ทำไมถึงต้องเจาะลึกลงไปในจิตที่ลึกที่สุดก็จะพบความจริง ขนาดทางกายภาพนั้นยังต้องเจาะลึก ทางด้านจิจใจความรู้สึกก็ตาม ต้องเจาะลึกลงไปให้ลึกที่สุดก็จะพบความจริงเช่นเดียวกัน เลื่อนไปดูที่ 1ชั่วโมง26นาทีเลย http://media.watnapahpong.org/video/4XBHABMOMNK1/

.....................................................
เราจะเดินให้สุดทาง http://www.thaidhamma.net

เมื่อท่านทั้งหลายได้ดูตรงนี้แล้ว ท่านน่าจะเข้าใจอะไรบางอย่างเกี่ยวกับจักรวาล และรูปกับนามกายกับใจของเรานั้นก้ไม่ต่างกัน เราต้องเจาะลึกลงไปในความรู้สึกภายในขอบเขตรูปกับนามกายหรือใจ เราจะได้รับรู้ถึงความรู้สึกของเรา เจาะลึกลงไปท่านก็จะพบกับความรู้สึกละเอียดจากหยาบๆและละเอียดขึ้นละเอียดขึ้นจึนถึงละเอียดที่สุดเมื่อเรารับรู้ถึงความละเอียดที่สุดนั้น เท่ากับจิตใจของเราก้จะได้รับรู้ถึงความรู้สึกนั้นด้วย เพราะรูปกับนามเชื่อมโยงถึงกันตลอดเวลา

ในระหว่างนั้นท่านจะพบกับเจ็บ ถึบ แข็ง ตึง เบาสบายสักเท่าใด เพียงท่านทำใจให้เป็นกลางๆท่านก็จะพบกับความจริงที่อยู่เหนือความจริงที่เราท่านเพียงได้แต่คิดถึงสภาวะนั้น แต่ท่านไม่เคยได้สัมผัสด้วยความรู้สึกมาก่อน อย่างเช่นท่านทั้งหลายรู้ว่าร้อนเป็นอย่างไร แต่การจับความร้อนนั้นก็ต่างจากการคิดว่านั้นร้อน เช่นเดียวกันความว่าไม่มีตัวตนเป็นสูญญตาหรือความว่างเปล่าท่านก็พอนึกออก แต่แตกต่างจากความรู้สึกที่ว่าว่างเปล่า และเห็นว่าว่างเปล่าก็แตกต่างจากการคิดว่าว่างเปล่าโดยสิ้นเชิง

ท่านทั้งหลายเราอย่าวนเวียนอยู่กับความคิดเลยความคิดมันก็เป็นเพียงความจริงขั้นสมมุติเท่านั้น ลงมือเดินทางนี้ด้วยตัวของท่านเองค้นคว้าลงไปในขอบเขตรูปกับนากายหรือใจ นี้ด้วยลมหายใจธรรมดาที่ธรรมชาติที่ได้ให้ท่านมา ลมหายใจจะเป็นสะพานเชื่อมโยงท่านไปพบกับความริงที่อยู่เหนือความจริง

สิ่งไหนที่ดูสำคัญน้อยที่สุดก็จะไม่ถูกยกมาพูด เช่น เดินตากแดดแล้วโดนแดดส่งหัว เรากลับไม่เคยกำหนดเห็นความร้อนตรงหัวเราเองเลย จึงเป็นคำถามว่า เราไม่เคยคิดเรื่องแดดส่งหัวร้อน หรือเราปล่อยวางว่าความจริงมันเป็นอย่างนั้น หรือเรากำหนดรู้ไม่ทัน

ถูกแล้วครับคุณstudent คุณปฏิบัติถูกแล้ว แต่อาจพูดผิดตรงที่พูดว่า "มันมีความสำคัญน้อย"
ในความเป็นจริงสิ่งที่คุณยกมา มันเป็นความสำคัญที่สุดครับ ปัญญาเกิดได้ก็ด้วยสิ่งที่คุณ
กำลังกระทำครับ

อย่ามัวไปเจาะลึกอะไรเลยครับ ปัญญายังไม่มีจะไปเจาะโน้นเจาะนี่
มันเป็นการปรุงแต่งฟุ้งซ่านครับ ปัญญามันเกิดได้สำหรับคนที่มีสติ
มองอะไรผิวๆรอบตัวนี่แหล่ะ

ที่พูดยังไม่ได้ฟังเว็บลิ้งนะครับ เดี๋ยวจะเอาข้อหาปรามาสมาให้เรา

มันมีหลายประเด็นปนกัน หนึ่งเราไม่เคยรู้เรื่องประเภทนี้ว่าอะไรควรกระทำ สองเรารู้เรื่องแล้วสติอาจไปพิจารณาที่อื่นแทน สามสติระลึกไม่ทันในสิ่งที่ปรากฎทั้ง6ทวาร

มีเด็กดื้ออยู่คนหนึ่ง แม่ก็พยายามให้ลูกกินอาหารที่อร่อยและมีประโยชน์ แ่ต่อาหารนั้นอาจจจะดูไม่ค่อยสวยนัก เด็กนั้นก็บอกกับแม่ว่าไม่กินมันมีก้อนกวด แม่บอกวาก้อนกวดอะไรกันมันเป็นเพียงอาหารประเภทหนึ่งมีประโยชน์มาก เด็กดื้้อนั้นก็ยังร้องว่าไม่กิน ไม่กินๆ แต่ด้วยความรักที่แม่มีต่อลูกน้อย แม่ก็พยายามป้อนให้ลูกน้อยเพื่อหวังว่าลูกน้อยจะกินมันเข้าไป เด็กน้อยก็ดื้อไม่ยอมกินปัดจานข้าวนั้นหกหมดกระจ่ายลงพื้น สุดท้ายเด็กน้อยนั้นก็ไม่ได้กินอาหารที่มีประโยชน์และมีรสชาติอร่อยนั้นเลยด้วยเพราะความไม่รู้นั้นเอง

ผมก็เข้าไปฟังไม่ได้เหมือนกันครับ คริปวีดีโอไม่ขึ้นเลย

ลองcopy linkไปดูซิครับ ดูที่เวลา 1ชั่วโมง 26นาทีเลยนะครับhttp://media.watnapahpong.org/video/4XBHABMOMNK1/