ดีคับ ผมเปงคนกทม.มาแต่เกิด มีชีวิตอยู่มาในกทม.ก็ 26 ปีแล้วคับ แต่ผมโค ตรเบื่อเลย ผมอยากมีที่อยู่ต่างจังหวัดกับเขาบ้างคับ และเบื่อที่ 2 คือตัวผมเองคับ จริงแล้วผมเปงคนสนุกร้าเริง แต่ผมก็ยังเบื่อตัวเองอยู่ดี ฝันที่ผมมี ผมดันทำมันเกินฝันหรือเลยจุดที่ตัวเองตั้งเป้าไว้ พอผมทำตามฝันได้แล้ว ผมก็เลยเบื่อ เพราะผมดันทำเลยจุดที่ตั้งไว้ ชีวิตนี้เลยไม่มีอะไรหน้าตื่นเต่นสำหรับผมอีกเลย แฟนก็เคยมีมาแล้ว (ตอนนี้ไม่มีแล้วคับ) บ้านก็มีมาแล้ว รถก็มีแล้ว ผมเลยไม่รู้ว่าจะเอาอะไรอีก คือผมอยากจะถามทุกท่านว่า ตาย เป็นคำตอบสุดท้ายหรือปล่าวคับ คือแบบว่าเบื่อชีวิตตัวเองมากคับ ไม่รู้ว่าจะอยู่ไปทำไมและจะเกิดมาทำไม ฮืม ฝากตัวด้วยนะคับ

จริงจริงแล้วคุณก็ทำทุกอย่างได้เกือบหมดแล้วในโลกนี้ เงิน ท่องเที่ยว ความสุข และความทุกข์
แล้วก็มาถึงคำถามยอดฮิต ว่าตายเป็นคำตอบสุดท้ายหรือปล่าว?
ถ้าผมจะตอบก็ตอบตามความเห็นที่อยู่ใต้ร่มเงาของพระพุทธเจ้าว่า
ให้พิจารณาว่า ก่อนจะตายต้องเป็นอะไรก่อน คือ อยู่ในท้องแม่ เป็นเด็ก เป็นหนุ่ม เป็นคนแก่ ป่วยน้อย ป่วยมาก ล้มป่วย มีสุข มีทุกข์ นี้คือขั้นตอนก่อนเราจะตาย ทีนี้เราก็ต้องพิจารณาว่าหลังตายแล้วจะไปไหน ไปอย่างไร ไปดีไหมหรือไปแล้วไม่ดี ปัญญาเป็นเครื่องช่วยครับ

เบื่อมากๆบวชเลยสิครับ เอาให้มันเจ๋งเป้งในธรรมของพระพุทธไปเลย เอาให้ได้ถึงปฏิสัมภิทัปปัตโตนู่นเลย แล้วไปถามหมาแมวแมลงสาบดูว่า เฮ๊ยๆพวกเอ็งเคยเบื่อเคยอยากตายบ้างไหม เผื่อหมาแมวแมลงสาบจะช่วยตอบว่า ฉันเคยเบื่อแต่ไม่คิดอยากตาย

สวัดดีคับคุณ คือพ่อแม่ผมนั้น ท่านแยกทางกันตั้งแต่ผมอายุ7เดือนเท่านั้น และพ่อผมก็เอาผมไปฝากเขาเลี้ยงที่โนนที่นี้บ้าง และอีกอย่างท่านทั้งสองก็ต่างมีครอบครัวใหม่หมด ผลลับคือผมไม่เคยได้อยู่กับพ่อแม่ของผมเลยคับ

ตาย....ถือเป็นที่สุดของภพนี้ ชาตินี้ แต่ด้วยอุปปาทานก็จะนำให้ท่านไปเกิดใน ภพใหม่ ชาติใหม่

แนะนำให้ท่านลองทำประโยชน์ให้ผู้อื่นดูบ้างซิครับ...จากที่อ่านเรื่องราวชีวิตของท่านที่ท่านเล่ามา ท่านคงจะเป็นคนที่มีความสามารถ และความเพียรสูง ท่านน่าจะทำประโยชน์ให้กับสังคมส่วนรวมได้มากมายครับ

ในขณะที่อ่านอยู่เกิดระลึกถึงสิ่งที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสสอนไว้ว่า "จงทำประโยชน์ตน และประโยชน์ท่านให้ถึงพร้อมโดยมิได้ประมาท"

ด้วยสภาวะจิตที่ท่านเป็นอยู่(เบื่อ หน่าย)เป็นปัจจัยที่เหมาะสมมากที่จะทำประโยชน์ตน และประโยชน์ท่านให้ถึงพร้อม.....

โดยปกติแล้วประโยชน์ตน กับประโยชน์ท่านมักไปด้วยกันไม่ได้ เพราะทั้งตนและท่านยังยึดมั่นถือมั่นในสิ่งเดียวกัน(อัตตา)

ตายไม่ใช่คำตอบสุดท้าย หากยังไม่บรรลุธรรมขั้นสูงคุณก็ต้องกลับมาเวียนว่ายตายเกิดอีก ตามเหตุปัจจัย ถ้าฆ่าตัวตายก็ต้อง ฆ่าตัวตายไปอีกหลายร้อยชาติเป็นอย่างน้อยเลยทีเดียวตามเหตุปัจจัย


ชอบวง pod hard core จาก usa หรือ

คนที่จะปลง ในโลกนี้มีสองพวก

พวกแรก ปลงเพราะมีความทุกข์มาก จนปลง
เช่นลำบากยากแค้นจนไม่เห็นอนาคตฝั่งฝันอะไรทั้งสิ้น ลำบากจนปลง
คือตัดใจที่อยากได้ความสุขไปเลย แล้วก็ปลงกับความทุกข์ที่ได้รับ
เช่นพระพุทธเจ้าตอนบำเพ็ญการทรมานร่างกายอยู่จนสุดๆ
ทรมานจนไม่รู้ว่ามันจะสิ้นสุดที่ตรงไหน ไม่เห็นฝั่งฝันอะไรปลายทางอะไรเลย
ท่านจึงปลง


ส่วนอีกพวก คือพวกปลงเพราะความสุขมาก
อยากได้อะไรได้ อยากมีอะไรก็มี อยากกินอะไรก้ได้กิน
คิดสิ่งใดได้ดังหวังทุกอย่าง จนมันเบื่อ มันปลง เบื่อความสุข
ก็เลยปลงความสุข เช่นพระพุทธเจ้าตอนที่ทรงเป้นเจ้าชาย แล้วมีทุกสิ่งทุกอย่าง
แต่สุดท้ายพระองค์ก็เบื่อความสุข



อย่าลืมว่าความเบื่อ ก็ไม่เที่ยว
พระองค์ผ่านเหตุการณ์ทั้งสองมาแล้ว แต่ก็ไม่พ้นทุกข์
ไม่เห้นฝั่งฝันอะไร

ต่อเมื่อทรงเจริญสติปัฏฐาน จึงทรงพบว่ามันมี ทางที่สาม
ทางตรงกลาง ที่เรียกว่าสายกลาง


คุณเบื่อเพราะมีความสุขก็ดีแล้ว ถือว่ามีบุญ
เบื่อแล้วจะได้หันมาสนใจทางสายเอก สายตรง สู่นิพพาน

แต่บางคนไม่เบื่อ ยิ่งมียิ่งหิว
คุนเห้นเจ้าจอง vergin atlantic ไหมล่ะ รายนั้นเขาก้มีทุกอย่าง
แต่เขาไม่หยุด ความหิวของเขามันยิ่งพัฒนาการซับซ้อนออกไปไม่จบไม่สิ้น
ปีนเขาเอเวอร์เรสได้แล้ว เขาก็บิน
พอบินได้แล้วก้อยากบินออกนอกอวกาศ
เด๊่ยวออกนอกอวกาศได้แล้วก็คงจะอยากไปดวงจันทร์
ไม่ใช่ว่าเขาเลวหรือไม่ดีอะไรนะ ผมกำลังพูดถึงความไม่รู้ตัวของเขา
กล่าวคือการแสวงหาความสุขจากภายนอก คิดว่าสิ่งนี้สิ่นนั้นจะให้ความสุข
ำอได้มาครองแล้ว ก็พบว่าตัวเองเบื่อ
เบื่ิอแล้วก้ต้องหาความท้าทายใหม่
ว่าทำอย่างนี้แล้วจะมีความสุข ต้องอย่างนั้นถึงจะมีความสุข
ต้องทำอะไรที่ชาวบ้านทำไม่ได้ จึงจะรู้สึกว่าเรามีความสุข เราเหนือคนอื่น
เป้นความสุขที่มาจากการเปรียบเทียบ ว่าเราเหนือกว่า เราจึงมีความสุข

แล้วเพราะทิฐิอย่างนี้ ก็ค่อนข้างยากที่เขาจะหันมาสนใจการภาวนา
การมีความสุขจากการพึ่งตนเอง สุขจากการไม่มีภาระ สุขจากใจที่เป็นอิสระ

คุณโชคดีแล้ว ที่เบื่อ

...ดีหรือชั่วอยู่ที่ตัวผู้กระทำ...พ่อแม่แบ่งปันชีวิตคือเลือดเนื้อให้เราครบ32ประการนั้นยิ่งใหญ่เกินพอ...
...นับจากวันนี้ไปชีวิตเป็นของเรา...จะสุขหรือทุกข์อยู่ที่ตัวเราสร้าง...สร้างความรู้สึกเบื่อก็ทุกข์อ่ะนะ...
...ต้องเริ่มเปลี่ยนความคิดให้ตัวเอง...เพราะเราเปลี่ยนความเป็นอยู่ไม่ได้...แต่เปลี่ยนความคิดได้ค่ะ...
...เปลี่ยนความเบื่อให้ค่อยๆยอมรับความจริง...ถึงเบื่อยังไงก็ยังต้องทนต่อไป...โดยกำจัดความเบื่อ...

...เริ่มจากคิดดี พูดดี ทำดี ความรู้สึกเบื่อเป็นการสะสมความคิดไม่ดี...พอมากเข้าก็ทำลายความสุข...
...ความเบื่อเป็นความคิดที่เป็นอกุศล...เราต้องทำชีวิตให้คิดในทางที่เป็นกุศลเพื่อปิดทางไปอบายค่ะ...
...ศึกษาข้อคิดต่างๆ วิธีปฏิบัติธรรมในลานแห่งนี้...ก็ได้ศึกษารูปแบบชีวิตของผู้สร้างสุขดับทุกข์ค่ะ...
...เลือกทำในสิ่งที่เหมาะกับชีวิตเรา...ไม่ทุกข์ร้อนใจตนเองและไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อนในภายหลังค่ะ...