ขอบคุณสำหรับคำชี้แนะแนวทางจากหลายท่าน ตามแนวทางจากของหลายๆ ท่านผมสรุปออกมาได้ว่า กรรมไม่สามารถที่จะลบล้างได้ แต่ผมได้ข้อสังเกตุว่า โดยแท้จริงแล้ว ยังมีบางข้อที่สามารถปฏิบัติได้ ซึ่งต่อไปนี้เป็นเพียงแนวคิดของผมเพียงคนเดียวเท่านั้น ผมขอยกตัวอย่างว่า เช่นหากว่าเรากำลังเดินอยู่ โดยไม่ทันได้ระวัง บังเอิญไปชนเขาหกล้มลง ซึ่งแน่นอนว่า คนที่โดนเราเดินชนจนหกล้มลงไป คงต้องโกรธเราเป็นแน่ และคงจะต้องดุด่าต่อว่าเราต่าง ๆ นา ๆ ว่าเดินยังไงไม่ดูตาม้าตาเรือ ซึ่งสิ่งเหล่านี้หากผมนำมาให้ท่านสมาชิกทุกท่านได้พิจารณาดูแล้วชักจูงเข้าไปสู่เรื่องของกรรม "ก็จะได้ข้อสังเกตุที่ว่า กรรมเกิดขึ้นจากเราเดินโดยไม่ระมัดระวังจนไปชนเขาจนล้มลง ผลคือเราคือลูกหนี้กรรม แล้วเจ้าหนี้ของกรรมก็คือคนที่โดนเราชนล้มลงไป บัดนี้ กรรมได้เกิดขึ้นแล้ว เหตุแห่งการทำให้กรรมนี้หมดลงได้คือ 1. เจ้าหนี้กรรมคือคนที่โดนเราชนล้มลง ให้อภัยแก่เราไม่ถือโทษโกรธ 2. เจ้าหนี้กรรมผลักเราจนล้มลง ถือได้ว่ากรรมนั้นหายกันไป" หากแต่นี้เป็นเพียงส่วนหนึ่งที่ข้าพเจ้ายกตัวอย่างขึ้นมาเท่านั้น เพราะเห็นว่าเป็นมูลเหตุที่ทำให้เข้าใจง่ายที่สุด

"ซึ่งแนวทางปฏิบัติจริงสามารถพูดคุยกันได้ คนที่ทำผิดไปแล้วหากเราให้อภัยเขา นั่นก็ควรจะเป็นการดีแล้วไม่ใช่หรือครับ แต่เราจะไปคุยกับเจ้ากรรมนายเวรที่ไหน ได้อย่างไรล่ะ จะต้องให้แก้แค้นกันไปมาไม่รู้จักจบสิ้นอย่างนั้นหรือ ซึ่งเหตุแห่งการยุติกรรม นั้นมีเพียงทางเดียว คือทำอย่างไรให้เจ้ากรรมนายเวรท่าน ยอมยุติกรรมนั้นให้ หากเจ้ากรรมนายเวร ยอมตัดกรรมให้ไม่ผูกใจเจ็บคิดแก้แค้นต่อกัน ผลที่ได้คือ เจ้ากรรมนายเวร ก็เป็นสุข ผู้ที่มีกรรมต่อกันก็เป็นสุขทั้งสองฝ่าย" แต่ใครละจะเป็นสื่อกลางให้เกิดการ "ยุติกรรม" นี้ได้

เป็นใหญ่:




มีเรื่องในพระไตรปิฎกเกี่ยวกับ นางขุขชุตตรา อุบาสิกาผู้เป็นเลิศในการแสดงธรรม เกี่ยวกรรมของนางประการต่างๆที่น่าสนใจ พึงนำมาพิจารณาเทียบเคียงกับสูตรสำเร็จเจ้ากรรมฯที่คุณ[b]เป็นใหญ่สรุปไว้ เพื่อการทำควมเห็นที่ถูกตรง ดังนี้..
[/b]

บุพกรรมล้อเลียนพระ
สมัยหนึ่ง ภิกษุทั้งหลายกราบทูลถามพระบรมศาสดาว่า:-
“ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ เพราะกรรมอะไร นางขุชชุตตราจึงเป็นหญิงหลังค่อม
พระเจ้าข้า ?”
“ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ในอดีตชาติ พระปัจเจกพุทธเจ้าองค์หนึ่งเป็นผู้มีสภาพร่างกายเป็น
คนค่อมนิดหน่อยมาฉันภัตตาหารในราชสำนักเป็นประจำ นางกุมาริกานางหนึ่งแสดงอาการเป็น
คนค่อมล้อเลียนแบบพระปัจเจกพุทธเจ้า ด้วยความคึกคะนองต่อหน้าเพื่อนกุมาริกาทั้งหลาย
เพราะกรรมนั้น จึงส่งผลให้เธอเป็นคนค่อมในอัตภาพนี้”

“ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ เพราะกรรมอะไร นางขุชชุตตรา จึงเป็นทางทาสีของบุคคลอื่น
พระเจ้าข้า ?”
“ดูก่อนภิกษุทั้งหลายในอดีตครั้งที่พระพุทธเจ้านามว่ากัสสปะ นางได้เกิดในตระกูล
เศรษฐีในเมืองพาราณสี มีภิกษุณีผู้เป้นพระอรหันต์รูปหนึ่ง ซึ่งมีความคุ้นเคยกับตระกูลของนาง
มา เยี่ยมเยือนที่บ้าน ขณะนั้นนางกำลังแต่งตัวอยู่ ได้ออกปากขอให้พระเถรีผู้เป็นพระอรหันต์ช่วยหยิบกระเช้าเครื่องประดับส่งให้ พระเถรีนั้นคิดว่า.....
“ถ้าเราไม่หยิบส่งให้ นางก็จักโกรธอาฆาตเรา เพราะกรรมนี้เมื่อนางตายไปแล้ว ก็จะไป
เกิดในนรก แต่ถ้าเราหยิบส่งให้ นางก็จักเกิดเป็นหญิงรับใช้คนอื่น เพราะกรรมที่ใช้พระอรหันต์
นางภิกษุณีจึงเลือกกรรมสถานเบาเพื่อเป็นการอนุเคราะห์ต่อนาง จึงได้หยิบกระเช้าส่งให้ เพราะ
กรรมนี้นางจึงเกิดเป็นหญิงรับใช้บุคคลอื่น”


จากเรื่องนี้ นางขุชชุตตรา ทำบาปกับพระปัจเจกพุทธเจ้า และ ภิกษุณีผู้เป้นพระอรหันต์รูปหนึ่งมา จึงได้รับผลคือหลังค่อมและเกิดมาเป็นคนใช้ นี่แสดงว่าเจ้ากรรมฯของนางคือ พระปัจเจกพุทธเจ้า และ ภิกษุณีผู้เป้นพระอรหันต์
หรือเปล่า? บุคคลทั้งสองนี้ได้ปรินิพพานไปก่อนแล้ว ก่อนที่นางขุชุตตราจะเกิดใหม่ แล้วเจ้ากรรมฯที่ไหนมาทำให้นางขุชชุตตรา เป็นเช่นนั้น??!!..และที่จริง ท่านทั้งสองก็ปราศจากกิเลสอาสวะกำจัดความโกรธหรือคิดประทุษร้ายใครๆได้แล้ว มีจิตเมตตาอโหสิกรรมเต็มเปี่ยมตลอดเวลาอยู่ แล้วทำไมนางขุชชุตตรา จึงต้องเป็นเช่นนั้น??!!..


จึงสรุปได้ว่ากรรมนั้นตนทำเอง ผลของกรรมมาจากกรรมที่ตนนั่นแหละทำไว้ ไม่ได้เกี่ยวข้องกับเจ้ากรรมฯที่ใหน...

เรื่องเจ้ากรรมนายเวรนี่คนสมัยนี้กลัวกันจนขึ้นสมองถึงกับวิ่งเข้าหาพิธีกรรมแปลกๆ พอเหตุการณ์ประจวบว่าตนพ้นทุกข์ หลังจากผ่านพิธีนั้นก็เชื่อเป็นตุเป็นตะว่าแ่น่แล้ว พิธีนั้นเยี่ยมจริงเพราะมัน work ที่จริงแม้ไม่เข้าพิธี เมื่อกุศลเก่าที่เคยทำมีกำลังได้ปัจจัยมาส่งผลตนจึงพ้นทุกข์ได้ แต่เพราะไม่เคยได้สดับพระธรรมของพระพุทธเจ้าหรือไปฟังธรรมะปลอมมาจากแหล่งพาลมิตรจึงไม่อาจรู้ต้นสายปลายเหตุอะไรๆด้วยปัญญา กลายเป็นผู้เสื่อมจากศาสนาพุทธเพราะไปนับถือเทพรับองค์หรือขันธ์ กาละมังต่างๆไปอย่างงมงาย พอเสร็จพิธีก็มัวเมาประมาททำบาปกรรมไปอีก เพราะนึกได้แต่ว่า ถ้าทุกข์ก็..วิ่งไปรับขันธ์หรือองค์ทรงเจ้าเคาะกะโหลกฯลฯกันไป แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่เคยอยากรับเลยคือ"ศีล" หรือรับแล้วก็ทิ้งไว้ที่ทำพิธี..จึงเลยเกิดมาชาติใดก็หลงกลัว"เจ้ากรรมนายเวร"ตั้งแต่รู้ความจนเข้าเตาเผา เพราะการที่ใครจะเชื่อฝังศีรษะในเรื่องใดก็ด้วยอำนาจเสพข้องสิ่งนั้นมาจนนับชาติไม่ถ้วนแ้ล้ว หาได้มาปิ๊งไอเดียนี้เฉพาะในปัจจุบันก็หาไม่...จึงพึงศึกษาพระธรรมที่ถูกต้องเพื่อปัญญาที่ไม่หลงในสิ่งที่ไม่มีเหตุผลรองรับ จะไม่ตกไปจากสิ่งที่ควรมีควรได้เมื่อได้พบพระพุทธศาสนาคือสัมมาทิฏฐิ ที่เป็นมงคลสูงสุดประการหนึ่งนั่นเทียว

กรรมนั้นยุติในชาตินี้ได้ครับ ถ้าเราละอุปทานในขันธ์ ๕ ได้อย่างบริบูรณ์ ไม่ต้องกลับมาชดใช้อีกต่อไป แต่ถ้ายังละไม่ได้ กรรมนั้นหนักเบาอยู่ที่ตัวเราว่าเจตนาหรือไม่ครับ

ขอเจริญในธรรมครับ