นี่เป็นเรื่องจริงของผม ครั้งหนึ่งเมื่อยังเป็นเด็ก10ขวบได้ ปี 2502 ความเจริญไม่เหมือนเดี๋ยวนี้ บ้านผมอยู่โรงพักสระบุรี ลักษณะเป็นเรือนแถวยาวกั้นเป็นห้องแต่ละหลัง ใต้ถุนสูงประมาณเมตรเศษ วันหนึ่งประมาณตีสามผมตื่นมาเพื่อออกไปขายใบตรวจหวย เดินออกมาที่หน้าชานบ้านจะตักน้ำล้างหน้า เงยหน้าขึ้นจะเอาน้ำล้างหน้า พลันสายตาไปเห็นร่างหนึ่งนุ่งห่มผ้าขาวยาวตลอดตัว นั่งอยู่บนคบต้นมะยมเยื้องไปทางขวามือ ห่างกันประมาณ 4-5 เมตร ร่างนั้นได้ยินเสียงน้ำที่ผมตักดังจ๊อก ก็หันใบหน้ามาทางผม หน้าเขาดำ บนศีรษะคลุมด้วยผ้าขาวชิ้นเดียวกัน พอสายตาเราประสานกันต่างคนเผ่น ความรู้สึกผมน่าจะเป็นเปรต เพราะแค่กระเถิบนิดเดียวเท้าถึงพื้น แล้ววิ่งเข้าใต้ถุนบ้านที่อยู่ติดกันกับผม ใต้ถุนบ้านผมกับคนข้างบ้านมีเสาตกน้ำมันหนึ่งต้น ติดผ้าแพรเจ็ดสีด้วย เปรตนั้นไม่เจตนามาหลอกผม เพียงแต่นั่งทอดหุ่ย เชื่อหรือไม่ว่า บรรยายกาศที่ได้เห็นเปรตวันนั้น มันตรงกับหนังสือเรื่องโอปาติกะของพ.ต.อ.ชลอ อุทกภาชน์ เขียนไว้ว่าการเกิดของโอปาติกะ ต้อง เงียบสงัด ไม่มีเสียงหริ่งเรไร แม้เสียงลมไหวก็ไม่มี ผมอยู่ในภวังค์อย่างนั้นทั้งที่มีสติจริงๆ ปกติไม่กลัวผี ผมอยากรู้ว่า การเห็นเปรตครั้งนี้ มันเป็นบาปหรือบุญของผม ใครรู้ช่วยตอบที......(ไม่ต้องตั้งข้อสงสัยผมในทางอื่นว่าเห็นจริงหรือไม่ ขอยืนยันว่าได้เห็นเป็นความจริง)

ผมเจอมาบ่อย จนเบื่อจะเจอ
แต่โดยมากจะเป็นเทวดา และโอปาติกะธรรมดาๆ


อ้าว.........กำลังขี้คุยนี่หว่า

เคยเห็นแต่ ผี ขี้ โลภ ขี้โกรธ ขึ้หลงในตัวเองนะครับ

ผีข้างนอกยังไม่เคยเห็นจะ ๆ ซะที

วาสนาไง มีวาสนาต่อกันจึงได้พบกัน(อันนี้ในมุมของปุถุชน)

ขอขอบคุณทุกท่านที่มาตอบ เรื่องของผมที่ประสบมายังไม่จบแค่นั้น เมื่อวันที่ 9 ก.ย.2551เวลาประมาณ 19.00น.เศษ ก่อนถึงวันเปรตพลี ที่บ้านลำปาง ผมและภรรยาจะไปงานศพลูกพี่ลูกน้องภรรยา(เป็นผู้ชาย) วันนั้นคลื้มฟ้าคลื้มฝน ฝนตกพร่ำๆเล็กน้อย ขณะที่จะเปิดประตูเหล็ก(ลูกกรงโปร่ง ) ได้ยินเสียงผู้หญิง(พูดภาษาไทยไม่ใช่คำเมือง) ถามว่า "จะไปไหนกัน" ผมไม่ตอบเพราะยังไม่เห็นตัวคนถาม จึงรีบเปิดประตูออกไปนอกบ้าน มองหาคนตามเสียงที่พูดนั้น ปรากฏว่าไม่มีผู้ใดเลย จึงหันกลับมาถามภรรยาที่เดินตามมาว่า"ได้ยินเสียงอะไรหรือไม่"ภรรยาตอบเหมือนกับเสียงที่ผมได้ยิน แล้วเราก็มองน่ากันอย่างฉงน ระหว่างทางเราไม่พูดถึงเรื่องที่ได้ยินอะไรกันเลย หลังจากกลับงานสวดอภิธรรมงานศพทุกอย่างเป็นปกติ วันเปรตพลีก็ไปทำบุญอุทิศส่วนบุญให้แก่ญาติสรรพสัตว์ทั้งปวง สหธรรมมิกชนทุกท่าน ถ้าคุณเป็นผมคุณจะคิดว่าอย่างไร การที่เอามาโพสต์ไม่ใช่จะมาอวดอุตริธรรม แต่จะยืนยันเรื่องนี้ว่าเป็นเรื่องจริง ใจหนึ่งคิดจะปฏิบัติธรรมเพื่อสอบหาความจริง อีกใจหนึ่งคิดตามพระพุทธเจ้าว่า รูปและเสียงแห่งโอปปาติกะที่พบนั้น ไม่ใช่ทางที่พ้นทุกข์ ทุกวันนี้ผมจึงมองหาสรณธรรมในตนเองด้วยตนเองทั้งอายตนภายในภายนอกเพื่ออริยสัจจ์ในพุทธองค์ และยืนยันว่า ผีหรือโอปปาติกะนะมีจริง และยังมองด้วยเหตุปัจจัยออกไปอีกว่าเมื่อสิ่งนี้มี นรกและสวรรค์ย่อมมีจริง และยังเชื่อต่อไปอีกว่า มันจะเป็นบุญหรือบาปอย่าไปคิด เพียงแต่สิ่งที่เห็นได้รู้นั้น เป็นคติแห่งเราจะเดินทางไปสู่กุศลผลบุญดีให้มากที่สุด ยอมรับจริงๆว่า ธรรมะในพระองค์เป็นอริยสัจจะ ไม่มีผู้ใดรู้หรือพูดความจริงได้ดีกว่าพระพุทธเจ้า ขออนุโมทนา และขอเพื่อนธรรมทั้งหลายมีสิ่งใดจะบอกให้รู้บ้างก็จะเป็นบุญกุศลแก่ผมและแก่ท่านในธรรมทานนั้น สวัสดี

แล้วสรุปคุณบัวศกล เคยเจอผี จริงๆ หรือเปล่า เผื่อมีประสบการณ์
เล่าสู่กันฟังบ้างซิคะ
ไหนๆขี้คุยแล้ว โม้....ๆบ้างก็ได้นะคะ
เพราะคุณมีอะไรมาเล่าบ่อยๆ น่ะค่ะ อย่าถือสานะ เราอาจจะมากด้วยวัย
แต่ความรู้เท่าห่างอึ่งเองค่ะ ขอเป็นผู้อ่านตลอดไปดีกว่า

หัวข้อนี้น่ากลัวง่ะ แต่อยากอ่าน...มีคำถามข้อหนึ่งอ่านแล้วสงสัยค่ะ "นั่งทอดหุ่ย" มันเป็นยังไงคะ...เพิ่งเคยได้ยินง่ะ...

...นู๋เอเองจ้า

ธัมโม หะเว รักขะติ ธัมมะจาริง
ธรรมะย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม

เรามาพูดกันในเรื่องจริยธรรมกันดีกว่า
เราควรมีความคิดความเห็นที่เป็นสัมมาทิฐิ
นั่นแหละ ที่ทรัพย์สมบัติอันเลิศอยู่ที่นั่น
เป็นความรู้ที่เป็นสติปัญญา
รู้เรื่องความจริงของธรรมชาติ รู้เรื่องธรรมชาติอันแท้จริง ไม่งมงายเป็นไสยศาสตร์
ไม่มีปัญหาเรื่องผีๆ สางๆ เรื่องกลัวผี เรื่องอะไรเหล่านี้ ซึ่งเป็นความเชื่อที่ขาดเหตุผล
จิตมันนึกคิดได้เองโดยไม่ต้องมีอัตตา
โดยไม่ต้องมีอะไร ไม่ต้องมีผีสาง ไม่ต้องมีเทวดาอะไรที่ไหนมาช่วย
ร่างกายระบบประสาทมันรู้สึกอะไรได้เอง
ไม่ต้องมีผีมีอะไรมาช่วยทำความรู้สึก
ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ มันมีระบบประสาทที่มันรู้สึกอย่างนั้นๆได้เอง ไม่ต้องมีอัตตา

อะไรเป็นไสยศาสตร์ อะไรเป็นพุทธศาสตร์ นี้สำคัญมาก
เราควรเข้าใจต่อสิ่งที่เรียกว่า จิต กัน
เรื่องทางไสยศาสตร์มันเกิดขึ้นอย่างนี้ ขอให้ระวังให้ดี
ควรรู้ว่ากายและจิตเป็นสิ่งที่เปลี่ยนแปลงได้
พุทธศาสนิกชน ไม่ควรถือมงคลตื่นข่าว
เชื่อกรรม ไม่เชื่อมงคล มุ่งหวังผลจากการกระทำมิใช่จากโชคลาง
หรือสิ่งที่ตื่นกันไปว่าขลังศักดิ์สิทธิ์ เราควรมีศรัทธา เชื่อมีเหตุผล

สัตว์ทั้งหลายเป็นเพื่อนร่วมทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น
คนเราเกิดมามือเปล่าตัวเปล่า ตายไปเป็นผีก็มือเปล่าไม่ได้เอาอะไรไป
เราควรจะเกิดมาเพื่อเสริม เพื่อเติม เพื่อแต่ง ให้สังคมงดงาม

ขอกราบอนุโมทนาบุญ สาธุ.............

ทอดหุ่ย ADV. indolently
def:[อาการที่นอนหรือเดินปล่อยอารมณ์ตามสบายโดยไม่มีวิตกกังวลอะไร]
sample:[เขานอนทอดหุ่ยอยู่ที่บ้านในวันหยุด]


[th/137415/th-en/dictionary/m5r9-3950c8f46]

เจอครับ แรกๆก็เห็นแบบไม่ตั้งใจเหมือนกันนะ แต่เดี๋ยวนี้ก็พอจะคุมได้บ้างแล้ว คืออยากเห็นก็เห็นได้ ไม่อยากเห็นก็ได้(กรุณาใช้วิจารณญาณในการรับข้อมูลด้วยนะจ๊ะ)

กระทู้นี้ติดเรตเอ็กซ์นะคะเนี่ย

Xciting!!!!!!

To be continue.....

จะติดตามตอนต่อไปค่ะ

สังเกตว่าทุกคนจะเจอตอนที่อายุยังละอ่อนอยู่นะคะ

จะเจอแต่ผีบ้านผีเรือนน่ะค่ะ ไม่มีอะไรตื่นเต้น

เหมือนจะมาอยู่ดูแล เป็นเพื่อนกัน คลายเหงา ประมาณนั้น

ตอนนั้นก็ไม่ได้รู้สึกตกใจหรือกลัวนะคะ

แค่เขามาให้เห็นเฉยๆ ไม่ได้แสดงอภินิหาริย์

สวัสดีครับ คุณO.wan บัวศกลขออนุญาติไม่โม้ต่อตามคำแนะนำของคุณนะครับ

เพราะ กลัวจะไม่งาม และจะเป็นการล้วงควักตับไตไส้พุงออกมาประจาน
อย่างผู้ประมาท และผู้ประหลาด

ใครจะรู้ได้เล่าว่า อาจมีบัณฑิต และเด็กน้อยกำลังจ้องจับตามองอยู่
การกล่าวอะไรออกไปโดยไม่ยั้งคิดอาจทำให้เด็กเคลิบเคลิ้ม และบัณฑิตก็ตำหนิติเตียนได้

ด้วยเพราะเหตุดังนี้ บัวศกลว่า หากคุณO.wan อยากรู้เรื่องการเห็นคุณผี
ลองหาหนังผีมาดู คงจะง่ายกว่านะครับ

ขอบคุณค่ะที่แนะนำ ตอนนี้ที่บ้านเรามีหนังผี เรื่อง ห้าแพร่งค่ะคุณtaktay
เข้าโรงเมื่อวานนี้ วันที่ 9 เดือน 9 ปี 2009 ดูโฆษณาน่ะค่ะ ว่าจะชวนลูกไปดูค่ะ