พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า .....



ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย

ก็ภิกษุบางรูปไม่ทราบชัดความเกิด ความดับ คุณ โทษ

และอุบายเครื่องสลัดออกแห่ง *ผัสสายตนะ ๖ ตามความเป็นจริง

พรหมจรรย์อันภิกษุนั้นไม่อยู่จบแล้ว

เธอชื่อว่าเป็นผู้ไกลจากธรรมวินัยนี้

(*ผัสสายตนะ ๖ คือ จักขุ โสต ฆาน ชิวหา กาย มนะ)

.
.
.



เมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสอย่างนี้แล้ว

ภิกษุรูปหนึ่งได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า ...

ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ

ก็ข้าพระองค์เป็นผู้ฉิบหายแล้วในธรรมวินัยนี้

เพราะข้าพระองค์ไม่ทราบชัดความเกิด ความดับ คุณ โทษ

และอุบายเครื่องสลัดออกแห่งผัสสายตนะ ๖ ตามความเป็นจริง.

.
.
.



พ.

ดูก่อนภิกษุ เธอจะสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน

เธอพิจารณาเห็นจักษุว่า

นั่นไม่ใช่ของเรา เราไม่เป็นนั่น นั่นไม่ใช่ตัวตนของเรา ดังนี้หรือ.



ภิ.

อย่างนั้น พระเจ้าข้า.



พ.

ดีละ. ภิกษุ ในข้อนี้ การที่เธอพิจารณาเห็นจักษุว่า นั่นไม่ใช่ของเรา

เราไม่เป็นนั่น นั่นไม่ใช่ตัวตนของเรา ดังนี้

จักเป็นอันเธอเห็นดีแล้วด้วยปัญญาอันชอบ ตามความเป็นจริง

ด้วยอาการอย่างนี้ ผัสสายตนะที่ ๑ นี้จักเป็นอันเธอละได้แล้ว

เพื่อมิให้ผัสสายตนะนั้นเกิดขึ้นอีกต่อไป ฯลฯ



ภิ.

อย่างนั้น พระเจ้าข้า.



พ.

ดีละ ภิกษุ ในข้อนี้ การที่เธอพิจารณาเห็นใจว่า

นั่นไม่ใช่ของเรา เราไม่เป็นนั่น นั่นไม่ใช่ตัวตนของเรา ดังนี้

จักเป็นอันเธอเห็นดีแล้วด้วยปัญญาอันชอบ ตามความเป็นจริง

ด้วยอาการอย่างนี้ ผัสสายตนะที่ ๖ นี้จักเป็นอันเธอละได้แล้ว

เพื่อมิให้ผัสสายตนะนั้นเกิดขึ้นอีกต่อไป.

.