เคยอ่านประวัติท่านพระสีวลี แล้วรู้สึก ประหลาดใจ และสะดุดใจ

จึงอยากจะถามท่านผู้รู้ว่า คิดยังไง

ในประวัติเล่าว่า มารดาของพระสีวลี ตั้งครรภ์ ยาวนานถึง
7 ปี 7 เดือน 7 วัน จึงได้คลอดท่านพระสีวลีออกมา

มารดาของท่าน ได้รับความทุกข์ทรมานมาก เพราะคลอดยาก
จนต้องให้สามีเดินทางไปขอพรจากพระพุทธเจ้า

ภายหลังจากที่พระพุทธองค์ ให้พรแล้ว สามีกลับมาถึงบ้าน
ก็ปรากฏว่า ท่านพระสีวลี คลอดออกมาแล้วโดยสะดวกและปลอดภัย

เหตุที่สงสัยคือ สงสัยว่า ทำไมมารดาท่านพระสีวลี
จึงต้องรอจนถึง 7 ปี แล้วค่อย ไปขอพรเพื่อให้ตนคลอดบุตรสะดวก

เพราะธรรมดาคนทั่วไป ถ้าตั้งท้องเกิน 9 เดือน ก็อยู่ไม่เป็นสุขแล้ว
ต้องร้อนใจกังวล ถึงความผิดปกติของตน ที่ไม่เหมือนชาวบ้าน
น่าจะไปขอพรให้คลอดสะดวกตั้งแต่นานแล้ว

แต่มารดา ท่านพระสีวลี กลับรอถึง 7 ปีกว่า แล้วค่อยมารู้สึกร้อนใจ
เหมือนเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตนเองยังไม่ได้คลอด และควรจะต้องคลอดให้ออก
จึงเพิ่งให้สามีไปเดินเรื่อง ขอพรจากพระพุทธองค์

ขอบคุณครับ

ในประวัติรู้สึกว่า พระนางสุปปวาสาเทวี ท่านไม่ได้ขอพรพระพุทธเจ้านะครับ
พระพุทธองค์ท่านให้พรเอง (ไม่แน่ใจว่าข้อความในหนังสือที่ข้าพเจ้ามีจะตรงกันหรือเปล่า
กับที่ท่านบัวศกลได้อ่านมา)

ตอนที่พระนางกำลังคลอด เป็นไปด้วยความยากลำบาก เพราะบังเกิดความเจ็บปวด
ทรมานอย่างแสนสาหัส พระนางจึงกล่าวกับพระราชสวามี ว่า
"หม่อมฉันมีครรภ์มา ๗ ปี ๗ เดือน และเจ็บปวดทรมานอยู่ ๗ วันแล้ว รู้สึกว่าชีวิตนี้
ตกอยู่ในอันตราย อาจจะตายวันนี้หรือพรุ่งนี้ ขอให้พระองค์เสด็จไปเฝ้าพระพุทธเจ้า
แทนหม่อมฉันด้วยเถิด กราบบังคมพระพุทธองค์ด้วยว่าหม่อมฉันยังระลึกถึง
พระพุทธองค์อยู่เป็นนิจ และขอถวายบังคมพระพุทธบาทด้วยเศียรเกล้า"

เมื่อพระราชสวามีไปเฝ้าพระพุทธองค์จึงเล่าอาการของพระนาง พระพุทธองค์
ทรงประทานพรว่า "ขอให้พระนางสุปปวาสา ราชธิดาของพระเจ้ากรุงกาลิยะ
จงมีความสุข หาโรคภัยไข้เจ็บมิได้ จงประสูติกุมารอันบริสุทธิ์ปราศจากโรคภัยเถิด"

หรือไม่เช่นนั้นอาจจะเป็นเพราะเหตุปัจจัย พร้อมแล้ว พระนางถึงได้ขอพรพระพุทธองค์
เพราะต้องชดใช้กรรมในอดีตชาติที่เคยขังชาวเมืองไว้ทั้งเมือง ถึง เจ็ดปีเจ็ดเดือน

ขอบคุณท่านอมิตาพุทธ ที่ช่วยทักท้วงเรื่องราวซึ่งผมจำคลาดเคลื่อนไปครับ

จริงแล้วผมก็ไม่อยากไปคิดหาเหตุผลว่าทำไม และก็ไม่มีความเชื่อว่าจริง
แต่ก็ไม่อยากจะไปคิดว่าไม่จริง แค่รู้ว่าเป็นอย่างนั้น และเคารพในพระไตรปิฎก
ตลอดถึงพระเถราจารย์ผู้เรียบเรียง และตัวท่านพระเถระ จึงไม่คิดจะหาเหตุผล
เพื่อค้านแย้ง หรือหากจะหาเหตุผล ก็เพื่อตอบข้อสงสัยของตัวเองอยู่เงียบๆในใจ
รู้อย่างไร ก็แค่รู้ไว้เฉยๆ ไม่ได้จริงจัง และมั่นใจอะไรในสิ่งที่รู้


แค่อยากรู้ว่ามีใครอื่นๆ รู้สึกกันอย่างไรบ้าง เมื่อเจอเรื่องราวที่เกินกว่าเหตุผล
และเกินความเป็นไปได้ ของสามัญมนุษย์ปกติทั่วไป

ข้าพเจ้าเคยคิดต่ออีกว่า หากอยู่ในท้องนานถึง7ปี แล้วเวลาคลอด
เด็กจะออกมายังไง แต่พอคิดเสร็จก็ต้องวางไว้ เพราะรู้สึกเสียดายเวลามานั่งคิด


หากท่านใดไม่คิดว่าจะต้องเสียสมองมาขบคิด ก็ขอเชิญช่วยคิดดังๆหน่อยนะครับ
เผื่อจะมีคำตอบที่ผมไม่เคยคาดคิดมาก่อน ผ่านมาบ้าง

ขอบคุณครับ

คุณบัวศกลครับ
ถูกแล้วที่คุณจะมัวมานั่งคิดทำไม เรื่องแบบนี้เป็นอจินไตย หมายถึงเรื่องที่ไม่ควรคิด
เพราะคิดไปก็มีแต่เสีย เสียเวลา คิดมากเข้าพาลว่าสาสนาเท็จอีก เรื่องทำนองนี้มีใน
ทุกศาสนา อนุโมทนาที่คุณเลิกคิด
ผมเองใช้เวลาค้นคว้าเรื่องพระพุทธศาสนาวันหนึ่งๆไม่ต่ำกว่า 10 ชั่วโมงโดยเฉลี่ย
บางครั้งถ้าเจอเรื่องทำนองนี้ก็จะผ่านไปเลย เหลือวิสัยครับ

ขออนุโมทนาสาธุ กับความพากเพียร ค้นคว้าศึกษาของคุณ กามโภคีด้วยครับ

การคบหาพระไตรปิฎกเป็นกัลยาณมิตร คือรุ่งอรุณแห่งนิพพาน

สาธุ สาธุ

อยากรู้เหมือนกันค่ะ...
บางครั้งเหมือน เรามีหลายภาคในตัวเดียวกันยังไงชอบกล...
แม้แต่ความรู้
บางทีสิ่งที่มากระทบมันก็เหมือนมีการเล่นระดับ
ระดับปกติ
ระดับที่ลึกขึ้นมาหน่อย
และระดันที่ลึ๊ก ลึก จนยากจะคาดเดา
คุณพอจะอธิบายเรื่องนี้ให้คนโง่ ๆ อย่างเราเข้าใจได้รึเปล่าคะ

ไม่เคยเห็น ก็เลยเชื่อครึ่งเดียว

ก็เหมือนกับบอกว่าพระอรหันต์เหาะได้...