ว่าความเกิดเป็นทุกข์ เพราะเกิดมาแล้วก็ต้องตาย ต้องประสบกับทุกข์ต่างๆ จึงปรารถนาความหลุดพ้นจากทุกข์ ปรารถนาความดับทุกข์คือพระนิพพาน ซึ่งต้องอาศัยหนทางที่ถูกต้องที่จะนำไปสู่การรู้แจ้งสภาวะธรรมนั้น

พอดีคุนน้องมีหนังสือสวดมนต์ที่ตรงกับหัวข้อกระทู้นี้พอดี คุนน้องเลยตั้งใจนำมาลงเพื่อเป็นธรรมทาน แต่ใคร่ขอพิจารณาด้วยความไม่ประมาท
บุคคลที่ภพหน้าจะเกิดเป็นเปรตหรือไม่ก็น่าลองตรวจดังนี้
1.เป็นคนอิจฉาริษยาคนร่ำรวยและสูงกว่าตน ดูถูก ดูแคลนคนยากจนและต่ำกว่าตน
2.นำทรัพย์ สิ่งของ ของภิกษุและส่วนรวมมาเป็นของตนเอง
3.ติฉินนินทากล่าวร้ายพระ และครูบาอาจารย์ของตน
4.ยุยงให้สงฆ์และหมู่คณะแตกแยกกัน
7.ให้ยาหญิงมีครรภ์เพื่อทำลายเด็กในครรภ์
8.แช่งด่าคนที่ทำบุญทำความดีต่อสังคมและพระสงฆ์ (เอ่อแล้วเผลอด่าคนที่ทำชั่วต่อสังคมจะเป็นไรไหมเนียะ )
9.ประทุษร้ายต่อพ่อแม่
10.ไม่ยอมให้ทานด้วยข้าว และยังกล่าวสาบานยืนยันว่าไม่มีข้าวกล่าวมดเท็จ
11.ลักขโมยของคนอื่นมากินและสบถว่าไม่ได้ขโมย
12.กลางคืนถือศีล กลางวันเป็นพราน
13.เป็นเจ้าเมืองหรือผู้ใหญ่ที่ชอบกินสินจ้างรางวัล
14.ทำบุญด้วยของเหลิอเดน
15.ภวายภัตตาหารด้วยเนื้อหมาหรือเนื้อสัตว์ที่มีเล็บ
16.ข่มเหงรังแกคนยากจน
17.ทำลายป่า
บุลคลที่สุมเสี่ยงที่จะล่วงไปสู่ภพภูมิเปรตก็ลองตรวจสอบทานเอาเองว่าเคยทำพฤติกรรมเยี่ยงนี้กันบ้างรึเปล่า ถ้าทำก็เลิกกลับตัวกลับใจ มารักษาศีล ทำบุญทำทาน เจริญภาวนาตั้งแต่ตอนนี้ก็ยังไม่สาย เมื่อตายแล้วสิ่งที่ตนเองนำติดตัวไปได้คือบุญและบาป ที่ตนเองสร้างไว้ตอนมีชีวิตอยู่เท่านั้น บ้านราคาร้อยล้านที่ดินเป็นพันไร่หรือ ฟันเลี่ยมทองยังเอาติดตัวไปไม่ได้นะเจ้าค่ะ

ง่ะ แบบนี้ไม่เป็นเปรตกันทั้งประเทศหรือครับ อย่าบอกนะว่าไม่เคยนำเนื้อไก่ แกงไก่
ต้มไก่ ไปถวายพระ ไก่ก็มีเล็บนะ

ตอนแรกคุนน้องก็คิดแบบเดียวกะท่านพุทธคุณแหละ ไก่ก็มีเล็บนะ แต่ในนี้น่าจะหมายถึง เนื้อหมา เนื้อแมว เนื้อที่คนปกติเค้าไม่นำมาทำอาหารน่ะ
อ่อคุนน้องพิมตกไป 2 หัวข้อน่ะเลยนำมาให้อ่านเพิ่ม
บุคคลที่ชอบทำการค้าทุจริตไม่ซื่อสัตย์ เช่นปนข้าวไม่ดีลงในข้าวดีและบอกว่าเป็นข้าวคุนภาพดีไรแบบนี้
บุคคลที่ตระหนี่ไม่ทำทานแล้วยังกีดกันไม่ให้ผู้อื่นทำทาน (ไอ่ประเภทตนเองไม่ทำทาน แล้วพอเห็นคนอื่นทำทานก็ไปว่าเขาทำทานเพราะหลงงมงาย คิดว่าทำทานแล้วจะทำให้ตนมีกินกินใช้ไม่อดในชาติหน้าก็ไปว่าเขายึดติด งมงาย คุณน้องเจอกะตนเองอ่ะคนแบบนี้ )