[๑] โดยสมัยนั้น พระผู้มีพระภาคพุทธเจ้า แรกตรัสรู้ ประทับอยู่ ณ ควงไม้โพธิพฤกษ์
ใกล้ฝั่งแม่น้ำเนรัญชรา ในอุรุเวลาประเทศ. ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาคประทับนั่งด้วยบัลลังก์เดียว
เสวยวิมุตติสุข ณ ควงไม้โพธิพฤกษ์ตลอด ๗ วัน และทรงมนสิการปฏิจจสมุปบาทเป็นอนุโลม
และปฏิโลม ตลอดปฐมยามแห่งราตรี ว่าดังนี้:
ปฏิจจสมุปบาท อนุโลม
เพราะอวิชชาเป็นปัจจัย จึงมีสังขาร
เพราะสังขารเป็นปัจจัย จึงมีวิญญาณ
เพราะวิญญาณเป็นปัจจัย จึงมีนามรูป
เพราะนามรูปเป็นปัจจัย จึงมีสฬายตนะ
เพราะสฬายตนะเป็นปัจจัย จึงมีผัสสะ
เพราะผัสสะเป็นปัจจัย จึงมีเวทนา
เพราะเวทนาเป็นปัจจัย จึงมีตัณหา
เพราะตัณหาเป็นปัจจัย จึงมีอุปาทาน
เพราะอุปาทานเป็นปัจจัย จึงมีภพ
เพราะภพเป็นปัจจัย จึงมีชาติ
เพราะชาติเป็นปัจจัย จึงมีชรา มรณะ โสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส อุปายาส
เป็นอันว่ากองทุกข์ทั้งมวลนั่นย่อมเกิด ด้วยประการฉะนี้.

เวทนามีอย่างเดียว ไม่ได้มี๓อย่างตามที่คุณเช่นนั้นแกเพ้อครับ

[๕] พระผู้มีพระภาคได้ตรัสว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ปฏิจจสมุปบาท
เป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย เพราะอวิชชาเป็นปัจจัย จึงมีสังขาร เพราะสังขาร
เป็นปัจจัย จึงมีวิญญาณ เพราะวิญญาณเป็นปัจจัย จึงมีนามรูป เพราะนามรูป
เป็นปัจจัย จึงมีสฬายตนะ เพราะสฬายตนะเป็นปัจจัย จึงมีผัสสะ เพราะผัสสะ
เป็นปัจจัย จึงมีเวทนา เพราะเวทนาเป็นปัจจัย จึงมีตัณหา เพราะตัณหาเป็นปัจจัย
จึงมีอุปาทาน เพราะอุปาทานเป็นปัจจัย จึงมีภพ เพราะภพเป็นปัจจัย จึงมีชาติ
เพราะชาติเป็นปัจจัย จึงมีชราและมรณะ โสกปริเทวทุกข์โทมนัสและอุปายาส
ความเกิดขึ้นแห่งกองทุกข์ทั้งมวลนี้ ย่อมมีด้วยประการอย่างนี้ ฯ
[๖] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ชราและมรณะเป็นไฉน ความแก่ ภาวะของ
ความแก่ ฟันหลุด ผมหงอก หนังเหี่ยว ความเสื่อมแห่งอายุ ความแก่
หง่อมแห่งอินทรีย์ ในหมู่สัตว์นั้นๆ ของเหล่าสัตว์นั้นๆ นี้เรียกว่าชรา ก็มรณะ
เป็นไฉน ความเคลื่อน ภาวะของความเคลื่อน ความทำลาย ความอันตรธาน
มฤตยู ความตาย กาลกิริยา ความแตกแห่งขันธ์ ความทอดทิ้งซากศพ ความขาด
แห่งชีวิตินทรีย์ จากหมู่สัตว์นั้นๆ ของเหล่าสัตว์นั้นๆ นี้เรียกว่ามรณะ ชราและ
มรณะ ดังพรรณนามาฉะนี้ เรียกว่า ชราและมรณะ ฯ
..................
[๑๑] ก็เวทนาเป็นไฉน เวทนา ๖ หมวดเหล่านี้คือ จักขุสัมผัสสชา-
*เวทนา โสตสัมผัสสชาเวทนา ฆานสัมผัสสชาเวทนา ชิวหาสัมผัสสชาเวทนา
กายสัมผัสสชาเวทนา มโนสัมผัสสชาเวทนา นี้เรียกว่าเวทนา ฯ
[๑๒] ก็ผัสสะเป็นไฉน ผัสสะ ๖ หมวดเหล่านี้คือ จักขุสัมผัส
โสตสัมผัส ฆานสัมผัส ชิวหาสัมผัส กายสัมผัส มโนสัมผัส นี้เรียกว่าผัสสะ ฯ
..............
[๑๗] ก็อวิชชาเป็นไฉน ความไม่รู้ในทุกข์ ความไม่รู้ในเหตุเกิดแห่ง-
*ทุกข์ ความไม่รู้ในความดับทุกข์ ความไม่รู้ในปฏิปทาที่จะให้ถึงความดับทุกข์
นี้เรียกว่าอวิชชา ดูกรภิกษุทั้งหลาย เพราะอวิชชาเป็นปัจจัย จึงมีสังขาร เพราะ
สังขารเป็นปัจจัย จึงมีวิญญาณ ... ดังพรรณนามาฉะนี้ ความเกิดขึ้นแห่งกองทุกข์
ทั้งมวลนี้ ย่อมมีด้วยประการอย่างนี้ ฯ
[๑๘] ก็เพราะอวิชชานั่นแหละดับด้วยการสำรอกโดยไม่เหลือ สังขารจึง
ดับ เพราะสังขารดับ วิญญาณจึงดับ ... ความดับแห่งกองทุกข์ทั้งมวลนี้ ย่อมมี
ด้วยประการอย่างนี้ ฯ
http://84000.org/tipitaka/pitaka2/v.php?B=16&A=33&Z=87&pagebreak=0

[๓๘๙] ดูกรภิกษุทั้งหลาย เวทนา ๓ นี้เกิดแต่ผัสสะ มีผัสสะเป็นมูล
มีผัสสะเป็นเหตุ มีผัสสะเป็นปัจจัย
เวทนา ๓ เป็นไฉน เวทนา ๓ คือ
สุขเวทนา ทุกขเวทนา อทุกขมสุขเวทนา

ดูกรภิกษุทั้งหลาย สุขเวทนาเกิดขึ้นเพราะ
อาศัยผัสสะอันเป็นปัจจัยแห่งสุขเวทนา ความเสวยอารมณ์ที่เกิดแต่ผัสสะนั้น ชื่อว่า
สุขเวทนา เกิดขึ้นเพราะอาศัยผัสสะอันเป็นที่ตั้งแห่งสุขเวทนานั้น ย่อมดับไป
สงบไป เพราะผัสสะอันเป็นที่ตั้งแห่งสุขเวทนานั้นแลดับไป

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ทุกขเวทนาย่อมเกิดขึ้น เพราะอาศัยผัสสะอันเป็นที่ตั้งแห่งทุกขเวทนา
ความเสวยอารมณ์ อันเกิดแต่ผัสสะนั้น ชื่อว่าทุกขเวทนา เกิดขึ้นเพราะอาศัยผัสสะ
อันเป็นตั้งแห่งทุกขเวทนานั้น ย่อมดับไป สงบไป เพราะผัสสะอันเป็นที่ตั้งแห่ง
ทุกขเวทนานั้นแลดับไป

อทุกขมสุขเวทนา ย่อมเกิดขึ้น เพราะอาศัยผัสสะอันเป็นที่ตั้งแห่งอทุกขมสุขเวทนา
ความเสวยอารมณ์อันเกิดแก่ผัสสะนั้น ชื่อว่าอทุกขมสุขเวทนา
เกิดขึ้นเพราะอาศัยผัสสะอันเป็นที่ตั้งแห่งอทุกขมสุขเวทนานั้น ย่อมดับไป สงบไป เพราะผัสสะอันเป็นที่ตั้งแห่งอทุกขมสุขเวทนานั้นแลดับไป ฯ

[๓๙๐] ดูกรภิกษุทั้งหลาย เพราะไม้สองอันเสียดสีกัน เพราะการ
เสียดสีกันจึงเกิดไออุ่น จึงเกิดไฟ เพราะแยกไม้สองอันนั้นแหละออกจากกัน
ไออุ่นที่เกิดเพราะการเสียดสีนั้นย่อมดับไป สงบไป ฉันใด ดูกรภิกษุทั้งหลาย
เวทนา ๓ นี้ก็ฉันนั้นเหมือนกันแล เกิดแต่ผัสสะ มีผัสสะเป็นมูล มีผัสสะเป็น
เหตุ มีผัสสะเป็นปัจจัย เวทนาอันเกิดแต่ผัสสะ เกิดขึ้นเพราะอาศัยผัสสะที่เกิด
แต่ปัจจัยนั้น ย่อมดับเพราะผัสสะที่เกิดแต่ปัจจัยนั้นดับไป ฯ
http://84000.org/tipitaka/pitaka2/v.php?B=18&A=5763&Z=5791&pagebreak=0

โฮฮับ .....
เมื่อจะบิดเบือนพุทธพจน์ เพื่อสนับสนุนความไม่รู้ภาษาของโฮฮับ ถึงกับแสดงว่า "เวทนามีอย่างเดียว ไม่ได้มีสามอย่าง"

เมื่อพระพุทธองค์ แสดง ผัสสะเป็นปัจจัยจึงมีเวทนา
พระพุทธองค์ ได้จำแนก ชนิดของของผัสสะตามอายตนะ ไว้ 6 ประการ
และ พระพุทธองค์ ก็ยังได้จำแนก ชนิดของ เวทนา เป็นสามประการ ซึ่งมีผัสสะเป็นเหตุเป็นปัจจัย เป็นมูล

โฮฮับ .....
เมื่อจะบิดเบือนพุทธพจน์ เพื่อสนับสนุนความไม่รู้ภาษาของโฮฮับ ถึงกับแสดงว่า "เวทนามีอย่างเดียว ไม่ได้มีสามอย่าง"

เมื่อพระพุทธองค์ แสดง ผัสสะเป็นปัจจัยจึงมีเวทนา
พระพุทธองค์ ได้จำแนก ชนิดของของผัสสะตามอายตนะ ไว้ 6 ประการ
และ พระพุทธองค์ ก็ยังได้จำแนก ชนิดของ เวทนา เป็นสามประการ ซึ่งมีผัสสะเป็นเหตุเป็นปัจจัย เป็นมูล

[๑๑] ก็เวทนาเป็นไฉน เวทนา ๖ หมวดเหล่านี้คือ จักขุสัมผัสสชา-
*เวทนา โสตสัมผัสสชาเวทนา ฆานสัมผัสสชาเวทนา ชิวหาสัมผัสสชาเวทนา
กายสัมผัสสชาเวทนา มโนสัมผัสสชาเวทนา นี้เรียกว่าเวทนา ฯ
[๑๒] ก็ผัสสะเป็นไฉน ผัสสะ ๖ หมวดเหล่านี้คือ จักขุสัมผัส
โสตสัมผัส ฆานสัมผัส ชิวหาสัมผัส กายสัมผัส มโนสัมผัส นี้เรียกว่าผัสสะ ฯ
..............
[๑๗] ก็อวิชชาเป็นไฉน ความไม่รู้ในทุกข์ ความไม่รู้ในเหตุเกิดแห่ง-
*ทุกข์ ความไม่รู้ในความดับทุกข์ ความไม่รู้ในปฏิปทาที่จะให้ถึงความดับทุกข์
นี้เรียกว่าอวิชชา ดูกรภิกษุทั้งหลาย เพราะอวิชชาเป็นปัจจัย จึงมีสังขาร เพราะ
สังขารเป็นปัจจัย จึงมีวิญญาณ ... ดังพรรณนามาฉะนี้ ความเกิดขึ้นแห่งกองทุกข์
ทั้งมวลนี้ ย่อมมีด้วยประการอย่างนี้ ฯ
[๑๘] ก็เพราะอวิชชานั่นแหละดับด้วยการสำรอกโดยไม่เหลือ สังขารจึง
ดับ เพราะสังขารดับ วิญญาณจึงดับ ... ความดับแห่งกองทุกข์ทั้งมวลนี้ ย่อมมี
ด้วยประการอย่างนี้ ฯ
http://84000.org/tipitaka/pitaka2/v.php?B=16&A=33&Z=87&pagebreak=0[/quote-tipitaka]

เวทนา ๓ เป็นไฉน เวทนา ๓ คือ
สุขเวทนา ทุกขเวทนา อทุกขมสุขเวทนา

ดูกรภิกษุทั้งหลาย สุขเวทนาเกิดขึ้นเพราะ
อาศัยผัสสะอันเป็นปัจจัยแห่งสุขเวทนา ความเสวยอารมณ์ที่เกิดแต่ผัสสะนั้น ชื่อว่า
สุขเวทนา เกิดขึ้นเพราะอาศัยผัสสะอันเป็นที่ตั้งแห่งสุขเวทนานั้น ย่อมดับไป
สงบไป เพราะผัสสะอันเป็นที่ตั้งแห่งสุขเวทนานั้นแลดับไป

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ทุกขเวทนาย่อมเกิดขึ้น เพราะอาศัยผัสสะอันเป็นที่ตั้งแห่งทุกขเวทนา
ความเสวยอารมณ์ อันเกิดแต่ผัสสะนั้น ชื่อว่าทุกขเวทนา เกิดขึ้นเพราะอาศัยผัสสะ
อันเป็นตั้งแห่งทุกขเวทนานั้น ย่อมดับไป สงบไป เพราะผัสสะอันเป็นที่ตั้งแห่ง
ทุกขเวทนานั้นแลดับไป

อทุกขมสุขเวทนา ย่อมเกิดขึ้น เพราะอาศัยผัสสะอันเป็นที่ตั้งแห่งอทุกขมสุขเวทนา
ความเสวยอารมณ์อันเกิดแก่ผัสสะนั้น ชื่อว่าอทุกขมสุขเวทนา
เกิดขึ้นเพราะอาศัยผัสสะอันเป็นที่ตั้งแห่งอทุกขมสุขเวทนานั้น ย่อมดับไป สงบไป เพราะผัสสะอันเป็นที่ตั้งแห่งอทุกขมสุขเวทนานั้นแลดับไป ฯ

ดูกรภิกษุทั้งหลาย สุขเวทนาเกิดขึ้นเพราะ
อาศัยผัสสะอันเป็นปัจจัยแห่งสุขเวทนา ความเสวยอารมณ์ที่เกิดแต่ผัสสะนั้น ชื่อว่า
สุขเวทนา เกิดขึ้นเพราะอาศัยผัสสะอันเป็นที่ตั้งแห่งสุขเวทนานั้น ย่อมดับไป
สงบไป เพราะผัสสะอันเป็นที่ตั้งแห่งสุขเวทนานั้นแลดับไป

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ทุกขเวทนาย่อมเกิดขึ้น เพราะอาศัยผัสสะอันเป็นที่ตั้งแห่งทุกขเวทนา
ความเสวยอารมณ์ อันเกิดแต่ผัสสะนั้น ชื่อว่าทุกขเวทนา เกิดขึ้นเพราะอาศัยผัสสะ
อันเป็นตั้งแห่งทุกขเวทนานั้น ย่อมดับไป สงบไป เพราะผัสสะอันเป็นที่ตั้งแห่ง
ทุกขเวทนานั้นแลดับไป

อทุกขมสุขเวทนา ย่อมเกิดขึ้น เพราะอาศัยผัสสะอันเป็นที่ตั้งแห่งอทุกขมสุขเวทนา
ความเสวยอารมณ์อันเกิดแก่ผัสสะนั้น ชื่อว่าอทุกขมสุขเวทนา
เกิดขึ้นเพราะอาศัยผัสสะอันเป็นที่ตั้งแห่งอทุกขมสุขเวทนานั้น ย่อมดับไป สงบไป เพราะผัสสะอันเป็นที่ตั้งแห่งอทุกขมสุขเวทนานั้นแลดับไป ฯ


http://84000.org/tipitaka/pitaka2/v.php?B=18&A=5763&Z=5791&pagebreak=0[/quote-tipitaka]

หยุดแสดงความโง่ ได้แล้วโฮฮับ

แต่ดันมีชาวพุทธจากโลกไหนไม่รู้มาบอกว่า เวทนามี๓อย่าง

[๓๘๙] ดูกรภิกษุทั้งหลาย เวทนา ๓ นี้เกิดแต่ผัสสะ มีผัสสะเป็นมูล
มีผัสสะเป็นเหตุ มีผัสสะเป็นปัจจัย
เวทนา ๓ เป็นไฉน เวทนา ๓ คือ
สุขเวทนา ทุกขเวทนา อทุกขมสุขเวทนา ......

http://84000.org/tipitaka/pitaka2/v.php?B=18&A=5763&Z=5791&pagebreak=0

ไปไม่เป็น ก็เงียบๆ ไป ไม่มีใครบอกว่าโฮฮับ ไม่รู้ภาษา โง่ นะ

พูดไม่รู้ฟัง!!! ประเด็นมันอยู่ที่อีกฝ่ายเขาแย้งว่า....พระสูตรแปล
ผู้แปลท่านแปลมั่ว เป็นเพราะผู้แปลไม่รู้หลักแห่งไตรลักษณ์ ผลก็เลยเละตุ้มเป่ะ

ผมจะแนะนำให้ว่า จะโต้แย้งในประเด็นนี้ ไม่ใช่เอาสิ่งที่เป็นปัญหามาอ้าง
ก็มันเป็นปัญหาอยู่ ยังมั่วเอาสิ่งเป็เป็นปัญหามาอ้าง.....ไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรเล้ย!

ผมว่าพระสูตรแปลมันแปลผิด ฉะนั้นคุณต้องเอาบาลีมาอ้าง
แล้วก็อธิบายตามความคิดเห็นของคุณ แบบนี้มันถึงจะถูก

ตลกจริงๆ อัยการบอกว่าโจรโขมยของ แต่ทนายดันแก้ต่างว่า โจรบอกว่าไม่ได้โขมย
ทนายมันต้องหาพยานคนอื่นมาอ้าง ไม่ใช่เอาโจรมาอ้าง เลอะเทอะ!

ไปไม่เป็น ก็เงียบๆ ไป ไม่มีใครบอกว่าโฮฮับ ไม่รู้ภาษา โง่ นะ

ก่อนอื่นต้องขอบอกให้คุณเช่นนั้นฉลาดขึ้นหน่อย ไอ้พระสูตรที่คุณเอามาอ้าง
ท่านเรียกว่า..."ผัสสมูลกสูตร" โดยนัยแห่งบัญญัติมีความหมายว่า....ธรรมอันมีผัสสะเป็นมูลเหตุ
ท่านไม่ได้หมายความว่า เวทนาสามอย่างตามที่คุณเช่นนั้นมั่ว



ติสฺโส อิมา ภิกฺขเว......ภิกษุธรรมทั้ง๓ประการนั้น ดังต่อไปนี้
เวทนา ผสฺสชา ผสฺสมูลกา ผสฺสนิทานา ผสฺสปจฺจยา ฯ .... อาการ๓ประการนี้ คือ
เวทนา ผสฺสชา๑ ผสฺสมูลกา๑ ผสฺสนิทานา๑ ...มีผสฺสปจฺจยา เป็นเหตุเป็นปัจจัย

ในบาลีวรรคนี้ ท่านเน้นเรื่อง....ผสฺสปจฺจยา ฯ
เราต้องรู้และเข้าใจ "ผสฺสปจฺจยา"เสียก่อนจึงจะเข้าใจผัสสมูลกสูตรบทนี้

ปล. ดูก็รู้ว่าคุณเช่นนั้นแกไม่รู้เรื่อง มั่วท่องเป็นนกแก้วนกขุนทอง

ติสฺโส อิมา ภิกฺขเว เวทนา
ดูกรภิกษุทั้งหลาย เวทนา ๓ นี้
ผสฺสชา
เกิดแต่ผัสสะ
ผสฺสมูลกา
มีผัสสะเป็นมูล
ผสฺสนิทานา
มีผัสสะเป็นเหตุ
ผสฺสปจฺจยา ฯ
มีผัสสะเป็นปัจจัย
กตมา ติสฺโส ฯ
เวทนา ๓ เป็นไฉน
สุขา เวทนา ทุกฺขา เวทนา อทุกฺขมสุขา เวทนา ฯ
เวทนา ๓ คือ สุขเวทนา ทุกขเวทนา อทุกขมสุขเวทนา

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว เด็กวัดต้องการจะเอาใจหลวงพ่อ จึงจะทำกระต่ายย่างไปถวายพระหลวงพ่อ จึงไปจับกระต่ายมาย่าง
แต่กลิ่นของกระต่ายย่างนั้นหอม ยั่วยวนยิ่งนัก เด็กวัดจึงอดใจไม่ไหว จึงฉีกขากระต่ายย่างออกมากินไปหนึ่งข้าง
เมื่อนำกระต่ายไปถวายหลวงพ่อ หลวงพ่อเห็นกระต่ายเหลือเพียงสามขา จึงถามไปว่าใครแอบกินกระต่ายย่าง
เด็กวัดตอบว่ากระต่ายตัวนี้มีสามขาตั้งแต่แรกแล้ว ถึงหลวงพ่อจะซัำกถามเพียงใด เด็กวัดก็ยืนยันว่ากระต่ายตัวนี้มีสามขา ไม่ได้แอบกินกระต่ายจริงๆ
ทั้งหลายทั้งปวงนี้จึงเป็นที่มของ สำนวน ยืนกระต่ายสามขา

สำนวน ยืนกระต่ายสามขา มีความหมายว่า เป็นการยืนยันเหตุผลอย่างข้างคูๆ ในสิ่งที่รู้กันอยู่ว่าเป็นไปไม่ได้