ธรรมะที่พระพุทธเจ้าทรงสอนและครูบาอาจารย์บอกกล่าวล้วนเป็นสิ่งที่ดีไม่มีอะไรต้องขัด

ก็นี่ต้องการแสดงให้กบได้ฟังอีก 1 สำนวน กบจะเชื่อไม่เชื่อ เห็นด้วยไม่เห็นด้วยก็เป็นเรื่องของกบนะครับ

ผมสังเกตุว่า...อโสกะชอบสำนวนแปลก ๆ...ซึ่งเป็นสำนวนที่สุ่มเสี่ยงจะเป็นสัทธรรมปฏิรูปเสียด้วย

มันก็แปลกนะ...อาจเป็นบุญเป็นกรรมเฉพาะตนของอโสกะละมั้ง

มาคิดดู..ก็อาจไม่แปลก...ศีลยังไม่เข้าอธิศีล..แต่เข้าใจว่าเข้าอริยะซะแล้ว...นี้ดูจะประมาทอยู่มาก

โห....อธิศีล กบรู้โดยการปฏิบัติจริงหรือเปล่าว่า อธิศีลนั้นมันเป็นอย่างไร?
อย่าอธิบายโดยลอกตำรานะ!

แล้วทีลอกคัมภีร์ อ้างพุทธวัจจนะมาแปะให้อ่านนี้ กบสังเกตให้ดีๆ เห็นหรือเปล่าว่าพระพุทธองค์ทรงเน้นเรื่องการเจริญมรรค 8 แต่ไม่ทรงบอกปฏิบัติการของการเจริญมรรค 8 ในภาษาชาวบ้านอย่างที่เราจะเข้าใจง่ายๆ มีหลายอย่างหลายคำที่ต้องแปล อธิบาย ขยายความต่อไปอีก

แล้วประเด็นที่อโศกะ ย้ำถามกบซ้ำแล้วซ้ำอีกนั้นมันมีให้คัดลอกในคัมภีร์
เพราะอโศกะต้องการให้กบแสดง

ปฏิบัติการของการเจริญมรรค 8 ในภาษาชาวบ้านๆ ฟังรูเรื่องง่าย ๆ เขาทำกันยังไง?

เล่าให้ฟังหน่อย นักวิชาการกบ

นี้คือตัวอย่าง...ที่สติไม่ดี..สังวรศีลไม่ทัน...
อธิศีลนะ...แค่คิดจะทำ..จิตมันก็เห็นความผิดแล้ว...มีสติในศีลเสมอ...จะไม่พลาด

กบก็ยังมีจิตเป็นอกุศลมองในมุมลบอยู่นั่นแหละและก็ปรุงฟุ้ง ซ่านไปใหญ่

ผมบอกแล้วว่าที่กบคัดข้อธรรมมาแปะให้ผู้คนได้รู้นั้นก็ดีอยู่แล้ว

แต่ ประเด็นคืออยากให้กบเอาประสบการณ์จริงของกบในการเดินทางสายกลาง ในการเจริญมรรค 8 หรือการปฏิบัติธรรมจริงๆของกบ มาเล่าให้ชาวบ้านฟัง ไม่ใช่คัดตำรามาแปะแนะนำชาวบ้านแต่เพียงอย่างเดียว

มาย้ำเรื่องศีล อธิศีลอะไรของกบนั้นนะก็ดี แต่กบไปสังวรณ์ศีลแค่ 5 ข้อของตนเองให้ดีๆก่อนก็แล้วกัน

"ศีล 5 โสดาบัน"

ไม่ต้องไปฝันไปพูดเรื่องอธิศีลอะไรที่ไกลตัวกบหรอกนะชาวบ้านเขาฟังไม่รู้เรื่องและเข้าใจยาก ศีลตามตำราของกบนั้นหนะครับ

ตัวเองเป็นคนถามเอง..แท้ ๆ



พอยกตัวอย่าง...ที่คิดว่าน่าจะเห็นได้ง่าย (เพราะเป็นตัวอโสกะเองที่ทำ)



กลับมาว๊ากใส่...



ก็เป็นอโสกะคนถามเองว่าอธิศีลเป็นยังงัย...พอมาตอบ..กลับมาว่าเราเอาแต่ย้ำเรื่องศีล..


ศีลไม่เอา..แต่จะเอาปฏิบัติทางสายกลาง...จะเอามรรค 8 รึอโสกะ

นี้แหละน่า...หัวขโมยมักชอบขโมย...ขโมยมรรคของอริยะเจ้า

นี้ถ้าเปลี่ยนคำพูดจาก...ศีล..อธิศีล..เป็น..สัมมากัมมันตะ..สัมมาอาชีวะ..สัมมาวายามะ..สัมมาสติ...

ศีลก็คงถูกขโมยไปแน่...

เอาอะไรมาตัดสินว่าศีลไม่เอา บอกอยู่โต้งๆว่าศีล 5 โสดาบัน แค่นั้นก็น่าจะรู้แล้ว

คนที่จะมาพูดและปฏิบัติมรรค 8 นั้นเขามีศีล 5 ปูรองพื้นไว้เป็นฐานอยู่แล้วถึงขึ้นมาได้ กบไปสงสัยอะไรในศีลของคนอื่น สงสัยตัวเองให้มากๆดีกว่าว่าไอ้ที่ชอบไปกล่าวตู่ตัดสินใครต่อใครตามใจชอบนี่มันเป็นกุศลหรืออกุศลจิตกันแน่

อธิศีลของกบที่พยายามยกตัวอย่างคาดแดงมานั้นมันยังไม่ใช่เรื่องอธิศีล อธิบายใหม่ดีกว่า

ผมไปสงสัยศีลของใคร..รึคับ

ผมพูดธรรมดาว่า...ที่อโสกะพูดมา..นั้นนะออกจากใจจริงรึปล่า?...





ผมพูดตรงๆเลยว่า...หากไม่ได้พูดจากใจจริง..เท่ากับ..มุสาคือพูดเท็จ..นะ



ช่าย...ไม่เกี่ยวกับอธิศีล..เลย...ที่ยกมาก็ไม่ได้บอกว่านี้คือคำอธิบายเรื่องอธิศีล...

อธิศีล..ผมพูดไปแล้ว...แต่เป็นสั้น ๆ ..อโสกะอาจไม่ทันเห็น...

มาที่จุดเริ่มต้น...เหตุที่มาพูดเรื่องศีล...ดีกว่
อโสกะว่า..



กระมก็เลยพูดเปรย ๆ..ว่า


แต่อโสกะ...ไม่เข้าใจ

ตรงนี้..อโสกะเข้าใกล้แล้ว..

แต่...กลับไม่ก้าวต่อ..


กลับมองว่า..ต้องค้นหา...ต้องวินิจฉัย(คิด)

ไอ้ภาวะทนอยู่ไม่ได้....ดูมันดีดี...ดูมันสักพัก...เดียวจะเห็นปลามันโผมาหุบเหยื่อ

ไม่ต้องค้นหา...ไม่ต้องวินิจฉัย....เดียวจิตเขาจะเห็น..จะประมวลผลของเขาเอง...เห็นเหตุที่ทำให้เกิดทุกข์นั้น..เอง...ถ้าเห็นโดยธรรมแล้ว..อาการปราโมทย์..ปีติ..ปัสสันธิ...สุข..สงบ...จะเกิดตาม ดีไม่ดีก็อาจมีอาการรู้สึกอื่น ๆ ตามมาเป็นหางว่าว..

ไปเห็น...ทุกข์อริยะสัจแล้ว...ใกล้จะเห็นสมทัยอยู่แล้ว....แล้วใยอโสกะจึงถอยหลังมา..ใช้ธัมมวิจัย..

แสดงว่า...ยังไม่เคยเข้าจุด

ผมจึงเปรย ๆ ว่า..อโสกะชอบค้นหา...ชอบวินิจฉัย...นะ..

เว้นแต่ว่า...มันไม่มีอาการไปต่อ...เห็นทุกข์แล้ว(ตนเองคิดว่าเห็นแล้ว)...มันตื่อ ๆ...ไม่มีอะไรตามมา..อย่างนี้จึงต้องใช้ธัมมวิจัย..เป็นการสอนจิต...(เป็นขั้นการศึกษา)...สะสมบุญบารมีจนกว่าจิตจะเต็ม

รู้สึกอย่างไร....ผมก็เลยพูดไปอย่างที่รู้สึก



มันเลยเป็นที่มา..ให้มาพูดถึงเรื่องศีล

ชาวโลกธรรมดาหรือ ปุถุชน เขามักเป็นกันอย่างที่กบเป็นนี่แหละ คือเอาอารมณ์และความรู้สึกเป็นเครื่องวินิจฉัย ตัดสินการกระทำ (กรรม)

ถ้าก้าวขึ้นสู่ระดับของกัลยาณชนหรืออริยชน เขาจะใช้เหตุผล

คนที่คล่อง..ชำนิชำนาญ..เหตุผล...เขาจะประมวลได้อย่างรวดเร็ว แล้วจึง..ออกมาเป็นความรู้สึก...

แม้จะย้อนกลับให้ไปลำดับเหตุผล...ก็ยังชี้ได้เป็นจุดๆไป..ไม่มั่ว..

ซึ่งก็พูดตรงๆไปแล้วว่า..ถ้าไม่ได้พูดออกจากใจจริง..เป็น..มุสา..นะ

แล้วยังเปรยๆไปว่า..อธิศีล...เขาจะไม่พลาด

นี้ไม่เป็นเหตุเป็นผลตรงไหน..คับ

ไม่เป็นเหตุผลตรงที่กบเดาเอาว่า


กบไปรู้ได้อย่างไรว่าใครพูดจากใจจริงหรือไม่พูดจากใจจริง?

กบรู้ที่มาของความรู้สึกไหมว่ามันมาจากอะไร?

แล้วรู้ที่มาของเหตุและผลด้วยหรือไม่ว่ามาจากเหตุอะไร?

เดาสุ่มแล้วพูดออกไปนั้นมีโอกาสพลาดได้มากเสมอเชียวนะกบ

อโสกะ...ตลกนะครับ...อาจอารมณ์เสียจนหูอื่อตาลาย

ผมพูดด้วยเหตุด้วยผล...ด้วยหลักด้วยการ...นะครับ...
เหตุ..ถ้าไม่ได้พูดจากใจจริง
ผล...เป็นมุสา...นะ

แล้วมันไม่เป็นเหตุเป็นผลตรงไหนละคับ...

หากอโสกะพูดจากใจจริง....มันก็แล้วไป...ไม่เป็นมุสา...ไม่เห็นจะต้องเดือดร้อน...
เว้นแต่ว่า...อโสกะไม่ได้พูดจากใจจริง...

อโสกะ..ถามใจตัวเองดูก็แล้วกัน...ว่า..ตัวเองพูดออกไปแบบไหน..?