เช่นนั้นรู้ได้ยังไงว่าอโศกพูดถูกทั้งภาคปริยัติและปฏิบัติ

แสดงถูกในหลักการ
นั่งจิบกาแฟ อ่านต่อไงครับกรัชกาย
ว่า อโศกะ จะมาต่ออย่างไร เข้าใจไหมครับ

จะต่อไปไหนล่ะ ก็อโศกเขาว่าจบแล้ว



จบถ้อยกระทงความเขาแล้ว

รึ ???
^v*

กรัชกายก็พอเช่นกันนะ
อย่าไปคาดเดา อโศกะเองเลย

อโศกคาดเดาไม่ยาก เพราะพูดไม่ใช่ทำ

อันว่า "พูด ไม่ใช่ทำ" นี้นะมันเป็นคุณสมบัติโดยแท้ของกรัชกาย ดูอย่างห้วงเวลานี้สิ ไม่มีคู่มาถกเถียง เลยไปค้นตำราหาคำศัพท์คำแสงมาอธิบายยาวยืด เป็นน้ำหลากทุ่ง แต่ก็ต้องถือว่าดี เป็นกุศลอยู่ ทำให้ผู้ใหม่ได้รู้กว้างขวางออกไป แต่พอได้เจอกับผู้รู้จริงอย่างท่านเช่นนั้นมาทักท้วงเอาบ้าง กรัชกายก็ไฟลุกปลุกขึ้นเหมือนกันเลยมีเรื่องมันส์ๆให้ติดตามอ่ากันในลาน เป็นสีสรรของลานธรรมจักรอยู่ จึงขออนุโมทนาด้วยอีกเรื่องหนึ่งนะครับ

แต่ยังไงๆ ก็ลองเอาคติที่ว่า "บัญัติ บังธรรม" ไปไคร่ครวญ พิจารณาดูดีๆบ้างนะครับ จะได้มีเนื้อเยอะๆ น้ำพอดีๆ

อโศกว่าท่านเช่นนั้นรู้จริงรู้จังน่า เขารู้อะไร ยกมาสักเรื่องสิขอรับ เอ้า ถ้าหาไม่ได้ อโศกจะดีแต่พูดจริงๆน้า บอกไม่เชื่อ คิกๆๆ

ให้เวลาอโศกคิดคำตอบ 7 วัน

แต่ในขณะรอ จะสนทนากับท่านเช่นนั้นไปพลางก่อน

คือให้เช่นนั้นยกข้อธรรมที่คิดว่าอโศกรู้แบบไม่ต้องเดามาสักข้อสิขอรับ

กรัชกาย การสนทนาแบบนี้ เรียกว่า "เสี้ยม" ให้เกิดการโต้แย้งทะเลาะกัน
กรัชกายสงสัยข้อธรรมไหนที่ คิดว่า อโศก เดา พึงถามท่านผู้นั้นโดยตรงครับ

ก็ว่าตามที่แต่ละท่านๆพูดกับปากมานั้น แน่ะๆว่าเราเสื่อม



ในเมื่อท่านอโศกพูดยังงั้น มันไม่ชัด เราก็ถาม รู้จริงน่ะรู้อะไร

ส่วนเช่นนั้นพูดว่า "" ก็ในเมื่อว่าเดา ก็แสดงว่า เช่นนั้นรู้จริง ถึงบอกว่าไม่ต้องเดา จึงให้บอกว่า จริงๆนะมันอะไร แน่ะมาว่าเราเสื้ยม

ลำบากใจจริงๆ ทำก็ไม่ได้ พูดอะไรก็ว่าผิด

^ ^

เป็นงัยขอรับ เล่นเอาเช็ดเหงือเลยหรอ บอกไม่เชื่อ

ที่รู้ชัดไม่ต้องเดาก็คือรู้ว่ากรัชกายเป็นนักวิชาการเต็มตัว ชอบซักถามแบบวัวพันหลัก ชอบชักปัญหาผู้อื่นมาถาม ชอบเล่าความตามตำรา สภวาวะของตนไม่กล้าแสดง บางครั้งปนยุแยงตะแคงรั่ว บางครั้งก็มั่วบัญญัติ ........