:b27:
(อันนี้สำคัญ)
ทุกขอริยสัจ ควร กำหนดรู้.
ทุกขสมุทัยอริยสัจ ควร ละ ทุกขนิโรธอริยสัจ ควร ทำให้แจ้ง
ทุกขนิโรธคามินีปฏิปทาอริยสัจ คือ อริยมรรคมีองค์แปด ควร เจริญ

ปัจฉิมโอวาท พระวาจาครั้งสุดท้าย
ว่า “ภิกษุทั้งหลาย บัดนี้ ตถาคตขอเตือน
เธอทั้งหลาย สังขารทั้งหลาย เสื่อมไปเป็นธรรมดา เธอทั้งหลาย
จงยังประโยชน์ตน ประโยชน์ท่าน ให้ถึงพร้อมด้วยความไม่ประมาทเถิด”

ท่านเห็น ความต่างของ ทั้ง 2 โอวาท นี้ เป็นเช่นไร สุดท้าย ทำไม พระองค์จึงกล่าวเพียงแค่นั้น

ไม่มีอะไรต่างกันเลยนะครับคุณฝึกจิต แต่เป็นเพราะการแปลความออกมาไม่ลึกซึ้งเข้าถึงอรรถที่แท้จริงของบาลี จึงทำให้เข้าใจว่าต่างกัน

โดยความเป็นจริงตามธรรมแล้ว พระปัจฉิมโอวาท ก็คือการแสดงอริยสัจ 4 โดยสรุปเป็นครั้งสุดท้ายนั่นเอง
ลองพิจารณาดูตามต่อไปนี้

หันทะทานิ อมันตยามิโวภิกษุ ......ดูก่อนภิกษุทั้งหลายเธอจงมาหาเรา เธอจงฟังเรา

วยะธัมมา ..ธรรมทั้งหลายมีความเกิดขึ้นและเสื่อมไปเป็นธรรมดา (เกิด-ดับ อนิจจัง) เท่ากับ ทุกขสัจจะ

สังขารา..ความปรุงแต่งทั้งหลาย เท่ากับ สมุทัยสัจจะ

อัปมาเทนะ....พึงยังความไม่ประมาท เท่ากับ มรรคสัจจะ

สัมปาเททะ....ทำให้ถึงพร้อม สมบูรณ์ ซึ่ง มรรค 4 ผล 4 นิพพาน 1 เป็น นิโรธสัจจะ

ลองพากันตรองตามนัยยะนี้กันเถิดแล้วจะได้พากันทราบว่า การแสดงธรรมของพระบรมศาสดา ไม่ได้หนีออกจากอริสัจ 4 เลยแม้แต่เรื่องเดียว ทั้งปฐมเทศนา มัชฌิมเทศนา และปัจฉิมเทศนา หรือการเทศนาตลอดพระชนม์ชีพของพระองค์ ลองพากันสังเกตพิจารณาดูให้ดีซิครับว่ามีอะไรที่นอกเหนือจากเรื่อง ทุกข์ เหตุเกิดทุกข์ ความดับทุกข์ และ วิธีทำให้ถึงความดับทุกข์ บ้าง

ตีความเป็นอย่างอื่นไม่ได้เลยหรือ

แต่เอกอนตีความอย่างนี้มาตลอดเลยนะ

พระองค์กำลัง ปรินิพพาน นะ
กำลังเข้าสู่การสละคืนธรรมทั้งมวลลงสิ้น นะ
ผู้ที่กำลังเข้าสู่การ ปรินิพพาน ท่านอาจจะเห็นธรรมบางอย่าง
แต่ท่านก็ สอนไม่ทันเสียแล้ว

สิ่งที่ผู้ที่เลื่อมใสศรัทธาในพระองค์ พระธรรมที่พระองค์สอนจะประมาท
ก็คือ สองสิ่งนี้ล่ะ



มองได้หลายแง่

ถ้าอยากรู้จริง ๆ ก็คงต้องลองปรินิพพานดู
จะได้รู้ชัด ๆ แจ้ง ๆ แก่ใจอย่างไม่ต้องคาดเาดว่าก่อนที่ท่านจะสละคืนสรรพสิ่งอย่างถึงที่สุด
ท่านเห็นอะไร.....

"ผู้ที่กำลังเข้าสู่การ ปรินิพพาน ท่านอาจจะเห็นธรรมบางอย่าง
แต่ท่านก็ สอนไม่ทันเสียแล้ว"

คุณเอก้อนครับอะไรที่เกี่ยวกับพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าต้อง มีความสังเกตพิจารณาที่ละเอียดถี่ถ้วนให้มากๆนะครับ อย่างคำพูดที่ผมตัดตอนยกมาคาดสีแดงให้ดูนั้น ถ้าพิจารณาอีกแง่มุมหนึ่ง จะเข้าใจไปได้ว่าคุณเอก้อนกำลังมี ปมาทะ กับพระบรมศาสดานะครับเพราะ
คำว่า .....สอนไม่ทัน.....นี้ไม่น่าจะมีสำหรับพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นแน่ พระพุทธเจ้าทรงมีปกติวิสัยแสดงธรรมที่งามพร้อม สมบูรณ์พร้อมทั้งในเบื้องต้น เบื้องกลางและเบื้องปลาย

"ผู้ที่กำลังเข้าสู่การ ปรินิพพาน ท่านอาจจะเห็นธรรมบางอย่าง
แต่ท่านก็ สอนไม่ทันเสียแล้ว"

คุณเอก้อนครับอะไรที่เกี่ยวกับพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าต้อง มีความสังเกตพิจารณาที่ละเอียดถี่ถ้วนให้มากๆนะครับ อย่างคำพูดที่ผมตัดตอนยกมาคาดสีแดงให้ดูนั้น ถ้าพิจารณาอีกแง่มุมหนึ่ง จะเข้าใจไปได้ว่าคุณเอก้อนกำลังมี ปมาทะ กับพระบรมศาสดานะครับเพราะ
คำว่า .....สอนไม่ทัน.....นี้ไม่น่าจะมีสำหรับพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นแน่ พระพุทธเจ้าทรงมีปกติวิสัยแสดงธรรมที่งามพร้อม สมบูรณ์พร้อมทั้งในเบื้องต้น เบื้องกลางและเบื้องปลาย

บุรุษเปล่าเรียนธรรม

[๒๗๘] ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุรุษเปล่า บางพวกในพระธรรมวินัยนี้ ย่อมเล่าเรียนธรรม
คือ สุตตะ เคยยะ เวยยากรณะ คาถา อุทาน อิติวุตตกะ ชาดก อัพภูตธรรม เวทัลละ
บุรุษเปล่าเหล่านั้น เล่าเรียนธรรมนั้นแล้ว ย่อมไม่ไตร่ตรองเนื้อความแห่งธรรมเหล่านั้นด้วย
ปัญญา ธรรมเหล่านั้น ย่อมไม่ควรซึ่งการเพ่งแก่บุรุษเปล่าเหล่านั้น ผู้ไม่ไตร่ตรองเนื้อความด้วย
ปัญญา บุรุษเปล่าเหล่านั้นเป็นผู้มีความข่มผู้อื่นเป็นอานิสงส์ และมีการเปลื้องเสียซึ่งความนินทา
เป็นอานิสงส์ ย่อมเล่าเรียนธรรม ก็กุลบุตรทั้งหลาย ย่อมเล่าเรียนธรรมเพื่อประโยชน์อันใด
บุรุษเปล่าเหล่านั้น ย่อมไม่ได้เสวยประโยชน์นั้นแห่งธรรมนั้น ธรรมเหล่านั้น อันบุรุษเปล่า
เหล่านั้นเรียนไม่ดีแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อความไม่เป็นประโยชน์ เพื่อทุกข์สิ้นกาลนาน ข้อนั้น
เป็นเพราะอะไร เพราะธรรมทั้งหลายอันตนเรียนไม่ดีแล้ว. ดูกรภิกษุทั้งหลาย เปรียบเหมือน
บุรุษผู้มีความต้องการด้วยงูพิษ เสาะหางูพิษ เที่ยวแสวงหางูพิษเขาพึงพบงูพิษตัวใหญ่ พึงจับงูพิษ
นั้นที่ขนดหรือที่หาง งูพิษนั้นพึงแว้งกัดเขาที่ข้อมือ ที่แขน หรือที่อวัยวะใหญ่น้อยแห่งใดแห่งหนึ่ง
เขาพึงถึงความตาย หรือความทุกข์ปางตาย มีการกัดนั้นเป็นเหตุ ข้อนั้นเป็นเหตุเพราะอะไร
เพราะงูพิษตนจับไม่ดีแล้ว แม้ฉันใด ดูกรภิกษุทั้งหลาย พวกบุรุษเปล่า บางพวกในธรรมวินัยนี้
ก็ฉันนั้นนั่นแล ย่อมเล่าเรียนธรรม คือ สุตตะ เคยยะ ... อัพภูตธรรม เวทัลละ บุรุษเปล่าเหล่านั้น
เล่าเรียนธรรมนั้นแล้ว ย่อมไม่ไตร่ตรองเนื้อความแห่งธรรมเหล่านั้นด้วยปัญญา ธรรมเหล่านั้น
ย่อมไม่ควรซึ่ง การเพ่งแก่บุรุษเปล่าเหล่านั้น ผู้ไม่ไตร่ตรองเนื้อความด้วยปัญญา บุรุษเปล่าเหล่า
นั้นเป็นผู้มีการข่มผู้อื่นเป็นอานิสงส์ และมีการเปลื้องเสียซึ่งความนินทาเป็นอานิสงส์ ย่อม
เล่าเรียนธรรม ก็กุลบุตรทั้งหลาย ย่อมเล่าเรียนธรรมเพื่อประโยชน์อันใด บุรุษเปล่าเหล่านั้น
ย่อมไม่ได้เสวยประโยชน์นั้นแห่งธรรมนั้น ธรรมเหล่านั้น อันบุรุษเปล่าเหล่านั้นเรียนไม่ดีแล้ว
ย่อมเป็นไปเพื่อความไม่เป็นประโยชน์ เพื่อทุกข์สิ้นกาลนาน ข้อนั้นเป็นเพราะเหตุอะไร เพราะ
ธรรมทั้งหลาย อันตนเรียนไม่ดีแล้ว.

ไม่ใช่เรื่องแปลกที่เอกอนจะเห็นพระองค์ และธรรมที่พระองค์ทิ้งไว้
เปรียบเสมือน งูพิษ
เพราะพระองค์ก็เคยได้ทรงเปรียบไว้เอง ..



แค่มองเห็นต่างไปจากท่านอโศกะแค่นั้น
กลายเป็นทำให้ท่านอโศกะคิดไปในแง่ ปมาทะ ไปได้ ..

เห็นแค่เงา ๆ ก็วาดไม้ลงมาซะแระ ..

:b8:
ฝากถึงกบที่กำลังเต้นอยู่ ว่าเดี๋ยวนี้มีญาณวิเศษ รู้ว่า ใคร บรรลุธรรมไม่บรรลุธรรมด้วยแล้วหรือ เก่งจัง!

ไม่ได้มีญาณอะไรมากมายนักหรอก....และก็ไม่ได้รู้ด้วยว่าใครบรรลุหรือไม่บรรลุ...

แล้วอโสกะ...เชื่อว่าคนที่มาเขียนตำรา..บรรลุกันทุกคนเลยหรอ?

ดังนั้น...ความผิดผลาด..ย่อมต้องมีในข้อเขียนของเขาแน่ ๆ ...

เราจึงพึงพิจารณาธรรมตามธรรม...

ไม่ใช่..พอเป็นตัวหนังสือ..ก็ตะบันเชื่อไปทางเดียว...

อโสกะคงไม่เป็นอย่างนั้น..มั้ง?