ช่วยตอบด้วยนะคะ
สวัสดีค่ะชื่อซาหริ่มค่ะ มีเรื่องจะถามมากมายเลยนะคะ เพราะมีเรื่องที่เกินขึ้นกับหริ่มที่ไม่ค่อยน่าชื่อเท่าไร หริ่มอายุ 21 ปี เกิดที่หนองคายบ้านติดโขงเลยค่ะ หริ่มฝันเห็นพญานาคมาตั้งแต่เด็กจนอายุมาถึง 15 ฝันว่าได้ไปเที่ยวบาดาล ไปเที่ยวเมืองใต้น้ำเห็นผู้คนมากมายเเต่งตัวสวยๆ เห็นต้นไม้เป็นเพรชพลอย ทีแรกก็ว่าเพราะอาจจะอ่านนิยายมากเพราะหริ่มติดนิยายทุกประเภทเลย แต่มันก็ฝันมาหลายปี ทุกครั้งที่นอนก็จะหลับจนฝันเห็นสิ่งเหล่านั้นจนเสร็จค่อยตื่น พูดให้แม่ฟังท่านก็บอกว่าเพราะนิยายเเหละ แต่หริ่มเคยอ่านแค่เรื่องเดียวนะที่เกี่ยวกับพยานาค ได้อ่านเเบบบังเอิญ แล้วตอนนั้นงูเขียวงูปลาอะไรนี้เข้าบ้านตลอด แต่ไม่เคยทำไรเค้าเพราะยายนับถืบบอกว่าท่านมาดูมาจากน้ำ หริ่มนับถือคริตส์ไม่เคยเข้าวัดไทย ยายบอกว่าให้เข้าวัดไทยให้ทำโน่นนี่ พอเล่าเรื่องฝันให้ยายฟังยายตอนเย็นยายเข้าห้องพระก็จะทำการสวดมนต์อย่างนานมีถาดผลไม้อะไรมากมายที่ห้องพระ ฝันถึงพญานาคครั้งสุดท้ายคือตอนอายุ 15 หริ่มฝันว่า หริ่มลงไปเล่นน้ำที่ท่าน้ำโขงหน้าบ้าน ซักพักท้องฟ้าก็เปลี่ยนสีเป็นครึ้มดำมืดฟ้าเเลบน่ากลัว น้ำโขงวนเปลี่ยนสีจากใสเป็นน้ำเงินน่ากลัว เพื่อนๆวิ่งหนีหมดแต่หริ่มวิ่งขึ้นบรรไดไม่ได้ จู่ๆก็เกิดขบวนเดินบนน้ำ นางรำฟ้อนรำนำขบวน คนเเต่งตัวสวยเดินถือของมากมาย ถาดดอกไม้ ของกินของหวาน ถาดมีทอง เพชร พลอย และพญานาคสองตัวอยู่ต่อหน้า จะพูดไงดี เป็นคล้ายๆเก้าอี้ทองใหญ่ๆแล้วมีคนแบกห้าม ที่นั่งนั่นเป็นผู้ชายเเก่ใส่ชุดเหมือนพรหมณ์ เค้าหัวเราะและบอกว่า เด็กน้อยอีกพอยี่สิบปีเจอกกัน เค้าคุ้นเคยรู้สึกถึงคำว่าปู่ ปู่เราหรอ หริ่มตั้งคำถามกับตัวเองในฝัน แล้วขบวนนั่นก็เคลื่อนไป เสียงนั้นยังจำได้ทุกวันนี้ จากนั้นมาก็ไม่ฝันถึงพญานาคหรืออะไรๆที่เกี่ยวข้องอีก และงูที่เข้าบ้านทุกอาทิตย์ก็ไม่มี พออายุ 18 เริ่มฝันอีกครั้ง หริ่มมาอยู่หอที่โรงเรียนเทอมสุดท้ายเพราะจะติวข้อสอบ วันแรกก็ฝันเห็นพญานาคสองตัว มีสีดำออกเขียวกะสีเขียวสดใส ทะเลาะกันและก็ต่อสู้กัน หริ่มเข้าใจว่าเค้าแย่งหริ่ม ไม่รู้ว่าเข้าใจอย่างงั้นได้ไง แล้วตัวสีเขียวก็ชนะ เค้ากินตัวสีดำ น่ากลัวมาก หริ่มเลยไม่กล้านอน ไปเคาะห้องเพื่อน แต่เพื่อนไม่อยู่โทรหาเค้าบอกว่าไปนอนหออาจารย์ เพราะว่าโดนผีอำ หริ่มไม่เคยเชื่อเรื่องผี หริ่มเป็นเด็กที่เรียกว่าชีวิตนี่อยู่ในโลกวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี จากคืนนั้นก็ไม่ฝัน จนเข้ามหลัยเริ่มเกิดเดจาวูขึ้น เห็นภาพที่เคยเห็นสามารถคาดเดาว่าจะเกิดไรขึ้น หริ่มไม่กล้าพูดไรให้ใครเพราะมันจะเกิดขึ้นจริง ไม่กล้าเเช่งเพื่อนแบบเล่นๆ มันเริ่มเป็นหนักขึ้น เห็นอะไรที่คนอื่นไม่เห็น ก่อนจะเข้ามหาลัยเคยไปวัดครั้งหนึ่งแม่ลากมาเอาน้ำมนต์เพราะจะไปอยู่ไกลบ้าน พระทักก่อนจะกลับว่า พออายุยี่สิบนั้นจะได้ของขวัญบางอย่าง หริ่มถามท่านว่าเป็นข้าวของเงินทองหรือค่ะ ท่านยิ้มและบอกว่า ไม่ใช่สิ่งที่จับต้อง แต่หริ่มก็ไม่เก็บมาใส่ใจจนมามหาลัยก็เป็นอย่างที่บอก หริ่มไม่ไหวจริงๆพอตอนดึกจะนอนก็ได้ยินเสียงร้องแหลมๆ เพื่อนคนนึ่งที่เคยบวชบอกว่าเป็นเสียงเปรต แต่หริ่มไม่เชื่อว่ามันมีจริง ฝันเห็นคนโน่นนี่โดนฆ่า เค้าบอกว่าช่วยเค้าที เห็นเหตุการณ์ต่างๆทุกคนที่เห็นจะบอกชื่อ อายุ วันตาย หริ่มจึงเลิกอ่านนิยายทุกอย่างกลายเป็นคนกลัวนิยายไม่เลย เล่าให้เพื่อนฟัง เค้าลองหาในกูเกิล ไม่อยากจะเชื่อว่ามีจริงๆ และผู้ชายคนนึ่งที่ฝันเห็นตลอดเหมือนเค้ามาแทนพญานาคที่ฝันถึงบ่อยๆ เค้ามาทั้งแบบในยุคปัจจุบันมั้ง ยุคก่อนมั้ง เป็นเรื่องเป็นราวจนรู้ว่าเค้าเป็นผู้มียศฐาบรรดาศักดิ์เป็นผู้นำทหารรบ และจะเห็นตัวเองร้องไห้ตลอด พอเค้ามาแบบยุคปัจจุบันใส่สูท เค้าก็พูดแค่ว่า เมื่อไรจะกลับ รออยู่นะ ฝันซ้ำๆๆ เลยโทรบอกแม่ แม่สั่งให้กลับด่วนและพาทำบุญให้พวกเค้า คราวนี้แม่ซีเรียสมาก ถามตลอดว่าฝันเห็นพยานาคมั้ย ที่บ้านซีเรียสกันใหญ่ หริ่มไม่ชอบดูหมอดู พอกลับมา มอ เพื่อนบังคับทันที แต่ไปทีไรแม่หมอไม่อยู่ตลอดเป็นเฉพาะหริ่มนะที่ไป หริ่มก็พยายามทิ้งมันไป แต่หริ่มอยู่ๆก็เกิดเป็นโรคซึมเศร้า หมอบอกว่าเป็นขั้นแรกที่เริ่มเป็น หริ่มอยากฆ่าตัวตายตลอด บางทีก็ร้องไห้ไม่มีสาเหตุ มันรู้สึกเศร้า เหงา โดดเดี่ยว ตามอาการของโรค ไม่กล้านอนต้องรอให้ถึงตีสามตีสี่ถึงจะนอน เเม่ให้หริ่มสวดมนต์ หริ่มก็เริ่มทำแต่ทำไมมันรู้สึกกลัว หริ่มจึงไม่ยอมทำอีก ไม่ไปวัด เพื่อนๆต้องลากไปหริ่มเกิดอาการกลัววัด เพื่อนที่เคยบวชบอกว่า แกจะหนีตัวเองไปทำไม ทำไมต้องหลอกตัวเองว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันแค่ความฝันและโทษแต่ว่าตัวเองเป็นโรคประสาท หริ่มพยายามทิ้งความคิดนั้นไป เชื่อมั้ยว่าไม่มีใครมาจีบเลย ไม่มีเเฟน พอเหมือนจะมีสุดท้ายก็ไม่รอด เพื่อนหรือคนอื่นมักจะบอกว่า หริ่มน่ารักน่าจะมีแฟนนะ ไม่เชื่อหรอกว่าไมมี บางคนก็ว่า คนนี้น่ารักคงมีแฟนแล้ว หริ่มก็บอกว่าไม่มี เค้าก็ไม่เชื่อเค้าบอกว่าไม่อยากอกหัก หริ่มไม่ไหวล่ะกับชีวิตที่ไม่รู้ว่าอยู่ในโลกความจริงความฝัน อยากมีชีวิตเหมือนคนอื่น อยากมีความรัก อยากนอนหลับสบาย อยากรู้สึกโล่งและอยากรู้สึกอยากจะอยู่บนโลกนี้ เวลาฟังอะไรเศร้าๆจะร้องไห้ ได้ยินเรื่องหรือดูเอ็มวีเพลงการจากลาเเบบตายลาจากกันก็จะร้องไห้ใจจะขาด หริ่มเริ่มปิดตัวเอง ตัดจากโลกที่เคยเป็น ตอนนี้หริ่มก็พยายามเข้าวัดทำบุญ ใครช่วยตอบทีได้มั้ยค่ะควรจะทำไรอีก หริ่มกลัวตัวเองจะเป็นโรคประสาท แต่ตรวจก็ปกติ ไม่รู้จะทำไง ถ้าทำสมาธิควรทำไง นั่งไม่ได้เลยค่ะ นั่งไม่ถึงนาที ตัวจะโอนเอนตลอด ตอนนี้ไม่มีความสุขเลยค่ะช่วยหริ่มด้วยนะคะ พอดีเข้ามาอ่านเรื่องคนอยากตาย มีคนโพทส์ไว้ในเว็บนี้มั้ง หริ่มเลยสมัครลองดู เผื่อจะมีคนช่วยอธิบายได้และบอกว่าควรจะทำไง ที่บ้านห่วงมาก หริ่มก็หลอกพวกเคาว่าสบายดี แต่ใจไม่ใช่เลย มันวุ่นวายใจมากๆ ช่วยตอบด้วยนะคะ

ผมอ่านดูแล้ว อยากจะสรุปว่า อาจเป็นสัญญาเก่าจากอดีตมารบกวน เรื่องที่ผ่านมาแล้วอย่าว่าแต่ชาติก่อนเลย แม้แต่ที่เกิดเมื่อวาน หรือเดือนก่อน หรือปีก่อน หรือหลายสิบปีกอ่น หากมาคิดมากจะทำให้
จิตตกและบั่นทอนกำลังมากเช่นกัน ทำให้กลายเปนอ่อนแอถนัดตา ภาษาในการปฏิบัติกรรมบอกว่า
ให้ยึดในปัจจุบัน ไม่เอาอดีตและไม่สนใจสิ่งที่ยังไม่เกิดคืออนาคต ระลึกในปัจจุบันพอถึงได้ว่ามีสติ
ในปัจจุบัน ส่วนสติที่คิดเรื่องอื่นที่ไม่ใช่ปัจจุบันนั้นโดยเฉพาะเรื่องในอดีตผ่านมาแล้วเปนสิ่งที่ไร้ประ
โยชน์เป็น "มิจฉาสติ" คิดแล้วจิตถดถอย พัฒนาคุณภาพจิตต่อไปไม่ได้

พระพุทธองค์กล่าวว่า การเกิดเปนมนุษย์นี้ยากแสนยาก มนุษย์เกิด1 คน จะมีสัตว์เดรัจฉานเกิดมาร้อยล้านตัว และมนุษย์สามารถสามารถเจริญกุศลได้ถึงพร้อมมากกว่าทุกขภพภูมิใน32 ภพภูมินี้ แม้ในอดีต
พยานาคยังแปลงกายมาเปนคนเพื่อขอบวชในสมัยพุทธกาลเลยแต่เนื่องจากเปนสัตว์เดรัจฉานเลยบวช
ไม่ได้ ที่พูดมากำลังจะบอกว่า การเอาปัจจุบันที่เปนมนุษยไปเทียบกับอดีตชาติที่เคยเกิดเปนอะไรไม่ร้
เปนสิ่งที่ไม่เหมาะสมอย่างยิ่ง และไม่ควรสนใจกับความฝันที่ไม่อยุ่บนเหตุและผล เหตุและผลก็คือตอนนี้
เราเกิดมาเปนคนมีพ่อและแม่และเรียนอยู่ควรจะรักตัวเองและครอบครัวรวมถึงผ้มีพระคุณและเลื่อมใสในคุณพระรันตรัยและไม่สนใจสิ่งที่ตัวเองยังพิสูจนไม่ได้อย่างนี้ถึงจะถูกต้องและส่งเสริมคุนงามความดีในชาติปัจจุบันนี้อดีตผ่านมาแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว อีกทั้งเกิดมาในสยามประเทศที่มีกษัตริยืและศาสนาพุทธ
ที่มั่นคง ถือเปนสิ่งที่หาได้ยากมากแล้ว จึงควรจะสนใจปัจจุบันให้มากที่สุด อดีตที่เล่ามาอันเกิดจากความฝันหรือการทำนายทายทักถึงแม้จะเหลือเชื่อน่าหลงใหลและทำให้อินกับมัน สำหรับพุทธศาสนาแล้วเรื่องแบบนี้เปนเพียงนิยายยาวๆเรื่องหนึ่งที่อ่านแล้วสนุก แต่กลับหาสาระและประโยชนอะไรจากมันไม่ได้เลยแม้แต่เพียงนิดเดียว

การนั่งสมาธิจริงๆทำไม่ยาก แต่ที่ยากเพราะไม่สนใจไม่เคยหัด เลยไม่เกิดเลื่อมใสถ้าเลื่อมใสจะทำได้
เดี๋ยวนั้นทันที เหมือนหัดเล่นดนตรีหรือกีฬาอะไรประมาณนี้ การนั่งสมาธิเป้นการกำหนดจิตอย่างหนึ่ง
ผู้ทำจะต้องต้องเลื่อมใสในคุนพระพุทธ พระธรรม และพระสงฆ์รวมถึงผู้มีพระคุณเสียก่อนและสนใจ
เฉพาะสิ่งทีอย่ตรงหน้าเราเท่านั้นเรื่องอื่นๆไม่คิด สิ่งที่มากระทบจากภายนอกไม่เอามาใส่ใจและเอาจิต
มาว่ไว้

เอาจิตมาวางไว้ส่วนหนึ่งของกายเช่นจมูก เมื่อลมผ่านเข้าตรงจมูก เอาจิตนึกคำว่า "พุทธ" เมื่อปล่อยลมออกผ่าน จมูก ให้นึกคำว่า "โธ" จิตทีจดจ่อตรงจมูก กับจิตที่นึกถึงคำว่า พุทธ กับ โธ ต้องสามัคคีกัน
ถึงจะเกิดสมาธิขึ้นได้ ทำสักห้านาที ถ้าจิตไม่นึกสิ่งอื่นในอดีตเลยที่ผ่านมา ก้จะสงบ เป้นสมาธิแล้วก้ว่างภายในจิต ทำเท่านี้ก่อนครับ นี้คือทำแบบสมาธิแบบง่ายที่สุดแล้ว แล้วเมื่อทำได้ถึงขยับเวลาเปนนานขึ้น แล้วต้องเข้าใจด้วย่ว่า ถ้าจิตเป้นสมาธิเมื่อนั่งเสร้จหรือขณะนั่งจะปลอดโปร่งมากความกังวลจะ
หนีไปหมดคับ

ขอบคุณมากค่ะ คุณค่ะหริ่มยังไม่ค่อยเข้าใจเท่าไรแต่ก็จะลองศึกษาดู คือหริ่มไม่เข้าใจ คำ ภาษา ที่ใช่ว่าแปลว่าอะไรบ้าง แต่เข้าว่า อดีตคืออดีต หริ่มต้องเอาชนะด้วยการทำดีใช่มั้ยค่ะ ยึดปัจจุบันไว้ถึงจะเจออะไรแปลกๆก็ตาม หริ่มคงจะเริ่มชินกับสิ่งเหล่านี้แล้วล่ะ เรื่องโรคซึมเศร้าหริ่มรู้แก่ตัวว่าควรทำไง ถ้าใจเราสุขทุกอยากก็จะดีขึ้น มองโลกในแง่ดีเอาไว้ใช่มั้ยค่ะ ดีหน่อยที่ทุกอย่างไม่ได้ทำให้เสียการเรียน เกรดก็ดีเสมอมา มันจะเกิดก็ตอนอยู่คนเดียว ทั้งความรู้สึก เจอเรื่องแปลกๆ เห็นอะไรที่คนอื่นไม่เห็น ถ้าคิดว่ามันเป็นเรื่องที่พิเศษมันก็คงไม่น่ากลัวอะไร ที่ผ่านมาหริ่มอาจจะสับสนและยึดติดอดีตที่ไม่มีตัวตนจริงๆ นั่นสิค่ะ หริ่มโชคดีที่เป็นคนไทยและมีครอบครัวที่อบอุ่นนะคะ แม่พึ่งจะบอกว่าก่อนหริ่มจะเกิด แม่ฝันว่ามีคนจะฝากเด็กมาเลี้ยง พอถึงเวลาจะมีคนมารับ ถ้ารับไว้ครอบควัรจะสุขสบายมีเงินทองใช้ไม่ขาดมือ แม่ก็บอกเค้าไปว่ารับและเเม่อุ้มเด็กที่ห่อด้วยผ้าสีทองมีกำไรทองทั้งแขนทั้งขา ตั้งแต่นั้นมาแม่เลี้ยงหริ่มแบบแทบจะเป็นไข่ในหิน หวงมากๆ ให้ไปเรียนที่ดีๆ มีของใช้ของกินดีๆ แต่เเม่ก็จะบอกตลอดว่า จะใช้จะกินจะทำไรก็ต้องระลึกถึงผู้มีบุญคุณที่ให้เรามีกินมีใช้นะ หริ่มโตขนาดนี้ไปกินข้าวที่โรงอาหารที่ มหาลัย ยังยกมือไหว้ข้าว เพื่อนยังล้อประจำว่าเด็ก รร กินนอน ไม่ก็หนูดี ก็พูดหยอกๆกัน หริ่มเรียนอินเตอร์ตลอดก็เลยเป็นครึ่งๆกลางๆ พอเจอเรื่องแบบนี้เลยสับสน หริ่มทำความเข้าใจกับมันตั้งนาน ตอนนี้ที่รู้คือ เราเป็นพุทธ ต้องทำอย่างพุทธ เราเป็นคนไทยต้องมีวิถีและทำตามประเพณีที่เป็นแบบคนไทย แต่ก่อนหริ่มฝรั่งจ๋า ญี่ปุ่นจ๋า เพราะเรียนภาษาญี่ปุ่นที่ รร อินเตอร์ ว่าง่ายๆลืมตัวตนของตัวเอง ไม่มีเหตุผลใดที่สามารถแก้ไขปัญหาเท่าการนำพระพุทธศาสนามาใช้แล้ว มีสาเหตุและเหตุผลประกอบกันตลอด เหมือนหลักวิทยาศาสตร์เลย ปีหน้าหริ่มจะไปญี่ปุ่นคงจะไม่ทำตัวญี่ปุ่นไม่รู้สิ่งเหล่านี้จะตามมามั้ย ถ้าตามมาคงต้องเพิ่มค่าเครื่องอีกแน่เลย ^^

ไขกลอน

ท้าววิรู = ท้าววิรูปักษ์ ผู้ครองจตุมหาราชิกาภูมิ และพญานาคทั้ง ๔ ตระกูล
เอราปถ = เอราปะถะ นาคตระกูลสีเขียว
โคตรมะ = โคตะระมะ นาคตระกูลสีดำ
บวรสาม = พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์
สัตว์ภพต่ำ = กามาวจรภูมิ ๑๑ ได้แก่ อบาย๔ นรก เปรต เดรัจฉาน อสูรกาย มนุษย์ ๑ เทวดาตั้งแต่จตุมหาราชิกาขึ้นไปอีก ๖ ชั้น รวม กามาวจร ๑๑
ครุฑ = เป็นสัตว์และเทวดาชั้นเดียวกับครุฑ และเป็นศัตรูกันกับนาค
ศีล๘ = นาคที่มีสัมมาทิฏฐิ ในตำราในชาดก นาคโพธิสัตว์ถือศีล ๘ เมื่อพ้นภูมิสัตว์เดรัจฉานแล้วจึงมีโอกาสเป็นมนุษย์และบรรลุธรรมได้ (แปลว่าหากตายไปเกิดเป็นนาค ก็ไม่มีโอกาสประพฤติธรรมบรรลุธรรมได้)




หมายเหตุ

หาประะวัตินาคและครุฑอ่าน

ถือศีลต่ำกว่า ๕ ก็มีโอกาสไปอบายมีคติเป็นภพภูมิที่ต่ำสูงมาก นอกจากจะรักษาศีลแปดละ ความยึดติดเบาบางในรูปรสกลิ่นเสียงสัมผัสที่ชอบใจพอใจให้เบาบาง ต้องไม่ต่ำกว่าศีล ๕ วันพระรักษาศีล๘

ถวายตัวมอบให้พระรัตนตรัย กราบขอขมาต่อโทษล่วงเกินทั้งที่เจตนาและไม่ได้เจตนา ขออโหสิกรรมต่อเจ้้ากรรมนายเวร ที่เคยไปทำผิดเป็นโทษล่วงเกิน อธิษฐานขอปฏิบัติธรรม นำทานศีลภาวนาน้อมนำชีวิตอย่างจริงจัง

หาเหรียญหลวงปู่เซ็งมาบูชา ห้อยคอ กราบพระสวดมนต์ไหว้พระ หาสถานที่เข้าอบรมบวชเนกขัมมะ เจริญสติปัฏฐาน ๔ เท่าที่มีเวลา อย่าเล่าให้ใครฟังอีกเด็ดขาด!!!

ตื่นเช้า ๆ ใส่บาตรกรวดน้ำอุทิศส่วนกุศล หมั่นออกกำลังกาย กินอาหารให้พอดี กินนมอุ่น ๆ ก่อนนอน พิจารณาอุสภะ ความไม่สวยงามของร่างกาย กายาคสติ พิจารณาขน ผม เล็บ ฟัน หนัง ในเนื้อในตัวมีแต่เน่าสลายเสื่อมคลายไป หนังงูหนังนาค ก็เหมือน ๆ กัน

ย้ำเน้นเรื่องเจริญสติปัฏฐาน ๔ เจริญพร





Credit image by:
http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B9%84% ... at0107.jpg
http://article.pornpra.com/topic_detail.php?id=113
http://www.pralanna.com/boardpage.php?topicid=4097

อนุโมทนาครับ
อ่านแล้วเหมือน ซาหริ่ม ยังไม่แน่ใจเรื่องภพภูมิ
ไปบวชดีกว่านะ จะได้ช่วยลดความผูกพันลงด้วย
ถ้าให้ดีก็บวชยาวเลย จะได้ทำเต็มที่ด้วย
เกิดมาแล้ว...เลือกสิ่งดีที่สุดดีกว่านะ

หริ่มไม่ค่อยเข้าใจกลอนเท่าไรเลยค่ะ แล้วทำไมไม่ให้เล่าต่อละคะ ตกลงหริ่มคือสิ่งที่เค้าตามมาหรอค่ะ ถ้าสวดมนต์ๆแล้วเค้าจะเลิกตามหรือป่าว พอพูดถึงครุฑหริ่มไม่รู้ว่าทำไมรู้สึกไม่ชอบ หน้าตาเค้าทำให้หริ่มกลัว เรื่องพญานาคหริ่มก็ไม่เคยศึกษา รู้แค่ว่าฝันเห็นและรู้ว่านี่คือพญานาคนะ ถามที่บ้านเค้าไม่เคยเล่า หรือว่าต้องเอาสร้อยไปคือหรือป่าว แม่เอาสร้อยที่แม่บอกว่าเป็น ลูกแก้วพญานาคอะไรนี่ละค่ะ สีฟ้าเป็นลูกกลมๆเล็กๆเเม่เอาใส่กรอบและใส่สายสร้อยเงินให้ ใส่มาแต่เด็กๆเเล้ว แม่บอกว่านี่มันของหายากอย่าทำหาย ส่วนเรื่องบวชหรือค่ะ ไม่รู้สิค่ะ ปีหน้าจะไปญี่ปุ่น เรียนโทต่อและก็ทำงาน ยังอยากทำอะไรอีกเยอะอยากดูแลพ่อแม่นะคะ ถ้าทำงานมีเงินอยากซื้อของอยากเปิดสปาให้แม่ ท่านอยากได้ และพ่อจะได้พักผ่อน พ่อเป็นอาจารย์นะคะ หริ่มพึ่งจะมาเข้าวัดไทยได้ปีสองปี อ่านหนังสือธรรมะไม่ค่อยออกด้วยค่ะ อ่านยากจนบางทีคิดว่าอ่านไปพระจะเข้าใจมั้ย คำศัพท์(ของเรียกยังงี้ละกัน) บางคำก็ไม่เข้าใจต้องเข้ามาเซิร์ทหาในกูเกิล คงต้องค่อยเป็นค่อยไป ช่วยๆหริ่มกันด้วยนะคะ หริ่มคุยกับใครไม่ได้ เพื่อนๆหาว่าหริ่มบ้านิยายมั้ง บ้าหนังมั้ง จนตอนนี้ทีวีหนังไม่ค่อยดู ถ้าไปโรงหนังเพื่อนล้อใหญ่ว่าหิมะตกหริ่มเข้าโรงหนัง ไม่ก็บอกว่าพักผ่อนเยอะๆ หริ่มเข้าออก รพ เช็คประสาทเป็นว่าเล่นจนรู้จักกับคุณหมอ หมอก็บอกว่าหริ่มเครียดเรื่องเรียนเกินไปพักผ่อนเยอะๆ แต่ประสาทปกติดี ก็เลยไม่รู้จะคุยกับใครถ้าคุยกับที่บ้าน แม่กะยายจะตกใจแล้วสั่งให้กลับบ้านตลอด แม่ฟ้าหลวงกับหนองคายคือมันไม่ใกล้กันเลย ช่วยๆหริ่มหน่อยนะคะ

ไม่เคยเข้าวัดไทย.....แล้วได้เข้าโบสถ์รึป่าวครับ น้องซาหริ่ม

น้องซาหริ่มนับถือคริสต์จริงๆรึป่าวครับ....หรือว่าตามพ่อแม่(หมายถึงใจจริงไม่ได้เชื่อในศาสนาคริสต์)

ขอบคุณนะคะที่ทุกคนช่วยหาทางออกแก้ปัญหาให้หริ่ม หริ่มก็จะทำตามที่บอก คงต้องเริ่มจากสิ่งเล็กๆน้อยๆก่อนนะคะ แล้วหริ่มก็นับคริตส์มาแต่จำความได้นะคะ พ่อแม่นับพุทธกันหมด แต่เพราะหริ่มอยู่ รร.ประจำแต่เล็ก ตอนเล็กๆป้าก็เลี้ยงค่ะ เเกเป็นซิสเตอร์ก็เข้าโบสถ์ตลอด เเต่ตอนนี้พึ่งจะมาเข้าวัดไทย ก็ได้ความรู้อีกแบบนะคะ แต่ที่รู้ชัดเจนที่สุดคือ ทุกคนใจดีแล้วก้อเอื้อเฟื้อกันมากๆเลย คือหริ่มเคยเจอคนๆนึ่งอยู่เเถวบ้านน ปีใหม่เมื่อปีก่อนแม่ลากไปตักบาตรที่วัด เค้าก็เดินเข้ามาคุยด้วยแล้วก็ว่า จะเอาลูกมาทำไม เด็กมันนับถือมั้ยล่ะ นับถือศาสนาฝรั่งไม่ใช่หรอ เอามาเข้าวัดไทยทำไมเสื่อมหมด เป็นคนไทยแท้ๆ หริ่มได้ยินอย่างนั้นก็เสียใจมากๆคะ ก็รู้สึกผิดตามที่เค้าว่าอยู่เหมือนกันแต่ที่นี่คงไม่ว่าหริ่มนะคะ หริ่มก็จะค่อยๆเรียนรู้ไป

ศึกษาปฏิบัติไปเรื่อยๆไปสักพักความคิดก็จะค่อยๆเปลี่ยนไปเองนะครับ
เมื่อเข้าใจความจริงมากขึ้นเรื่อยๆ
พอถึงวันหนึ่งเราก็หวังให้พ่อแม่ปฏิบัติธรรมมีทรัพย์ที่เกิดจากธรรมนะครับ
(บุญกุศลเราอุทิศให้ท่านได้นะ)การปฏิบัติธรรม ชักชวนท่านไปปฏิบัติธรรมยิ่งดีมากๆเลยนะครับ
(พอฝึกบ่อยๆ ไปอีกหน่อยก็จะเข้าใจมากขึ้นเรื่อยๆครับ)
อนุโมทนาด้วยครับ

ไม่ต้องกลัวหรือวิตกกังวลอะไรหรอกครับ

ทำกายใจเราเองนี้ให้มันชุ่มชื่นให้มันสบายๆ ให้มันสุขได้ ให้มันสงบได้ ให้มันไกลจากความดิ้นความทุรนทุรายจากความตรึก ความนึก ลองทำเฉยๆดูก็ได้ครับ แล้วมาทบทวนดูอย่างสงบๆว่า สิ่งเหล่านั้น อารมณ์เหล่านั้น ความตรึกนึกอย่างนั้นที่ส่งผลให้เราเป็นอยู่ในตอนนั้นหรือตอนไหนๆ มันเปลี่ยนแปลงไปตามเราไปคิดไปตรึกนึกเอา คล้ายๆกับเรานึกว่าเย็นนี้ฉันจะซัดสเต๊กจานยักษ์นั่งนึกดู อุ๊ว้าว สุดยอดดีแท้ ทั้งๆที่ยังไม่ได้กินนะ นั่นขนาดนึกไปเองนะน่ะ

บางครั้งก็ต้องปล่อยๆมันไป แบบว่า เฉยๆมันซะ ไม่นึก ไม่คิด ไม่สน เฉยๆ ไม่เห็นมีอะไรเลย มีแต่เฉยๆ สบายดี

เอาเท่านี้แล้วก็กลับไปย้อนดูว่า อารมณ์ความรู้สึกของเรามันเปลี่ยนแปลงไปตลอด เพราะความไปนึกไปคิดปริวิตกไปก่อนเสียเป็นส่วนใหญ่นะ

"http://audio.palungjit.com/f113/ทำกรรมอะไรมาจึงเป็นนาค-5814.html"
."ทำกรรมอะไรมาจึงเป็นนาค"