วันนี้เจอจอมปลวกขนาดย่อม (เท่ากองขี้วัวขนาดย่อมๆ) ที่บันไดในบ้าน

คิดว่าเค้าน่าจะขึ้นมาภายในวันสองวันนี้

เพราะช่วงนี้ฝนตกทุกวัน มีแมงเม่าบินบริเวณบ้านเยอะมากๆ

ถ้าเราทำลายบ้านเค้า หรือว่าโทรเรียกบริษัทมากำจัดจะบาปมากมั้ย

แล้วมีวิธีไม่ให้ปลวกขึ้นบ้าน หรือวิธีกำจัดปลวกไม่ให้บาปในแบบพุทธมั้ยคะ

ขอบคุณมากๆ ค่ะ

อุทิศบุญของเราให้กับนายเวร ที่พาปลวกมาขึ้นบ้านของเรา บ่อยๆๆๆๆๆๆ แล้วก็ขออโหสิกรรมกับเขาด้วยเพราะเราเคยก่อความเดือดร้อนรำคาญให้เขามาก่อน วิถีพุทธก็อย่างนี้นะครับ อย่าไปกำจัด ทำลายเพราะนั่นเป็นกรรมปาณาติบาต จองเวรกันไปไม่รู้จบสิ้น

ลืมไป เมื่ออุทิศบุญให้เหล่านายเวรที่พาปลวกเข้าบ้านของเราแล้วก็อย่าลืมบอกเขาด้วยนะครับว่า เมื่อได้บุญของข้าพเจ้าแล้วก็ให้นำปลวกพวกนี้ออกไปจากบ้านข้าพเจ้าด้วย ทำบ่อยๆๆๆๆๆๆ นะครับ

องค์ของข้อนี้
๑.สัตว์มีชีวิต ๒.รู้ว่ามีชีวิต ๓.มีจิตคิดฆ่า ๔.พยายามทำกิจการฆ่านั้น ๕.สัตว์ตาย

ลองดูครับว่าคุณมีจิตคิดฆ่าหรือไม่ หากไม่ แม้สัตว์นั้นตายด้วยเหตุใดก็ตาม คุณไม่มีการละเมิดข้อนี้
ส่วนจะผิดหรือบาปตามข้ออื่นเป็นอีกประเด็นหนึ่ง
ต้องทำความเข้าใจว่า การโทรเรียกบริษัทมากำจัด ก็จัดอยู่ในสาหัตถิก คือจัดว่าเป็นวิธี
ทำให้ตายแบบหนึ่ง ถ้าหากสมประโยชน์นั้น ก็เสมือนเราทำเองนั่นแหละครับ
การทำลายบ้านเขา การเรียกบริษัทมากำจัด อาจทำให้ หรือ เป็นเหตุให้เขาตายได้ คุณรู้ถึงความจริง
ข้อนี้หรือเปล่า ถ้าไม่รู้ก็ไม่มีเจตนาให้เขาตาย แต่ถ้าคุณรู้และเข้าใจวิธีของการทำลายบ้านหรือวิธี
ที่บริษัทกำจัดใช้จัดการว่า เขาตายได้ด้วยเหตุนี้ ก็ถือว่ามีเตนาครับ

ทางออกเรื่องปลวกไม่มีวิธีการชีแนะที่ชัดเจน เท่าที่ผมพอจะมีความเห็นคือ
เมื่อคุณไม่มีเจตนาให้เขาตาย ก็รักษาเจตนานี้ไว้ ลองติดต่อบริษัทดูว่า มีวิธีไหนที่ให้เขาย้าย
ออกไปโดยไม่ต้องถึงกับตาย ถ้าเขามีก็ตกลงทำได้ สำคัญนะครับ เราเจตนาดี ก็ควรถามว่ามี
วิธีที่ไม่ต้องถึงกับให้ตายหรือเปล่า ถ้ามีคุณโอเคตามนั้นไป ไม่เหลือบากกว่าแรงก็จ้างเขา
ส่วนถ้ามีปลวกตายขึ้นมาละก็ เราไม่มีเจตนา เจตนาเราแค่ให้ย้ายออกไป และเราได้ถามแล้ว
ว่ามีวิธีไหม เมื่อมีเราก็ทำตามนั้น และอีกอย่างหนึ่งที่สำคัญ อย่ายินดียินร้ายไม่ว่าผลของการกระทำ
ของบริษัทออกมาอย่างไร เราเพียงต้องการให้เขาย้ายไม่ได้ให้ถึงตาย รักษาเจตนาตรงนี้ไว้ให้ดี

หากหาบริษัทไม่ได้ หรือว่าค่าใช้จ่ายรับไม่ไหวจริงๆ ก็ควรจัดการให้มีการตายน้อยที่สุด ด้วยสำ
รวมระวัง ไม่ยินดีหรือร้ายในเมื่อประสพว่าเขาตายแล้ว เมื่อจัดการได้แล้วก็ป้องกัน จากนั้นพยายาม
ดูแลอย่าให้เหตุเกิดอีก ทำบุญแผ่เมตตาให้สัตว์ทั้งหลายอย่ามาเบียดเบียนกันอีก จะเป็นการดีครับ


เรื่องมีบาปนั้น หากคุณไปยินดี หรือเผลอยินดี ปาปไม่ว่ามากหรือน้อยก็ต้องมี และถึงจะน้อย
ถ้าเป็นปาปแล้ว คิดว่าแค่เล็กน้อยไม่ได้ วิบากให้ผลแน่ ผมไม่ไช่ผู้วิเศษหยั่งรู้ ขออ้างอรรถกถา
มาก็แล้วกัน ท่านบอก(โดยย่อ)ว่า
มีโทษ(ปาป)น้อยเพราะสัตว์เล็ก มีโทษมากเพราะสัตว์ใหญ่ ถ้าสัตว์เท่ากันก็ดูว่าอะไรประโยชน์
น้อยก็มีโทษน้อย อะไรประโยชน์มากก็มีโทษมาก
(ท่านอรรถกถาใช้คำว่ามีคุณ ผมแปลขยายว่าประโยชน์ เพราะเห็นว่าเข้าใจง่ายดี)
ตัวอย่างง่ายๆ มดกับควายอะไรประโยชน์มากกว่า อันนั้นก็จะมีบาปมาก
สมมติ ควายกับวัว ตัวเท่าๆกัน สัตว์ตัวไหนมีประโยชน์มากกว่ากัน อันนั้นก็มากกว่า
เหตุที่มากกว่าเพราะ สัตว์ใหญ่จะใช้ความพยายามมากกว่าในการฆ่า อาจหลายวิธี
หรือหลายคน วธกจิต หมายถึงจิตเจตนาฆ่าที่เป็นกุศล ทั้งก่อน ขณะทำ และหลังทำ จะยาว
นานกว่า สั่งสมอกุศลกรรมมากว่านั่นเอง กรณีสัตว์ที่มีคุณประโยชน์กับเรา เหมือนๆกัน แต่เพิ่มที่
การเศร้าหมองอาจมามากกว่า ท่านอรรถกถาจารย์ท่านอธิบายไว้ทำนองนี้

ตรองในใจก่อนครับอ่านหลายๆความเห็น อาจมีทิศทางที่ดีกว่า ประเสริฐกว่า
อนุโมทนาอย่างสูงครับในการดำริความไม่เบียดเบียนของคุณ สาธุ

บาปไม่มาก....แต่ก็บาป....

เราทำลายบ้านเขาก็ด้วยกลัวเขาจะทำลายบ้านเรา
เขามาอยู่ใกล้บ้านเราก็ด้วยมีอาหารสมบูรณ์ดี
เขากินบ้านเราก็ด้วยความหิว
เราฆ่าเขาตายก็ด้วยเขาจะทำให้เราไม่มีบ้านอยู่

มันเป็นอำนาจของกฏแห่งกรรมครับ....มีเหตุ มีปัจจัยทั้งนั้น....

สวัสดีครับคุณกะเพราไก่

อย่างที่คุณกามโภคีบอก การฆ่าสัตว์ซึ่งพร้อมด้วยองค์ ๕ ย่อมเป็นการผิดศีลข้อปาณาติบาต เพื่อความสบายใจจะอุทิศบุญให้ดังที่คุณ บัว 4 เหล่า แนะนำก็ได้ หรือคิดเสียว่าเป็นกฎแห่งกรรมดังที่คุณ natdanai บอกก็ได้ ทำอะไรก็ได้ให้สบายใจ ผมคิดว่าคุณกะเพราไก่คงไม่มีเจตนาจะฆ่าปลวกหรอก

อาจารย์วศิน อินทสระ เคยให้หลักคิดโดยพิจารณาพุทธพจน์ที่ว่า "ให้ปฏิบัติธรรมให้เหมาะสมแก่ฐานะของตน" ผู้ปฏิบัติธรรมไม่เหมาะสมแก่ฐานะของตนย่อมอยู่ไม่ได้ หรือถ้าอยู่ได้ก็อยู่อย่างเดือดร้อน ลำบากยากเข็ญ มนุษย์เรามีปัญหามาก บางครั้งต้องพิจารณาเลือกทำสิ่งที่เห็นว่าเหมาะสมที่สุดเป็นเรื่อง ๆ ไป ชีวิตไม่มีสูตรสำเร็จหรือเป็นกฎตายตัว ภาษาธรรมะเรียก ธรรมสัจจะ บ้าง การณวสิกตา บ้าง หลักอันนี้ทำให้เรามีชีวิตอยู่อย่างยืดหยุ่นได้ ไม่หละหลวมเกินไป และไม่เครียดเกินไป ดำเนินชีวิตได้ตามทางสายกลาง ลงมือกระทำในสิ่งที่เห็นว่าควรทำโดยไม่ลังเล ท้อแท้ มีความสุขอยู่ได้พอสมควรแก่ภาวะและฐานะแห่งตน ครับ...จุดมุ่งหมายหลักของพระพุทธศาสนาคือการที่ชาวพุทธสามารถนำธรรมะมาใช้ในชีวิตประจำวัน ไม่ใช่พอนับถือพระพุทธศาสนาแล้วก็เป็นอันตัดหนทางของตน ทำอะไรไม่ค่อยได้เสียหมด ถ้าชาวพุทธพยายามปฏิบัติธรรมให้เหมาะสมแก่ฐานะของตนแล้ว พระพุทธศาสนาจะเป็นประโยชน์อย่างยิ่ง..........

เจริญในธรรมครับ

อืม... เอาเชลไดร์ทมาฉีดๆ หรือโกยไปทิ้งขยะดี อืม... เอาจอบขุดๆ โกยไปทิ้งดีก่า...

พูดถึงปลวกนี่ ผมมีประสบการณ์เล่าสู่กันฟัง
สมัยก่อนผมอยู่บ้านไม้ เป็นไม้สัก ส่วนประกอบจะไม้สัก เช่นพื้น คาน
แต่ฝาบ้านไม่ไช่ บ้านก็ของเยอะมากเลย ปลวกขึ้นซะไม่มีดี กลัวบาปกลัวกรรม
ผมก็ตัดใจ นุ่มนวนที่สุด ค่อยๆแซะออก โผล่ตรงไหนเป็นจอมเล็ก(พอน่ารัก) ผมก็แซะออก
ผลออกมา 4-5 ปี ผมแพ้ พร้อมรางวัลคนแพ้ครับ ฝาบ้านทั้งหลัง เหลือไช้ได้ไม่ถึงด้านหนึ่ง
จากบ้าน 2 ชั้น(ไม้ทั้ง 2 ชั้น) ก็เลยต้องรื้อ ถมดินพื้นล่างใหม่ ไม่เห็นปลวก ก่อนจะปลูกระยะ
หนึ่งมองดูไม่มีปลวก ก็ซื้อเคมีภัณฑ์มาราดกันไว้ ตัดทางว่าไม่กล้ามาก็จะได้ไม่ต้องรื้อรังแซะรังกันอีก
ปลูกใหม่ได้ปีเดียว ปลวกขึ้นเสาบ้าเลย เป็นทางเล็กๆ แหม๋ ขยันกันจัง แต่ผมก็ไม่ได้จัดการอย่างไรต่อ
เพราะมีเหตุต้องย้ายภูมิลำเนา ปัจจุบันปลวกก็ยังอยู่ แต่ผมไม่ีกลุ้ม ถึงจะบ้านผม ผมไม่ได้อยู่
ก็ช่างมัน ให้มันกินซะให้อิ่มเลย เดี๋ยวหมดมันก็ไปเอง (คิดติดตลกไปเลย) กลับไปดูบ้านก็ยัง
เห็นอยู่เป็นจอมเล็กจอมน้อย นึกสังเวชใจว่าไปทำมันมากป่าวเนี่ย มันขออยู่ถาวรเลย
สุดท้าย เฮ่ออ ยกให้ จะอยู่จะไปก็ตามสบายก็แล้วกัน เราคงไม่ก่อเหตุไม่ดีไว้กับเขาภพไหนชาติไหน
หรือเปล่าก็ไม่รู้ ไปไล่ที่เขา ก่อกวนความสงบเขาแต่ปางไหนก็ไม่รู้ งั้น ใช้หนี้ก็แล้วกัน

วันนี้โทรตามบริษัทแล้วค่ะ เค้าจะมาวันพรุ่งนี้ก่อนเที่ยงวัน (แถวบ้านปลวกเยอะมากๆ เพราะในหมู่บ้านมีน้ำอยู่หลังบ้านค่ะ แล้วบ้านข้างๆเพิ่งโทรเรียกบริษัทมาเมื่อวานนี่เองง่ะ )

ทำไงดีคะเนี่ย อ่านแล้วเราผิดศีลข้อ๑ แน่ๆเลย..
กำลังคิดว่า ถ้าให้เค้าโกยรังปลวกออกไปให้หมดก่อน โดยไม่ให้ปลวกตาย (เอาไปทิ้งที่ไหนก็ได้ เค้าจะเอาไปฆ่ามั้ยหนอ เหอๆ) แล้วค่อยฉีดน้ำยา กันไม่ให้ปลวกขึ้นอีก จะได้รึเปล่าคะ

ปล. เมื่อกี้หลังนั่งสมาธิ เอาน้ำไปหยาดที่กองปลวกนิดนึงค่ะ แผ่กุศลให้ปลวกด้วย พรุ่งนี้เช้าจะทำอีกรอบ ให้เค้าย้ายไปก่อนที่บริษัทจะมา ไม่รู้จะได้ผลรึเปล่า

ขอบคุณทุกคห.มากค่ะ

คิดมากจังเลย... ปลวกตาย อาจได้ไปเกิดเป็นเทวดาก็ได้ แบบ...เหลือกรรมนิดโหน่ย... ไง

บางที่พวกปลวกเขาอาจจะเคยทำกรรมไว้กับเรา
ชาตินี้จึงต้องมาชดใช้...ก้อด้าย

คุณกามโภคี ครับ



องค์ของศิลข้อปาณาติบาตร
๑.สัตว์มีชีวิต ๒.รู้ว่ามีชีวิต ๓.มีจิตคิดฆ่า ๔.พยายามทำกิจการฆ่านั้น ๕.สัตว์ตาย

คุณเขียนถูกต้อง แต่คุณตีความผิดเลยครับ ตีความแบบนี้เท่ากับคุณจะยัดเยียดบาป ให้กับการกระทำที่เป็นบุญใหญ่ ตีความแบบนี้ไม่ได้ครับ

ลองดูครับว่าคุณมีจิตคิดฆ่าหรือไม่ หากไม่ แม้สัตว์นั้นตายด้วยเหตุใดก็ตาม คุณไม่มีการละเมิดข้อนี้

เพราะอะไรครับ หมอให้ยาฆ่าหรือฉีดยาฆ่าเชื้ออะไรสักอย่างให้คุณ มือของหมอกระทำการฆ่าสิ่งมีชีวิตอื่น แต่ใจของหมอเขาไม่ได้คิดปรุงแต่งเป็นอกุศลแบบนั้น เขาคิดปรุงแต่งเป็นการช่วยรักษาคนไข้ การกระทำของหมอจึงไม่บาป แม้เชื้อโรคตายลง...คุณกามโภคี ครับ ถ้าคุณเข้าใจเรื่องหมอ คุณจะเข้าใจเรื่องเราโทรไปเรียกคนมากำจัดปลวก

ในกรณีปลวกก็เหมือนกับกรณีหมอให้ยาฆ่าหรือฉีดยาฆ่าเชื้อ องค์ประกอบข้อ ๑.สัตว์มีชีวิต ๒.รู้ว่ามีชีวิต ๔.พยายามทำกิจการฆ่านั้น ๕.สัตว์ตาย แต่องค์ประกอบข้อ ๓.มีจิตคิดฆ่า ไม่ได้เกิดขึ้น เพราะจิตของคุณกะเพราไก่ เขาไม่ได้ไปคิดอกุศลถึงปลวก เขาคิดถึงชาวบ้านว่าจะเดือดร้อน

ในครั้งพุทธกาลเมื่อมีปัญหาเกี่ยวกับศีลธรรม หรือพระวินัย แล้วมีผู้ไปถามพระพุทธเจ้า เช่น มีภิกษุไปตัดไม้ ไม้ตกลงมาโดนเพื่อนภิกษุตาย หรือ มีภิกษุใช้มือปัดโดนมดตาย

พระผู้มีพระภาคเจ้าจะสอบสวนเขาโดยถามคำถามเดียว คือ ตอนที่ท่านทำสิงนั้นลงไป ในใจของท่านมีเจตนาเช่นไร

เขาตอบว่า คันที่แขน เลยเอามือไปเกาและปัด

พระผู้มีพระภาคเจ้าตอบว่า ท่านไม่ได้มีเจตนาฆ่ามด ก็คือ พระภิกษุนั้นไม่ได้ทำบาปกรรม (เจตนาเป็นตัวกรรม, ใจเป็นใหญ่ ใจเป็นประธาน ทุกอย่างสำเร็จที่ใจ-องค์ประกอบข้อปาณาติบาตรไม่ครบ เพราะใจไม่ได้มีเจตนาฆ่า)

ในกรณีภิกษุไปตัดไม้ ไม้ตกลงมาโดนเพื่อนภิกษุตาย พระพุทธองค์สอบสวนแล้ว พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงตรัสว่า ภิกษุคนนี้มีเจตนาอย่างอื่น ไม่ได้มีเจตนาฆ่าเพื่อน จึงไม่ผิด (เจตนาเป็นตัวกรรม, ใจเป็นใหญ่ ใจเป็นประธาน ทุกอย่างสำเร็จที่ใจ-องค์ประกอบข้อปาณาติบาตรไม่ครบ เพราะใจไม่ได้มีเจตนาฆ่า)

ในกรณีปลวกก็เช่นกัน ถ้าคุณกะเพราไก่มีเจตนาในใจ คิดจะเอาชีวิตมัน ก็เท่ากับครบองค์ประกอบข้อปาณาติบาตร อันนี้บาปแน่นอน

แต่ถ้าคุณกะเพราไก่มีเจตนาในใจ หวังดีจะช่วยเพื่อนมนุษย์คนอื่น ก็เท่ากับไม่ครบองค์ประกอบข้อปาณาติบาตร อันนี้จะถือว่าเป็นบาปย่อมไม่ได้