ขอคำแนะนำจากผู้รู้ด้วยค่ะ

คือ เวลาดิฉันได้ฟังข่าวการทรมานสุนัข ทำร้ายสุนัข หรือจับสุนัขไปขาย

เพื่อทำเป็นอาหาร ดิฉันจะจิตตกมากค่ะ เครียด นอนไม่หลับ คิดวกวนแต่เรื่อง

สุนัข เวทนา สงสารเค้าค่ะ ดิฉันร้องไห้บ่อยครั้งเลยค่ะ ทั้งๆที่ดิฉันก็ไม่สามารถ

ช่วยพวกเค้าได้เลย ดิฉันจะทำใจอย่างไรดีค่ะ ให้ไม่ทุกข์ ตอนนี้เครียดมาก

ทำอย่างไรก็ไม่หายคิดค่ะ ทำงานก็แถบจะทำไม่ได้เลยค่ะ

รบกวนท่านผู้รู้ช่วยแนะนำด้วยค่ะ ว่าทำอย่างไรดีค่ะ

วางอุเบกขาครับ
เกินวิสัยจะช่วยได้จริงๆ

ให้คิดว่า การทำให้ตัวเองเศร้าหมองนั้นน่าสงสารกว่ามากนัก สงสารเขาแล้วดูตัวเรา ได้สงสารตัวเองหรือยังคะ

เขาก็มีวิบากของเขา วันก่อนเรายืนรอจะข้ามถนนไปช่วยเต่าที่กำลังข้ามถนน
ยืนรออยู่แล้ว แต่ไม่ทันค่ะ มีรถคันหนึ่งวิ่งทับเขา กระดองแตก แหลกต่อหน้า
เราก็หวั่นไหวเพราะความสงสารและตกใจแป๊บหนึ่งแล้วก็คิดว่า เขามีวิบากของเขา
เขามีกรรมของเขา เขาทำของเขามาอย่างนี้
คิดเรื่องกรรมของใครของมันแล้วทำให้ใจสงบลงดีเหมือนกันนะคะ

ทุกชีวิตย่อมดำเนินไปตามกรรมของตัวเอง
ไม่ควรปล่อยใจให้เผลอจมอยู่ในความหดหู่บ่อยๆนานๆนะคะ
เพราะจิตจะบันทึกอารมณ์อกุศลที่เกิดซ้ำๆ
อารมณ์ยิ่งแรง
ก็ยิ่งบันทึกอย่างหนักแน่นชัดเจน
ซึ่งจะไปตัดสินรวบยอดณ ขณะจิตสุดท้าย
หากจิตสุดท้ายเศร้าหมอง ทุคติก็เป็นที่หมาย

อนุโมทนากับทุกความเห็นด้วยนะครับ ^^

สมมตินะครับ ถ้าเรารู้ว่า สมมตินะ เล่าเป็นธรรมนิทาน ธรรมนิยาย กงกรรมกงเกวียน สมมติถ้าเรารู้ว่า อ๋อนี้คนที่ใจไม้ไส้ระกำพวกนี้ เคยถูก สุนัขพวกนี้ในอดีต จับอาวุธ มีโทสะ มีพยาบาท เห็นสนุก คึกคะนอง ทำเพราะไม่เชื่อเรื่องผลของกรรม ไม่เชื่อเรื่องบาปบุญคุณโทษ

คนใจคอเหี้ยมโหดเหล่านี้ในปัจจุบัน อาจเคยเกิดเป็นสุนัขหรือสัตว์อื่นมาก่อน ส่วนเจ้าสุนัขหรือสัตว์อื่นที่ถูกทำร้าย ถูกจับไปขายในปัจจุบัน ที่แท้ในอดีตก็คือคนใจยักษใจมารในอดีตนี้เอง เป็นวิบากกรรมจองเวรกันมา เหตุที่ทำให้เวลาได้ยินได้ฟังข่าว แล้วไม่สบายใจก็เพราะว่าเรา มีจิต กรุณาสงสารที่ ขาดความพอดี จนกลายเป็นหดหู่ เดือดร้อน ฟุ้งซ่าน เสียใจ ความกรุณาสงสารที่เห็นผิด ไม่รู้หลักของกรรม จึงวางใจต่อการได้เห็น ได้ยินในสิ่งต่างๆ ไม่ได้ ได้รับข่าวสารก็ไม่สามารถสาวถึงที่มาที่ไป ตามเหตุตามปัจจัยนั้นๆ

ก็เป็นธรรมดาที่จะวิตก กังวล หยุดคิดหยุดสงสารไม่ได้ เพราะอาจ... ไม่ต้องเชื่อนะครับ เล่าเป็นธรรมนิยาม เราอาจเคยเป็นพ่อแม่พี่น้อง ร่วมสุขร่วมทุกข์ในครรภ์ เดียวกันมา !

ดังนั้นแล้ว ก็มีแต่ มีสติรู้จักพิจารณาตามกฏแห่งกรรม ว่าทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว ผลของบุญและบาปมีจริง เป็นสิ่งที่ สมมติบัญญัติ ในสัตว์ตัวตนบุคคล เหล่านี้ ที่เวียนว่ายตายเกิดเป็น คน มนุษย์ สัตว์เดรัจฉาน เทวดา พรหม เปรต อสูรกาย สัตว์นรก ล้วนต่างหนีกรรม ที่ตนกระทำไปไม่พ้น คิดได้อย่างนี้รู้อย่างนี้ก็พึงแสวง หาธรรมะเป็นหลักยึดเหนี่ยวจิตใจ ไม่ให้กระทำทุจริต ทางกาย ทางวาจา ทางใจ ไม่ทำร้ายทำลายเบียดเบียนสัตว์มีชีวิต เว้นปานาติปาต ^^

แล้วก็ มีเมตตากรุณา แต่พอดี ถ้าทุกข์ ถ้าไม่สบายใจ ให้กลับมาอ่าน ธรรมนิยามนี้ ถ้าเชื่อ ุุถ้าไม่เชื่อก็ไม่เป็นไรครับ เพื่อว่าหากได้ระลึกแล้ว จะไม่เกิดความสงสารจนเกินไป เข้าใจและรู้ว่า ที่แท้ คำที่พระท่านว่า กัมมุนา วัตตะติโลโก สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรมนั่นเอง เราเองก็ยังท่องเี่ที่ยวไปอยู่ในวัฏสงสาร วันนี้โชคดีได้พบพระพุทธศาสนา มีโอกาส ทำทาน รักษา ศีล ภาวนาแล้ว ก็ให้พบดวงตาเห็นธรรม อย่าประมาท จนหยั่งถึง พระรัตนตรัย มีพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ มีศีลที่ไม่ลูบคล่ำ พระองค์ตรัสว่า พุทธบริษัทเช่นนี้มีโอกาส บรรลุธรรม ไม่ต้องเวียนว่ายตายเกิดในภูมิต่ำ ให้กรรมมันเล่นงานแล้วๆ เล่าๆ มีสตินะครับ อุเบกขาได้ ปล่อยวางได้ เพราะรู้ตามจริง ขอเจริญพร ^^

ป.ล. อีกนิดพวกที่โกรธแค้น แทนสัตว์อื่นก็เช่นเดียวกันไม่รู้ที่มาที่ไป
ก็สร้างอกุศลไปโดยไม่รู้ตัว ต้องเมตตากันและกันไว้ครับ ชีวิตเป็นของน้อยเจริญพร^^

อนุโมทนาครับ ความเมตตา กรุณานั้น มุทิตา อุเบกขานั้น เป็นธรรมที่เป็นสายมรรคมีองค์8ในข้อ สัมมาสังกัปปะ เมื่อความเมตตาเกิดขึ้นย่อมได้สมบัติคือระงับความโกรธเคือง แต่ต้องระวังว่ามีสมบัติในธรรมก็ต้องมีวิบัติเป็นของคู่กัน วิบัติของความเมตตาคือมีความลำเอียงเกิดขึ้นคือ เกิดสิเนหะ เมตตาต่อสัตว์โลก หรือคนรอบข้างไม่เท่ากันนั่นคือเกิดสิเนหะ

ความกรุณาคืออยากให้สัตว์โลกพ้นจากความทุกข์ทั้งกายใจมีสมบัติคือระงับความอาฆาตพยาบาท แต่ต้องระวังไม่ให้วิบัติของความกรุณาเกิดขึ้นคือ ความโศรกเศร้าเสียใจ เช่นสุนัขโดนทำร้ายถึงแก่ชีวิตหรือพิการเมื่อความเมตตากรุณาให้เขาพ้นทุกข์นั้นไม่สำเร็จวิบัติของความกรุณาก็บังเกิดขึ้นกับเรา

มุทิตาคือปราถนาอยากให้คนอื่นสมหวัง ต้องระวังไม่ให้เกิดวิบัติคือ ความสนุกสนาน เช่นทีมฟุตบอลที่เราเชียร์ได้รับชัยชนะหากไม่ระวังวิบัติก็เกิดขึ้นคือสนุกสนาน สะใจ

เราต้องน้อมเอาทุกอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิตลงภายใต้กฎของพระไตรลักษณ์ เช่นสังขารทั้งหลายมีความเสื่อมลง หรือรักษารูปเดิมไว้ไม่ได้ สังขารในพระไตรลักษณ์กินความหมายถึงสิ่งมีชีวิตและไม่มีชีวิต ส่วนสังขารในขันธ์5ก็มีความหมายอีกแบบหนึ่งคือบุญ บาป

ข้อความของพระพุทธเจ้าตรัสก่อนปรินิพพานคือ
เราขอเตือนเธอทั้งหลายว่า สังขารย่อมมีความเสื่อมลงเป็นธรรมดา เธอจงยังประโยชน์แห่งตนและบุคคลอื่นให้ถึงพร้อมด้วยความไม่ประมาทเถิด

กมฺมุนา วตฺตติ โลโก
สัตว์โลก ย่อมเป็นไปตามกรรม