ผู้รู้ช่วยบอกหน่อยค่ะ เป็นอันตรายหรือปฏิบัติผิดทางไหมค่ะ เพราะฝึกทำเองโดยไม่มีครูบาอาจารย์สอนค่ะ หนูฝึกดูจิตมาประมาณ 2 เดือนแล้วค่ะ แรกๆก็เห็นจิตฟุ้งซ่านมากช่วงหลังๆจิตเริ่มสงบ ไม่ไหลออกไปตามอารมณ์ข้างนอก แต่เริ่มเห็นจิต เฉยๆบ้าง สุขบ้าง บางครั้งรู้สึกหดหู่เป็นทุกข์เบื่อโลกมากๆเลยค่ะ มันเป็นของมันเอง ควบคุมอารมณ์นี้ไม่ได้ ได้แต่ตามดูเฉยๆรู้สึกว่ามันไม่ใช่ของเราเหมือนเราไม่มีตัวตนเลยค่ะ บางครั้งก็นอนดูจิตไปเรื่อยๆแล้วเหมือนว่าตัวเองจะเคลิ้มๆไป แต่ยังมีสติรู้สึกตัวค่ะ อยู่ดีๆ จิตก็พูดว่า ลองหยุดหายใจตายดูหน่อยสิ แล้วหนูก็หยุดหายใจตามไปด้วยบังคับร่างกายไม่ได้เลยค่ะ ตอนนั้นขยับร่างกายไม่ได้ด้วยค่ะ รู้สึกเริ่มกลัว ก็เลยพยายามฝืนจนหายใจได้ ตอนนั้นรู้สึกอึดอัด และรีบสูดลมหายใจเข้าปอดค่ะ ถ้าปล่อยไปนานกว่านี้คิดว่าตัวเองต้องตายจริงแน่ๆเลยค่ะ เกิดจากอะไรค่ะ หนูทำผิดทางไหมค่ะ ถ้าเกิดเป็นอีกจะทำอย่างไรดีค่ะ

จะแก้..ต้องแก้ที่เหตุ..ใช่มั้ย?

แล้ว..
"ลองหยุดหายใจตายดูหน่อยสิ " สาเหตุอะไรบ้างที่ทำให้จิตคิดอย่างนี้...ละกักกาย

แล้วหนูก็หยุดหายใจตามไปด้วยบังคับร่างกายไม่ได้เลยค่ะ ตอนนั้นขยับร่างกายไม่ได้ด้วยค่ะ รู้สึกเริ่มกลัว

อ่านหนังสือนอกจากจะอ่านออกแล้ว ต้องอ่านเป็นด้วยคือจับประเด็นได้ ตีความแตก :b1:

เขาก็บอกแล้วว่า หนูก็หยุดหายใจ ตามไปด้วย ...ดูสิกบในกะโหลกกะลา

ใครวะ..อ่านหนังสือไม่แตก....ถามว่า..อะไรคือต้นเหตุที่คิด
กลับโม้ให้ไปดูผล...ที่แม่หนูคนนั้นทำตามยังงัย..

นาอายมั้ย....ว่าเขาไม่ดูเงาตัวเนี้ยนะ..

รู้มั้ย....ดูเงาตัวไม่ออกนี้....เพราะสติมันไม่เตือน...สั้นๆคือขาดสติ

แต่เหม่......สติปัฏฐาน4...พูดมาแจ๋วๆ..เลย