จะทำอย่างไรดีค่ะหากเราอยากให้คนข้างๆเรา
หันมาสนใจธรรมมากขึ้น

ทำตัวเราก่อนซิจ๊ะ.....

ทำตัวเราให้ดีก่อน....มีธรรมะก่อน...

เมื่อคนรอบข้างเขาเห็นเราสดใส ไม่ทุกข์....เพราะมีธรรมะ....

เราไม่ต้องป่าวประกาศชักชวน....เดี๊ยวเขามาเอง...

ฉันเปล่าชวนนะ.....เขามาเอง.....

ใช่แล้วคะ เห็นด้วยคะ

เมื่อทำจริยาของตนดีแล้ว คนรอบข้างก็จะดีตามเองคะ

ลิงค์เรื่องภริยานายพรานกุกกุฎมิตร ที่นำมาให้อ่านนั้น เพื่อที่จะจรรโลงจิต จขกท. ว่า ถึงคนข้างๆ จะยังไม่สนใจธรรม ก็ไม่เป็นไรหรอก ถ้าวิบากแห่งกุศลให้ผลเมื่อไหร่ ก็เป็นเวลาของเค้าเอง สำคัญคือ จิตของท่านก็ให้หนักแน่นไม่คลอนแคลน ในพระธรรม บางทีเพราะการปฏิบัติตนของท่านอาจจะทำให้คนข้างตัว เห็นชอบขึ้นมาก็ได้นะครับ



พวกภิกษุสนทนากันว่า "ได้ยินว่า ภริยาของนายพรานกุกกุฏมิตร บรรลุโสดาปัตติผลในกาลที่ยังเป็นเด็กหญิงนั่นแล แล้วไปสู่เรือนของนายพรานนั้น ได้บุตร ๗ คน, นางอันสามีสั่งตลอดกาลเท่านี้ว่า ‘หล่อนจงนำธนูมา นำลูกศรมา นำหอกมา นำหลาวมา นำข่ายมา’ ได้ให้สิ่งเหล่านั้นแล้ว นายพรานนั้นถือเครื่องประหารที่นางให้ไปทำปาณาติบาต แม้พระโสดาบันทั้งหลายยังทำปาณาติบาตอยู่หรือหนอ?"
พระศาสดาเสด็จมาแล้ว ตรัสถามว่า "ภิกษุทั้งหลาย บัดนี้ พวกเธอนั่งประชุมสนทนากันด้วยเรื่องอะไร ?" เมื่อภิกษุเหล่านั้นกราบทูลว่า "ด้วยเรื่องชื่อนี้"
ตรัสว่า "ภิกษุทั้งหลาย พระโสดาบันย่อมไม่ทำปาณาติบาต แต่นางได้ทำอย่างนั้น ด้วยคิดว่า ‘เราจักทำตามคำสามี’ จิตของนางไม่มีเลยว่า สามีนั้นจงถือเอาเครื่องประหารนี้ไปทำปาณาติบาต
จริงอยู่ เมื่อแผลในฝ่ามือไม่มี ยาพิษนั้นก็ไม่อาจจะให้โทษแก่ผู้ถือยาพิษได้ฉันใด ชื่อว่าบาปย่อมไม่มีแก่ผู้ไม่ทำบาป แม้นำเครื่องประหารทั้งหลาย มีธนูเป็นต้นออกให้ เพราะไม่มีอกุศลเจตนาฉันนั้นเหมือนกัน" ดังนี้แล้ว
เมื่อจะทรงสืบอนุสนธิแสดงธรรม จึงตรัสพระคาถานี้ว่า
๘. ปาณิมฺหิ เจ วโณ นาสฺส หเรยฺย ปาณินา วิสํ
นาพฺพณํ วิสมเนฺวติ นตฺถิ ปาปํ อกุพฺพโต.
ถ้าแผลไม่พึงมีในฝ่ามือไซร้, บุคคลพึงนำยาพิษไปด้วยฝ่ามือได้,
เพราะยาพิษย่อมไม่ซึมเข้าสู่ฝ่ามือที่ไม่มีแผล ฉันใด,
บาปย่อมไม่มีแก่ผู้ไม่ทำอยู่ ฉันนั้น.

การที่จะชักชวนใครมา สนใจธรรมะ

เราต้อง ทำตัว เราให้ดีก่อนค่ะ

อีกอย่างเรื่องอย่างนี้ต้องค่อยเป็นค่อยไป

เหมือน กับเพื่อนน้องนุ่นก็ไม่ชอบธรรมะ ค่ะ

ก็เลยเริ่มปฏิบัติกับตัวเองก่อน ถึงจะไปบอกเพื่อนว่า ธรรมะมันดียังงัย

^^

ขออนุโมทนาสาธุนะคร้า

เห็นด้วยกับคุณ thammathai ครับ

ถ้าเราทำเป็นตัวอย่างเสียแล้ว เค้าต้อง มองเราว่า เราำกำลังทำอะไร และทำไปเพื่ออะไร เมื่อเค้าถามเราเมื่อไหร่ แสดงว่า เค้าเริ่มแล้วล่ะครับ

เพราะฉะนั้นต้องศึกษาธรรมมะไว้เยอะ เวลาเค้าถามจะได้อธิบายให้ฟังได้ครับ

คุณ thammathai เปลีียนไป๋
เด๊่ยวนี้มีอาโนเนะด้วยเหรอ ว๊าววว