คือ ท่าน อโศกะ กับท่าน กบ หรือผม อาจตีความ คำ ครูบาร์อาจารย์ ไปคนละแนวก็ได้ มิใช่ผิดถูกหรอกครับ
เช่นหลวงพ่อเทียน ท่านก็ให้รู้เฉยๆ ทำปฏิบัติจนมันกลายเป็น นิสัย เกิดขึ้น อัตโนมัติ ไม่แปล สิ่งที่เห็น มันก็ลด อนุสัย ได้ ครับ

อันนี้ไม่เกี่ยวกับคุณอโสกะ....ไม่ได้ว่าคุณอโสกะผิดถูก....แต่เป็นคำถามที่กระผมถามตัวเอง...เมื่อสมาทานพระกรรมฐาน...



ใครจะเห็นเราเป็นอย่างไร...มันขี้ปะติ๋ว...

ทำไมถึงขี้ปะติ๋ว.....

ก็มันไม่เป็นสาระ....

ทำไมมันถึงไร้สาระ....

ก็มันไม่มีอะไร...เที่ยงก็ไม่เที่ยง...ทนอยู่ไม่ได้...แล้วก็สลายไปในที่สุด....

คิดเอา ก็ดูเหมือนมันง่ายๆอย่างที่คุณกบว่า "ไม่มีเราแล้วจะไปชำระอะไร.(วาง อนัตตา)..

นิพพาน...ก็ว่าง ๆ นั้นงั้ย.."งั้นรึ..อโสกะ?

แต่ปฏิบัติจริง จนเห็นถึงอนัตตา แล้ว ว่าง....ดับ.....เย็น.....หยุด นั้นไม่ง่ายอย่างที่คิดและอย่างที่พูดถ้าง่าย คงมีคนบรรลุธรรมตามคุณกบกันไปหมดทั้งลานแล้วครับ

การทักท้วงคุณฝึกจิตตามข้อความที่กล่าว ถือเป็นการสะกิดสะเกา ให้เข้าทาง มิได้เอาผิดเอาถูกเอาใช่ไม่ใช่อะไรหรือบอกว่าวิธีนี้ง่ายกว่า อย่างที่คุณกบ วิตกไปหรอกนะครับ อย่ากังวล หรือฟุ้งซ่านไปมากกว่าที่ควรจะเป็นนะครับเดี๋ยวจะไม่สบาย

กระบวนการที่จะให้เกิด รู้และเข้าถึงอนัตตานั้นมีอยู่ถ้าศึกษาดูกระทู้ที่asokaแสดงก็คงจะพอมองออกหรือค้นเจอนะครับ

พูดเอา คิดเอา นี่ ดูมันช่างง่ายเสียจริงๆนะครับ คุณกบ "ก็มันไม่มีอะไร...เที่ยงก็ไม่เที่ยง...ทนอยู่ไม่ได้...แล้วก็สลายไปในที่สุด...."
ขอให้บรรลุมรรค 1...2...3....4 พ้นอุทธัจจะนิวรณ์อันครอบงำใจได้โดยเร็วนะครับ จะได้อยู่อย่างสุขสงบจริงๆเสียที่

นั้นเป็นเหตุ..เป็นผล...ที่ตน...เตือนตน..

ผมชอบเตือนตนเองแบบ..ดัง..ดัง..

เนยยะ..ก็เป็นอย่างนี้แหละ....นิ่งรู้แล้วหลงทุกที...ไม่เหมือนคนหัวไวทั้งหลาย..

ผมเจอวิธีของท่านแล้ว ขอนำมานำเสนอที่นี้หน่อยนะครับ จากท่าน อโศกะ ครับ
อนัตตา เป็นสุดยอดแห่งธรรมและคำบริกรรม ใครพิจารณาเห็นจริงจนใจยอมรับ ความสุข มรรค ผล นิพพาน จักเกิดตามมาทันที

วิธีภาวนา อนัตตา มี 4 ขั้นตอน

1.บริกรรม อนัตตา ถี่ๆ ตามลมหายใจเข้าออก จนชำนาญและขึ้นใจ (ขั้นชำระนิวรณ์ 5 )

2. บริกรรม อนัตตา ให้ทันปัจจุบันอารมณ์ เช่นเสียง เป็นปัจจุบัน จิตรู้ที่เสียงแล้วบริกรรม อนัตตา ตามทันที อารมณ์ใหม่เกิดขึ้นเช่น เจ็บ จิตรู้ที่เจ็บ บริกรรม อนัตตา ตามทันที คิด นึก จิตรู้ที่ คิด นึก บริกรรม อนัตตา ตามทันที (ขั้นฝึกสติให้ทันปัจจุบันอารมณ์)

3.บริกรรม อนัตตา ให้ทันปัจจุบันอารมณ์แล้ว สังเกต พิจารณาอารมณ์ปัจจุบันนั้นๆ โดยมีจุดมุ่งหมายของการพิจารณาให้เห็นถึงความเป็นอนัตตา หรือความบังคับไม่ได้ของอารมณ์นั้นๆ จนใจยอมรับความจริง
(ขั้น พิจารณาให้เห็นถึงความเป็นอนัตตาของอารมณ์)

4. ทิ้งคำบริกรรม นั่งเฉยๆ ตั้งสติ ปัญญาขึ้นมาเฝ้าดู เฝ้าสังเกตพิจารณาปัจจุบันอารมณ์ ให้เห็น เข้าใจ ยอมรับความบังคับไม่ได้ หรือความเป็นอนัตตา ของปัจจุบันอารมณ์นั้นๆ สะสมความเข้าใจและยอมรับความบังคับไม่ได้ หรือความเป็นอนัตตา ของปัจจุบันอารมณ์ไว้ ทุกวัน เวลา นาที วินาที ที่ระลึกได้และมีโอกาส (เจริญวิปัสสนาภาวนาโดยสมบูรณ์)

เมื่อใจยอมรับอนัตตาจนถึงที่อันสมควรแล้ว ความสุข มรรคญาณ ผลญาณ จักเกิดขึ้นตามมาเป็นผลด้วยตัวของเขาเองโดยอัตโนมัติ

แม่แบบสำคัญที่จะช่วยให้เราเห็น เข้่าใจ จนจิตยอมรับ อนัตตา คือ ลมหายใจ เข้า - ออก ของเราทุกคน

อืมๆๆๆนี้นะหรือ กลเม็ดการเข้าถึง อนัตตาของท่าน อิอิ สุดยอด

ขอถามท่านอโศกะ ผู้รู้ หลังเข้าถึงอนัตตา ปฏิกิริยา หรือ การกระทำของ ผู้เข้าถึง มันเป็นเช่นไรครับ
สรุปแล้ว เราเป็นใคร เราเป็นอะไร มีเรามั้ย จิตมีมั้ย เราคือจิตมั้ย จิตคือเรามั้ย อวิชชามากับอะไร ใครคือผู้กระทำกระแสปฏิจจสมุปบาท ทำมั้ยมีกรรม แล้วเป็น อนัตตา มั้ย เห็น อนัตตา แล้ว ดับเลยมั้ย อะไรดับ
เริ่ม งง เองแล้ว พอก่อนดีกว่า

จะได้เอาข้อมุลท่าน มา วิปัสสนึก หน่อย ครับ
อย่าบอกนะว่า ทำๆไปแล้วจะหายสงสัยเอง

ของพระพุทธเจ้า..ง่าย..ๆ..ตรง..ๆ...งั้ยไม่ทำ..

รองลงมาก็ของพระอรหันตเจ้า...

ของพวกเรา...ก็คิดกันไป.งั้น.ๆ..มรรคผลอะไรก็ยังไม่มี

ดี..ไม่ดี...ก็จะมีหนังสือของตัวเองออกจำหน่าย..

เหมือน...อะไรนะ...นามสกุลเพ่งวรรถณะ..อะไรนั้นเป็นไร....

ก็มาเขียนแนวตัวเองในบอร์ดก่อน..สักพัก..ก็ออกหนังสือ...

คนเขาอยากเป็นอาจารย์คน...

เก่งจัง คุณฝึกจิต ที่ไปค้นเอาวิธีการในอดีต ตอนแนะนำผู้ใหม่ มาโพสต์ให้ดูกันอีกที

แต่ตอนนี้มีเวอร์ชั่นใหม่ที่ง่ายกว่าเก่าอีกนะครับ ลองติดตามสังเกตดูให้ดี

"อนัตตา เป็นกุญแจหรือสะพานที่จะเปิดประตู หรือทอดข้ามร่องน้ำแห่งโอฆะทั้ง 4 เข้าสู่ นิพพาน
หลังเข้าถึงอนัตตา ปฏิกิริยา หรือ การกระทำของ ผู้เข้าถึง มันเป็น
"กลวง.....โล่ง......ว่างเปล่าเป็นสูญ.....ปราศจากผู้รับรู้และผู้กระทำ.......มีแต่เหตุปัจจัยกระทบกันอยู่กราวๆอยู่ภายนอก.......วิบากเก่า กระทุ้งให้เกิด กรรมใหม่ หมุนวนกันไปเหมือนการแกว่งของลูกตุ้มนาฬิกา ที่ลานยังไม่หักสะบั้น มอเตอร์ที่ขับเข็มและลูกตุ้มยังไม่พัง แบตเตอรี่ที่ขับมอเตอร์ยังไม่หมดไฟ
เมื่อปัจจเวกแล้วก็ยังรู้ได้ว่ามีงานที่ยังต้องทำต่อไปจนกว่าจะหมดกิจ"

"เราเป็นใคร เราเป็นอะไร มีเรามั้ย จิตมีมั้ย เราคือจิตมั้ย จิตคือเรามั้ย อวิชชามากับอะไร ใครคือผู้กระทำกระแสปฏิจจสมุปบาท ทำมั้ยมีกรรม แล้วเป็น อนัตตา มั้ย เห็น อนัตตา แล้ว ดับเลยมั้ย อะไรดับ"

คำถามและข้อสงสัยนี้ หมดไปเลย........ครับ

เรื่องปฏิจจสมุปบาทนั้นเขาจะผุดรู้และเข้าใจอย่างซาบซึ้งขึ้นมาเองจนปีติในพระปัญญาธิคุณของพระพุทธเจ้าท่วมล้นในหัวใจ ไม่มีสิ่งใดจะมาเปลี่ยนแปลงความซาบซึ้งนี้ได้อีกแล้ว

ส่วนไอ้ที่ว่าวิปัสสนึกนั้น มันมากลายเป็น วิมังสาธิบดี .....มาเป็น ธัมมวิจัยสัมโพชงค์.....มาเป็นสังกัปปะ
เพื่อจะเดินทางต่อไปละสังโยชน์ที่เหลือครับ

"กลวง.....โล่ง......ว่างเปล่าเป็นสูญ.....
ที่แดงๆใหญ่ๆ นั้น ช่วย วิสัจฉนา ให้ยิ่งๆขึ้นหน่อยครับ มันอย่างไรแน่

ส่วนที่ท่านว่า หมดข้อสงสัย แต่ผมยังงง อยู่เลย ท่าน ช่วยตอบ ตรงที่ผมถามดีกว่าครับ สรุปให้ผมเลย ไม่อยากตีความ
ขอบคุณครับ

ก็คุณฝึกจิตคัดลอกมาไม่ครบถ้วนกระบวนความนี่ครับ คำตอบเขาอยู่ถัดไปอีกพยางค์เดียวเอง

[b]ปราศจากผู้รับรู้และผู้กระทำ.......[/b]มีแต่เหตุปัจจัยกระทบกันอยู่กราวๆอยู่ภายนอก.......วิบากเก่า กระทุ้งให้เกิด กรรมใหม่ หมุนวนกันไปเหมือนการแกว่งของลูกตุ้มนาฬิกา ที่ลานยังไม่หักสะบั้น มอเตอร์ที่ขับเข็มและลูกตุ้มยังไม่พัง แบตเตอรี่ที่ขับมอเตอร์ยังไม่หมดไฟ
เมื่อปัจจเวกแล้วก็ยังรู้ได้ว่ามีงานที่ยังต้องทำต่อไปจนกว่าจะหมดกิจ"

หรือจะตอบแบบนี้ว่า

กลวง.......ก็คือกลวงจากความเป็นกูเป็นเรา

โล่ง ......ก็คือโล่งปราศจากความเป็นกูเป็นเรา

ว่างเปล่า .....ก็คือ ว่างเปล่าปราศจากความเป็นกูเป็นเรา

เป็นสูญ (สุญญะ)....ก็คือ สุญญะ อัตตา...สุญญตา ไม่มีความเห็นผิดว่าเป็นกูเป็นเราอีกต่อไป (แต่ความยึดผิดเป็นงานที่ยังทำไม่เสร็จต้องทำต่อไปอีก)

"เราเป็นใคร เราเป็นอะไร มีเรามั้ย จิตมีมั้ย เราคือจิตมั้ย จิตคือเรามั้ย อวิชชามากับอะไร ใครคือผู้กระทำกระแสปฏิจจสมุปบาท ทำมั้ยมีกรรม แล้วเป็น อนัตตา มั้ย เห็น อนัตตา แล้ว ดับเลยมั้ย อะไรดับ"
ขอตอบแบบตัวต่อตัวกับคำถาม ได้มั้ยท่าน โปรดกระผมด้วยครับ

ขอเป็นผู้ชมด้วยคน

เอาแค่...เห็นจริงว่าร่างกายไม่ใช่เรา...ไม่เป็นสิ่งที่น่ายินดีรักใคร่...เป็นแต่สิ่งสกปรกโสโครก...

เห็นจนใจไม่เอา....เห็นจนน้ำหูน้ำตาไหล....ในความโง่งม...น่าสงสารยิ่งนัก

ไม่เอาอีกแล้ว...การเกิด....

ขอตามพระพุทธเจ้าไปอย่างเดียวเท่านั้น...

ถามว่า....คุณเคยรู้สึกอะไรคล้าย ๆ อย่างนี้แล้วหรือยัง
ถ้ายังไม่รู้สึก.....กรุณาอย่ากล่าวว่า...ฉันเห็นไตรลักษณ์...
มันน่า....อาย...

เป็นแรงพลักดัน เกิดความเพียร ได้ดีนัก
ดูง่ายๆ ให้คนที่ปกติ นอนตืนสาย 7-8 โมงเช้า มาตืน ตี่4-ตี5 มาปฏิบัติธรรม คนที่กินอะไรตามใจปาก ก็กินตามสมควร สร้างสัจจะทางใจกับตนเอง คนที่ไม่เคยเห็นความสำคัญของศิล 5 มาพยายาม รักษาศิล 5

เริ่มๆ เอาแค่นี้ก่อน ให้ได้นะ ผมว่า
เอ๋!!!! แล้วเรามี มั้ยละหว่านี้ ลืมดูตนเอง ซะแย้ว 555