ไม่รู้ เป็นคำพูดสั้นๆ แต่ความหมายรู้สึกว่าจะครอบจักวาลเลยละ
ยกตัวอย่างมาให้ท่านทั้งหลายได้ช่วยกันต่อดูสัก 2 ข้อ นอกนั้นท่านลองเติมให้ด้วย
1. ไม่รู้ว่าเราเกิดวันไหน?
2. ไม่รู้ว่าจะตายวันไหน ?

ปล.ช่วยกันต่อว่าท่านไม่รู้เรื่องอะไรบ้าง แบบว่า ดูตัวไม่ออก บอกตัวไม่ได้ ใช้ตัวไม่เป็น เห็นตัวไม่ถูก สอนลูกหลานเลยไม่ได้เรื่องหรือไม่ ? เป็นต้น แล้วจะมาต่อให้ตอนหลัง

วันเกิดรู้ครับ วันตายก็อาจจะรู้ อย่างเช่นนักโทษประหาร เรื่องที่เราไม่รู้มีเยอะมาก ศึกษามาก อ่านมาก รู้สึกว่าตนเองรู้แล้ว พอผ่านไปๆ กลับรู้สึกว่ารู้น้อยมาก สัจจะในโลกนี้มีมากนับไม่ถ้วน ไอน์สไตลื เคยบอกว่า เรา รู้ยังไม่ถึง1ในพัน ของ หนึ่งเปอรืเซ้นตื ที่ธรรมชาติแสดงออกมาเลย เพราะฉะนั้น รู้เท่าจำเป็นพอดับทูกข์ได้ อย่างข่าวดาราคนไหนเป็นแฟนกับใคร ทะเลาะกับใคร มีหนังเรื่องอะไรบ้าง อย่าไปรู้เลยครับ

อัน"ไม่รู้"นั้น มีประโยชน์นัก

เมื่อ"รู้"ว่า"ไม่รู้" อย่างที่ว่า..ไม่รู้ตายเมื่อไร
ก็จะอยู่ในความไม่ประมาท-ทำให้เร่งสร้างบุญกันเพื่อเป็นทุนไปเกิดใหม่
ทำให้มั่นคงในศีล - เพื่อไปเกิดไม่ต่ำกว่าคน
ทำให้มั่นคงในการทำทาน - เพื่อไปเกิดเป็นผู้ไม่ขัดสน
ทำให้มั่นคงในการปฏิบัติกรรมฐาน - เพื่อไปเกิดเป็นผู้มีปัญญา หากชาตินี้ตั้งจิตอธิฐานดีแล้ว
เมื่อพบพระพุทธศาสนาอีกครั้ง ก็มีโอกาสที่เข้าถึงพระธรรมคำสอนได้ เพื่อการหลุดพ้นฯ

แต่...หาก"ไม่รู้" ว่า "ไม่รู้" ว่าจะตายเมื่อไร
ก็จะอยู่ในความประมาทร่ำไป เช่น...
.ประมาทในวัย - ว่าฉันยังไม่แก่ เดี๋ยวแก่แล้วค่อยสร้างบุญ
.ประมาทในกาล - ว่าฉันยังไม่ว่าง เดี๋ยวว่างแล้วค่อยสร้างบุญ.....เป็นต้น
ก็อาจสายไปหากรู้ไม่ทันกาล

...ชีวิตนี้สั้นนัก เกิดมาไม่กี่ปีก็ตายกันแล้ว เวลาที่จะสร้างบุญ กุศล จะมีซักกี่วันกัน
...ดั่งปัจฉิมวาจาของพระพุทธเจ้าว่า"ท่านทั้งหลาย จงอย่าเป็นผู้ประมาท"

ไม่รู้ว่ามาจากที่ใด
ไม่รู้ว่าจะจากไปที่ใด
ไม่รู้เป็นเวลานานสักเท่าใดแล้ว

เจ้าค่ะ

ชื่อของผม อ่านว่า โคโคราโด้ ครับ ถ้าอ่าน โคโคร่าโด้ นี่ชักจะไม่มีความเพราะของชื่อเหลืออยู่เลย เหมือน ชิคุนกุนย่า ถ้าอ่าน ชิคุนกุนยา นี่ก็ฟังแปลกๆ

เรียนจบสูงก็ใช่ว่าจะประสบความสำเร็จในชีวิตครับ อย่างญาติผู้ใหญ่ของผม จบชั้นประถมก้ไม่เรียนต่อ ปัจจุบันมีสวนยาง 600ร้อยไร่ เป็นที่พึ่งของญาติพี่น้อง

กราบนมัสการพระอาจารย์ขอรับ ขออนุญาตเพิ่มความไม่รู้ที่เกี่ยวข้องกับเรื่องที่ท่านตั้งไว้ดังนี้ครับ

ไม่รู้ว่าจะไปตาย"ที่ใหน" เช่นตายในวัดหรือตายในผับเป็นต้น

ไม่รู้ว่าจะไปตาย"อย่างไร" เช่นตายโหงหรือตายอหิวาห์ เป็นต้น

ส่วนที่สำคัญที่น่ากลัวคือ "ไม่รู้ทุกข์ เหตุเกิดทุกข์ ความดับทุกข์ และข้อปฏิบัติให้ถึงความดับทุกข์" จึงเลยยังมารวมกลุ่มกันในที่นี้ครับ แต่รวมกันไม่เกิน๑๐๐ปี ถ้าเว็บไม่ไปก็คนไปเพราะมรณะไม่รอ..ฮิฮิ...จริงใหมขอรับ ..

รักษาสุขภาพด้วยขอรับพระอาจารย์
ไม่รู้ว่า"หวัด 2009" จะมาเยี่ยมกันเมื่อไร...

ไม่รู้ว่าจะไปตาย"ที่ใหน" เช่นตายในวัดหรือตายในผับเป็นต้น
โดน...........มากๆๆๆๆๆ

3.แล้วจะรู้ไปทำไม
4.ทำไมไม่รู้ปัจจุบัน

นมัสการครับพระคุณเจ้า

รู้แต่ว่า.. มาคนเดียว... ก็ต้องไปคนเดียว... มันเป็นอนิจจัง


ไม่มีอะไรที่ติดตัวไปหลังความตาย นอกจากบุญกุศลเท่านั้น

สิ่งที่ไม่รู้มีมากมายจนไม่สามารถ คำนวน และหาที่สุดกับเรื่องที่ยังไม่รู้ได้
เพราะประโยคคำถาม สามารถเอาไปถามได้กับทุกสรรพสิ่ง โดยไม่จบสิ้น

เพราะเหตุดังนี้ พระพุทธองค์จึง สอนสั่งให้เรียนรู้เฉพาะบางเรื่อง
กำจัดความสงสัยเฉพาะบางเรื่องให้สิ้นไป

ซึ่งบางเรื่องนั้นก็คือ อริยสัจจ์4

กำจัดความไม่รู้ในอริสัจ4ให้สิ้นไป ด้วยการศึกษาอริยสัจจ์

และเมื่อรู้แจ้งอริยสัจจ์แล้ว มีวิชชาสมบูรณ์แล้ว อวิชชาสิ้นแล้ว
บุคคลผู้นั้นก็ยังมีเรื่องราวอีกมากมายที่ตนไม่รู้