คือว่าเมื่อคืนก่อนผมดักหนูที่บ้านไว้อะครับ ผมก็ลงไปดูช่วงกลางคืนดักได้ 1ตัวอยู่ในกรง อีกหนึ่งตัวโดนฝาประตูหนีบขา ร้องด้วยความเจ็บปวด ผมสงสารเลยจะรีบเอาถุงพลาสติกสวมมือจะจับออกแล้วจะได้ไปปล่อยพร้อมกัน 2 ตัวแต่ว่าพอผมขยับกรงขาหนูตัวนั้นก็หลุดออกพอดี ก็เลยวิ่งหนีไปผมก็ไม่เป็นไร รอพรุ่งนี้ว่าจะเอาไปปล่อยที่ป่าแถว ๆ หน้าหมู่บ้าน วันรุ่งขึ้นผมกลับมาจากข้างนอกเลยนึกได้ว่าจะเอาหนูไปปล่อยพอเดินมาดูกรง หนูตัวนี้ออกลูกมา 5ตัวครับ ตัวแดง ๆ เลย ผมไม่รู้จะทำยังไง ใจเราจะเอาไปปล่อยที่ป่าก็กลัวแม่หนูหนีไปไม่สนใจลูก ก็เลยไปปรึกษาน้าที่เป็นเพื่อนสนิทกับแม่ น้าเขาบอกให้เลี้ยงไว้ก่อนแล้วพอลูกมันโตพอวิ่งได้ก็พาไปปล่อย ผมก็เลี้ยงไว้ครับ เลยขออาหารหนูแฮมเตอร์ จากเพื่อนบ้านมาให้มันเป็นอาหาร แต่ เรื่องสำคัญอยู่ที่ว่า มันไม่มีน้ำกินนี่สิครับ ผมพยายามเอาน้ำใส่หลอดแล้วเอาหลอดไปจ่อปากมันไว้ มันก็ไม่กิน เลยเอาน้ำใส่มือแล้วหยอดน้ำลงไปในกรงเผื่อมันจะวิ่งมากินบ้าง ไม่รู้มันจะมากินมั้ย ผมเลี้ยงไว้ในกรงที่ใช้ดักอะครับ ผมเลยกลัวว่า มันจะตายเพราะขาดน้ำ ถ้าหนูตัวแม่ขาดน้ำจนตาย ลูกก็ไม่มีนมกิน ก็ตาย 6 ชีวิต ผมช่วยเหลือไว้แบบนี้ ถ้าเกิดเขาตายขึ้นมาผมจะเป็นบาปมั้ยครับ TT ขอโทษนะครับที่เล่ายาวไปหน่อย

บาปไม่บาปไม่ทราบ แต่จิตที่คิดจะช่วยหนู ผมว่าเป็นบุญนะ

ลองเอาน้ำใส่ถ้วยเล็กๆ แล้วผูกไว้ข้างกรงดูสิค่ะ เพราะถ้ามันหิวน้ำมันกินเองค่ะ
พี่เต้เคยเห็นหนูมันมากินน้ำที่ท่อระบายน้ำน่ะค่ะ

แต่ตัวคุณต้องระวังต้องระวังด้วยน่ะค่ะ เพราะหนูมันมีเชื้อโรคค่ะ
ขออนุโมทนาสาธุ ในจิตเมตตาของคุณ ที่มีให้กับเจ้าลูกหนูตัวน้อยๆนี้ด้วยค่ะ

จขกท ปล่อยแม่หนูออกไปเถอะค่ะ หนูมันหากินเองตามธรรมชาติได้จะเลี้ยงขังมันไว้ในกรงทำไมค่ะ สมัยก่อนบ้านยายคุนน้องก็มีหนูเยอะแยะ ไม่เห็นต้องจับมันใส่กรงขังไว้เลยนะค่ะ คุน จขกท อาจจะคิดว่ามีใจเมตตาที่จับหนูมาขังและเลี้ยงไว้ แต่คุนน้องคิดว่าหนูมันไม่ได้อยู่ในกรงขังความรู้สึกมันก็ต้องกลัว จขกท.เป็นคนก่อกรรมกับหนูโดนการคิดจะดักหนูเพื่อเอาไปปล่อย แต่หนูตัวนั้นดันมีลูก เลยเปลี่ยนใจจะเลี้ยงไว้ คุนน้องว่าปล่อยแม่หนูไปเถอะค่ะแล้วลูกเค้าเคยอยู่ตรงไหนก็ปล่อยให้อยู่ตามเดิมถ้าไม่อยากสร้างกรรมนะค่ะ แม่หนูไม่ปล่อยให้ลูกตัวเองตายหรอกค่ะ ปล่อยแม่หนูไปและขออโหสิกรรมต่อกันนี่คือทางออกที่ดีที่สุดค่ะ

ปล่อยไม่ได้หรอกครับ ทั้งนก ทั้งหมา ทั้งแมว ทั้งงู ผมไม่รู้ว่าลูกหนูมันจะโดนกินเมื่อไหร่ เพราะแม่หนูไม่ใช่หมา ไม่ใช่แมว จะคาบลูกหนีไปไหนได้ อีกอย่างก็มีตั้งแต่ตัว ที่ผมขังไว้ก็ไม่ได้ทรมานอะไรเลย ผมทั้งให้อาหารเต็มกรงทั้งคอยหยอดน้ำให้น้ำครับ ตอนนี้รู้แล้วว่ามันไม่ตายแน่ ๆครับ รอวันที่ลูกหนูโตพอสมควรก็จะไปปล่อยครับ ให้หากินเองตามธรรมชาติ

ถ้า จขกท ทำด้วยใจกุศลเจตนาก็ไม่ถือว่าเป็นบาปหรอกค่ะได้บุญด้วยซ้ำ ถ้าเค้าอยู่รอดปลอดภัยก็ไม่ถือว่าบาปอะไรค่ะ อนุโมทนาด้วยเจ้าค่ะ

คุณknotrock



อย่างน้อยปีนี้ ก็มีสิ่งที่คุณจะจำโดยไม่ลืมตลอดชีวิตเลย คือได้ช่วยชีวิตของสัตว์ไว้ถึง6ตัว
เท่าที่เรารู้น่ะค่ะ บุญนี้เป็นบุญที่ใหญ่ค่ะ

พี่เต้ก็เคยดักหนูไว้เหมือนกันค่ะ แต่พี่เต้ทำง่ายๆค่ะ แค่เอาข้าวสวยไปโรยไว้ในกรง
พอหนูวิ่งเข้าไปเหล็กก็หลุด หนูโดนขัง
ทีนี้พี่เต้กลัวหนูจะอด เพราะกว่าจะเอาไปปล่อยต้องรอถึงตอนเช้า
ก็เอาข้าวสวยไปวางให้มันเยอะค่ะ พอถึงตอนเช้าไปดู
มันกินหมดเลย หนูนี่กินเก่งน่ะค่ะ

เมื่อวันก่อน แมวที่บ้านไปคาบหนูมา
พอดีได้ยินเสียงร้อง "จี๊ดดด"

หันไป ก็เห็นมันห้อยตัวอ่อนอยู่ในในปากแมว
และมันก็คายกองไว้ เอกอนก็ลองเขี่ย ๆ ดูอาการ
หนูก็นอนนิ่ง หายใจพะงาบ ๆ

ก็คิดอยู่ว่าจะไงดี ระหว่าง
ปล่อยให้แมวฟัดให้ตาย ๆ เร็ว ๆ ไปซะ
หิ้วมันไปให้พ้นแมว ให้มันค่อย ๆ ตายอย่างเงียบ ๆ

ก็เลยเลือกหิ้วมันหลบไปให้พ้นแมว

ที่ไหนได้ สักพักเอกอนก็ได้ยินเสียง "จี๊ดดดด" อีก
หันไปก็เห็นแมววิ่งตระครุบอะไรบางอย่าง

เอกอนหันไปดูหนูที่เอาไปซ่อนไว้ "อ้าวหาย"
พอเดินไปแง้มซอกไม้ที่แมวมันเฝ้าอยู่
ก็เห็น หนู วิ่งจู๊ดดดด...ลงจากจากเรือนไป



เอ้ย เอกอนเพิ่งเคยเห็น
หนู แกล้งตาย หลอกแมว
และ..ไม่ใช่หลอกได้แต่แมว



เรื่องหนู ๆ
แล้วแต่จะเมตตา...เน๊อะ
ช่วยไปตามสะดวก
ยังไงเอกอนว่า .. เขาเป็นสัตว์ที่ อึด ฉลาด

เคยแกะหนู..จาก...กับดักกาว...กาวติดหนึบทั้งขา..ทั่งปาก...แกะยากมาก...แม้จะเหลือแค่คราบกาว...มันก็ยังติด...รายนี้คงติดมาหลายวัน..คิดว่าคงไม่รอด...ก็สุดแล้วแต่บุญแต่กรรม...ดีที่สุดก็ทำได้เท่านี้...หลังจากนี้ก็เป็นบุญกรรมของสัตว์

ในโลกนี้...ไม่ว่าจะทำอะไร...มันมีเอฟเฟ็คมาถึงเราเสมอ...แม้จะทำดี...เราอาจจะทุกข์ใจก็ได้...ทั้งนี้เพราะ...เรามีข้อมูลในจิตไม่เพียงพอ....ข้อมูลมีทั้งสัญญา...ทั้งปัญญา....ที่มาใช้จัดการกับปัณหานั้น...

หากยังเกิดอาการทุกข์อยู่....ก็ให้รู้ซะว่า...เราบกพร่อง...

นี้สอนตัวเอง...นะ

คุณกบฯเขียน





วันหลังถ้าเจอหนูติดกาว ใช้ทรายค่ะ เอาทรายไปโรยๆหรือหมกที่ตัวมันก็ได้ค่ะ
กาวจะหลุดไปกับทรายค่ะ (แต่ไม่ใช่เอาทรายไปหมกซะจนมันหายใจไม่ได้น่ะค่ะ)
แล้วคุณเอกอนไปจับตัวหนู เค้าบอกว่าหนูมันมีเชื้อโรคไม่ใช่เหรอค่ะ

เป็นความรู้ใหม่



ก็คิด ๆ อยู่เรื่องเชื้อโรค สารพัด...
แต่เรามาเจอกันแล้วนี่ ใช่ม๊าาาา...ถือว่าดวงสมพงษ์กัน...
เขามีโอกาสที่จะรอด
ส่วนเอกอนก็มีโอกาสที่จะได้รับเชื้อโรคจากหนู
แต่...หมอก็มี...ซึ่งเอกอนก็คงจะไม่ได้ตายง่าย ๆ หรอก...
อะไรจะเป็นก็ต้องเป็น...ถือซะว่าเขาเป็นเจ้ากรรมนายเวร...
ที่...เรื่องเล็ก ๆ...จะกลายเป็นเรื่องใหญ่ได้...
แต่...ถ้าเราไม่ช่วยเขา เขาตายแน่ แม้พยายามช่วยเขา ก็ใช่ว่าเขาจะรอด...
แม้เขาจะเป็นแค่หนูตัวเล็ก ๆ แต่ชีวิตเขาก็มีค่า



อิอิ...เล่าแล้วอย่าหัวเราะน๊าาาาา
คือ...ก็เพราะมันเห็นหน้าเอกอนแล้วหง่ะ...

เอกอนกลัวว่ามันจะเข้าใจผิดว่าเอกอนเป็นคนดักมัน หง่ะ...
หรือมันอาจจะคิดว่า เอกอนเห็นมันกำลังทุกข์แล้วทำเมินเฉย
ถ้าเอกอนปล่อยให้มันตายไปในสภาพนั้น
เอกอนกลัวมันจะผูกใจจำ...ไปชาติต่อ ๆ ไป...ไม่รู้ว่ามันจะไปเกิดเป็นอะไร
เอกอนไม่อยากให้เป็นอย่างนั้น....

ความรู้ใหม่....

เป็นดินทรายก้ได้เน๊าะ....ให้กาวมาติดกับดินซะ...มันก็ไม่ไปติดกับอะไรอย่างอื่น...อิอิ

ส่วนเรื่องเชื้อโรคของเอกอน..อิอิ...ลองใช้สูตรผมนะ...รักษากำลังใจ...
พวกเชื้อโรคเล็ก ๆ น้อย ๆ ไม่ได้กินเราหรอก..อิอิ...แต่ห้ามกำลังใจตก..วิตกกังวลนิดเดียว..ก็ไม่ได้..ให้รีบกลับมารักษาใจ

ที่จริง...ในตัวเราก็มีเชื้อเกือบทุกเชื้อ...นั้นแหละ...แต่มันไม่ออกฤทธิ์เฉยๆ...อิอิ

เวลาเราอยากจะช่วยใครสักคนด้วยใจจริง เราจะไม่ได้คิดเรื่องของตัวเองขณะนั้นเลย เหมือนเราช่วยคนเจ็บจากประสบอุบัติเหตุถ้าเราสามารถช่วยเค้าได้เราต้องช่วยเค้าสุดความสามารถของเราโดยไม่กลัวเลือดจะเลอะเทอะเนื้อตัวหรือเปื้อนพาหนะของเรา ถึงแม้บางครั้งคนนั้นอาจจะเป็นคนที่เราไม่ชอบแต่เราก็ต้องช่วยเค้าถ้าเค้าขอความช่วยเหลือ นี่คือวิสัยของอริยะเจ้าและโพธิสัตย์ แต่ประเภทอยากช่วยแต่กลัวนั่นกลัวนี่ อริยะบุคคลชั้นต้นก็ไม่ใช่แน่นอนค่ะ

ทีบอกมาไม่ใช่วิสัยของอริยเจ้าหรือโพธิสัตว์ พระอริยะมีสตินำหน้าในการกระทำเสมอ
ท่านต้องพิจารณาก่อนที่จะลงมือช่วย ไม่ใช่เอะอะก็ช่วย ต้องดูก่อนว่าช่วยได้มั้ย
ถ้าช่วยไปจะเกิดผลร้ายต่อตัวเองหรือผู้กำลังประสพภัยหรือเปล่า

อย่างเช่น คนถูกรถชน ก่อนจะช่วยต้องมีความรู้ในเรื่องสรีระ การช่วยแบบขาดความรู้
ทำให้คนที่ถูกช่วย เป็นหนักกว่าเดิมหรือตายได้ หรือขณะที่คนที่จะช่วยมีเลือดออก
มือของเรามีแผล ไม่ใช่คิดจับเลือดก็จับ มันอาจทำให้ติดโรคได้ แบบนี้เขาเรียกคนขาดปัญญา

มองให้ดีระหว่างความกล้ากับการขาดสติ บางครั้งมันเป็นตัวเดียวกันน่ะ