แบบนี้ เรียกสติ ใช่ไหมครับ

คืออยู่ๆ มันก็ระลึกขึ้นมาเองว่าให้เคี้ยวช้าๆ ผมก็ค่อยๆ กิน เคี้ยวจนละเอียด แล้วกลืน

มันได้ประโยชน์ อะไรบ้างการการทำแบบนี้ครับ

ผมก็ไม่รู็ว่าทำ ทำไม แต่ทำแล้วรู้สึก กระเพาะน่าจะทำงานเบาขึ้นมี ประโยชน์ กับกระเพาะอาหาร

แต่ทางพุทธ นี้ ถือว่าได้สติไหม หรือ ได้สมาธิบ้างไหมครับ

ตามระลึกรู้ก็คือสติครับ เป็นการฝึกสติให้อยู่กับปัจจุบัน ถือว่าเป็นการปฏิบัติครับ คำถามคือ ตอนที่เราระลึกรู้ เราระลึกรู้อะไร นาม หรือ รูป รสชาติ หรือ อาการ เราสามารถพิจารณาแยกลงไปได้อีก ว่าถ้าสลับระลึกรู้ระหว่างรสชาติ กับ อาการเคี้ยว เราพิจารณาเห็นอะไร จะสังเกตุว่า
นี่เป็นความคิดระหว่างเคี้ยวหรือปล่าว (สังขารขันธ์)
ประโยชน์คือ ฝึกสติให้อยู่กับตัวครับ มีสมาธิตามสมควรครับ

เห็นตัวเอง ค่อยๆเคี้ยวอาหารอย่างช้าๆ กึ่งๆบังคับตัวเอง ให้กินช้านิดๆ

เพราะแต่ก่อนไม่เคยทำแบบนี้ครับ

ทำแล้วกินอาหารได้น้อยลงด้วยเพราะ มันต้องเคี้ยวนาน น่าจะลดนำ้หนักได้ไปในตัวด้วย

ดีค่ะเป็นการการกำหนดรู้ตามอาการที่เรากำลังรับประทานอาหารอยู่

ใช้สติอยู่กับอาการพิจารณตั้งแต่ใช้ช็อนตักอาหาร จนถึงเคี้ยว และกลืนลงไป

พิจาารณาว่าความอร่อยของอาหารนั้นแท้จริงอยู่ที่ไหน
อยู่ที่อาหาร หรืออยู่ที่ปลายลิ้น รับรสของเรา
เมื่อเคี้ยวแล้วกลืนลงกระเพาะไปแล้ว ความอร่อยยังอยู่หรือเปล่า

ดีใจด้วยนะค่ะ ถ้าหากสามรถทำได้ ทั้ง 3 มื้อก็ดีนะค่ะ
พระท่านบอกว่า วันหนึ่งๆ ให้มีเวลาอยู่กับใจตัวเองอย่างน้อย 5 นาที ก็เป็นบุญแล้วค่ะ

คนเราพอแก่ตัวลง การทำงานของร่างกายก็ช้าลงเป็นธรรมดาค่ะ การกินข้าวก็เช่นกัน เนื่อจากอายุมาก การทำงานของกรามก็เคลื่อนไหวช้าลง ยิ่งถ้ามีอาการเคี้ยวติดๆขัดๆแสดงว่ากรามค้าง ควรรีบไปพบแพทย์ค่ะ แนะนำ

ดีครับ เป็นการกำหนดนามด้วยสติ (อาการ) ทำให้ตัดกระแสความคิดได้ดี ส่วนตัวผมก็ปฏิบัติแบบนี้เช่นกัน

บางทีอาจจะเป็นอารมณ์ด้วยที่เราเคี้ยวอาหารช้าลง อารมณ์อาจจะสืบเนื่องมาจาก ความสงบจากการนั่งสมาธิ หรือ พอมีสติอยู่ที่การเคี้ยวอาหารก็เกิดเป็นญาณสมาธิ เป็นผลให้เคี้ยวอาหารช้าลง ซึ่งเป็นการแสดงออกของนามขันธ์อยู่แล้ว

อะไรเป็นรูป อะไรเป็นนาม อย่างไรตกไปบัญญัติแล้ว
อย่าเพิ่งมองข้ามค่ะ ต้องรู้ให้ได้ก่อนอะไรคือรูปอะไรคือนาม
บางทีก็หลงไปที่บัญญัติแล้ว บางทีก็จงใจตั้งใจไปรู้
บางคนก็สามารถพลิกบัญญัติเข้าวิปัสสนาได้
แต่บางคนติดบัญญัติ ติดแล้วติดเลยค่ะ เดินงานวิปัสสนาต่อไม่ได้เลยก็มีค่ะ

นามรูปก็เป็นขันธ์5รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ คำว่ารูปนี้ไม่ใช่ร่างกายในมุมมองที่เราเห็น หากเรามีมุมมองของรูปว่านี่หัว นี่ขา นี่แขน เรากำลังกล่าวถึงสัญญาขันธ์(มองรูปด้วยนาม) เพราะรูปนั้นคือ มหาภูติรูป 4 เรากำหนดรู้เป็นแขน นั่นคือ ใช้สัญญาขันธ์กำหนดรู้

เรากำหนดรู้ธาตุไฟ(อุณหภูมิของร่างกาย)นี่เป็นส่วนหนึ่งในการกำหนดรู้รูปครับ

ส่วนอาการที่เกิดขึ้นจากอะไรก็ตามแต่ เป็นเวทนาขันธ์ หรือ นามนั่นเอง

หรือหายใจเข้าออก เรากำหนดรู้รูป (ธาตุลม)ก็ได้ หรือ กำหนดรู้นาม (อาการยุบพอง)ก็ได้

อะไรที่เราไม่เคยสังเกต พอสังเกตแล้วพอรู้ ก็รู้สึกสะดุดใจว่า นั่นอะไรๆ นี่อะไรนะนี่อะไร

ก็ลองเคี้ยวเร็วๆบ้าง ช้าๆบ้าง ดูสิครับ เราก็จะเห็นการเคี้ยวว่ามันช้าบ้าง เร็วบ้าง ตามที่เราตั้งใจจงใจทำ



แต่ปัญหาอยู่ที่ว่า เราจะใช้การกินอาหารทำอะไร ใช้ฝึกสติสัมปชัญญะ เป็นต้น (เป็นต้นด้วยจะได้ไม่คิดติดแค่นั้น ยังมีนามธรรมอีกมากที่มันสัมปยุตกันคือทำงานร่วมกัน) ก็ว่าไป ทำได้ ใช้การเดิน เป็นต้น ฝึกสติสัมปชัญญะเป็นต้นก็ได้