แสวงหาอะไรได้ ในชีวิตหนึ่ง
ได้รู้ซึ้งคุณค่า ดินฟ้ามหาศาล
เมตตากรุณาสถิตย์ ในจิตวิญญาณ
เพื่อสืบสานธารทิพย์ แท้แด่แดนดิน

ความตายเป็นสัจจธรรม
ไม่มีใครเลี่ยงหลีกพ้นได้อย่างแน่นอน
ทุกคนต้องเผชิญหน้ากับมันไม่วันใดก็วันหนึ่ง
การยอมรับความจริงด้วยความกล้าหาญ
และมีสติที่มั่นคง ปลงต่อสังขารอันเป็นไป
มีใจยึดมั่นอยู่กับสิ่งที่ดีงาม
สงบ..สงบด้วยตัวของตัวเอง

หลับตาอยากลาโลก
หยุดโศกหยุดใจไขว่คว้าที่สับสน
จบสิ้นความหวังในโลกอันมืดมน
อยากหลุดพ้น…อยากหลุดพ้น
พ้นทุกข์ทรมาน

ณ เวลาหนึ่ง
ความรู้สึกหมดอาลัยตายอยาก
จะเกิดขึ้นกับผู้ป่วยแทบทุกคน
เพราะมันเจ็บ มันปวด มันทุกข์ทรมาน
มาเป็นเวลายาวนานเหลือทนแล้ว
ที่สุดคืออยากตายให้มันพ้นไปซะที
หมดสิ้นแล้วความอดทน.

ถึงเวลาอวสานแห่งชีวิต
โดยที่ไม่อาจเข้าใจในสัจจธรรมของชีวิต
นับเป็นเรื่องน่าเสียดายยิ่งนัก
มีผู้คนมากมายฝากชีวิตไว้กับโชคชะตา
ให้โชคชะตารักษาชีวิตและโอกาสของตนเองเอาไว้
โอกาสบางอย่างเสียไปยังเริ่มใหม่ได้
แต่บางอย่างไม่มีโอกาสที่จะเริ่มใหม่ได้
บางคนอาจจะคิดได้ตอนใกล้ตาย
แต่ถึงคิดได้ก็ไม่มีใครให้โอกาสได้อีก.

การเป็นผู้ให้ทำให้ใจเป็นสุขได้
ยิ่งหากการให้ของเราช่วยทำให้ผู้อื่นพ้นจากทุกข์
ไม่เพียงแต่รู้สึกว่าเป็นสุข
เราจะรู้สึกถึงความมีคุณค่าในตัวเองด้วย
สักครั้งหนึ่งในชีวิต
ขอเชิญชวนทุกท่านร่วมกันเป็นผู้ให้
ให้แก่คนที่รอคอยความหวังจากการให้ของท่าน.

เมตตาและมนุษยธรรมไม่มีกำแพงขวางกั้น
แม้เราจะไม่ใช่ญาติพี่น้อง ไม่ใช่เพื่อน และไม่เคย
รู้จักกันมาก่อนก็ตาม แต่โดยอาศัย
ความรู้สึกในความทุกข์ที่เรามิอยู่ร่วมกัน
เมื่อเราคนใดคนหนึ่งจากไป คนที่ยังมีชีวิต
เหลืออยู่ก็ควรจะดูแลรักษาไว้.

ความดีจะยังคงหลงเหลือไว้บนโลก

และติดตามเราไปได้


กรรมชั่วก็เฉกเช่นเดียวกัน

อนุโมทนาครับ

แสวงหาอะไรได้ ในชีวิตหนึ่ง

ชีวิตนี้ที่เลือกได้เป็นของขวัญ
ปัจจุบันทำได้ความดีไม่มีสอง
ปฏิบัติธรรมถูกต้องตามครรลอง
สู่สุคติตามหวังได้ดั่งใจปอง:b27:
อนุโมทนามิ

จะรู้ หรือไม่รู้ จะแสวงหา หรือไม่แสวงหา ก็มีอยู่แล้ว ความที่ทุกธรรมชาติ ดับ วาง ว่างของเขาเองเนืองนิจ ความที่ทุกธรรมชาติ มีความเป็นทุกข์ขัง อนิจจัง อนัตตาตลอด

เกิดมากำมือหวังกอบโกย หมดลมแล้วแบมือกันหมด
อนุโมทนาครับ

ยามมาก็ไม่มีอะไรติดตัวมา ยามไปก็ไม่มีอะไรติดตัวไปเหมือนกัน

สาธุ สาธุ สาธุค่ะ...คุณวรานนท์

เจริญยิ่งๆขึ้นไปทั้งในทางธรรมและในทางโลกนะคะ

ธรรมะสวัสดีค่ะ

การอวยพรที่ก่อเกิดประโยชน์จริงๆ ไม่ใช่ว่าจะเป็นการชี้นำ แนะนำ สนองตัณหา อุปทานกันเฉยๆ
ถ้าอวยพรให้มีความเจริญ เช่นเจริญในวัย จะมักพากันกล่าวว่าขอให้มี สุขภาพแข็ง อายุยืนๆ เป็นต้น
แต่ความเป็นจริง มีเกิด แก่ เจ็บ ตาย มีความตายเป็นที่สุด แม้จะบอกกล่าว เล่าอวยพร 100ที 1000ทีก็หนีไม่พ้นอันว่าความตายนี้ ฉะนั้นหากจะกล่าวที่เป็นประโยชน์ ก็ควรชี้ ความเที่ยง ไม่ควรไปติดยึด ในรูป ที่เรียกว่า ร่างกายนี้ มีเจริญ ย่อมมีเสื่อมตลอดเป็นของคู่กัน อนิจจังๆ