กุศลกรรม (กุศลจิต) อกุศลกรรม (อกุศลจิต)

เพื่อให้คำถาม-คำตอบข้างบนชัด มีตัวอย่างจากผู้ปฏิบัติทางจิตหรือจะเรียกว่าอะไรสุดแท้แต่ ดังนี้




สังเกต...จิตหรือนามธรรมเนี่ยมักจดจำบันทึกสิ่งที่เป็นอกุศลกรรมชัดกว่ากุศลกรรม แม้ผ่านมานมนานแล้วก็ตาม

แต่เพราะเหตุใด กุศลกรรมมักบันทึกไม่ชัดนึกไม่ค่อยเห็น

มาร....มันลำเอียง

มันเกิดจากสัญญา แล้วสัญญาตอนจำได้หมายรู้มันเกิดจากที่เราเจตนา
ที่จะกระทำกรรมนั้นๆ ไอ้คนทำสมาธิ ตอนทำชั่วมันมีเจตนาที่จะกระทำ
แต่ตอนทำดีมันไม่มีเจตนาหรือไม่ได้ตั้งใจที่จะกระทำ มันเลยลืมหรือไม่จำ

ดูตัวอย่างง่ายๆ คนเขาบอกว่าใส่บารตพระตอนเช้าแล้วได้บุญ ชาวบ้านชาวเมือง
เขาทำกันแบบนี้ เราไปทำสักครั้งสองครั้งมันไม่จำหรอก ยิ่งเป็นอะไรที่คล้ายๆ
กับประเพณีด้วยแล้ว

ถ้ามีคนแต่งตัวสกปรกเหมือนคนจรจัด เดินมาขอเงินชาวบ้าน แล้วชาวบ้านปฏิเสธ
มีเพียงแต่เราที่เดินเอาเงินไปหยิบยื่นให้ไอ้คนสกปรกคนนั้น แม้การกระทำเพียงครั้งเดียว
จะนานแค่ไหน มันก็จะจำไว้เป็นสัญญา

สรุปมันอยู่ที่เจตนา ดีชั่วไม่เกี่ยว

สัญญามีสองอย่าง คือ กุศลสัญญา อกุศลสัญญา (สัญญาเป็นขันธ์หนึ่งในบรรดาขันธ์ 5 ธรรมชาติของสัญญา คือความจำอารมณ์)

เจตนาก็มีสองอย่างคือ กุศลเจตนา อกุศลเจตนา

เจตนาท่านเรียกว่า กรรม ดังนั้น กุศลเจตนา ก็เป็นกุศลกรรม กุศลกรรมก็เป็นกุศลจิต เราก็บัญญัติว่า เป็นกรรมดี ดังนี้เป็นต้น

เทียบระหว่างกุศลเจตนา หรือการทำกุศลกรรม (การทำดี) มีกำลังน้อย อ่อนแรงอ่อนกำลัง ต่างจากการทำอกุศลกรรม (การทำบาป ทำอกุศล) อกุศลเจตนา หรืออกุศลจิตมีกำลังมาก เมื่ออกุศลมีกำลัง สัญญา (ความจำ) ก็มีน้ำหนัก คือจำได้ดีได้นาน

เมื่อจิตสงบหน่อยเช่นตัวอย่างนั้น อกุศลสัญญาก็ผุดขึ้นมา ทีนี้เมื่อตนไม่รู้ต้นสายปลายเหตุ ก็ว่าเป็นเจ้ากรรมนายเวร เป็นนั่นเป็นนี่เป็นโน่นภายนอก แก้ปัญหาไม่ตรงจุดตรงเหตุ

เรื่องอกุศลเจตนา ที่มันมักผุดขึ้นมาเป็นเพราะ นิวรน์ห้า
มันจะมาคอยปิดกั้น กุศลเจตนา

ถ้าจิตสงบจริง หมายความว่า จิตปราศจากนิวรณ์ห้า อกุศลสัญญาก็ไม่สามารถ
ผุดขึ้นมาได้

สรุปให้ฟังว่า ไอ้คนทำสมาธิมันยังไม่ได้เรื่อง จิตยังไม่ถึงเอกกัตคตา

พูดกับทำนั้นต่างกัน พูดเนี่ย พูดสามคำ ถึงนิพพานเป็นอรหันต์ทันใด ประเทศไทยและเวปธรรมะจะมีคนจำพวกนี้เยอะ

แต่ผู้ทำผู้ปฏิบัติเนียจะต้องค่อยๆฝึกฝนอบรมจิตอย่างค่อยเป็นค่อยไปเรียนรู้สิ่งที่เกิดขึ้นไปเรื่อยๆ ดังนั้นจึงต้องอาศัยเวลา

ปัญหามันอยู่ที่ฝึกจิตเพื่ออะไร จุดหมายปลายทางอยู่ตรงไหน
ฝึกด้วยความอยาก ฝึกให้ตายก็ไม่ได้หรอกนิพพาน เห็นได้แต่ความบ้าบอคอแตก

นิพพานมันก็อยู่ที่กายใจนั้นแหล่ะ ขอให้รู้ซะอย่าง(ไม่ได้โม้)

อาจจะเป็นเพราะว่าความกังวลใจมันครอบงำทำให้เกิดมโนวิญญาณขึ้น บางทีคิดไปคิดมาก็รำลึกอดีตตอนเป็นเด็กทำอะไรไว้บ้าง สิ่งเหล่านี้แม้จะน่ากลัวก็เกิดความเพลิดเพลินสลัดความคิดออกยาก

ผู้อำนวยการโรงพยาบาลกาฬสินธุ์ เตือนประชาชนระวังภัยอากาศร้อนจัดให้หลีกเลี่ยงการทำงานตากแดดในระยะนี้เพราะจะเสี่ยงทำให้เสียชีวิต ขณะที่ปัญหาสภาพอากาศที่ร้อนส่งผลให้มีผู้ป่วยด้วยโรคระบบทางเดินอาหารเพิ่มขึ้นสาเหตุจากน้ำดื่มกับอาหารที่ไม่สะอาด

นพ.สมอาจ ตั้งเจริญ ผู้อำนวยการโรงพยาบาลกาฬสินธุ์ กล่าวว่า

ในระยะนี้จังหวัดกาฬสินธุ์มีสภาพอากาศที่ร้อนจัด ประชาชนควรที่จะหลีกเลี่ยงการทำงานที่ต้องอยู่กลางแดดเป็นเวลานาน เนื่องจากจะเสี่ยงให้เจ็บป่วยด้วยโรคลมแดด โดยเฉพาะในกลุ่มผู้ที่มีอายุ 45 ปีขึ้นไปและมีสุขภาพอ่อนแอ

อุณหภูมิที่สูงถึง 40 องศา จะทำให้มีเหงื่อไหลออกเพิ่มขึ้น ซึ่งจะทำให้ร่างกายอ่อนแอ บางรายมีโรคแทรกซ้อน ก็จะทำให้เสียชีวิตลงได้หากไม่ได้รับการรักษาที่ถูกต้อง ซึ่งในการป้องกันหากพบว่าพบผู้ป่วยเป็นลมแดด เบื้องต้นควรปฐมพยาบาลให้ผู้ป่วยนอนราบลงพื้นด้วยอากาศปลอดโปร่งจากนั้นให้นำชุบน้ำเช็ดตามร่างกาย ก่อนนำตัวส่งโรงพยาบาลเพื่อให้แพทย์ได้ดูแลต่อไป

นอกจากนี้โรคระบบทางเดินอาหารหรือโรคอุจจาระร่วงเมื่อเข้าสู่ช่วงฤดูร้อนตั้งแต่เดือนมีนาคมถึงปัจจุบันพบผู้ป่วยท้องร่วงมากกว่า 1 พันรายหรือกว่า 300 คนต่อวัน ซึ่งเกิดจากความเสี่ยงในรับประทานน้ำดื่มที่ไม่สะอาดโดยเฉพาะอาหารประจำถิ่นการเปิบพิสดาร อาหารสุกๆดิบๆ ควรที่จะงดเว้นในระยะนี้

จริงมั้ยยายนิพพานอยู่ที่กายใจ

ประตูที่ไม่ใช่ประตู

ยายตอบว่า"ข้าไม่รู้ รู้แต่ว่าอีตากรัชกายมีเว็บเป็นของตัวเองแล้วนะ
แกไม่เห็นเรอะแอบมาโฆษณาในลานธรรมจักรบ่อยๆ"

แกไม่เห็นเรอะแอบมาโฆษณาในลานธรรมจักรบ่อยๆ

ย้ำคิด "เรื่องกะโหลกกะลา" ว่าแล้วตาก็หัวเราะ

แล้วยายพูดต่อว่า นิพพานอยู่ที่กายใจก็ดีจ้า จะขึ้นเหนือล่องใต้มีนิพพานติดเนื้อติดตัวไปด้วย มนุษย์ทั้งโลกจะได้สิ้นทุกข์คลายโศกกันสะที เพราะมีกายใจกันทุกคนนิ

แต่ยายยังข้องใจอยู่หน่อยว่า อวัยวะส่วนใหนกันล่ะที่เรียกว่านิพพาน