ข้อความนี้เป็นส่วนหนึ่งของเทศนา หลวงพ่อพุธ ฐานิโย


ในเมื่อทำเป็น ภาวนาเป็น รู้ธรรม เห็นธรรม มีภูมิจิต มีภูมิธรรมดี จะต้องมีความรู้สึกสำนึกในหน้าที่ ที่ตนจะต้องรับผิดชอบเป็นกิจวัตรประจำวันดียิ่งขึ้น ยกตัวอย่งเช่น นางกุลธิดา ซึ่งเป็นลูกสาวเศรษฐี และก็เป็นพระโสดาบันตั่งแต่ยังเด็กยังเล็ก บังเอิญเพราะผลกรรมบันดาล ได้ไปเป็นภรรยาของนายพรานผู้จับสัตว์ป่ามาขายท้องตลาด ทั้งๆ ที่ท่านผู้นั้นเป็นพระโสดาบันเวลาสามีของท่านจะเข้าป่าไปจับสัตว์ ท่านก็เตรียมเสบียงอาหารให้ เตรียมเครื่องมือให้ แต่ภายในจิตของท่านไม่ได้นึกว่าให้เขาไปจับสัตว์ให้ได้มากๆจนกระทั้งมีพระสังฆาจารย์ ตั่งเป็นปัญหาขึ้นมาว่า การที่พระโสดาบันกระทำเช่นนั้น จะไม่ผิดคุณธรรมของพระโสดาบันหรือ? พระอรรถกาจารย์ก็แก้ว่า ไม่ผิด เพราะท่านปฏิบัติตามหน้าที่ของความเป็นภรรยาที่ดี


คนทั่วไปเมื่ออ่านเจอข้อความแบบนี้อาจจะผ่านไปโดยไม่คิดอะไรแต่สำหรับผมแล้วรู้สึกว่ามันขัดต่อความถูกต้อง แต่ก็ทำให้ผมรู้ว่าคำสอนในพระพุทธศาสนาหรือคำสอนของบูรภาจารย์ต่างๆ บทสรุปแล้วเป็นอย่างไรถูกต้องหรือไม่ ควรเชื่อหรือไม่ และเราในฐานะเป็นผู้ศึกษาควรทำอย่างไร แต่นั่นก็เป็นแค่แนวทางของผมเท่านั่น เพราะผมมันไม่เหมือนพุทธศาสนานิกคนอื่นๆ แต่ก็ไม่รุ้ว่าแนวทางนี้มันดีหรือไม่ เพราะผมเป็นคนไม่เชื่ออะไรง่ายๆด้วยดิ ถ้าไม่งั้นป่านี้ผมคงไปนับถือศาสนาคริสคงไม่ได้มาบวชแล้วละ

โสดาบันคนนั้นจิตใจเธอคิดแค่ว่าทำหน้าที่ภรรยาของตนที่ได้รับมอบหมายให้ดี เพราะเธอเห็นสัจธรรมความจริงของสามี แล้ว วางใจเป็นกลาง ไม่ได้ไปยึดติดกับรูปนามนั้น เพราะแบบนี้เธอก็เลยไม่ทุกข์กับการกระทำของสามี ก็ไม่ผิดศีลธรรมข้อไหนนี่เจ้าค่ะ แต่ถ้าทุกข์กับการกระทำของสามี ก็ควรจะอยู่แบบดิฉันนี่แหละ จะได้ไม่ทุกข์ ถ้าคนเรามีธรรมไม่เสมอกันก็ยากจะอยู่ร่วมชายคาเดียวกัน เพราะความเห็นไม่ลงรอยกัน มีแต่สร้างวิบากรรมต่อกันไปถึงภพหน้า ไม่มีที่สิ้นสุด

วันนี้วันแรกที่ได้ปฏิบัติงานให้ทางมหาลัย ได้นั่งอยู่ในห้องแอร์ ตื่นเต้นจัง....

ความอยากอยู่ในห้องแอร์ ก็เป็นกิเลศจัดอยู่ในสังโยชน์ ราคะ คือความพอใจ ลองคิดมุมกลับถ้าไม่มีแอร์หละเจ้าค่ะ ยังจะอยากปฏิบัติงานอยู่มั้ย

กล้าวิพากษ์วิจารย์แม้แต่กระทั่งคำสอนของพระครูที่มีภูมิมากกว่า รู้หรือไม่ว่าเวบนี้เขามีกฏว่าห้ามวิจารย์คำสอนของครูบาอาจารย์




เห็นด้วยว่ะ เพราะเอ็งมันนอกคอก หน้าด้าน แหกคอกว่ะ ผ่าเหล่าผ่ากอ




เหรอ ใครไปจุดธูปขอให้เชื่อมิทราบ อุบาทว์ว่ะ อยากจะอวก



อ่อ เหรอ ก็ไปดิ่ อย่างเอ็งอยู่ไปก็รกพระพุทธศาสนา ไปก็ไปดิ่ ใครล่ามโซ่ไว้มิทราบ ไอ้หน้ามืด เอ็งมันไร้ค่าว่ะ

อ่อ ไม่ต้องมาประกาศให้มันมากนักหรอกนะเรื่องศาสนาคริสต์น่ะ คนในเวบนี้มีแต่ชาวพุทธ เห็นจะมีแต่เอ็งน่ะแหละที่เที่ยวเอาศาสนาคริสต์มาประกาศในเวบนี้ปาวๆ เห็นจะมาผิดที่นะเอ็งน่ะ ไปแ-กขี้เหอะไป๊



ฮาได้อีกว่ะฆ่ะ

ตามืดเอ๋ย ทำไมไม่ทำวิกฤตให้เป็นโอกาส เอาเป็นข้ออ้างไปเลยล่ะ
ว่าที่ตัวเองมาไถเงินชาวบ้าน มันไม่ผิดสามารถทำได้ พระโสดาบันยังช่วยนายพราน
เตรียมเครื่องมือฆ่าสัตว์ยังไม่ผิดเลย หรืออ้างว่าตัวเป็นโสดาบันไปเลย
แล้วตะโกนดังๆว่า "เป็นพระไถเงินโยมไม่ผิดว่อย เพราะเป็นโสดา"
(ที่พูดมาทั้งหมดประชดน่ะ อย่าเข้าใจผิด)

เบื่อจริงๆมีตัวอัปมลคลเข้ามาในบ้านเนี่ย.... เจ้าตัวคงรู้ตัวดี....

ใช่ที่เราวิจารย์คำสอนครูบาอาจารย์ แต่คำวิจารย์ของผมตั่งอยู่ในหลักความถูกต้อง ไม่ใช่วิจารย์มั่วซั่วแม้แต่พุทธเจ้าเวลาแสดงธรรมจบยังบอกไว้เลยว่าอย่าเพิ่งเชื่อเลยทีเดียวแต่ให้นำไปคิดด้วยปัญญาแล้วจึงปักใจเชื่อ ไม่งั้นจะตรัสหลักกลามาสูตรเพื่ออะไร

เป็นไงล่ะท่าน คิกๆๆ

หลวงพี่ อยากโดน คุณน้องลง stomgustของhigh wizzardไหมเจ้าค่ะ เผื่อจะได้ไปสุ่สุขคติ
(ปล.ความทรงจำในอดีตเหมือนกันเจ้าค่ะ อิอิ)

ที่ผมสงสัยคืออรรถกจารย์บอกว่าการกระทำของนางกุลธิดา คือการทำหน้าที่ของภรรยาที่ดี ดีอย่างไงหรอ ในเมื่อสามีของนางกระทำผิดศีลประกอบอาชีพในทางที่ผิด ถ้าจะบอกว่านางทำหน้าที่ที่ถูกต้องนางก็ต้องเตือนสามีสิ ว่าสิ่งที่กระทำนั้นมันผิดศีลบาป แนะนำให้ไปประกอบอาชีพที่ถูกต้อง เพราะนางเป็นถึงพระโสดาบันมีสิทธที่จะสอนสามี ถ้าหากบอกแล้วสามีไม่ฟังนางก็มีสิทธเลิกได้นิ จะทนอยู่ร่วมสร้างเวรสร้างกรรมทำไมละ ถึงจะบอกว่านางมีใจเป็นกลางก็เถิด

ความอัปปรีย์มันฝังในสมองอยู่มาก ทำให้ไม่เข้าใจ แล้วยังสะเออะไปวิจารย์ครูบาอาจารย์อีก ช่างไม่เจียมกะลาหัว

เอ็งเข้าใจป่ะว่าเวบนี้เขาห้ามวิจารย์คำสอนของครูบาอาจารย์ เอ็งงจะวิจารย์มีหลักปักขี้เลนหรือไม่มีหลักเขาก็ห้าม ห้ามก็คือห้าม ไม่เข้าใจหรือไงคำว่าห้ามน่ะ

ไอ่ตัวอัปปรีย์สมองกลวงเอ๊ย

ฮาได้อีกว่ะฆ่ะ

ถามจริง อายุ 3 ขวบเหรอ ปัญญาอ่อน ไร้สมองจริงๆ

ฮาได้อีกเจ้าฆ่ะ

สามีของนางกุลธิดา อาจจะทำอาชีพอื่นไม่เป็นกระมังเจ้าค่ะ แต่เมื่อนางกุลธิดามาเป็นเมียของนายพรานที่ชอบฆ่าสัตว์ มันก็ต้องมีเหตุปัจจัยที่ทำให้อยู่ร่วมกัน ในเมื่อรักสามีก็ห้ามได้เท่าที่ห้าม ถ้าห้ามไม่ได้ก็ต้อง วางใจเป็นกลาง ไม่ใช่หรือเจ้าค่ะ ขืนไปบอกให้สามีเลิกแล้วอดตายทั้งคู่ก็เป็นบาปนะเจ้าค่ะ หรือยิ่งห้ามสามีมากแล้วสามีไม่เข้าใจกลับรู้สึกขุ่นเคือง มีหวังโดนสามีจับโยนให้สัตว์ป่ากินก็บาปอีกแหละเจ้าค่ะ