สมัยเด็กๆ พุทธคุณมักโดนรังแกบ่อยๆ ถูกเพื่อนทำร้ายร่างกายบ่อยๆ
พุทธคุณไม่ได้โต้ตอบ เพียงแค่ปัดป้อง หลายครั้งที่ปัดป้องไม่พ้นจึง
เจ็บตัวไปตามระเบียบ ไม่รู้ว่าทำไมเพื่อนถึงชอบรังแกเรา ทั้งๆที่เรา
ก็อยู่ของเราดีๆ ไม่ได้ทำความเดือดร้อนให้ ทางทางกาย วาจา ใจ
หลายคั้งอยากเล่นกับเพื่อน เข้าไปคุยด้วยก็โดนปฏิเสธ บางครั้งตัดพ้อ
ว่า ไม่เล่นด้วยก็ได้ ไปเล่นกับคนอื่นก็ได้ เพื่อนๆก็หาว่าเรากวนประสาท
เลยเข้ามาทำร้ายเราซะงั้น ทั้งๆที่เราไม่ได้ทำอะไรให้

พุทธคุณมักจะมีแต่เพื่อนผู้หญิง เพราะผู้หญิงคุยง่ายและเล่นกันไม่
รุนแรงเหมือนผู้ชาย อย่างมากก็แค่เล่นตุ๊กตา กระโดดยาง ปั่นแปะ
ซึ่งบอกตรงๆ พุทธคุณไม่ชอบ มันไม่ใช่แนว แต่ก็คิดซะว่าก็ยังดี
กว่าไม่มีใครเล่นด้วย อย่างน้อยเล่นกับผู้หญิงก็ได้ พุทธคุณจึงชอบ
ผู้หญิงมากๆ

พอโดนรังแกนะ พุทธคุณก็มาคิดว่าทำไมเราไม่เคยซัดมันกลับ
ไปซักทีนะ รังแกเราเหลือเกิน น่าจะอัดมันกลับซักตั้ง ถ้าไม่สู้
มันบ้างเดี๋ยวมันก็รังแกเราร่ำไป น่าจะซัดมันกลับนะ มันจะได้ไม่
กล้ามารังแกเราอีก

รู้มั้ยครับ พอแค่คิดว่าจะอัดมันกลับไป มือไม้ก็อ่อนปวกเปียก
ไม่มีเรี่ยวมีแรง ทั้งๆที่เราก็ไม่ได้กลัว แต่พอแค่จิตคิดจะทำร้าย
เกิดขึ้นมาในใจ มือไม้มันก็อ่อนเรี่ยวอ่อนแรงไปเฉยๆ

ในอดีตเคยคิดน้อยใจเหมือนกันว่า ทำไมเราถึงต้องเป็นแบบนี้
ทำไมมือไม้มันถึงอ่อนปวกเปียก ไม่มีแรงแม้กระทั่งจะยกมือชก
คนอื่นด้วยซ้ำ ทั้งๆที่ใจอยากจะสู้

พอเราได้เข้ามาปฏิบัติธรรม ฟังธรรม ศึกษาธรรมบ่อยๆ มันทำให้
เรามีสติยั้งคิดมากขึ้น เข้าใจตัวเองมากขึ้น เข้าใจผู้อื่นมากขึ้น
รวมไปถึงไอ้อาการอ่อนปวกเปียกของเราก็เช่นกัน บางทีมันอาจ
เป็นเพราะว่าแรงอธิฐฐานของเราในอดีตชาติซึ่งเคยไปทำร้ายใคร
จนสาหัส ทำให้ละอายแกใจและสำนึกผิดจนตั้งจิตอธิฐฐานว่าอย่า
ได้คิดทำร้ายใครๆในชาติต่อๆไป ขออย่าได้ก่อเวรก่อกรรมต่อกัน

เหตุนี้ละมั้ง เวลาเรามีจิตคิดจะทำร้ายใคร ร่างกายจึงอ่อนปวกเปียก
ไม่มีเรี่ยวมีแรง

ซึ่งการไม่ก่อเวรก่อกรรม ทำให้ใครต้องเจ็บตัวนี้เป็นกุศล เป็นเรื่องดี
พอมาปัจจุบัน ย้อนกลับไปมองอดีต พุทธคุณคิดได้ว่าเรานี่โชคดีแล้ว
ที่ไม่ต้องไปก่อเวรก่อกรรมกับใครให้มีศัตตรู มีเจ้ากรรมนายเวรเพิ่ม

เรื่องแรงอธิฐฐานนี้ หลายคนอาจไม่เชื่อ แต่เรื่องบางเรื่องนี่รู้ได้เฉพาะ
บุคคล ถ้าจะให้อธิบายให้เข้าใจ เหมือนกันทุกคนนี่ยากนะ เพราะบาง
เรื่องนี่ต้องเจอกับตัวเองจึงจะรู้ อย่างเรื่องของพุทธคุณนี่ล่ะครับ

ดีนะ...ขออนุโมทนา



เอกอนก็มีนิสัยหลายอย่าง
ที่เหมือนจะเป็นความอ่อนแอ...เป็นความโง่...เป็นความซื่อบื้อไม่ทันคน
แต่...มันก็ดี...
การที่เราอ่อนแอ...โง่...ซื่อบื่อ
เราก็มักจะเป็นฝ่ายที่เสียเปรียบ...เป็นฝ่ายแพ้
เป็นฝ่ายต้องยอม...เป็นฝ่ายต้องเสียผลประโยชน์...บ้าง
ซึ่งก็ดีแล้ว...
มันทำให้...เราต้องเผชิญหน้ากับการต้องทำใจ...อยู่เรื่อย ๆ
มันทำให้...อะไร ๆ มันก็ไม่เป็นไปดั่งใจไปเสียซะทีเดียว

ซึ่งมันก็ดี...ถ้าเราได้รับบทเรียน...
และเราสามารถทำใจกับบทเรียนที่ได้รับนั้นได้...
มันเป็นตัวที่เข้ามาช่วย
ให้เราได้เรียนรู้ที่จะทำใจ...เมื่อเผชิญหน้ากับอารมณ์ต่าง ๆ
ให้เราได้เรียนรู้ที่จะ ยับยั้งชั่งใจ
ให้เราได้เรียนรู้ที่จะควบคุม โลภะ โทสะ โมหะ
ไปตามธรรมชาติของชีวิต ไปโดยปริยาย...
...

สมัยเป็นเด็ก เป็นคนขี้สงสัย สงสัยมันไปทุกเรื่อง เป็นคนชอบย่อสิ่งที่มีรูปร่างใหญ่แล้ว สังเกตุสิ่งที่เล็กๆลง แม้กระทั่งเล็บมือเพื่อนก็สังเกตุ บางทีเล็บมือเพื่อนดำก็พาลไม่ร่วมวงกินข้าวด้วย เป็นงั้นไป

เคยสงสัยในเรื่องธรรม ถึงตอนนี้ก็ยังเป็นคนแบบนี้ หลายๆครั้งที่ประสบกับสภาวะธรรมแต่ไม่รู้ว่าเป็นอะไร พอมาฝึกอย่างนี้ ถึงบางอ้อว่าที่แท้สมัยเป็นเด็กเราก็เคยสังเกตุอยู่ เช่น หูตามฟังเสียงรถโดยสารประจำทางที่ต่างอำเภอไกลๆ จากเถียงนาน้อย ห่างจากถนนใหญ่ประมาณครึ่งกิโล มีแต่เสียงลมต้นไม้และสัตว์แมลง พอเสียงรถดังขึ้นมาก็ตามสังเกตุตั้งแต่การโผล่ขึ้นมาจนกระทั่งเสียงลับดับลงไป แล้วเสียงหายไปไหน ทำไมตามต่อไปไม่ได้ ถึงตอนนี้ก็ยังชอบกำหนดรู้ตามเสียงรถ

แต่เป็นคนไม่ค่อยวุ่นวายกับชีวิตเท่าไหร่ ไม่วางแผนอนาคต ว่าต้องเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ ตอนเป็นวัยรุ่นใหม่ๆ เคยจินตนาการถึงการชกต่อยคนที่ไม่ชอบ ก็ก็หวนรำลึกได้ว่า เรากำลังผูกโกรธ สร้างแรงอาฆาต ก็ไม่ชอบ จะสลัดความคิดเหล่านั้นให้หลุดไป เพราะว่าเป็นคนที่ชอบเป็นคนเย็น ไม่ชอบเป็นคนใจร้อนรุ่ม อะไรที่ทำให้เกิดใจร้อนรุ่มจะพยายามหาทางดับลง เป็นมาตั้งแต่เด็กๆ เป็นคนที่ชอบแตกคำขวัญ คำกลอน ออกมาพิจารณา แล้วมาดูว่า เป็นอย่างนั้นจริงๆเหรอ ใช่เหรอ อะไรแบบนี้ คำที่ประธานาธิบดี คนสำคัญออกมาพูด ก็จะชอบเอามาอ่านพิจารณาดู จึงกลายเป็นว่า บุคคลที่ถูกใจที่สุดคือ คำของพระพุทธเจ้า ท่านพูดได้อย่างคนที่มีปัญญาจริงๆ ไม่ขาด ไม่เกิน ถึงจุด เป็นแบบนี้

ก็ไม่รู้ว่าชาติที่แล้วอธิฐานว่าอย่างไร แต่ที่รู้ตอนนี้คือ รู้สึกว่าได้เกินที่อธิฐานไว้ ยกเว้นเรื่องเดียวคือ ยังไม่มีลูก ครับผม

คุณพุทธคุณเขียน




ใช่ค่ะแรงอธิษฐานเป็นสิ่งที่รู้ได้เฉพาะตัว พี่เต้เชื่อเรื่องนี้มากเลยน่ะ
มนุษย์เราไม่ว่าจะทำอะไร สวรรค์ท่านรับรู้ทั้งนั้น
พูดถึงเรื่องนี้แล้วขนลุก

คุณstudentเขียน




ถ้าอยากจะรู้ว่าชาติที่แล้วอธิษฐานอะไรไว้
สังเกตุการกระทำในชาตินี้ซิ จิตของคุณไปจับอะไรมากที่สุด

แฟนของคุณstudent ชอบสวดมนต์ฟังธรมหรือปล่าวค่ะ
เคยอ่านเจอ ภรรยาคุณstudent เคยแท้งใช่มั๊ยค่ะ


จะเล่านิทานธรรมะให้ฟังน่ะ มีอยู่ครั้งหนึ่งได้คุยกับวิญญาณบาปท่านหนึ่ง
ซึ่งเวลานั่งสมาธิ มักจะส่งผลบุญให้เค้าอยู่เรื่อยๆ จนมีอยู่ครั้งหนึ่ง
เค้าก็มาบอกในนิมิตว่า เค้าจะไปเกิดแล้วน่ะ ก็รู้สึกดีใจกับเค้า
แต่มารู้ทีหลังว่าเค้าหนีไปเกิด

พอตอนหลังเค้าก็มาหาในนิมิตอีก เราก็ถามว่า "อ้าวไหนบอกว่าไปเกิดแล้วไงล่ะ"
เค้าก็ส่ายหัว หน้าเศร้าๆ บอกว่า " เค้าไปเกิดตั้งหลายครั้งแล้ว
แต่ก็โดนพวกนี้ไปตามกลับมาทุกที บางครั้งไปเกิดได้ไม่กี่เดือนพวกนี้ก็ไปตามกลับมา
บางครั้งก็ยังไม่ได้เกิด ก็โดนตามกลับมา "

สมัยเด็กคุณน้องก็เป็นเด็กผู้หญิงคนเดียวในบ้านนอกนั้นจะเป็นผู้ชายหมด
ทำให้คุณน้องเป็นเด็กค่อนข้างดื้อและซนเหมือนเด็กผู้ชาย ใครมาแกล้งคุณน้องคุณน้องก็ไม่ยอมนะ คุณน้องสู้ด้วยถึงแม้จะเป็นผู้ชายคุนน้องก็สู้นะ แต่ส่วนใหญ่คุณน้องไม่ค่อยมีปัญหากะเด็กผู้ชาย แต่มักจะมีปัญหากับเพื่อผู้หญิงด้วยกัน และด้วยนิสัยไม่ยอมผู้อื่น คุณน้องมักจะท้าทายว่า มรึงเก่งจริงเจอกุหลังโรงเรียน 5555+(ทำให้มะมีเพื่อผู้หญิงเล่นด้วยไปเล่นแต่กะเด็กผู้ชาย555+)
ปกติคุณน้องไม่หาเรื่องใครก่อนนะ แต่ถ้ามาแหย่คุณน้องก่อนคุณน้องจะยอมได้แค่2ครั้ง แต่ถ้าทำอีกเลือดขึ้นหน้าคุณน้องเลยละ เห็นช้างยังตัวเท่ามดได้อ่ะ 555+และอารมณ์แบบนี้ก็เป็นกันทั้งบ้าน แล้วยิ่งทำคุณน้องเจ็บคุณน้องยิ่งมีแรงฮึดอยากจะเอาชนะขึ้นมาอย่างมหาศาล ซึ่งเวลาคุณน้องโกรธคุณน้องมักจะบัลดาลโทสะด้วยคำพูดที่เจือด้วยพลังบางอย่างในจิต พลังที่ตนเองก็หยุดไม่ได้ถ้ามันหลุดมา เหมือนกับว่ามันจะเผาทุกอย่างให้พินาศลงได้เลย ซึ่งคุณน้องในชาติปัจจุบัณเหมือนกับว่า ไม่มีพื้นฐานในการปฏิบัติที่เป็นของใหม่เลยคือขาดความเพียร มีแต่ของเก่าที่ติดตัวมาเพราะเหตุนี้ คุณน้องก็ไม่สามารถต้านกิเลศของตนที่ฝั่งในขันธสันดาลได้ บางทีก็ข่มไว้ ทุกคนถึงเห็นว่าจริตคุณน้องแกว่งไปแกว่งมาไม่นิ่ง ทั้งที่คุณน้องมักจะชอบทำบุญทำทานโดยเฉพาะทานที่เป็นการให้ชีวิตสัตว์ ทำให้เค้าเป็นอิสระ ทำให้เค้าพ้นทุกข์ เพราะคุณน้องมีความสุขที่ได้ทำแบบนั้น จิตใจคุณน้องโล่งเบาสบายเมื่อได้ทำ แต่ถ้ามีเหตุให้คุณน้องโกรธ เหมือนกับว่าคุณน้องเป็นคนละคนเลยอ่ะ คือถ้าเป็นขุนศึกก็คือชักดาบและฟันศรัตรูแบบไม่ยั้งคิด เหอๆ มันเหมือนกับว่าบางทีเราก็วางดาบลง แต่ถ้ามีศรัตรูคู่อาฆาตคุณน้องก็เตรียมจะชักดาบขึ้นตลอดเวลา

ใช่แล้วครับ แท้งครั้งหนึ่ง และก็หลุดอีกครั้งหนึ่ง แฟนผมปกติก็ชอบนั่งสมาธิ สวดมนต์ เป็นประจำ ทำบุญกับหลายๆองค์กร เพราะเป็นพยาบาล เป็นเรื่องที่แปลกเพราะว่าทำงานแผนกเด็กคลอดก่อนกำหนด จึงได้อุ้มเด็กดูแลเด็กทุกวัน อาจจะอาชีพพยาบาลที่ค่อนข้างมีรายละเอียดในการทำงาน จึงค่อนข้างจะเครียด แต่หลังๆ นั่งสมาธิ ก็ดีขึ้น แต่ยังไม่หยุดความหวัง เพราะยังปรึกษาหมอและตรวจร่างกายเป็นประจำ

ส่วนเวลานั่งสมาธิ ก็จะถามผมว่า ทำไมไม่เห็นอะไร ผมบอกว่า เห็นในที่นี้คืออะไร งั้นก็ให้กำหนดรู้อุณหภูมิร่างกายไปเรื่อยๆ ใจจะได้อยู่กับเนื้อกับตัว ก็จะบอกแฟนอย่างนี้ เพราะส่วนมากจะนั่งสมาธิไม่ตรงกัน แฟนจะนั่งก่อนนอน ผมก็จะดึกๆ แล้วมาตอนตี4ครึ่ง แล้วก็ตอนเช้า เคยมีเพื่อนทำงานเห็นผมขับรถกลับบ้าน แต่เห็นมีเด็กอยู่ในรถ 2 คนด้วย ตอนนั้นผมบอกเพียงแต่ว่าแท้งหนึ่งครั้ง แต่ไม่ได้บอกลูกหลุดครั้งที่สอง ผมก็บอกแฟนว่าไปทำบุญที่วัด ผมก็ไป แต่ผมไม่เคยฝันอะไรเกี่ยวกับเด็ก แต่แฟนฝันบ่อย จะว่าเหงาไหม แฟนได้อุ้มเด็กทุกวัน ได้รักษา ได้ป้อนนม ได้อาบน้ำให้ ได้ให้ยา ไม่รู้กี่คนต่อกี่คน ส่วนผมนั้นอยากจะได้ แต่ก็ไม่ได้ทุกข์ใจหากไม่มี อายุก็เริ่มจะมาก ก็เคยไปทำ ไอวีเอพที่กรุงเทพ ก็ไม่ประสบผลสำเร็จ ก็สงสารที่แฟนต้องยอมเจ็บตัว แต่ก็ไม่เคยทิ้งให้ไปกรุงเทพคนเดียว ที่โรงบาลที่แฟนทำ หมอก็ได้ช่วยอีกหลายวิธี ก็ผ่านมาหลายปีก็ไม่สำเร็จ เป็นอย่างนี้

การนั่งสมาธิเพื่อจะได้รู้หรือได้เห็นนั้น กลายเป็นว่าไม่ได้รู้หรือได้เห็นเลย
เราก็เพิ่งจะมารู้ทีหลังนี่หล่ะค่ะ ว่าเป็นเพราะเหตุที่จิตของเราไม่บริสุทธิ์ค่ะ
เพราะกิเลสความอยากเข้ามาเกาะ ตอนนี้เราก็เลยนิ่งอย่างเดียว
ไม่เอากิเลสอะไรให้เข้ามา คือไม่อยากรู้และอยาก


เห็นคุณstudent เขียน





แสดงว่าลูกคุณทั้ง2คน เค้าอยู่ใกล้ตัวคุณน่ะแหล่ะค่ะ เวลาที่คุณทำบุญหรือนั่งสมาธิ
ส่งผลบุญให้เค้า คุณส่งผลบุญให้เจ้ากรรมนายเวรของลูกคุณด้วยค่ะ
ทำบ่อยๆค่ะ ความอาฆาตของพวกเค้า จะได้ค่อยๆน้อยลงไป

ที่เราได้คุยกับวิญญาณบาปท่านนั้นน่ะค่ะ เค้าบอกกับเราว่า "ผลบุญที่เราส่งให้เค้านั้นเค้าได้รับน่ะดูสิ"
เค้าให้เราดูที่แขน ที่หน้าเค้า คือเค้าดูดี ผิวเสื้อผ้าดีกว่าตอนที่เค้ามาหาเราใหม่ๆมาก

เราถามว่า " แล้วจะต้องเป็นอย่างนี้อีกนานเท่าไหร่ "
เค้าบอกเค้าเองก็ไม่รู้ หน้าเค้าก็เศร้าๆ
เค้าบอกว่า " ตอนที่เค้าเป็นมนุษย์นั้น เค้าไม่รู้ว่าการฆ่านั้นเป็นบาปที่แรงมาก เค้าไม่รู้
ไม่เคยมีใครพูดให้เค้าฟัง เค้าไม่รู้ฆ่าพวกเค้าแล้ว พอตัวเองตายต้องมาชดใช้ "


เราก็เลยเปลี่ยน มาเป็นอุทิศผลบุญให้กับเจ้ากรรมนายเวรของเค้าด้วยค่ะ
รู้สึกว่าเค้าไม่มาเราเป็นปีแล้วน่ะ เพราะแต่ก่อนเวลาที่เรานั่งสวดมนต์
เราจะอธิฐานจิต ให้เค้ามาร่วมฟังคำสวดมนต์ด้วย
แล้วก็ให้เสียงสวดมนต์ ไปสู่เจ้ากรรมนายเวรของเค้าได้ไปสู่ภพภูมิที่ดีๆ

ตอนนี้เราเลยไม่เคยเจอเค้าเลยค่ะ แต่ก่อนเค้าจะมาหาเราบ่อย
ก็เลยทำให้เรารู้ว่า มนุษย์เรานั้นทำอะไรไว้
บางครั้งตอนมีชีวิตอยู่ ยังไม่ได้รับกรรมนั้น ตายไปได้รับแน่นอนค่ะ


ขอชมนิดหนึ่งน่ะค่ะ คุณมีชีวิตคู่ที่ดี คือเค้าเรียกว่าสามีเทวดา-ภรรยานางฟ้า ได้มาอยู่คู่กันสำหรับตัวเรา เราพยายามจะดึง จนตอนนี้ท้อค่ะ ต้องปล่อยค่ะ
แต่ยังดี ที่ดึงให้จิตเค้ามีเมตตาได้ แค่นี้ถือว่าดีค่ะ
แต่จะดึงให้เค้ามาสู่โลกของธรรมนั้น เราหมดความสามารถค่ะ

ตอนเด็กเวลาอยู่คนเดียวมักคิดไปในเรื่องความเป็นไปของชีวิต จะคิดเยอะเรื่องจุดจบของชีวิตความตาย
เลยสงสัยและไม่ค่อยเข้าใจการใช้ชีวิตของคนที่เขาดำเนินมาก่อน เหมือนเขาใช้ชีวิตตามๆกันไป
เหมือนใช้ชีวิตแล้วก็รอวันหมดชีวิตของเขา
มองดูดาวตอนกลางคืน ไม่เข้าใจให้มาเกิดทำไม ในใจอยากให้วิญญาณอื่นมาอยู่แทนในร่างกาย
ประมาณว่าแลกกันได้ไหม ไม่อยากเกิดนะ ตอนร้องไห้ ก็นำสีเทียนไปเขียนที่ฝากระดานที่บ้านในห้อง
เขียนแล้วก็ลบ แต่ลบไม่ค่อยออกมันเป็นรอยอยู่ โชคดีที่ว่าลายมือไม่สวยเลยอ่านไม่ออก

พอโตเลยช่วงวัยรุ่น อารมณ์พวกนี้ก็ค่อยๆหายไปเรื่อยๆครับ

(ใช้ลักษณะการนึกไปในอดีต แล้วดึงอารมณ์กับความรู้สึกกับทัศนะความเห็นในตอนเด็กในการพิมพ์ )

“แรงอธิษฐาน” ถ้ากระทำด้วยจิตที่มั่นคง แน่วแน่ และตอกย้ำบ่อย ๆ กระทั่งเต็มเปี่ยมบริบูรณ์แล้ว ย่อมส่งผลให้แรงอธิษฐานนั้นเป็นจริง ไม่วันใดก็วันหนึ่ง

การอธิษฐาน จึงเป็น ๑ ในบารมี ๑๐ ทัศ ที่พระพุทธเจ้าของเราก็เคยบำเพ็ญมาแล้ว

โดยความก็คือเป็นการประมวลความดีงามที่ทำแต่ละครั้ง ๆ ให้เป็นแรงสนับสนุนเกิดผลบางอย่างในภายภาคหน้า เช่น ทรงอธิษฐานเพื่อสัมมาสัมโพธิญาณ

โดยปกติ แรงอธิษฐาน มีทั้งที่เป็นไปฝ่ายดี และไม่ดี

ฝ่ายดี ย่อมส่งผลดีงามต่อชีวิต ฝ่ายดีไม่ดีก็ส่งผลกับชีวิตในทางตรงกันข้ามนะเจ้าค่ะ

กราบอนุโมทนาบุญ พุทธังรักษา ธัมมังรักษา สังฆังรักษา ท่านใดมีทุกข์ขอให้พ้นทุกข์ ท่านมีความสุขขอให้มีความสุขยิ่ง ๆ ขึ้นไปนะเจ้าค่ะ