เล่ม 40 หน้า 2 , 66

ก็ชนเหล่าใด เข้าไปผูกความโกรธนั้นว่า ผู้โน้นได้ด่าเรา ผู้โน้นได้ตีเรา ผู้โน้นได้ชนะเรา
ผู้โน้นได้ลักสิ่งของของเราแล้ว เวรของชนเหล่านั้นย่อมไม่ระงับได้

ส่วนชนเหล่าใด ไม่เข้าไปผูกความโกรธนั้นไว้ว่า ผู้โน้นได้ด่าเรา ผู้โน้นได้ตีเรา
ผู้โน้นได้ชนะเรา ผู้โน้นได้ลักสิ่งของของเราแล้ว เวรของชนเหล่านั้นย่อมระงับ

ในกาลไหนๆ เวรทั้งหลายในโลกนี้ ย่อมไม่ระงับด้วยเวรเลย
ก็แต่ย่อมระงับได้ด้วยความไม่มีเวร และธรรมนี้เป็นของเก่า.

บาทพระคาถาว่า เย จ ตํ นูปนยฺหติ ความว่า

ชนเหล่าใดไม่เข้าไปผูกความโกรธนั้น คือมีคำด่าเป็นต้นเป็นที่ตั้ง
ด้วยอำนาจแห่งการไม่ระลึกถึงและการไม่ทำไว้ในใจบ้าง ด้วยอำนาจการพิจารณาเห็นกรรมอย่างนี้ว่า

"ใครๆ ผู้หาโทษมิได้ แม้ท่าน (หมายถึงตัวเราเอง) คงจักด่าแล้วในภพก่อน คงจักประหารแล้ว(ในภพก่อน )
คงจักเบิกพยานโกงชนะแล้ว (ในภพก่อน) สิ่งของอะไรๆของใครๆท่านคงจักข่มแหงชิงเอาแล้ว(ในภพก่อน).
เพราะฉะนั้น ท่านแม้เป็นผู้ไม่มีโทษ (ในปัจจุบันนี้) จึงได้ผลที่ไม่น่าปรารถนา มีคำด่าเป็นต้น" ดังนี้บ้าง
เวรของชนเหล่านั้น แม้เกิดแล้วเพราะความประมาท ย่อมสงบได้ด้วยการไม่ผูกโกรธ
นี้ดุจไฟไม่มีเชื้อ เกิดขึ้นแล้วดับไปฉะนั้นแล.

คุณขงเบ้งคับ

หลวงปู่เทสก์ท่านก็อยากรู้เหมือนคุณนี่แหละ

ท่านว่า



ลองดูเต็มๆนะ
viewtopic.php?f=4&t=21462

พระท่านเคยเทศนาสั่งสอนอยู่เสมอว่า

เจ้ากรรมนายเวรนั้นไม่ใช่ใครที่ไหน หรือพระเจ้าองค์ใดที่จะมาดลบัดาลให้เราเป็นอย่างนั้นเป็นนี้ได้หรอก นอกจากกรรม 3 ในอดีตหรือในปัจจุบัน ที่เรากระทำขึ้นมาเอง ได้มาส่งผลให้เราอยู่ดีมีสุข หรือมีทุกข์ ในปัจจุบันนี้

กรรม 3 ที่ว่านี้ คือ กาย วาจา และใจ

หากเราคิดแต่สิ่งดี ๆ พูดแต่สิ่งดี ๆ มีสาระ การกระทำก็กระทำแต่กรรมดีสั่งสมแต่กรรมดี ผู้ที่เป็นเจ้ากรรมนายเวรของเรา คือ กรรมดีของเรา ก็จะนำพาเราให้ไปพบแต่คนดี ๆ พบแต่สิ่งดี ๆ ในชีวิต ชีวิตของเราจึงพบแต่ความสุข ความเย็นกายเย็นใจ ความเจริญในชีวิตและทรัพย์สิน แต่ทว่าหากใครเกิดมาไม่รู้จักรักษาศีลรักษาธรรม ได้แต่สั่งสมกรรมชั่วกรรมเลว ไม่รู้จักบาปบุญคุณโทษ เกิดมาได้แต่ก่อกรรมทำเข็ญ ทำให้พ่อแม่หรือผู้อื่น สัตว์อื่นได้รับความเดือดร้อน

เจ้ากรรมนายเวรของเขาคือ

ผลแห่งการกระทำชั่วของเขานั่นแหละ จะนำพาเขาไปทิศทางที่ต่ำที่เลว ชีวิตพบแต่ความเดือดเนื้อร้อนใจ ได้รับความทุกข์ทรมานทั้งกายและจิตใจ หรือบางทีทำเอาชีวิตถึงตายก็มี

ตลกจัง
ช่วยอธิบายได้ไหมว่า แล้วผมเป้นเจ้ากรรมนายเวรใคร? จะได้ไปเช็คบิล

ทำไมผมนึกไม่ออกมาผมไปแค้นใครไว้บ้างในชาติที่ผ่านๆมา
ผมอยากจะตามๆไปเอาคืนสักหน่อย คงจะมีเยอะ
แต่นึกยังไงก้นึกไม่ออกจริงๆ เลยไม่รู้จะไปเช็นบิลกับใคร เลย-อด-เป้นเจ้ากรรมนายเวร

มีแต่โมโหคุณนี่แหละ แต่มันก็กรรมของชาตินี้นะ ของเดือนกรกฏา 2552
ไม่ได้ชาตินี้ชาติโน้น

คุณพลศักดิ์เมื่อไหร่จะพ้นบ่วงกรรมเสียที เจ้ากรรมนายเวรเขาเป้นใครเหรอ

สาธุงับ ผมก็นับถือหลวงปู่เทศน์งับ

สาธุงับ

ผมขอยกข้อความจากหนังสือ "ลมหายใจสุดท้าย" ของพระมหางามพล กิตฺติโสภโณ มาให้ครับ

เจ้ากรรมนายเวรมีจริงไหม

..........มนุษย์ทั้งหลายเวียนว่ายอยู่ในสังสารวัฏ ย่อมต้องมีการกระทำ อันเป็นการล่วงเกินหรือกระทบกระทั่งผู้อื่นบ้าง ไม่มากก็น้อย ทั้งตั้งใจและไม่ได้ตั้งใจ

ดังนั้น จึงไม่แปลกที่จะมีความเชื่อ เรื่องเจ้ากรรมนายเวร อยู่ในบริบทของสังคมชาวพุทธ คำว่า
"เจ้ากรรมนายเวร" นี้ไม่มีในพระไตรปิฎก แต่เรื่องราวการจองเวรกันนั้น มีอยู่ในหลายแห่งด้วยกัน ดังปรากฎ เรื่องของหญิงผู้หนึ่งหอบลูกมาเพื่อขอความช่วยเหลือจากพระพุทธองค์ เพราะเหตุว่ามีนางยักษิณีตนหนึ่ง จะแย่งเอาบุตรีของตนไปกิน

พระพุทธองค์ได้ตรัสสอนทั้งสองฝ่าย โดยการเล่าเรื่องการจองเวรกันของทั้งสองฝ่าย ยังผลให้เกิดการเลิกการจองเวรกัน หันหน้ามาเป็นมิตรที่ดีต่อกัน

จุดเริ่มต้นของการจองเวรของทั้งคู่ เกิดขึ้นในอดีตกาลอันล่วงมานาน มีภรรยาหลวงของชายคนหนึ่งได้วางแผนทำร้ายอนุภรรยา โดยการทำให้แท้งลูกถึง ๓ ครั้ง ในครั้งสุดท้ายอนุภรรยาก็ได้แท้งลูกและเสียชีวิตด้วย

หล่อนเริ่มก่อการจองเวรกันขึ้น โดยฝ่ายอนุภรรยาซึ่งถูกอีกฝ่ายฆ่าตาย อาฆาตไว้ว่า ขอจองเวรในชาติหน้า จากนั้นอนุภรรยาก็ได้เกิดเป็นแมว แล้วไปทำร้ายอีกฝ่ายที่เกิดเป็นแม่ไก่พร้อมกับลูกไก่ จนถึงแก่ความตาย ทำให้แม่ไก่จองเวรต่อมา แล้วก็ผลัดกันทำร้าย โดยเกิดเป็นเสือกับกวาง แล้วจึงเกิดเป็นมนุษย์กับยักษิณีในชาตินี้เอง ตามลำดับ

เหตุการณ์ในลักษณะนี้แสดงให้เห็นว่า การสร้างเวรให้แก่กัน และการจองเวรกันนั้นย่อมจะไม่เป็นผลดีแก่ทั้งสองฝ่าย เพราะนอกจากจะสร้างความทุกข์ร้อนแก่ตนเองและผู้อื่นแล้ว ยังมีผลเสียหายไปถึงชาติต่อไปอีก หนทางที่ดีก็คือ การไม่มุ่งร้ายทำลายผู้ใด ด้วยทางกาย วาจา และใจ และรู้จักให้อภัยต่อผู้ที่กระทำการต่าง ๆ ล่วงเกินตน หรือหากมีการล่วงล้ำก้ำเกินเกิดขึ้นแล้ว ก็ควรจะต้องขออโหสิกรรมและให้อภัยแก่กันเสีย

การขออโหสิกรรมนั้น กระทำได้ทั้งในขณะที่อีกฝ่ายยังมีชีวิตอยู่ หรือจากไปแล้ว สามารถกระทำได้ทั้งต่อหน้าและลับหลัง แต่หากกระทำในขณะที่เขายังมีชีวิตอยู่ และเป็นการกระทำต่อหน้า ก็จะเป็นประโยชน์ทั้งสองฝ่าย..........


เจริญในธรรมครับ

ผมว่าท่านที่ตั้งกระทู้คงรู้แล้วละครับ กรรมเป็นของเราเอง ส่วนผลของกรรมที่เกิดขึ้นจำเป็นต้องมีเรื่องราวที่มีบุคคนเข้ามาร่วมด้วยเหมือนจะเป็นเจ้ากรรมนายเวรจริงๆนั้นแหละแต่ไม่ใช่เป็นเจ้ากรรมนายเวรหลอกครับ

สาธุงับ