ผูกพันด้วยความโกรธความเกลียด
โดยไม่ละไม่วางยังผูกใจเจ็บแค้นกันอยู่ตลอดเวลา
ก็เหมือนเอาโซ่ตรวนล่ามกันไว้เช่นกัน..

การที่จะอธิษฐานจิตว่า
"เกิดชาติใดขออย่าให้ได้พบได้เจอคนอย่างนี้อีกเลย"
ก็คงเป็นเรื่องยากเพราะใจเราผูกพันกับเขา
ด้วยความโกรธความเกลียดความชิงชังอยู่ตลอดเวลา

... ไม่เคยแกะโซ่ตรวนที่ล่ามติดกับเขาไว้แล้ว
จะพ้นจากคนที่เราไม่ชอบได้อย่างไร
ตราบใดที่ยังไม่แกะโซ่ตรวนออก
ก็ต้องตามผจญกรรมกันไปทุกภพทุกชาติ
ไม่ว่าจะอธิษฐานอย่างไรถ้าไม่ชอบใคร
ไม่อยากเจอใครต้องทำใจ
ไม่ให้นึกถึงคนนั้นเรื่องเกี่ยวกับคนนั้น
หรือถ้านึกถึงก็ให้น้อยที่สุดยิ่งอโหสิกรรม
หรือให้อภัยกันเสียก็จะมีโอกาสหนีพ้นจากกัน

.... เปรียบเหมือนแกะโซ่ตรวนออกแล้ว .. ก็ย่อมเป็นอิสระ
ไม่ต้องไปเผชิญเวรเผชิญกรรมกันอีกทุกภพทุกชาติ
ยิ่งทำดีมีเมตตากรุณากับผู้ที่เราไม่ชอบ
ผลแห่กรรมดีที่เรากระทำยิ่งสูงกว่า
คนที่เราไม่ชอบเท่าใดภพภูมิก็จะต่างกันเท่านั้น
ยิ่งเกลียดยิ่งไม่อยากเห็นหน้ากันฝังใจอยู่ทุกวี่วัน
ยิ่งจะดึงเขาเข้ามาหาเรามากขึ้นเท่านั้น
จึงต้องตามผจญกันไปทุกชาติ
...........................
อยากให้พ้นจากใคร
.... ก็จงให้อภัยทานจะได้หมดเวรหมดกรรมกัน

----- บทความดีดีจากพระอนาคาริกค่ะ --------