เคยเห็นพระกับผู้หญิงไปซื้อสินค้าด้วยกันในห้างใหญ่แห่งหนึ่ง ผู้หญิงเป็นฝ่ายเข็นล้อตะกร้า แล้วทั้งผู้หญิงและพระช่วยกันเลือกซื้อของด้วยกันปะปนกับชาวบ้านที่มาซื้อของภายในห้างหน้าตาเฉย เห็นแล้วในใจนึกตำหนิพระรูปนี้หลายอย่าง และไม่ศรัทธาเลย การที่เราเผลอนึกตำหนิพระอย่างนี้จะเป็นบาปไหม

เราไม่รู้เจตนาพระท่าน..แต่ก็ไม่น่าอยู่นะ..อโคจร..ไม่ควรทำเลย..เศร้าใจจัง

บาปแน่นอน

ถึงจะควรตำหนิ แต่ใจเราก็เศร้าหมอง

อันว่าสงฆ์นั้นก็คือ สาวกของพระพุทธเจ้า มีหน้าที่นำคำสอนของพระพุทธเจ้ามาปฏิบัติ แล้วสอนผู้อื่นให้รู้ตาม พระเดินห้าง ถึงไม่มีโยมไปด้วย ก็ไม่สมควรที่จะไปเดินปะปนกับญาติโยม ที่คุณเห็น แล้วตำหนิท่านก็ไม่ผิดแต่ประการใด เพราะเป็นที่อโคจร ไม่ใช่ที่สงฆ์จะไป พระขับรถเองอย่างนี้ จริงอยู่ที่ไม่มีในพระวินัย แต่ก็ไม่ควรทำอย่างยิ่ง

การตำหนิ ในสิ่งที่ผู้อื่นกระทำไม่ว่าสิ่งนั้นผิดถูก ชัว ดี
และไม่ว่า สิ่งนั้น จะถูก หรือผิดล้วนสร้างมลทินทางจิตให้ผู้ตำหนิ
หนักบ้างน้อยบ้าง ก็ขึ้นอยู่กับภูมิทางจิตคนผู้ตำหนิ

พึงระลึกไว้ เมื่อเราสร้างรอยตำหนิให้กับคนอื่น
รอยตำหนิ ก็จะเกิดขึ้นในใจเราเสมอ

เพราะการตำหนิ คือ เมื่อเราพบเห็นสิ่งใด ไม่ต้องตา ต้องใจเรา เหมือนกับกฏ กติกา
ที่เราตั้งเอาไว้ ก็เกิดความ ขัดเคือง ไม่ชอบใจ (โทสะอ่อนๆ) ก็เลยคิดตำหนิในใจ
ถ้าใจกล้าๆ หน่อยก็จะเดินไปบอก พูดตำหนิออกไป

และถ้าเราเดินไปตำหนิเค้าซึ่งๆ หน้าก็จะได้รู้ถึงกฏแห่งกรรม ชัดเจนขึ้นว่า
ถึงแม้คนอื่นผิดหรือถูกเราก็ไม่ใช่ผู้คุ้มกฏ ที่จะเพ่งโทษผู้ือื่นได้ง่ายๆนัก

สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม
ถึงแม้เราไม่ไปตำหนิเค้า เค้าก็จะได้รับผลของกรรมเท่าเดิม
และถ้าเราไปตำหนิเค้า เราก็จะได้รับส่วนแบ่งแห่งกรรมนั้นร่วมไปกับเค้าด้วย

พูดตามหลักแห่งจิตนั้น พระอรหันต์เท่านั้นที่จะตำหนิคนอื่น แล้วท่านรอดตัวไป
แต่ปุถุชนอย่างเรา ก็พยายามลดๆ การเปรียบเขา เปรียบเรา คนนั้นชั่วคนนี้ดี
อันนี้ผิด อันนี้ถูก ลงมาน้อยๆ หน่อย

คิดถึงตัวเองไว้ ถึงแม้เราจะทำผิด หรือถูก แต่ถ้าใครมาว่าเรา
มาตำหนิเรา เราย่อมไม่ชอบใจ ทางใครก็ทางมันฯ

บัณฑิตย่อมฝึกตน

ในใจเราประสงค์จะให้เกิดความถูกต้องในระบบ
เพราะระบบเขาสมมุติกันมาแบบนี้
สิ่งทั้งหลายเป็นไปกับความสมมุติ

เป็นบาปในรูปแบบของอารมณ์ในใจ เรารู้ตัวดีว่ากำลังนึกตำหนิเท่ากลับเรารู้ทันอารมณ์นี้
ผมว่าเป็นไปในทางวิปัสสนามากกว่าว่าเป็นอกุศลธรรมที่กำลังเกิดขึ้นในใจ

เราต้องใช้หลักของพระพุทธเจ้าด้วยการหาเหตุผลมาดับอกุศลธรรมที่เกิดขึ้นแล้วให้ดับลงด้วยอุบายที่เราฝึกมา

อนุโมทนาทุกคำตอบ ทุกคนทุกท่านครับ

ไม่ชอบพระไม่ว่า แต่อย่าไม่ศรัทธาในพระสงฆ์นะครับ

เคยเห็นพระกับผู้หญิงไปซื้อสินค้าด้วยกันในห้างใหญ่แห่งหนึ่ง ผู้หญิงเป็นฝ่ายเข็นล้อตะกร้า แล้วทั้งผู้หญิงและพระช่วยกันเลือกซื้อของด้วยกันปะปนกับชาวบ้านที่มาซื้อของภายในห้างหน้าตาเฉย เห็นแล้วในใจนึกตำหนิพระรูปนี้หลายอย่าง และไม่ศรัทธาเลย การที่เราเผลอนึกตำหนิพระอย่างนี้จะเป็นบาปไหม
ต้องพิจารณาดุว่าผิดข้อไหน

สังฆาทิเสส
พูดจาหยาบคาย เกาะแกะสตรีเพศ เกี้ยวพาราสี
การกล่าวถึงคุณในการบำเรอตนด้วยกาม หรือถอยคำพาดพิงเมถุน

นิสสัคคิยปาจิตตีย์
ซื้อขายด้วยเงินทอง
ซื้อขายโดยใช้ของแลก

ปาจิตตีย์
ห้ามแสดงธรรมสองต่อสองกับผู้หญิง หรือ พูดเกิน ๖ คำเว้นแต่มีผู้ชายรู้เดียงสาอยู่ด้วย
ห้ามฉันอาหารที่มิได้รับประเคน เว้นน้ำฉันได้
ห้ามชวนผู้หญิงเดินทางร่วมกัน

จริงๆ แล้วไม่ใช่กิจของสงฆ์ ครับ ไม่ว่าคุณจะบวชเพื่ออะไร ในเมื่อคุณเป็นสาวกของพระผูมีพระภาคเจ้า
แล้ว คุณต้องเรียนรู้ข้อวัตรปฏิบัติครับ งั้น นรก รออยู่ครับ
ทำบุญกับพระทุศีลเท่ากับ ทำบุญกับโจร ครับ ดีกว่าสัตว์เดรัจฉานหน่อยนึง


การที่เราไปคิดตำหนิ บาปหรือไม่ บาป ให้พิจารณาเอง ครับ