เห็นทั่วไป เช่น เมื่อเราทำบุญอย่างใดอย่างหนึ่ง เราก็แผ่บุญ แผ่เมตตาให้ญาติพี่น้องและทั่วไป
แต่บาปนี้เราทำแล้วแบ่งให้คนอื่นได้ไหม มีตัวอย่างในครั้งพุทธกาลหรือเปล่าครับ ขอบคุณครับ

ผมคิดว่า...แบ่งได้..นะ....แต่จะมีใครมาโมทนา...รับละ

ดังนั้น...เวลาใครทำไม่ดี...เบียดเบียนผู้อื่น...อย่าเผลอไปร่วมยินดีกับเขา..เข้าละ...

555....

[บุญและบาป มันอยู่ที่เจตนาของผู้ทำ เจตนาในที่นี้ ก็หมายควายว่า คิดตั้งใจที่จะทำแล้วกระทำออกมาทางกาย วาจา แต่อีกนัยหนึ่งก็ได้แก่ ความยินดี ความพอใจเพราะการรู้เห็นนั้น เช่น เห็นผู้ให้ทานแก่ภิกษุสงฆ์ ก็ยินดีอนุโมทนาด้วย นี้ก็เป็นการส่งเสริมกรรมที่ได้รู้เห็นนั้น แม้จะไม่ได้ทำด้วยตนเอง ส่วนการกระทำบาปก็นัยนี้เหมือนกัน หากรู้เห็นแล้ว มีความยินดี มีความพอใจกับบาปนั้น ใจของเธอผู้นั้นก็บาปเหมือนกัน

คล้ายๆหนี้สินหรือเปล่าครับ อย่าเรียกแบ่งเลยนะเรียกว่าช่วยทุกข์ใจไปด้วยกันดีมั้ย เวลามีเรื่องไม่สบายใจอะำไรๆก็เล่าให้เมียฟังบ้างให้พ่อแม่ฟังบ้าง เขาจะได้ทุกข์ใจไปกับเรา อันนี้ผมว่าไม่ควรทำอย่างยิ่งอันนี้แหละแบ่งบาปล่ะ แต่แบ่งแบบแผ่เมตตานะคงไม่ได้หรอกครับ

แบ่งบุญ คือ การอุทิศส่วนกุศลนั่นเอง สมัยพุทธกาล พระเจ้าพิมพิสาร
อุทิศส่วนกุศลให้กับญาติ ญาติทั้งหลายพลอยยินดี เรียกว่าโมทนาบุญ

แบ่งบาป คือ การพลอยยินดีเมื่อผู้อื่นกระทำบาปอันถูกใจตน ครั้งพุทธกาล
ชาวประมงจับปลาได้มากมาย พระโพธิสัว์พลอยยินดีด้วย ในสมัยที่
พระองค์ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า ก็เลยเป็นโรคปวดศรีษะ

แบ่งบุญ-แบ่งบาป มีลักษณะอย่างนี้แหละ ..

ก้ขึ้นอยู่กับบุญเรามีพอ จะแบ่งให้คนอื่นหรอืป่าว
หรือจิตสงบนิ่งพอแล้วหรือยัง ความสุขทางใจจากจิตสู่ภาวะสงบนั้นเปนจิตที่มีพลังมากนะ
ถ้ามีอย่างใดอย่างหนึ่งใน 2 ข้อนี้ ใครที่เราร้จัก แผ่ไปเขาคงได้รับหมด

ขอบคุณทุกท่าน ทุกความเห็นครับ