วันเวลาปัจจุบัน 05 มิ.ย. 2025, 22:46  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง




กลับไปยังกระทู้  [ 7 โพสต์ ]    Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 28 พ.ค. 2010, 12:02 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 13 ม.ค. 2010, 13:41
โพสต์: 57

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ครั้งหนึ่งนั้นข้าพเจ้าจ้องมองดูนกที่ผกบินอยู่บนฟ้า
ใจนั้นก็นึกชมชอบ เจ้าช่างมีอิสระนักหนา
อยากไปแห่งหนใดเพียงกระพือปีกบิน เจ้าไปได้โดยพลัน
บินว่อนร่อนเล่นเห็นโลกกว้าง หุบปีกที่กางพลางถลาลงพงไพรพฤกษ์...
เคยอยากเป็นเจ้านกน้อยตัวนั้น เคยอิจฉาเจ้า...
ไม่แล้วล่ะ ไม่อิจฉาเจ้าแล้ว ไม่คิดอยากเป็นเจ้าแล้ว
...วันนี้เราได้เห็นความจริง ได้รู้ความจริงแล้ว
เราเห็นเจ้านกพิราบน้อยตัวหนึ่งกำลังหากินอยู่ข้างถนน
จู่ๆเจ้านกตัวนั้นก็ค่อยๆวิ่งออกมาทางถนนใหญ่
ดูท่าทางเจ้าตื่นตกใจกลัว เจ้ากลัวสิ่งใดหนอ
นกตัวนั้นวิ่งเร็วขึ้นกว่าเดิม มันพยายามขยับปีกเพื่อจะบิน แต่ไม่ยอมบิน
แล้วข้าพเจ้าก็รู้สาเหตุที่ทำให้เจ้าพิราบตัวนั้นตื่นตกใจกลัว
มีรถยนต์คันหนึ่ง ขับแล่นตามหลังเจ้าพิราบมา....และใกล้เข้ามา
มันพยายามขยับปีกบิน พร้อมทั้งทุ่มเทกำลังวิ่งอย่างสุดชีวิต
รถคันนั้นแล่นห่างจากตัวเจ้านกน้อยในระยะเพียงไม่ถึงฟุต
ปีกที่มันพยายามขยับบินนั้น ทำได้เพียงพยุงร่างของมันให้วิ่งไปเท่านั้น
ปีกที่เคยทำหน้าที่พามันบินไปทุกหนทุกแห่งที่มันต้องการไปนั้น ตอนนี้หาทำหน้าที่นั้นไม่
..กร๊อบ ล้อหน้าด้านขวาของรถคนนั้นเหยียบ บดขยี้เข้าเต็มร่างของเจ้าพิราบน้อย
กลิ่นคาวเลือดปะทะเข้ากับจมูกของข้าพเจ้า
เรารู้แล้วเจ้าตื่นกลัวอะไร เรารู้แล้วเจ้าวิ่งหนีอะไร
อนิจจา หนีไม่ได้จริงๆหนอ หนีไม่พ้นจริงๆหนอ
อันว่าความตายนั้นมีใครเล่าหลบหนีได้ มีใครเล่าหลบหนีพ้น


แก้ไขล่าสุดโดย ด.ช. ฉันทะ เมื่อ 28 พ.ค. 2010, 12:30, แก้ไขแล้ว 1 ครั้ง

โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 28 พ.ค. 2010, 21:49 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 06 ก.พ. 2009, 20:49
โพสต์: 3979

แนวปฏิบัติ: พอง-ยุบ
งานอดิเรก: อ่านหนังสือ
ชื่อเล่น: นนท์
อายุ: 42
ที่อยู่: นครสวรรค์

 ข้อมูลส่วนตัว


:b8: :b8: :b8:

ด.ช. ฉันทะ เขียน:
อันว่าความตายนั้นมีใครเล่าหลบหนีได้ มีใครเล่าหลบหนีพ้น


อนุโมทนาสาธุด้วยครับ smiley smiley smiley

:b8: :b8: :b8:

.....................................................
แม้มิได้เป็นสุระแสงอันแรงกล้า ส่องนภาให้สกาวพราวสดใส
ขอเป็นเพียงแสงแห่งดวงไฟ ส่องทางให้มวลชนบนแผ่นดิน


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 30 พ.ค. 2010, 02:35 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 27 เม.ย. 2010, 08:10
โพสต์: 2830

แนวปฏิบัติ: ขันธ์5ด้วยการสังเกตุ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ และอินทรีย์22
สิ่งที่ชื่นชอบ: พระสุตตันตปิฎก
อายุ: 0
ที่อยู่: ระยอง อุบลราชธานี

 ข้อมูลส่วนตัว


ไม่มีใครรู้ว่าจะตายวันตายพรุ่ง อะไรที่บดบังข้อนี้ไปทำไมคนมองไม่เห็น เพราะ
ความประมาทวัย ว่าตัวเรายังหนุ่มสาวมีเวลาอีกนานที่จะอยู่บนโลก
ประมาทในการดำรงชีวิตว่าตัวเราออกกำลังกายทุกวันร่างกายแข็งแรง
ประมาทในการกิน คิดว่าตัวเรากินพืชผักทุกวันไม่กินเนื้อย่อมอายุยืน

ความประมาทอื่นๆที่กลายเป็นตัวบดบังไม่เห็นพระไตรลักษณ์

แก้ได้ด้วยการลดความประมาทจากการนั่งสมาธิพิจารณาพระไตรลักษณ์

.....................................................
อย่าท้อถอยต่อการปฏิบัติ อย่าปล่อยให้ความขุ่นเคืองเข้าแทรก สร้างพลังด้วยคำสอนของพระพุทธเจ้า รำลึกและตอบแทนพระคุณมารดา และบิดา มองโลกด้วยใจเป็นกลาง ระลึกเสมอว่าเรายังด้อยปัญญาหากยังไม่ได้ปัญญา


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 30 พ.ค. 2010, 11:53 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับ 19
สมาชิกระดับ 19
ลงทะเบียนเมื่อ: 13 ก.พ. 2010, 16:34
โพสต์: 1050

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


สงสารนกพิราบตัวนั้น จัง...ทำไมจึงบินหนีไม่ได้นะ....เป็นกรรมของเขารึเปล่า??
แต่ถึงบินหนีครั้งนี้ไปได้...ครั้งหน้าก็ไม่รอดอยู่ดี

หนีไม่พ้นจริงๆ

เจริญในธรรม :b8:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 05 มิ.ย. 2010, 10:37 
 
ออฟไลน์
สมาชิกใหม่
สมาชิกใหม่
ลงทะเบียนเมื่อ: 13 ม.ค. 2010, 11:23
โพสต์: 3


 ข้อมูลส่วนตัว


วันนี้สำคัญที่สุด
อยู่กับวันนี้ให้ได้ อยู่กับวันนี้ให้เป็น
เมื่อวานนี้ คือภพเก่า
พรุ่งนี้คือ ภพใหม่
วันนี้ ขณะนี้ คือปัจจุบัน
ไม่มีสิ่งใดยั่งยืนจีรัง
อยู่กับลมหายใจให้ดี
วันนี้ดีที่สุด


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 05 มิ.ย. 2010, 10:59 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 13 ม.ค. 2010, 13:41
โพสต์: 57

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ครับผม ขอขอบคุณทุกท่านครับ
เหตุการณ์นี้เป็นเหตุการณ์จริงครับที่กระผมประสบมาด้วยตนเอง
ผมจึงได้นำมาใช้เป็นหลัก เจริญวิปัสสนามรณานุสสติปัฏฐาน
เมื่อกระผมนึกถึงครั้งใด ผมเห็นสายตาวิงวอน
อ้อนวอน ขอความช่วยเหลือ จนได้ยินเป็นเสียงร้องขอควมช่วยเหลือ
ผมอยากช่วยเหลือเขา ต้องการช่วยเหลือเขาจริงๆ
แต่เกินสุดความสามารถจริงๆครับ
อนิจจา...หนีไม่ได้ หนีไม่พ้นจริงๆครับ

และหลังจากนั้นประมาณสองสัปดาห์ต่อมา
ผมได้เจอกับเหตุการณ์อีกเหตุการณ์หนึ่ง
ซึ่งเกิดขึ้นกับผมจริงๆ และหัวข้อต่อไปผมขอตั้งชื่อหัวข้อว่า

แมวเก้าชีวิต
ผมหวังเป็นอย่างยิ่งว่า"หนีไม่พ้น" นี้จะพึงเป็นประโยชน์ธรรมแด่เหล่ากัลญาณมิตรทุกท่าน


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 05 มิ.ย. 2010, 13:47 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับ 19
สมาชิกระดับ 19
ลงทะเบียนเมื่อ: 25 ก.ค. 2006, 06:25
โพสต์: 2058


 ข้อมูลส่วนตัว


“ไปไม่กลับ” ทุกข์ตรม พาขมขื่น
“หลับไม่ตื่น” แน่ไซร้ ทั้งชายหญิง
“ฟื้นไม่มี” ทุกรูปนาม คือความจริง
“หนีไม่พ้น” แน่ยิ่ง สัจธรรม

ๆลๆ

ธรรมที่ เหนือตายเกิด ช่างเฉิดฉัน
ธรรมเอกนั้น วัฏฏะจบ สงบนิ่ง
ธรรมวิสุทธิ์ หลุดพ้นไป ไม่ประวิง
ธรรมอันยิ่ง...นิพพาน...ตระการธรรม


แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 7 โพสต์ ] 

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

่กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 1 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร