คำว่า "ปกติ"....ศีล...มั่นคงไม่หวั่นไหว...เป็นกลาง...สมดุลย์....พอดี...สะเทิน....หมดปฏิกิริยา.....หมดกรรม....กลับคืนสู่ธรรมชาติ.......สลัดคืน....เป็นสูญ....อนัตตา.....สัจจัง.......อสังขตัง....ปรมัตถัง.... ทั้งหลายเหล่านี้ล้วนมีความหมายโดยธรรม เป็นอันเดียวกัน
ทุกท่านลองนึกสังเกตพิจารณาให้ดีๆ มิทราบว่าจะพอเข้าใจกันได้หรือเปล่านะครับ

ถ้าสังเกตจากเวทนา ความรู้สึก ลำดับขั้นของธรรมที่จะเกิดขึ้นหลังจากผัสสะ ก็คือเวทนา 3 อันใดอันหนึ่งคือ---

-ทางกาย......ทุกขเวทนา.....สุขเวทนา......อุเบกขาเวทนา.......ปกติ(ศีล)

-ทางใจ....โทมนัส (ยินร้าย)....โสมนัส (ยินดี)....อุเบกขา (วางเฉย)....ปกติ(ศีล)

ลองนำไปพิจารณากันดูในตอนแรกเท่านี้ก่อนนะครับแล้วค่อยมาวิตกวิจารณ์กันดูว่า คำว่า"ปกติ"นี้มีความหมายโดยธรรมที่ลึกซึ้งยิ่งนัก

คงไม่ใช่ปรกติแบบเราๆนะ ปรกติแบบเราๆนั้นสกปรกจนเป็นปรกติอิอิ555+++(ยิ้ม)

พอดีมีผู้สอบถามเลยยกมาโพสต์สู่กันฟังนะครับ




เจริญธรรมครับน้อง.........

ถ้าเป็นปกติจริงๆ หรือปกติเพราะหมดเหตุ สัจจธรรมจะเป็นอันเดียวกัน เหมือนกันหมดเป็นสากล จึงเรียกว่า "ธรรม"

ปกติที่เปลี่ยนแปลงไปมาตามความเห็นและภูมิจิตของบุคคลนั้น เป็น เพรายังมีความเห็นผิด และความยึดผิดอยู่ ความปกติอันนั้นจึงเป็นความปกติชั่วคราว ที่ถูกสังขารปรุงแต่งขึ้นมา

เราได้พูดกันแล้วว่า ปกติ กับ สมดุลย์ เป็นอันเดียวกัน

ให้น้อง.......ลองพิจารณาจากอุปมาอุปมัยต่อไปนี้

ตราชูแบบที่เป็นเครื่องหมายของศาลยุติธรรมนั้น จะสังเกตเห็นว่ามีถาดชั่งอยู่สองข้าง และมีเข็มพร้อมสะเกลบอกจุดกึ่งกลางและความคลาดเคลื่อนจากจุดกึ่งกลางทั้งสองด้านของเข็มชั่ง

ความสมดุลย์ของตราชั่งนั้นมีได้ 2 แบบ คือ

1.คนกลุ่มแรก ....ถาดข้างหนึ่งมีน้ำหนักวางอยู่ สมมุติว่า 5 กก. ตราชั่งจะเ อียงไปทางข้างที่มีน้ำหนักวางอยู่
เพื่อให้เกิดสมดุลย์คือเข็มตาชั่งชี้ตรงกลาง คนกลุ่มแรกจะต้องหาน้ำหนักที่เท่ากัน คือ 5 กก.มาวางบนถาดชั่งอีกด้านหนึ่ง

แบบนี้เป็นสมดุลย์ที่มีเหตุ เป็นปกติที่ต้องแบกรับภาระและน้ำหนัก

2.คนกลุ่มที่ 2 เพื่อจะให้เกิดสมดุลย์เข็มตาชั่งอยู่ตรงกลาง เขายกเอาน้ำหนัก 5 กก.ออกเสีย
ถาดชั่งทั้ง 2 ข้างไม่มีน้ำหนักที่ีสร้างขึ้นมาใหม่มาวาง ก็จึงคงเหลือแต่น้ำหนักของตัวถาดชั่งเองทั้ง 2 ด้าน ถ่วงดุลย์กันไว้ เข็มก็จะชี้ตรงกลาง

แบบนี้เป็นสมดุลย์ที่ไม่มีเหตุ เป็นปกติที่เบาสบาย ไม่เป็นภาระต้องแบกหามน้ำหนักอันใด ให้เหน็ดเหนื่อยและเป็นทุกข์


อุปมาทั้ง 2 อย่างนี้ให้นำไปประยุกต์เทียบเคียงกับการแก้ทุข์โดยสมถภาวนา กับวิปัสสนาภาวนาว่าแตกต่างกันอย่างไร มีนัยยะสำคัญที่ควรรู้และจับประเด็นออกมาให้ได้อย่างแม่นยำชัดเจน ก็ย่อมจะยังการปฏิบัติภาวนาของเราให้ง่ายขึ้น ลึกซึ้งยิ่งขึ้น

เจริญสุขเจริญธรรมกันทุกๆท่านครับ

พอดีมีคนเข้าใจกระทู้มาโพสต์ข้อความไว้เลยยกมาให้อ่านและพิจารณากันดูนะครับ เผื่อจะมีประโยชน์ได้บ้างครับ







สาธุอนุโมทนาเป็นอย่างยิ่งกับคุณพราวสุขกับคุณธัญญวิชัยthunyawichyeครับ

คำว่า ปกติ ผมเข้าใจตรงตัวว่ามัน ปกติ

แต่เมื่อจิตตีค่าให้มันมีความหมายลึกซึ้ง...มันก็มักเกิดสิ่งตรงกันข้ามขึ้นมา คือคำว่า ตื้นเขิน

ผมว่าขณะ ที่จิต เราเริ่มตีค่า..ไม่ว่าลึกซึ้ง หรือ ตื้นเขิน มันก็เริ่มไม่ปกติเสียแล้ว

ปกติ ....ที่คุณ kitti1234 เข้าใจ น่าจะเป็นส่วนของข้างที่เรียกว่า "ตื้นเขิน" ตามที่คุณเข้าใจ

แต่ปกติ ที่ยกมาให้สังเกตพิจารณาให้ดีในกระทู้นี้นั้น เป็นส่วนของข้างที่เรียกว่า "ลึกซึ้ง"
ลองสังเกตพิจารณา และวิมังสาไต่ตรองดูให้ดีๆอีกทีนะครับ

อุปมา

เมื่อชาวนาเห็นดิน......ก็จะนึกถึงว่า นี่ดินเหนียว ดินร่วน ดินทราย ดินดีไม่ดี ปลูกข้าว งามไม่งาม

เมื่อนักธรณีวิทยาเห็นดิน.....โอ้ดินนี้ประกอบด้วยซิลลิก้าและเม็ดหินเล็กๆมาก นี่เป็นดินทราย

เมื่อแม่บ้านเห็นดินวางอยู่ในบ้าน.......โอ้นี่คือสิ่งที่จะทำให้บ้านสกปรก เป็นฝุ่น

เมื่อนักภาวนาเห็นดิน......โอ้นี่ปัฐวีธาตุ มีคุณลักษณะ แข็ง อ่อน นิ่ม กระด้าง หยาบ ละเอียด หนัก เบา

สัจธรรมของธาตุดินคือ หนัก เบา แข็ง อ่อน นุ่มนิ่ม กระด้าง

สัจจธรรมของความ "ปกติ" ก็คือ สมดุลย์ หมดเหตุ หมดปฏิกิริยา เป็นกลาง

ผมลองพิจารณาดูแล้ว แบ่งได้ 3 ระดับหลัก ๆ คือ
ตื้นเขิน --------- เป็นกลาง --------- ลึกซึ้ง
หากความหมายของคำว่า ปกติ คือ เป็นกลาง ดังนั้น เมื่อเราบอกว่ามันลึกซื้ง มันก็เอียงไปข้างนะซิ

คุณ Asoka คงไม่ถือสานะ อิอิ
ผมมองเจตนาของคุณ Asoka นะครับว่า คงอยากให้เพื่อนธรรมมีความเป็น ปกติ นั่นแหละนะครับ
ซึ่งเป็นสิ่งที่ชอบแล้ว ผมก็กระเซ้า เย้าแหย่ แบบตื้น ๆ เขิน ๆ เพื่อแลกเปลี่ยนมุมมองไปบ้างเท่านั้นเอง

พวกเรายังไม่ปรกติ กันใช่ป่าว

"ดังนั้น เมื่อเราบอกว่ามันลึกซื้ง มันก็เอียงไปข้างนะซิ"

ครับมันก็ใช่นะซีครับ
ขอบคุณที่กรุณามากระเซ้าเย้าแหย่ ทำให้กระทู้เดินได้ไม่หลุดจากหน้า 1 ครับ

น่าจะใช่สำหรับหลายคน แต่บางคนอาจจะไม่ใช่ก็ได้ครับ

ปกติของปุถุชนเป็นปกติชั่วคราว เพราะเหตุยังไม่หมด

ปกติของอริยบุคคลชั้นต้น เป็นปกติที่ค่อนข้างจะสมบูรณ์

ปกติของพระอรหันต์ เป็นปกติที่สมบูรณ์ที่สุด

อนุโมทนาสาธุเป็นอย่างยิ่งกับลิ้งค์ที่นำไปสู่ศูนย์ปฏิบัติธรรมและข่าวคราวของท่านอาจารย์โกเอ็นก้าครับ

http://www.thaidhamma.net

สวัสดีครับท่าน บิ๊ก ท่านอโสกะ

ที่ผ่านมาผมก็ไม่ค่อยปรกติเลยหายไปนาน กำลังเพียรก้าวข้ามเพื่อความเป็นปรกติอยู่

สาธุ อนุโมทนายินดีกับการที่ท่าน ขณะจิต หายไปปรับศูนย์กายและจิตให้ได้สมดุลย์เป็นปกติแล้วกลับมาสนทนาแบ่งปันธํรรมะกันอีกนะครับ

ที่ว่า "กำลังเพียรก้าวข้ามเพื่อความเป็นปรกติอยู่ นั้น
คุณ bigtoo กำลังจะก้าวข้ามอะไร?.....อย่างไร? ครับ

เอ? อันนั้นเป็นความเห็นของผมกระมังครับ ไม่ใช่ท่านบิ๊ก

โอ้.......จริงครับจริง ......ขออภัย.....ยังไงก็กรุณาเล่าสู่กันฟังหน่อยนะครับว่า

"กำลังจะก้าวข้ามอะไร?.....อย่างไร? ครับ"ท่านขณะจิต