ไม่ได้ลบหลู่นะครับ แค่ขอความเห็นสำหรับคนเข้าใจธรรมะ ตอบธรรมะได้ฉะฉาน

ถามอะไรก็ตอบได้หมด แต่ทำไมบางท่านถึงไม่สำเร็จพระอรหันต์ครับ

ไปติดตรงไหน ขอบคุณครับ

เข้าใจ แต่ ไม่เข้าถึง

เพราะยังยึดติดอยู่กับสิ่งต่างๆ ไม่ปล่อยไม่วาง

สาธุ สาธุ สาธุ
เพราะความยึดมั่นถือมั่นใน รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ

เพราะยังมีอวิชาเป็นที่ตั้งอาศัย

กิจในพระศาสนาหรือคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า มี ๒ ประการ คือ

๑.คันถะธุระ การศึกษาหลักพระธรรมคำสั่งสอน และ
๒.วิปัสนาธุระ การปฏิบัติเพื่อรู้แจ้งเห็นจริงในคำสั่งสอน

อาจมีบางท่าน หลายท่าน สามารถทำคันถะธุระให้บริบูรณ์ได้ แต่ขาดการปฏิบัติเพื่อให้รู้แจ้งเห็นจริง
ในคำสั่งสอนนั้น

การบรรลุพระอรหันต์ ไม่ได้อาศัยความเข้าใจอันเกิดจากสุตะ การสดับ การเล่าเรียน และการคิดวิเคราะห์
แต่เกิดจากการปฏิบัติ

เพราะขาดการปฏิบัติ ฟันธง!!!!

รู้วิธีฆ่า...แต่ยังไม่ได้ฆ่า....แล้วกิเลสตัวไหนมันจะตาย

ที่ว่าตอบได้ฉะฉาน อาจกำลังตอบได้มั่วอย่างฉะฉานก็ได้นี่นา

แล้วรู้ได้ไงว่าใครหัน ใครไม่หัน

กล่าวกันว่าต้องให้ครบทั้ง 3 กาล
ปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวธ จึงจะบรรลุเป้าหมายสูงสุดที่เรียกว่า "นิพพาน"

การศึกษาหลักธรรมคำสั่งสอน เปรียบเหมือนแผนที่ ที่จะใช้ในการเดินทาง
การลงมือปฏิบัติ คือการเดินทาง ตามเส้นทางที่ศึกษาจากแผนที่
และเมื่อถึงจุดหมายปลายทาง จึงเรียกว่าบรรลุวัตถุประสงค์หรือเรียกว่าปฏิเวธ...

เท่าที่สังเกตเห็นในปัจจุบันการศึกษาหลักธรรมคำสั่งสอน...
มิได้ศึกษาเพื่อจะนำมาใช้ปฏิบัติขัดเกลาจิตใจตัวเอง...แต่ศึกษาเพื่อวัตถุประสงค์อื่น
ขอเจริญในธรรม

ติดตรงนี้จ้ะ



ตอบฉะฉาน ได้ทุกอย่างทุกเรื่อง แต่ก็ติด

1.เข้าใจธรรมมะ แต่เข้าใจผิด ถึงจะตอบฉะฉาน แต่ก็ตอบแบบผิดๆตามที่ตนเข้าใจ
แถมยังมั่นใจว่าตนตอบถูก เข้าใจถูกแล้ว

2.เข้าใจธรรมะ เข้าใจถูกต้อง แต่ยังเข้าใจไม่หมด หรือเข้าใจไม่ถ่องแท้

3.ดีแต่ปาก เก่งแต่ทฤษฎี แต่ไม่เคยลงมือปฏิบัติจริงจัง



ทีจริงการใช้คำถามแบบนี้เป็นการลบหลู่ล้านเปอร์เซนต์เลยนะครับ คิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้เลย
เพราะมันหมายความว่า คนที่ตอบคำถามธรรมเหล่านั้นตนเองยังไม่มีความแตกฉานเลย แต่
แค่นจะไปสอนชาวบ้าน เอาตัวเองให้ดีซะก่อน อะไรทำนองนั้น

การใช้คำถามของคุณต้องระมัดระวังมากกว่านี้ครับ มิเช่นนั้นคุณจะเจอกับปัญหาที่ไม่คาดคิด

ตรงประเด็นโดยแท้....สาธุกับปุจฉานี้จร้า....^^

ขอวิสัชนาตามปัญญาว่า เพราะความรู้นั้นเกิดจากการอ่าน เกิดจากการศึกษาตามตำรา ซึ่งเป็นเรื่องที่ดี แต่หาใช่เกิดจากการบำเพ็ญเพียรปฎิบัติด้วยตนเองไม่ จึงรู้คำตอบแต่ว่าหาได้รู้รสของสิ่งนั้นไม่. อุปมาดั่งมีผู้บอกว่านี่คือน้ำตาลมีรสหวาน และบอกต่อกันมาว่าน้ำตาลนี้มีรสหวาน ผู้ที่ได้รู้ก็รู้มาว่าน้ำตาลมีรสหวานซึ่งเป็นเรื่องที่ถูก แต่กลับไม่เคยได้ลิ้มลองว่ารสหวานของน้ำตาลนั้นหวานอย่างไร ได้แต่ตอบว่าน้ำตาลมีรสหวานเพียงเท่านั้น ก็จนกว่าจะได้ลิ้มลองรสของน้ำตาลจริงๆเท่านั้นจึงจักรู้ว่าที่เขาว่าหวานนั้นหวานอย่างไร

อุปไมยปุจฉานี้ ก็มีคำตอบดังนี้ตามภูมิปัญญาของข้าพเจ้าฉันนั้น ผิดถูกเป็นประการใดผู้รู้แล้วเจริญแล้วชี้แนะเพื่อความเจริญขึ้นเทอญ...^^

แปะคลิปนี้ไว้ด้วย

ลิงค์นี้ ลำดับ 17

http://www.watnyanaves.net/th/album_detail/dhamma-2551

ท่านเจ้าคุณพระพรหมคุณาภรณ์ให้ข้อสังเกตข้อธรรมที่ได้ยินบ่อยๆ คือ "ระวังทางสายกลางกลายเป็นทางไร้จุดหมาย ไม่ยึดมั่น กลายเป็นความยึดเข้าเต็มเปา"

เพราะเขาเรียนรู้แค่เส้นทางทางเดิน แต่เขาไม่เคยเดิน เขาสามารถอธิบายเส้นทางต่างๆได้