ผมเคยอ่านเกี่ยวกับเรื่องบุญกิริยาวัตถุ 10 และเข้าใจว่า การแบ่งบุญให้ผู้อื่นไม่ทำให้บุญของเราลดลง แต่กลับได้บุญเพิ่มซะอีก เพราะการให้บุญก็ถือเป็นการทำบุญอย่างหนึ่ง ผมเข้าใจถูกต้องมั้ยครับ

ทีนี้ ผมเคยได้ยินมาว่า บางคนไม่ได้แผ่เมตตาให้ตัวเอง แต่แผ่ให้คนอื่นอย่างเดียว บุญก็เลยหมด เรื่องนี้จริงแค่ไหนรึครับ ผมคิดว่า ข้อความนี้น่าจะขัดกับเรื่องบุญกิริยาวัตถุ 10 รึเปล่าครับ

บางคนไม่ได้แผ่เมตตาให้ตัวเอง แต่แผ่ให้คนอื่นอย่างเดียว บุญก็เลยหมด
บุญกิริยาวัตถุ 10
การทำบุญในพุทธศาสนา 10 อย่าง คือ
1.ทานมัย บุญสำเร็จด้วย การบริจาคทาน
2.ศีลมัย บุญสำเร็จด้วย การรักษาศีล
3.ภาวนามัย บุญสำเร็จด้วย การเจริญภาวนา
4.อปจายนมัย บุญสำเร็จด้วย การประพฤติถ่อมตนต่อผู้ใหญ่
5.เวยยาวัจจมัย บุญสำเร็จด้วย การช่วยขวนขวายในกิจที่ชอบ
6.ปัตติทานมัย บุญสำเร็จด้วย การให้ส่วนบุญ
7.ปัตตานุโมทนามัย บุญสำเร็จด้วย การอนุโมทนาส่วนบุญ
8.ธัมมัสสวนมัย บุญสำเร็จด้วย การฟังธรรม
9.ธรรมะเทศนามัย บุญสำเร็จด้วย การแสดงธรรม
10.ทิฎฐชุกรรม บุญสำเร็จด้วย การทำความเห็นให้ตรง

การอุทิศส่วนบุญการแผ่เมตตาให้ผู้อื่น เป็นบุญอย่างหนึ่งเป็นการสร้างบุญ ยิ่งแผ่ก็ยิ่งสร้าง บุญยิ่งสำเร็จยิ่งๆขึ้น เราเป็นสุขทุกครั้ง
บุญไม่ใช่สตางค์ค่ะ ที่ให้ใครไปจนหมดได้

เท่าที่ผมได้ยินมานะครับ การแบ่งปันบุญ เหมือนการเอาเทียนที่ติดไฟไปต่อกับเทียนเล่มอื่นๆที่ยังไม่ติดไฟให้ติดไฟไปด้วย ดังนั้นยิ่งต่อมาก ความสว่างก็จะยิ่งเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ

การแบ่งปันบุญจีงได้บุญทั้งผู้ให้และผู้น้อมรับ ยิ่งแบ่งให้คนอื่นๆ เราก็จะพลอยได้บุญไปกะเค้าด้วย
เพราะเราแบ่งความสุขแล้วเค้ามีความสุขไปด้วย

ที่เราแผ่แล้วบุญหมดคงไม่ใช่เพราะแบ่งบุญหรอกครับ แต่เพราะกำลังแผ่ไม่พอ(บุญของเรายังน้อยอยู่ต้องขยันทำเพิ่ม) เหมือนไฟฟ้าที่แรงดันไฟไม่ถึง ทำให้หลอดไฟไม่สว่าง

อาจารย์หนูเคยบอกว่า การแบ่งปันบุญไม่สามารถทำให้บุญเราหมดไป แต่กลับเพิ่มขึ้น

แต่ที่ คุณอินทรีย์5 บอกไว้หน่ะค่ะ

"ที่เราแผ่แล้วบุญหมดคงไม่ใช่เพราะแบ่งบุญหรอกครับ แต่เพราะกำลังแผ่ไม่พอ"

หนูเพิ่งรู้นะคะเนี่ย ^^

เมตตาคือบุญอย่างหนึ่ง

ผู้ที่มีบุญคือผู้มีเมตตา

ผู้มีเมตตาย่อมแบ่งปันไม่ตระหนี่

การทำบุญคือการสร้างเมตตา

ความมีเมตตาคือความปราถนาดีต่อผู้อืน

คือการแผ่เมตตา

จึงคิดไม่ออกว่า

เอาอะไรมาวัดปริมาณบุญ

ในเมื่อบูญคือนามธรรม

คือความดี

ไม่ใช่เงินทองที่จะหยิบยื่นให้แก่กันได้

และไม่ต้องหยิบยืนให้

เหมือนแสงสว่าง

ที่ส่องไม่ให้คนเหยียบหนามหรือตกเหว

เป็นแสงสว่างส่องให้เปรตพ้นจากนรกอันทรมาร

ในเปรตสูตร