สวัสดีค่ะหนูชื่อแจมนะคะ อายุ14ปีค่ะ ตอนนี้หนูอยู่ม.3แล้ว
ตอนม.1 หนูเคยคบเพื่อนอยู่กลุ่มนึงค่ะ แล้วมีเพื่อนคนนึงในกลุ่มชื่อ พิม ค่ะ พิมเป็นคนที่ปากจัดมากกก ชอบด่าคนอื่นไปทั่ว ชอบทำตัวเป็นใหญ่ แล้วหนูทำตัวเงียบที่สุดในกลุ่มแล้ว แต่หนูก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเค้าชอบด่าแจมทุกวันเลย

ตอนม.2 แจมเลยออกจากกลุ่มที่คบตอนม.1ค่ะ แล้วแจมก็เลยคบเพื่อนผู้หญิงอยู่ 2 คนค่ะ ชื่อแป้งกับแฮม เป็นคนนิสัยดี เฮฮามาก แล้วคนที่ชื่อพิม ก็โดนไล่ออกจากกลุ่มเพื่อนตอนม.1 ค่ะ เพราะนิสัยไม่ดีปากจัด
พิมเลยมาตีสนิทแฮมกับแป้ง

พอมาตอนม.3
คนที่ชื่อพิมที่แจมคบเป็นเพื่อนตอนม.1 ก็มาเข้ากลุ่มเพื่อนของแจมด้วย เปิดเทอมแรกๆ เหมือนคนในกลุ่มเพื่อนจะนินทาแจมอ่ะค่ะ แบบนินทาแจมทุกวันทั้งๆที่แจมยังไม่ได้ทำอะไรให้เลย แจมเลยทนไม่ไหว ไปนั่งร้องไห้ระบายกะแม่ แม่ก็พูดสอนแจมต่างๆนาๆประมาณว่าอย่าเก็บไปคิด ไม่มีพวกมันแล้วอยู่ไม่ได้หรอ
แล้วเพื่อนที่ชื่อแป้ง ชอบใช้ให้ทำงานให้ แจมก็ทำให้ เพราะเห็นว่าแป้งไม่มีเครื่องปริ้น หลังๆเริ่มใช้บ่อย แจมเลยถามทำไมเสาร์-อาทิตย์ ว่างไม่ไปร้านคอม? แป้งบอกว่าไม่ว่างค่ะ แจมก็บอก หรอ? แป้งมันก็บอก พ่อไม่ให้ไป แจมก็ปลงค่ะ ไม่อยากอะไรมาก เลยทำให้มัน (แต่แป้งก็ดีที่สุดในกลุ่มนะคะ เพราะช่วยงาน)

อีกเรื่องค่ะมีงานกลุ่มวิทย์ืต้องส่ง+รายงานหน้าชั้นวันอังคาร(คนในกลุ่มก็มีแจม แป้ง แฮม แพร พิม แล้วก็เพื่อนที่เป็นกระเทยอีก2คนค่ะ) แจมก็กลับบ้านปรึกษาแป้งในmsnว่าอาจารย์ใ้ห้ทำหัวข้ออะไรบ้าง แป้งบอกว่าจำได้หัวข้อเดียวค่ะ แจมเลยปริ้นมาแค่หัวข้อเดียว พอถึงวันอังคาร ถึงเวลารายงานหน้าชั้น เพื่อนในกลุ่ม พิม แฮม ฯลฯ มันก็ทวงงาน แจมก็ยื่นให้แค่งานที่แจมปริ้นมาคือหัวข้อแรก แต่ไม่ได้ปริ้นหัวข้อที่สอง อาจารย์เลยให้ติด-5ค่ะ แฮมมันก็ชี้หน้าแจมกับแป้งที่นั่งอยู่แล้วบอกว่า "พวกมึงไม่ต้องทำเลยนะ พวกมึงหยุดเลยนะ !!!!"(ขออนุญาตใช้คำหยาบนะคะ) แป้งก็เลยร้องไห้ แจมก็ปลอบมัน แจมก็พยายามไม่ร้องไห้ เพราะแม่สอนว่าอย่าร้องไห้ให้พวกมันเห็น เพราะมันจะหาว่าเราอ่อนแอ พอรายงานหน้าชั้นกันเสร็จ มันก็กลับมานั่งกัน คนในกลุ่มก็ด่าแจมกับแป้งว่า "กูโครตเกลียดเลยพวกที่บอกว่าจะทำงานแล้วไม่ยอมทำเนี่ย" แล้วก็ด่าว่า "อิพวกนี้แม่งทำตัวไร้สาระไปวันๆว่ะ" มันด่าแจมกับแป้ง ทั้งๆที่พวกมันไม่ได้ช่วยทำงานเลยซักนิด ซักพัก แป้งก็กระซิบบอกแจมว่า "แฮมมันบอกมันจะทำตั้งแต่อังคารที่แล้วด้วยที่จริงอ่ะ" แจมก็บอก "อ้าว..." หลังจากหมดคาบเรียน แจมก็โทรหาแม่ เล่าให้แม่ฟังแล้วก็ร้องไ้ห้ออกมาค่ะ
หลังจากนั้นคนในกลุ่มก็ไม่คุยกับแจมละก็แป้งเกือบทั้งวัน แต่หลังๆก็คุยกันค่ะ

แล้วล่าสุดค่ะ งานกลุ่มวิทย์อาจารย์บอกว่าให้มารายงานใหม่อีกวันพฤหัสค่ะ แฮมมันก็บอกตอนอังคารว่าเดี๋ยวทำเอง พวกมึงไม่ต้องทำ !!!!!!
แต่สุดท้ายแจมก็ทำเองหมดค่ะ
เพื่อนที่ชื่อแป้งมันก็มาบอกว่า "แฺฮมมันมาบอกว่า ขี้เกียจแล้ว ให้แจมทำเถอะ"
แจมได้ยินแล้วแจมโกรธมากค่ะ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
แฮมเป็นคนชอบผิดคำพูดค่ะ
ตั้งแต่ม.2แล้ว บอกว่าจะทำงานแต่ก็ไม่ทำ แต่ก็ไม่ได้อะไรมาก เก็บความโกรธไว้ในใจ

แจมไม่อยากไปโรงเรียนเลยค่ะ เบื่อเพื่อน
ทุกวันนี้แจมเป็นทุกข์มาก แจมพยายามไม่เก็บมาคิดแล้วนะคะ
แจมไม่เข้าใจว่าทำไมมันต้องใช้งานแจม ต้องโทษแจมตลอดทั้งๆที่แจมยังไม่ได้ทำอะไรผิด ทั้งๆที่พวกมันก็ไม่ช่วยทำงานเลย ด่าแจมด้วย ทั้งๆที่แจมยังไม่ได้ทำอะไรให้
ตอนม.1ก็คิดมากนิดนึงค่ะ ม.2ก็ไม่ค่อยมีอะไร แต่ม.3นี่หนักที่สุดแล้วค่ะ T^T
หรือเป็นเพราะเวรกรรมคะ
ขอคำปรึกษาหน่อยนะคะ

ถ้าไม่เข้าใจเนื้อหาตรงไหนถามได้นะคะ แจมเรียบเรียงไม่ค่อยถูกอะค่ะ ที่จริงเรื่องมันมีเยอะกว่านี้
แต่แจมเอามาเ่ล่าแค่บางส่วนค่ะ

ขอบคุณค่ะ

เวลาในช่วงวัยเรียน ยิ่งช่วงม.ต้นเป็น ช่วงเวลาีที่ผ่านไปเร็วมาก
แต่ก็จะลำบากและช้าเอามากๆ สำหรับคนที่กำลังมีความทุกข์ความไม่สบายใจ
ข้อดีที่พุทธฏีกา เห็นว่าเป็นประโยชน์จากเรื่องราวที่เอามาปรึกษาคือ
ถ้าไม่คิดเรืองคะแนน หนูไม่ได้ถูกเอาเปรียบหรอก หนูกับได้ความรู้
ความชำนาญในการทำรายงานต่างๆ ด้วยตนเอง เป็นคุณสมบัติติดตัวไป
ในระดับชั้นเรียนที่่สูงขึ้น มันจะบ่งบอกความรับผิดชอบของเราไปในตัว

ถ้าคิดเล็กคิดน้อยเรื่องคะแนน เฉพาะเทอมนี้ จะดีหรือร้ายมันมีผลกับเกรด
กับคะแนนเท่านั้น มันไม่ได้มีผลมาถึง ความรับผิดชอบความอดทนหรือ
ตัวตนของหนูสักหน่อย แปลว่าหนูไม่ต้องไปแบกไปยึดไปทุกข์กับคะแนนก็ได้
อีกหลายกลุ่มที่ทำก็มีอีกหลายคนคง ได้มากได้น้อย ถัวเฉลื่ยแล้วก็ไม่ต่างกันไม่ห่างกัน
อะไรมากมาย แล้วเดียวก็จะจบแล้ว ยังมีอะไรที่ ต้องแสดงความรับผิดชอบ
ของเราให้กับส่วนรวม ที่เราว่าไม่ได้เรื่องสักเท่าไหร่ ก็ทำให้เต็มที่เถอะจ๊ะ

อีกไม่กี่อึดใจก็จะจากกันแล้ว เว้นเรียนต่อที่เดียวกันนะ ^^
เวลามีปัญหา ไม่ต้องโทรเล่าโทรบอกแม่หรอก ถ้าเรายังรู้สึกว่า ถูกเอาเปรียบ
ในเรื่องที่เราต้องทำรายงาน รับผิดชอบแทนคนอื่นๆ อย่าพึ่งซีเรียสเครียดเรื่องกรรม
ไ่ม่งั้นแม่ก็จะบอกให้เรา มองโลกมองตัวเราเองยังเป็นเหมือนเด็ก

กำลังจะบอกว่า หนูมองใหม่ หนูร้องไห้บ่อยเกินไปแล้ว ลองทบทวนดูว่าหนู
ทำงกๆ อยู่เนี้ย มันก็มีข้อดีตามที่ พุทธฏีกา บอกไปจริงหรือเปล่า เราเองทำ
เราเองได้ความรู้ เราเองตอนสอบก็จะเข้าใจจดจำได้ เพิ่มความรับผิดชอบ
ไม่รู้ไม่เข้าใจ จำหัวข้ออะไรไม่ได้ก็ถามเพื่อนคนอื่น ห้องหนึ่งมีต้องกี่คน คนอื่นร้้ายกว่านี้
หรือดีกว่านี้ก็มีเยอะแยะไป ก็คอยดูสิ พอขึ้นชั้นต่อไป ถ้าต้องเจอเพื่อนแบบนี้
จะร้องไห้ จะอึดอัดแล้วก็ทรมานแบบนี้ คิดเล็กคิดน้อยแบบนี้ไปทำไม
ไม่สนุกไม่ใช่เหรอ ก็ทั้งหมดนี้ เพราะเราเกรงใจ คนที่ไม่ควรเกรงใจ ดันเจอเพื่อน
ที่ไม่ใช่เพื่อน เดียวจะ link แนบท้ายให้ ดูลักษณะเพื่อนที่เป็นเพื่อน กับเพื่อนที่ไม่ใช่เพื่อน

ที่นี้หนูไม่จำเป็นต้องเอาเทอมทีแล้วๆ ผ่านไปแล้วมาทับทมตัวเองให้รู้สึก
ทุกข์ก็ได้นะ มันจบไปแล้วก็ให้แล้วไปดีกว่า ตอนนี้มีแค่เทอมนี้ ไม่ต้องสร้าง
ความสับสนให้ัตัวเองหรอกนะไม่จำเป็น

เรื่องที่เพื่อนไม่พอใจเรา มาว่าเราินินทาเรา นั้นเป็นนิสัยเชิงลบแบบเด็กๆ นะ
แยกนิสัยเชิงลบออกจากตัวเพื่อนก่อน เวลาจะว่าจะโกรธจะน้อยใจเสียใจละก็
ให้มองไปที่อุปนิสัยเชิงลบนะ เพื่อนไม่ได้ตั้งใจหรอก ถ้ารู้ว่าทำให้เราต้องไปแอบ
ร้องไห้ในห้องน้ำ ไม่ให้ใครเห็น ลองโดนรุมโดนทำ อย่างที่ทำกับเรา ก็ต้องเสียใจ
แต่ที่นี้เราจะเป็นผู้ใหญ่ มีทัศนคติบวก มีนิสัยเชิงบวก จะไม่ทำตัวแบบนั้น
พอรับปาก ถึงเวลาจวนตัว มีโทษมีภัยจะถึงตัวแล้ว ก็แสดงตัวทำนู้นทำนี้
ออกอาการกร้าวร้าว นี้เพราะจวนตัว เพราะขาดความรับผิดชอบ เลยแสดงออก
จากนิสัยเชิงลบ จะไปร้องไห้เสียใจ กับคำพูดของเด็กๆ ที่ไม่รับผิดชอบทำไมจ๊ะ

โตได้แล้วนะมีสติ ไม่้ต้องร้องไห้บ่อยๆ ไม่ต้องขอความเห็นเชิงลบๆ มาติดลบ
ลงไปในใจ ที่นี้ทำให้ หัวใจเราโตมากๆ ได้ไง ก็ให้มองบวกอย่างที่บอกไป หนู
บอกตัวเองได้รึยังว่าหนูไม่ได้เสียเปรียบ กับยิ่งโตขึ้นๆ รับผิดชอบขึ้น เพราะต้อง
ดูแลเด็กๆ พวกนี้ หมายถึงต้องรู้จักจัดการ(นิสัยเชิงลบ) ไม่ใช่ไปทะเลาะกับเพื่อนหรือแอบ
เก็บไปคิด ไปน้อยใจคนเดียว เหมือนถูกเ็ด็กเล็กว่า ถ้าเราไปโกรธ ไปน้อยใจ
ก็เท่ากับว่าเราดูไปก็คงคล้ายเด็กๆ พวกนั้น ต่อไปนี้ไม่ต้องใส่ใจ ยิ้มเข้าไว้
ในใจให้นึกขอบคุณ พอหนูลองให้อภัย ไม่ติดใจ จะนินทาก็แปลว่า หนูมีดีให้ตำหนิ
มีอะไรที่เขาไม่มีเลยต้องนินทา คิดแบบนี้ จะโกรธไหม

ถ้าเด็กๆ จับกลุ่มไ่ม่ยอมคุยกับ คนโตกว่าแบบเรา อ้าวหนูจะไปง้อทำไม เด็กก็ต้อง
อยู่ส่วนเด็ก ผู้ใหญ่ก็ต้องอยู่กับผู้ใหญ่ คิดใหม่มองใหม่นะ จะได้มีความสุข
ไปโรงเรียน ไปแบบมีวิทยายุทธ มีกำลังภายใน(มีสติ)ติดตัว

ไปโรงเรียนไปเรียนไปหาวิชาความรู้ ไปเรียนรู้จักตัวเอง การมีเพื่อนคบเพื่อน
เป็นสิ่งสำคัญเป็นที่หนึ่งไม่มีสองเหมือนกัน แต่การได้เรียนรู้ตัวเอง เป็นมิตรกับ
ตัวเราเองเวลา ที่ท้อแท้เบื่อหน่ายผิดหวัง แบบนี้แหละ กำลังใจจากตัวเองสำัคัญมาก
ความรู้กลายเป็นรองไป แต่ไม่ได้แปลว่า จะต้องถือเรื่องเพือนเ็ป็นเรื่องใหญ่นะ

จะถือได้จะรักไ้ด้ ก็แต่เพื่อนที่เป็นเพื่อนจริงๆ ส่วนเพื่อนที่ไม่ใช่เพื่อนจริง ก็ไม่ใช่
จะไม่มีประโยชน์นะ บอกแล้ว กระทู้นี้ วิชานี้ของหนูอาจเป็นตัวอย่างให้กับใครๆ ที่
กำลังอยู่ในวัย ในภาวะเดียวกับหนูก็เป็นได้ เป็นวิชาคิดบวก ก็ถ้าไม่ใช่เพราะเพือน
ที่ไม่ค่อยเป็นเพื่อนแบบนี้แหละ เราคงไม่ได้มาหาคำตอบ ให้กับตัวเอง รู้จักตัวเอง
ค้นพบในมุมอีกมุมหนึ่งของตัวเองเป็นแน่ ต้องขอบคุณเขาจริงๆ นะ เด็กๆ พวกนี้
หวังว่า คงสามารถ ไปโรงเรียนด้วยความมั่นใจ มองชีวิตสดใสมีความสุขได้
เติบโตไปอีกขั้นหนึ่ง เอาใจช่่วยนะ ฝากอ่าน link แนบท้ายนะครับ ขอเจริญพร






Credit image by:
http://widget.sanook.com

มิตรเทียม
http://www.84000.org/tipitaka/dic/d_item.php?i=168
มิตรแท้
http://www.84000.org/tipitaka/dic/d_item.php?i=169

ป.ล. fb ตุ๊โย ^^

การเรียนศึกษาหาความรู้นี้ ใครเรียน ใครทำ ใครหมั่นศึกษา จดจำ ทบทวน ได้มากน้อยแค่ไหนก็ย่อมเป็นผลมากน้อยตามที่ทำได้แก่ผู้ทำนั้น การเรียนที่ดี เรียนให้ได้ความรู้เพื่อที่จะนำมาเป็นประโยชน์นั้น พระท่านแนะนำว่า เรียนอันไหน ก็ให้รู้อันนั้น หมายความว่า ศึกษาสิ่งที่ตนเองเรียนอยู่นั้น ทำอยู่นั้น ให้มีความเข้าใจทรงจำได้ สามารถที่จะกล่าวบอกสอนแนะนำผู้อื่นได้อีกต่อไป ซึ่งสิ่งที่นำมาถ่ายทอดผู้อื่นได้นั้นก็เป็นประโยชน์ เป็นศิลปะ เป็นมงคลแกตนเอง ที่หนูกล่าวมาทั้งหมดนี้น่ะ หนูเป็นคนทำ หนูก็เป็นคนได้ คือได้ประโยชน์จากการหมั่นทำ ทบทวนบทตำราอันเป็นหน้าที่ของหนูนั้น การที่หนูแบ่งเวลามาทำให้เพื่อนได้ก็เป็นการดีแล้ว อนุเคาระห์เพื่อนตามกำลังความสามารถก็เป็นสิ่งดีแล้ว หนูจะคิดมากทำไม เมื่อหนูทำหน้าที่ของตนเองดีแล้ว แม้เขาจะด่าว่าบ้างก็เป็นเรื่องธรรมดา เพราะเขาเป็นอย่างนั้น หากหนูไม่เป็นอย่างนั้นจะไปสุขทุกข์กับคำด่าทำไม เขาด่าไปเขาก็แล้วไป แต่เรานี้นั้นกลับมาเป็นทุกข์กับคำด่าซึ่งเป็นลมปากที่ออกมาฟ่อๆเท่านั้น หนูควรจะฝึกใจ ตั้งสติให้มีความพร้อมเตรียมรับกับโลกธรรมอันมี นินทา สรรเสริญนี้เถิด หนู้อยู่บนโลกแห่งนี้ ก็ย่อมมีสิ่งนี้ แต่หนูอย่าไปยุ่งข้องเกี่ยวกับสิ่งนี้ ให้ทำความเห็นใหม่ว่า มีนินทา ก็มีสรรเสริญ ไม่พ้นจากนี้หรอก เราไม่เอา เราก้ไม่เป็นไปตามนินทาสรรเสริญนั้น คิดดี พูดดี ทำดี นะหนูนะ

สมัยผมเป็นนักเรียนไม่ค่อยตั้งใจเรียนเท่าไหร่ จบออกมาก็รู้บ้างไม่รู้บ้างกลายเป็นความกดดันขึ้นว่าเราไม่ค่อยตั้งใจเรียนเลยถึงตอนนี้ทักษะเราก็ไม่ค่อยจะเก่งเท่าคนอื่นเขา แล้วก็ต้องมานั่งกลุ้มใจเรียนต่อก็มีปัญหาติดขัด อายเพื่อนฝูงอีก ดังนั้นการที่เราขยันนั้นมันจะเป็นสมบัติที่ติดตัวเราไปในภายหน้า การคบหาเพื่อนเป็นเรื่องธรรมชาติ ทุกคนต้องการเพื่อน แต่ความคิดเห็นส่วนตัวผมนั้น หากว่าเราทำความรู้จักเพื่อนทุกๆคนในห้องให้ลึกซึ้งขึ้น คือเป็นเพื่อนได้กับทุกคนไม่เลือกว่าจะคบใครเป็นกลุ่มพิเศษ เราย่อมเปิดโลกกว้างของเราเองใช่ไหมครับ บางคนก็ตั้งใจเรียนมากไม่เอาเพื่อนฝูงแบบนี้ก็มี บางคนก็เกเรมากอาจจะทำอะไรผิดๆให้คนรอบข้างเดือดร้อน อย่างนี้ก็ต้องคอยระวังเหมือนกัน สุดท้ายก็ขอให้น้องๆนักเรียนประสบความสำเร็จในการศึกษาครับ จบออกมาเป็นกำลังที่ดีของชาติต่อไป